speen
Mijn dochter wordt bijna 6 en heeft de grootste moeite om haar speen vaarwel te zeggen. Al sinds februari hebben we haar, in bijzijn van de tandarts, gezegd dat we geen nieuwe speen meer zouden kopen in geval van verlies of scheuren en dat ze vanaf het nieuwe schooljaar helemaal geen speen meer mocht. Ze kijkt er al een hele tijd naar uit om eindelijk 6 te worden want dan vindt ze zichzelf groot. Maar vandaag is haar speen echt helemaal naar de gallemiezen, er is niks meer om te zuigen dus heeft ze geen keuze om vannacht zonder speen in te slapen. Duim wil ze niet. Ze kan het maar niet bevatten en huilt & jammert al sinds ik haar op bed heb gelegd. Ik heb het wel met haar te doen hoor, die speen was haar troost en toeverlaat.
Daarnaast zitten haar 2 ondertanden los, ook de eerste keer dat ze dit gaat meemaken en ze vindt het best eng. Groot worden gaat ineens zo snel... Ik heb gezegd dat ze het 3 nachten moet proberen, en als ze daarna nog steeds erg moet huilen (en ik weet heel goed wanneer het oprecht verdriet is) zal ik voor die laatste 3 weken nog een speen kopen. Dit leek het gemis iets te verzachten maar ze blijft in tranen, gewoon omdat ze bang is dat ze niet zal kunnen slapen.
Op dit moment zit ze bij haar grote broer op de kamer voor 'consult' en troost. (hihi)
zuigbehoefte
hier hebben we ook kinderen die én lang borstvoeding had gehad en lang een speentje (nr. 2 tot 4 jaar). Gewoon een kind met een erg grote zuigbehoefte, die op zoek gaat naar iets anders in de mond dan een speen. De eerste ging zijn lievelingsknuffel als speentje gebruiken, het beest werd half opgegeten, toen hij van ons geen speentje meer mocht. Of dat nu zo gezond is, weet ik niet. Erg vies is het wel, want zo'n knuffel wordt erg nat en gaat hééél erg stinken. En je kunt het niet uitkoken, zoals een speen. En onze ervaring is dat een speen vooral wordt gebruikt bij het in slaap vallen en vanzelf uit het mondje valt. Of dat nu zo vreselijk is voor het gebit.... een kind dat de hele dag met een speen rondloopt is wat anders natuurlijk.
Nummer twee had dus wat langer een speen, om toestanden als duimen of knuffelknagen te voorkomen. Hij was ook als kleiner kind al echt gehecht aan zijn spenen, hij praatte er ook tegen enzo, en was er toen hij nog geen 2 was een keer een kwijt geraakt -in een wensput gegooid- en dat heeft hem zeker 1,5 jaar nog beziggehouden, het verlies van zijn schatje. Toen hij net vier was hebben we het gebruik van spenen afgeschaft, maar wel ná de verjaardag en in een schoolvakantie. Vooral dan laatste was slim, want het heeft ons allemaal een hoop nachtrust gekost. Geen grote drama's, maar een zielig mensje dat de halve nacht zachtjes lag te huilen en regelmatig bij ons bed stond.
zwelgje
Hoi Zwelgje,
Ik ben even oprecht benieuwd hoe het gaat met je dochter. Of het gelukt is om te stoppen met de speen?
Wat een reacties zeg! Alsof je alcohol in de fles deed!
Ik duimde tot mijn 29e en dochter van 9 zuigt ook nog op haar duim.
Die is nu al benauwd dat ze straks met haar beugel niet kan duimen.
Succes!
Ook benieuwd!
Hoe is dochter erdoor gekomen? En jij?
