'Politieke' discussie met andermans kinderen
Ik had hier een kind (11) te spelen met bepaalde overtuigingen over de vluchtelingenproblematiek. Het was nog redelijk fatsoenlijk maar kwam er toch op neer dat 1) ze niet moeten zeuren over de kwaliteit van huisvesting/voedsel, en 2) het er niet teveel moeten worden anders hebben de Nederlanders geen plek meer.
Ik heb wat kritische vragen gesteld en mijn eigen ideeën nogal stellig verkondigd, maar wel in een fatsoenlijke discussie. Vinden jullie dat kunnen, bij andermans (basisschool-) kind?
ik open
er even een nieuw draadje over.
de discussie is aardig afgedwaald
en kinderen over de vloer heb ik al vele jaren niet meer. Editie twee, de kleinkinderen, kunnen nu voor aardige gespreksstof gaan zorgen.
Wat het leven met alle kansen en valkuilen betreft... je weet het nooit. Of een kind gewenst of ongewenst is, er kunnen 1001 dingen gebeuren die het leven van hem/haar zwaar maken. De één zal zich daar bovenuit vechten terwijl de andere erin verdrinkt. De één stort al in bij een vage heuvel terwijl de andere bergtop na bergtop overwint en moed houdt. Je weet het niet.
Kinderen die geboren werden nadat de ouders 'moesten' trouwen zullen in sommige gevallen een al dan niet uitgesproken verwijt meezeulen, anderen groeien op in een harmonieus gezin waar niemand meer zit met de overhaaste start. Er zijn ook zeer gewenste kinderen die vanwege de traumatische bevalling opgescheept raken met een ouderpaar in de kreukels.
Hoe het leven ook gaat, mensen hebben elkaar nodig; begrip, praktische en emotionele steun, zoeken naar nieuwe wegen - met veroordeling en afkatten help je niemand een stap verder!!
