Perfectionisme kleuter: hoe afremmen?
Onze kleuter wil alles 'heel goed' doen. We zouden dit graag afremmen maar we weten niet goed hoe. We willen dat ze plezier heeft in spelen en leren zonder dat ze kijkt naar de prestatie.
Ze vindt zinnen als 'van proberen kun je leren' maar stom. Ook zeggen dat het gaat om het samen zijn en het plezier komt niet echt aan.
De hoge lat is het meest zichtbaar tijdens het tekenen. Dit doet ze al niet graag maar het zorgt vaak voor boze buien. Ze wil dan bijvoorbeeld een olifant tekenen maar dat lukt dan niet en dan vliegen de spullen weer de kamer rond.Ook als ik samen met haar teken dan kan ze boos worden omdat ik dan niet precies teken wat ze voor ogen had. Ze vindt ook niet dat ik mooi teken terwijl ik juist geen waardeoordeel geef over mijn eigen tekening en expres nooit zeg dat ik niet kan tekenen.
Bij de start van de basisschool ervoer ze ook spanning omdat ze bang was 'dat het erg moeilijk zou zijn'.
Veel zaken gaan haar gemakkelijk af maar als iets moeilijk is dan begint ze er liever niet aan.
Vandaag zei ze ook dat ze maar zo weinig weet. Dat vond ze stom. 'Jij weet veel meer, mamma'
Ook deed ze graag legpuzzels totdat ze cijfers begon te lezen. Een puzzel waar 5+ op staat die ze vroeger zelf maakte, daar begint ze nu niet meer aan. 'Ik kan deze nog niet want ik ben nog geen vijf'.
Wie herkent dit?
Heeft iemand tips om ervoor te zorgen dat ze niet zo prestatiegericht is?
Duiveninhetnieuws schreef op 21-07-2021 om 12:40:
Probeer altijd de inspanning te prijzen, en niet het resultaat. Dus niet ‘wat een mooi knutsel’ maar ‘zo, daar heb je je best op gedaan! Wat is het?’
Mijn eigen kind kan er ook wat van, hij is nu 9, en ik zeg te pas en te onpas dat we trots op hem zijn omdat het het probeert, en dat het we het niet belangrijk vinden wat er uiteindelijk van terechtkomt. Hij gaat bv op sportkamp, dan is ie bang dat hij het niet kan. Dan zeg ik dat dat juist de bedoeling is van een kamp, dat je het eerst niet kunt en later iets beter. En dat je soms gewoon ergens niets van kunt en dat dat helemaal niet erg is. Plus voorbeelden van mezelf.
Dat laatste idd. Wij draaien er vooral niet omheen, mijn dochter is ook zo namelijk, en zeggen dus ook gewoon tegen haar dat ze sommige dingen niet of nog niet kan. Dus zij kan nog geen veters strikken en vriendin x wel maar die kan weer niet netjes kleuren en zij wel. En als ze dingen wil waar ze nog te klein voor is, zeg ik vaak ook gewoon dat ze daar nog te klein voor is en dat kinderen van 7/8/9 dat pas kunnen. Dat werkt ook wel. Desnoods doe je alsof je op je telefoon opzoekt vanaf welke leeftijd een kind een olifant kan tekenen en is het antwoord 7 dus logisch dat zij het nog niet kan. En activiteiten die frustreren gewoon zo min mogelijk doen ook. Mijn dochter kan dus serieus geen veters strikken dus heeft nu schoenen met klittenband. Ze leert het vast ooit..
Oh ja en voor het zelfvertrouwen is het denk ik ook goed om soms juist terug te schalen ipv omhoog. Dus spelletjes spelen die zij makkelijk kan winnen ipv die heel uitdagend zijn en frustratie opleveren. Wij doen vaak spelletjes voor 3 jarigen met mijn dochter van 6. Die kan ze goed en dat vindt ze leuk. En je zou bijvoorbeeld ook kunnen kijken naar een clubje of danslesje oid in de buurt waarbij zij een van de oudere, en dus betere, kinderen is. Ook goed voor het zelfvertrouwen.
Misschien herken je iets in de vaste (fixed; je capaciteiten staan vast) versus de groei (growth; door te oefenen kun je je ontwikkelen) mindset. Op deze site kwam ik een mooie uitleg tegen van hoe je een groeimindset kunt stimuleren bij kleuters: https://jufanke.nl/mindset.html
Piratenkoningin schreef op 21-07-2021 om 15:00:
Misschien herken je iets in de vaste (fixed; je capaciteiten staan vast) versus de groei (growth; door te oefenen kun je je ontwikkelen) mindset. Op deze site kwam ik een mooie uitleg tegen van hoe je een groeimindset kunt stimuleren bij kleuters: https://jufanke.nl/mindset.html
Mijn zoon kreeg daar ook les over. Die kinderen hebben haarfijn door dat Growie goed is en en Fixie fout, maar dat bij jezelf veranderen is andere koek. Mijn kind schoot er in ieder geval niks mee op.
Duiveninhetnieuws schreef op 21-07-2021 om 16:30:
[..]
Mijn zoon kreeg daar ook les over. Die kinderen hebben haarfijn door dat Growie goed is en en Fixie fout, maar dat bij jezelf veranderen is andere koek. Mijn kind schoot er in ieder geval niks mee op.
Dat is jammer. Mijn ervaring is niet om het aan kinderen uit te leggen, maar om het te gebruiken als docent of ouder om te reflecteren op waar je op welke manier op reageert en daar eventueel iets in te veranderen. Daar heb ik wel positieve ervaringen mee, maar dat geldt vast ook niet voor iedereen.
Piratenkoningin schreef op 21-07-2021 om 16:47:
[..]
Dat is jammer.
Dat is het zeker, want hij zit zichzelf soms behoorlijk in de weg.
Naar is dat.
Hopelijk vinden hij en de mensen om hem heen gaandeweg dingen die wél helpen.
onze oudste (nu 24) was ook faalangstig en perfectionistisch. Riep gelijk met alles "Dat kan ik niet". Heel vermoeiend. Vooral als het eens niet in 1 keer lukte.
We zeiden dan: eerst tien keer proberen en als het dan nog niet lukt, mag je zeggen dat je het niet kan. Maar eigenlijk lukte alles meestal in 1 keer, tot grote frustratie van haar zusje die iets minder handig was
Due-scimmie schreef op 20-07-2021 om 21:28:
[..]
Misschien eens lezen op bijvoorbeeld instagram van how2talk2kids. Staan voorbeelden van dingen die men vaak zegt, met alternatieve manieren.
Bedankt voor je tip. Ik heb het boek besteld. Ik denk dat er ruimte is voor groei in de manier waarop ik tegen haar praat. Ik lette er vandaag op een ik heb het zelf toch vaak over goed doen, merkte ik.
Uilskuiken schreef op 21-07-2021 om 04:15:Er is trouwens een hele leerzame aflevering van "Kikker en vriendjes" waarin Kikker gefrustreerd raakt als hij Eend probeert na te tekenen, die haal ik ook weleens aan 😄
Ik ga hem opzoeken, dank je!
Woezelisboos schreef op 21-07-2021 om 14:50:
[..]
Oh ja en voor het zelfvertrouwen is het denk ik ook goed om soms juist terug te schalen ipv omhoog. Dus spelletjes spelen die zij makkelijk kan winnen ipv die heel uitdagend zijn en frustratie opleveren. Wij doen vaak spelletjes voor 3 jarigen met mijn dochter van 6. Die kan ze goed en dat vindt ze leuk. En je zou bijvoorbeeld ook kunnen kijken naar een clubje of danslesje oid in de buurt waarbij zij een van de oudere, en dus betere, kinderen is. Ook goed voor het zelfvertrouwen.
Wij bieden juist steeds moeilijke dingen aan omdat ze zo snel leert. Mijn man wilde het spel Boomgaard al opruimen omdat het te makkelijk zou zijn. Ik denk dat ik hem nu toch nog maar even beneden laat liggen.
We voeden het zelf....
Piratenkoningin schreef op 21-07-2021 om 15:00:
Misschien herken je iets in de vaste (fixed; je capaciteiten staan vast) versus de groei (growth; door te oefenen kun je je ontwikkelen) mindset. Op deze site kwam ik een mooie uitleg tegen van hoe je een groeimindset kunt stimuleren bij kleuters: https://jufanke.nl/mindset.html
Dank je wel. Ik kan er zelf ook nog wat van leren, zie ik 
Duiveninhetnieuws schreef op 21-07-2021 om 16:30:
[..]
Mijn zoon kreeg daar ook les over. Die kinderen hebben haarfijn door dat Growie goed is en en Fixie fout, maar dat bij jezelf veranderen is andere koek. Mijn kind schoot er in ieder geval niks mee op.
Ik kan me voorstellen dat dit juist bevestigend werkt. Als jij jezelf herkent in een Fixie dan denk je "zie je nou wel, ik ben gewoon zo".
Marie111 schreef op 21-07-2021 om 17:11:
onze oudste (nu 24) was ook faalangstig en perfectionistisch. Riep gelijk met alles "Dat kan ik niet". Heel vermoeiend. Vooral als het eens niet in 1 keer lukte.
We zeiden dan: eerst tien keer proberen en als het dan nog niet lukt, mag je zeggen dat je het niet kan. Maar eigenlijk lukte alles meestal in 1 keer, tot grote frustratie van haar zusje die iets minder handig was
Mijn dochter zou dan zeggen. Ik hoeft het niet 10x te te proberen, ik WEET al dat ik het niet kan.
Is je zoon nog steeds faalangstig en perfectionistisch of heeft hij ermee leren omgaan?
We waren gewoon duidelijk dat ze niet eerder mocht zeuren, dan dat ze het tien keer had geprobeerd. Meestal was 1 keer proberen voldoende.
Het is uiteindelijk wel aardig goed gekomen.
Ze wilde ook nooit opvallen en wilde op school eigenlijk nooit extra (moeilijker) werk doen, "want dat doet de rest ook niet". Ze was dus zonder inspanning de beste van de klas en heeft dus niet "leren, leren". Blijven zitten in VWO-3 bijvoorbeeld.
Maar was altijd heel populair in de klas en heeft hordes vrienden en vriendinnen, heel creatief, gek op dieren en de natuur en wil altijd anderen helpen
herkenbaar. Dochter is nu 8. Wilde als kleuter ook geen moeilijkere puzzels doen. Zij gaf alles ook na 1 poging op (kan ik niet), ze wilde niet nog eens proberen, geen hulp vragen en zeker geen hulp aannemen.
Juffen nodigden haar uit om moeilijkere taakjes te doen. Daarnaast was er in de plusklas veel aandacht voor leren leren. Daar heeft ze geleerd dat je na 1 keer op een andere manier kan proberen of hulp kunt vragen. Fouten maken is niet erg en juffen en ouders maken ook fouten. Weet je nog mama toen jij op vakantie een volle kop koffie over tafel gooide? Die deuk in de auto, dat heeft mama gedaan.
Dochter:😆
Mama: 😊
