Op zoek naar objectieve kijk
Hallo,
Ik zit met wat onzekerheden mbt mijn oudste kind. Voordat ik naar de huisarts ga, zou ik graag eens de meningen van andere ouders lezen.
Het zit zo; mijn dochter van 7 lijkt niet lekker in haar velletje ge zitten.
Ik kan de vinger er niet op leggen wat het is.
Het lijkt soms alsof ze geen aansluiting vind op school. Ze verteld ook af en toe dingen dat ik denk hm dat vind ik pest gedrag. Maar als ik haar vraag hoe ze het heeft op school dan zegt ze altijd 'leuk'. Ze speelt af en toe ook wel met een kindje thuis, maar niet zoveel als anderen en soms zegt ze ook dat ze er geen zin in heeft.
Een voorbeeld van wat ik pest gedrag vind, is dat iemand een rijmwoord had bedacht op haar naam en dat de gehele klas dat overnam. Toen de juf even de klas uit was, riep iedereen dus dat rijmwoord. Een niet zo leuk woord.
Haar lijkt het niet heel veel te doen. Ja ze vi vind het niet leuk, maar echt veel emotie zie ik er niet bij zeg maar.
Ik zal verder gaan met haar karakter omschrijven; het is een lief meisje. Behulpzaam, knuffelig. Ze heeft van die buien, al van kleins af aan dat ze nogal uhm ik noem dat tiepelzinnig is. Dan is niks goed en huilt ze overal om. Ze lijkt dan overprikkeld. Dit is meestal na school.
Maar af en toe ook in het weekend.
Voorbeeld: oma paste op en die had afgesproken dat ze buiten chipjes met haar ging eten. Oma paste dat aan want dochter was film aan het kijken dus ze kreeg de chipjes bij de film. Dat was een reden om te ontploffen. Normaal zou ze zich daaraan niet storen. Tijdens die buien is er dus niks goed. Ze lijkt dan erg moe en in haar koppie 'vol'.
Een voorbeeld van wat mij verder opvalt: ze kan zich prima zelf aankleden, maar ze vertikt dit gewoon. Ze blijft drammen en zeuren en huilen totdat ze geholpen wordt. Hier heb ik nu maar een beloning systeem voor bedacht met stickers. En dat lijkt redelijk te gaan. Dat is met meer dingen zo, ze is slecht te motiveren en heeft geen drive om zelf dingen te willen kunnen.
Ze is motorisch vanaf kleins af aan onhandig. Lopen deed ze later, klimmen in een klimrek kan ze sinds een half jaar, fietsen zonder zijwielen begint nu te komen etc
Ze heeft zusje. Die stapelgek op haar is. Dit zusje wil haar vaak knuffelen, ook als ze verdrietig is.
Met ons knuffelt ze als het aan haar ligt de hele dag, maar haar zusje zal ze zelden knuffelen. Ze zegt vaak 'ik wil alleen spelen, ik wil alleen zijn'.
Tegenwoordig spelen ze wel heel veel samen, maar ik merk dat de oudste vaak toch alleentijd op zoekt. Ze vraagt ook dingen zoals ' ik wil graag een keer zwemmen, alleen zonder zusje'.
We doen zeker dingen zonder zusje. Maar schijnbaar is het voor haar niet voldoende.
Ik zal nu afronden want het wordt anders wel erg lang.
Vragen beantwoord ik graag.
Misschien zie ik dingen die er niet zijn, maar ik wil niet iets over het hoofd zien, als zin eigenlijk niet lekker in haar vel zit.
Alvast bedankt.
Kipspies schreef op 22-12-2022 om 20:06:
De huisarts is van mening dat het gedrag wat ik omschrijf, normaal voor de leeftijd is. Hij wil het afwachten omdat school ook niks aangeeft mbt haar gedrag.
Oei lastig. Ik vermoed dat je een huisarts hebt die teveel in de "er is een overkill aan diagnoses" modus zit.
Nu komt dat bij mij eerlijk gezegd ook nog steeds wel eens naar boven. ( misschien net na wat ik lees)
Werkt jullie school samen met een orthopedagoog? Dat was bij ons wel het geval. Zij heeft op verzoek van de IB-er een IQtest afgenomen wegens vermoeden op hoogbegaafdheid ( wat niet zo was) Alleen vond zij niet dat er verder testen op autisme nodig was. Kwam wellicht doordat er uiteindelijk licht autisme is vastgesteld en hij toen ook nog niet zo oud was. Dus dat heeft ons toen niet verder geholpen.
Ik zou wel goed in de gaten houden of het pestgedrag blijft of erger wordt.
Zoon heeft daar het meeste last van en daarvan het grootste trauma opgelopen.
Uiteindelijk waren we ook wel blij dat er een diagnose was omdat hem en ons meer inzicht in zijn gedrag verschafte. Maar zolang iemand mee kan en niet al te veel last heeft van autisme kun je ook nog wel wachten.
Het probleem bij jullie dochter is dat zij vaak zo ongelukkig uit over situaties en dingen die je verteld ook echt wel op pestgedrag wijzen.
Ik zou dat met name heel goed volgen. En je niet met een kluitje in het riet laten sturen op school: "het gaat wel over, we doen er alles aan, zij moet zichzelf ook meer aanpassen etc etc"
je zou ook contact kunnen leggen met de jeugdarts (vroeger heette dat de schoolarts). Zij mogen ook verwijzen en zij hebben een lijntje met school om eens te informeren of daar ook niet wat nodig is. Het feit dat je dochter niet gelukkig lijkt, is al meer dan genoeg reden om verder te kijken.
