Onverklaarbare woedeaanvallen
Onlangs las ik dit artikel:
https://www.ouders.nl/vraagbaken/mijn-zoon-heeft-onverklaarbare-woede-uitbarstingen-ik-maak-mij-zorgen-12-jr
Ik herkende zo erg mijn zoontje(9) hier in. We zijn nu bezig met een traject om te kijken of autisme hier een rol speelt. Is er iemand die ook zijn of haar kind hier in herkent?
Of hij autisme heeft wordt nu onderzocht? Of bedoel je hij heeft autisme en woedeaanvallen?
Mijn zoon heeft autisme, en heeft ook uitbarstingen. Moet er bij jouw zoon nog onderzoek gedaan worden is het belangrijk je niet blind te staren op autisme. Er kan ook een andere stoornis zijn als er breder wordt gekeken. Of geen stoornis. Mijn zoon heeft het als hij overprikkeld raakt. Hij roept dan rare dingen over anderen en is dan ook lelijk over zichzelf. Hij houdt het ook lang vol. Ik laat hem dan op zijn kamer en kom soms even kijken. Slecht zelfbeeld “iedereen vind mij stom” en daar echt aan vast blijven houden, wat je ook zegt van dat is niet zo.Na een zo’n bui met lelijk zijn tegen anderen komt hij wel naar beneden om dan gauw wat liefs te doen. Hij vindt het zelf dus ook erg vervelend.
Wat goed dat jullie hem laten onderzoeken. Ik herken het niet in deze mate van onze dochter met autisme. Ze heeft wel veel driftbuien gehad, maar die kwamen voort uit frustratie of angst en duurden nooit langer dan een kwartier tot halfuur (schreeuwen, huilen, gooien, wegrennen).
ODD kwam nog in me op bij het lezen van het artikel. Misschien herken je daar wat in, maar misschien ook helemaal niet. Hier wat meer informatie over ODD:
https://balansdigitaal.nl/kennisbank/ontwikkelingsproblemen/welke-ontwikkelingsproblemen-zijn-er/odd-cd/
Bij ons heeft onderzoek van onze oudste twee pleegkinderen heel veel geholpen. We kregen daardoor veel meer inzicht in de oorzaken van hun gedrag. En die oorzaken bleken deels aan te sluiten bij wat wij vermoedden en waarnamen en deels ook echt een enorme verrassing te zijn.
Ik kan alleen maar aanraden om goed open onderzoek te laten doen en niet alleen op autisme ja/nee te richten.
Mijn ervaring is dat als er veel woedeuirbarstingen zijn er ergens in de context sprake is van overvraging. Dat kan ook overvraging zijn door compensatie op ondervraging en gebrek aan peers, maar met die situatie heb ik persoonlijk geen ervaring.
De context “het plaatje en hoe je kind erin past” moet kloppen om fijn te kunnen functioneren en daarmee moet je dus overal naar kijken:
- hoe gaat het op school en waarom gaat het daar zoals het gaat
- hoe gaat het thuis
- hoe gaat het bij vrienden
- hoe gaat het op clubjes
Etc
Op welke momenten is je zoontje boos? Is daar een patroon in te herkennen of is hij zelf duidelijk dat hij ergens gefrustreerd over is? Een van mijn kinderen heeft bijvoorbeeld veel stress bij overgangssituaties (letterlijk ook al vertrek van a naar b of aankomt van c bij d) en die uit zich als boosheid. Mijn ene kind is internaliserend en bij ons thuis komt alle stress eruit. Een ander kind uit het juist direct waardoor zichtbaarder is waar de oorzaak van het probleem zit.
Bij onze zoon is het ook niet het 'standaard' beeld van autisme. Hij sociaal, lief, geliefd, empathisch, slimste van de klas maar wel dwingend. Als er gespeeld wordt wil hij graag bepalen wat er gedaan wordt. Faalangstig ook, wil contant bevestiging dat hij ergens goed in is en dat hij iets al kan.
Voor zover normaal gedrag voor een bijna 10jarige 
Zijn psychologe wil toch onderzoeken waar hij staat in het spectrum.
Waar ik me zorgen overmaak is de plotselinge omslag. Hij kan van het ene op het andere moment omslaan in een ongecontroleerde driftbui waarbij hij hele erge kwetsende dingen zegt en het aan het slopen gaat. Een volle emmer die gaat overlopen alleen je voelt het niet aankomen.
Na afloop vol berouw en drukt ons op het hart dat hij het niet meent en dat we bij de volgende keer daar maar aan moeten denken. Hij heeft het dan ook over een soort robotje die het doet.
Het lijkt daarom ook wel op een soort 'toeval' en vond ik het stukje over de mogelijkheid van epilepsie in het artikel wel interessant.
Dank voor de reacties!
Onze dochter van acht, nog niet zo lang geleden gediagnosticeerd met autisme, kan ook echt boze buien hebben. Ook om ogenschijnlijk kleine dingen, maar daar zit dan een dieperliggend issue onder. Die buien zijn dus niet 'onverklaarbaar', maar lijken soms in eerste instantie wel overdreven. Ze uit haar boosheid vooral naar zichzelf.
Ze heeft wel een flinke rugzak aan medische bagage en pech en daaruit voortgekomen trauma's. Dat speelt ook wel mee.
