ongehoorzaam/koppig kind
Hallo,
Ik ben intussen al 6 jaar pluspapa van een meid met een stevig karakter van 6.
Ze had al van jongsaf driftbuien en kon toen al serieus koppig zijn (we wisten toen al dit is een karakterke). Nu is de situatie aan het escaleren en is er steeds minder tijd om te genieten van elkaar (naast extreem koppig kan ze ook extreem lief zijn). Het gaat van moeilijk eten en moeten smeken van iets in haar mond te steken. (haar lievelingseten dat ze eerst zegt vies mag ik niet en een uur later gewoon helemaal op eet en bijvraagt). We scheppen niet te veel op en forceren haar niet van alles op te eten. (aardappelen vleesje en groentjes waarvan ze van alle drie minstens een hap moet eten en dat ze in totaliteit voldoende gegeten heeft voor een volle maag) Juist croque monsieurs en boterhamen met choco gaan er met zekerheid vlot in. tot driftbuien voor haar huiswerk te maken, haar klaar te moeten maken om ergens naartoe te gaan, gewoon zonder in mijn ogen echte reden. Het slapengaan is voor de moment ook geen succes (we hebben haar misschien om er makkelijk vanaf te zijn lang wijsgemaakt dat we allemaal samen gaan slapen en ja nu is die kleine meid natuurlijk ook al slimmer). Hoe we ermee omgaan is tussen mij en mijn vrouw hard verschillend. Ik heb een kort lontje en na 5-10 minuten het aanschouwd te hebben (dat ze me geslagen heeft , met deuren gezwierd te hebben) ben ik het grondig beu en wordt ik (weet ik van mezelf te boos (roepen, tieren schelden) vooral als er nog is tijdsdruk bijkomt voor ergens te geraken (op school). Op andere momenten lukt het mij soms al om gewoon in bed te gaan liggen en haar te negeren en het aan mijn vrouw over te laten. Mijn vrouw kan er rustig onder blijven/haar negeren/dit tot soms zelfs een uur en haar driftbui over is. (dochter slaagt tiert roept gooit met spullen slaagt met de deuren,..)
Maar met mijn vrouw haar manier en met de mijne blijven de driftbuien wel komen, of we er nu alleen mee zijn of samen. We zijn hiermee al naar een psycholoog geweest zonder in mijn ogen succes. driftbuien zijn erger geworden en ook lastig voor haar bij de psycholoog krijgen (opstand van haar) eens ze er is kan ze wel praten. Iemand tips of raad wat we eventueel kunnen proberen?
RosaMontana schreef op 11-05-2022 om 12:44:
[..]
Het gaat mij er niet om dat hij niet de biologische vader is, maar om zijn gedrag. Roepen, schelden en tieren naar een kind van zes is echt niet ok. En het is bekend dat biologische ouders over het algemeen meer van hun kind kunnen hebben dat stiefouders, dus daar komen mijn adviezen vandaan. Zijn post herlezen vanuit het perspectief van het kind dat van alles moet en uitgescholden wordt door haar stiefvader, kan hem misschien doen inzien dat zijn eigen gedrag onderdeel is van het probleem. Dus ik schrijf hem niet af, maar probeer hem te laten inzien wat hij zelf doet en dat dat niet helpend is.
We hebben gelukkig ook onze goeie momenten hoor. Van het schelden/roepen geef ik je 100% gelijk. Ik ben ook in de relatie gestapt met het idee we gaan nooit roepen tegen deze lieve meid, maar ik vraag mij af wie kan zeggen dat hij nooit is tegen zijn kind/pluskind geroepen heeft (wat nog altijd niet maakt dat het goed is). Roepen is idd een gevoel van onmacht en daar zijn al stadia aan vooraf gegeaan (het school heeft ons doorverwezen naar een psycholoog, deze psycholoog zegt na dat ze daar al een paar sessies (waar ze soms ook een crisis krijgt) heeft gehad ook van dat ze het niet goed weet.
Thalas schreef op 11-05-2022 om 14:44:
Je dwingt haar nu te doen wat jij wil en je wordt agressief wanneer ze dat niet doet. Blijkbaar heeft deze tactiek de afgelopen zes jaar niet het gewenste effect gehad, want ze doet nog steeds niet wat jij wil. Ik zou dus stoppen met haar te dwingen tot zaken die irrelevant zijn. Als ze niet wil eten, dan eet ze gewoon niet. Daar hoef je niet boos om te worden, of ze wel of niet eet heeft níets met jou te maken. Hetzelfde geldt voor die kleren: als ze niets aan wil, dan maar niet. Om die zaken ga je haar toch niet beschadigen door agressief tegen haar te worden? Dat is als een kanon op een mug schieten. Stop gewoon met boos worden. Jouw boosheid is het probleem, niet zij.
"Hetzelfde geldt voor die kleren: als ze niets aan wil, dan maar niet". Hoe stuur je haar dan naar school? Ik heb al gezegd tegen mijn vrouw in haar nachtkleren maar dat kwam bij mijn vrouw tot verzet
ikweethetnietmeer schreef op 11-05-2022 om 15:00:
[..]
"Hetzelfde geldt voor die kleren: als ze niets aan wil, dan maar niet". Hoe stuur je haar dan naar school? Ik heb al gezegd tegen mijn vrouw in haar nachtkleren maar dat kwam bij mijn vrouw tot verzet
Dan gaat ze in pyjama naar school. De meest voordehandliggende reden voor haar weigering dingen te doen die jullie willen, is het feit dat jij haar met buitenproportionele boosheid dwingt. Stop met boos worden, stop met dwingen, laat haar haar eigen keuzes maken en kijk over een paar maanden nog eens verder.
RosaMontana schreef op 11-05-2022 om 12:24:
Ben je voor je driftbuien naar de psycholoog geweest? Of dacht je dat er iets met het meisje aan de hand is? Zo niet, dan zou ik dat alsnog doen.
ik lees niet zoveel rare dingen in haar gedrag, maar zie wel dat jullie vaak de strijd aan gaan die je niet moet willen aangaan. Zeuren over eten is een recept voor gedoe, laat haar gewoon met rust. Huiswerk met zes jaar lijkt me ook niet de bedoeling. Als je ergens op tijd moet zijn, moet je zelf zorgen dat dat zonder stress lukt, bijvoorbeeld door een half uurtje eerder te staan.En met slapen hebben jullie zelf een fout gemaakt. Dat kost nu tijd en geduld om een nieuwe manier uit te vinden.
Ik zou de opvoeding aan de moeder over laten. Zij heeft meer geduld en kan ook meer hebben van haar kind. Jouw agressie helpt hier echt totaal niet in, dus het lijkt me verstandig afstand te houden en daar zelf mee aan de slag te gaan. Of volg een opvoedcursus, daar zullen jullie allemaal veel aan hebben denk ik.
"Als je ergens op tijd moet zijn, moet je zelf zorgen dat dat zonder stress lukt, bijvoorbeeld door een half uurtje eerder te staan" Ik sta om 06u20 op om haar om 07u20 naar school te kunnen brengen ik denk dat nog vroeger opstaan helemaal belachelijk wordt (ik ga eerst nog 10 minuutjes bij haar snoozen om haar rustig wakker te laten worden, op vraag van haar vroeger ging de wekker om half 7 en zei ze je maakt mij altijd zo bruusk wakker. In dit ochtendmoment blijf ik altijd vrij rustig tot de onmacht komt (ik moet ook op tijd op mijn werk geraken) dat we onze deadline voor vertrek niet halen (ik ga al de auto halen terwijl mijn vrouw der haren kamt/rekkertjes doet en dan wordt er geroepen/gesleurd om haar in de auto te krijgen. (hiervoor een tip zodat dit vanzelf gaat) Ik sta echt niet voor mijn plezier om 7u20 als een halfgare idioot op haar te roepen/aan haar te sleuren om haar in de auto te krijgen. In de auto wordt er dan even tegen de achterzetel gesjot door haar waarna ze plots veranderd in een engeltje en ik samen met haar naar de schoolpoort stap en we een zoen uitwisselen
Wat bij sommige kinderen heel goed is werkt is om heel veel structuur aan te brengen. Dus elke dag de dingen op dezelfde manier en in de dezelfde volgorde uitvoeren. Voor het ochtendritueel kun je dan ook pictogrammen gebruiken, waar je haar dan op kunt wijzen.
Wat ze zelf kan, laat je haar dan zelf doen. Kleren uitkiezen en aankleden, bijvoorbeeld. Zoekt ze rare combinaties uit, of loopt ze nog in haar pyjama? Dan gaat ze daarin naar school (en ja, dat gebeurt hoog waarschijnlijk een keer, maar nog waarschijnlijker ook niet meer dan 1 keer)
Dit proces kun je heel goed samen voorbereiden. Door op een middag samen te gaan zitten en te bedenken wat er eigenlijk allemaal moet gebeuren zo in de ochtend. Laat haar meedenken, ook over de volgorde. Misschien kan ze er zelf wel de tekeningen bij maken.
Wat avondeten betreft: je gaat samen aan tafel en trekt een bepaalde tijd uit voor de maaltijd. Als die tijd om is/jullie klaar zijn ruim je af en is de maaltijd voorbij. Of ze nou wat gegeten heeft of niet. Geen worden aan vuil maken, niet aandringen of over zeuren en al helemaal niet boos worden. Gewoon gezellig samen aan tafel en verder niets.
het verrast me een beetje dat ik mensen zien adviseren om de opvoeding aan de moeder over te laten. Als ik het goed heb begrepen vervult “ikweethetnietmeer” al een vaderrol zolang als het kind zich kan herinneren. Ineens je handen ervan af trekken, zou volgens mij al snel voelen als verwaarlozing/negeren/in de steek laten, als ze niet anders gewend is. Ik vind dat dus best een bijzonder advies. Zouden jullie dat ook geven als een biologische ouder dit had geschreven?
ik denk wel dat je op zoek moet gaan naar opvoedondersteuning. Hoe jij je eigen gedrag omschrijft, is écht niet oké. Je zegt er nog bij dat je het zelf ook niet zo oké vindt, maar heb je geprobeerd hier iets aan te doen? Want wat ik lees klinkt niet echt heel fijn en veilig als jij als volwassen man als een bullebak tekeer gaat tegen een kind van 6. Realiseer je je dat je 2-3 keer zo groot bent? Het is een beetje alsof een olifant zich boos op jou staat te maken. Niet heel fijn.
ik weet niet welke instanties hier in België bij kunnen ondersteunen, maar ze zijn er vast.
Word jij vaker zo boos? Ook in andere situaties? En zij is op school een engeltje dus? Niet koppig?
Leene schreef op 11-05-2022 om 12:34:
Hoe gaat het op school, heeft ze vriendinnen, is ze erg bazig of juist stil? Lijkt mij ook handig om te weten hoe dat loopt.
Ze is op school heel stil. Ze wilt alleen met haar beste vriendin spelen waar ze dan wel bazig over is (deze mag met niemand anders spelen). Ze is wel geliefd door de meeste van haar klasgenootjes (ze roepen op een vriendelijke manier haar naam en zeggen tot morgen als we vertrekken). dus ik weet niet hoe het gaat voor de rest van de dag (we begrijpen niet dat ze zo geliefd is (wel blij voor). Als we s'avonds vragen hoe was het? Hebben we al is als antwoord gekregen Mia (haar beste vriendin) was er niet dus heb ik maar alleen over de speelplaats gelopen. Ze doet het heel goed op school (mee zijn met lezen, rekenen, haar best hiervoor doen) Want ik vind het zeker niet belangrijk dat ze de beste is van de klas (is ze ook niet) maar dat ze kan zeggen ik doe mijn best. Zij heeft wel faalangst als ze iets niet kan, niet alles op alles haalt op een toets waarna ik haar zeg dat dit niet erg is en dat we naar school gaan om te leren en dat zolang ze haar best doet we heel tevreden zijn
Hmm. Stil op school, faalangst, thuis veel driftig... Dat klinkt of ze ergens overvraagd wordt.
Je driftbuien zul je wat onder controle moeten houden. Dat helpt niks en is geen goed voorbeeld voor dit kind.
Maar ook voor wat betreft dit kind is er werk aan de winkel. (Stief)ouders slaan vind ik niet normaal. Zo te lezen gooit de moeder het allemaal maar op haar karakter en laat ze de boel de boel. Denk dat het tijd is dat ze ook eens wat op gaat voeden.
Qua eten zou het kunnen dat als je een vroege etenstijd hebt, dat ze dan nog gewoon geen honger heeft. Als dat niet het geval is, dan zou ik als regel instellen dat ze niet van tafel gaat tot ze uitgegeten is met dan 'n maximum tijd. Heeft ze dan niet gegeten, jammer dan. Dan wordt er afgeruimd. Uur later een rammelende maag? Jammer dan. En dan 's avonds uiteraard niet snoepen.
Idem dito met de kleren aan doen. Ga je een keer naar iets wat ze leuk vindt? Leg dan haar kleren toe, laat haar zich zelf aankleden (kind van 6 kan dat best). Doet ze dat niet, jammer dan, dan blijft ze thuis. Of ze gaat maar in haar pijama naar school of naar de speeltuin.
Ik denk dat je daar meer mee bereikt dan gaan roepen en tieren. Ze leert dan dat het gevolg van niet eten is dat ze daarna honger heeft. Dat het gevolg van niet aan willen kleden is dat ze dan maar in haar pijama op pad gaat of helemaal niet. Daar leert ze meer van dan 'n gevolg dat stiefpapa uit z'n vel springt of moeder rustig gaat zitten wachten tot ze klaar is met slaan, deuren gooien en met spullen gooien.
Als jullie al om 7.20 weg moeten om op tijd op school te komen, dan neem ik aan dat ze vanwege jullie werkroosters eerst naar een voorschoolse opvang moet? Of beginnen de scholen in België zo idioot vroeg?
Over kleding zou ik me inderdaad veel minder druk maken. Kinderen gaan in het algemeen echt niet in hun pyjama naar school.
Qua eten zou ik ook veel gemakkelijker worden, mijn ouders hebben mij door honger alles proberen te laten eten, maar dat is grandioos mislukt. Mijn eigen kinderen die nooit verplicht zijn om te eten lussen allemaal veel meer dan ik.
A12345 schreef op 11-05-2022 om 15:43:
Maar ook voor wat betreft dit kind is er werk aan de winkel. (Stief)ouders slaan vind ik niet normaal. Zo te lezen gooit de moeder het allemaal maar op haar karakter en laat ze de boel de boel. Denk dat het tijd is dat ze ook eens wat op gaat voeden.
De moeder is geweldig in haar dingen aan te leren (schrijven, tekenen,...) en laat zeker dingen niet de boel de boel. Ze kan bij een driftbui rustig blijven, (filmpjes gezien dat het soms driftbuien zijn van echt lang) en gaat er na een driftbui wel met haar over praten met wisselend succes.
Dus jij hebt driften en bent op zoek naar hoe je ervoor zorgt dat je bonuskind niet meer driftig wordt? Onderschat voorbeeldgedrag niet. Jij leert haar hoe je met boosheid om kan gaan. Als jij je boosheid op een andere manier leert uiten, kan dat wonderen voor haar doen.
Verder is invoelen erg belangrijk. Je redeneert vanuit regels, maar snap je ook waarom ze doet wat ze doet? Kun je de drang naar autonomie herkennen? Of de impulsiviteit? Kan je vrouw daar wellicht meer over uitleggen als het voor jou lastiger te zien is?
Tenslotte, zaken als eten enzo reguleert zich doorgaans prima (uitzondering daar gelaten). Een gemiddelde kleuter heeft geen last van een maaltijd niks te hebben gegeten. Dus pick your battles en geef haar wat ruimte.
Daglichtlamp schreef op 11-05-2022 om 15:43:
Als jullie al om 7.20 weg moeten om op tijd op school te komen, dan neem ik aan dat ze vanwege jullie werkroosters eerst naar een voorschoolse opvang moet? Of beginnen de scholen in België zo idioot vroeg?
Is vanwege de werkroosters. Ik vind dit ook minder dat ze zo vroeg naar school moet vertrekken. Ze kan wel direct na schooltijd opgehaald worden door mijn vrouw (ook een voordeel)
Bedankt allemaal voor de reacties er mogen er nog volgen uiteraard. ik ga in aangehaalde boeken zeker is rondneuzen
even de volgende zaken waar jullie je mening over mogen geven dat ik het juist zie, met eventueel opemerkingen (tips)
1) minder roepen tegen de kleine meid (ik denk dat ik hier ja op ga krijgen)
2) Mij er minder van aantrekken (ik ben de papa niet) of gaat het kind dit aanvoelen als ik moet haar niet meer hebben. (ze heeft dit nu al soms, geen idee of dit door de kant van de echte papa wordt opgestookt (hij ziet je niet graag want hij is je echte papa niet)
3) zonder eten naar bed sturen (als ze niet wil) of als ze vlak voor dokestijd toch honger heeft nog eten voorschotelen?
4) Als ze haar kleren (geen enkele kleren wil aandoen) in haar pyama naar school nemen. Als ik haar in haar pyama naar school zou sturen gaat ze soiso beginnen roepen sjotten/stampen. Hoe los ik dit op? Op deze moment zie ik nog altijd maar als oplossing haar in de auto sleuren en vertrekken, tips?). ( Het is niet dat ze een totale afkeer heeft van school)
5) Hoe reageren op stampen/slagen van haar naar ons toe? We hebben haar al in haar kamer gezet (ondertussen wat slagen gekregen om haar tot daar te krijgen). laat je haar er ni uit is als je niet oppast de kamer vernield. (de omlijsting van de deur is er al is afgevallen). Ik heb geen zin om me te laten slaan door een 6 jarige en neem ze meestal in een houdgreep. (loslaten zien of ze nog slaagt en indien ja terug in houdgreep) Na 10/15 minuten ben je wel over je toeren. We zeggen ook altijd ik slaag jou niet/jij slaagt ons niet
Dat de biologische vader een negatieve stempel schijnt te drukken op de verhoudingen lijkt me toch wel iets om terdege rekening mee te houden ! Hoe is de omgangsregeling ? Ziet ze hem vaak ?
