Loslaten en vertrouwen in schoolkeuze kind?
Kind zit in groep 8. Tijdens thuisonderwijs Corona presteerde hij heel hoog in de I, daarvoor had hij II en III op zijn rapport. Sinds hij weer fulltime school heeft, gaat hij achteruit in de toetsen en heeft in groep 7 een II behaald met begrijpend lezen (overige vakken zijn nog in de I). Desondanks heeft hij als pre-advies enkelvoudig vwo gekregen.
Huiswerk, weektaak, plus- en levelwerk maakt hij naar behoren en op tijd van wat ik begreep van basisschool. Kind geeft zelf aan dat het vooral veel werk is en niet per se moeilijk. Kind wil graag meer uitgedaagd worden en leerkracht in groep 8 beseft dat wel, maar weet nog niet hoe te compacten. Ik ga vanuit dat in groep 8 dit ook niet meer van gaat komen.
Kind is overtuigd dat hij vwo aankan en wil per se naar een categoraal gymnasium. Denkt heel laks over hoe de II voor BL naar een I te veranderen. Wil niet extra oefenen, zegt dat hij bij de volgende toets dit gewoon doet. Als ik vraag hoe hij weet dat hij gymnasium gaat halen, zegt hij “omdat ik heel goed kan leren en ik wil voor extra uitdaging gaan”.
Ik heb mijn twijfels. Tijdens thuisonderwijs hebben we de hiaten weggewerkt en hij scoorde meteen in de uiterste van de I-en. Nu hij het zelf moet doen op school en zonder hulp van mij zie ik dat zijn cijfers afbuigen. Eerlijk is eerlijk, in groep 7 was door omstandigheden de kwaliteit van het onderwijs niet op een geweldig niveau. Echter, ook in het middelbaar onderwijs heb je te maken met lerarentekorten en de kans is groot dat hij dan ook meer ‘zelf’ moet gaan doen. En dat zelf doen daar heb ik vrees voor bij hem. Hij leert makkelijk, maar ik vind zijn werkhouding rampzalig, zijn werkwijze ongestructureerd icm de aandachtspanne van een goudvis. Ik voorzie dat hij gaat vastlopen in de hoeveelheid stof/huiswerk. Daarbij is hij in het verleden getest en het IQ-cijfer 115 was niet heel overtuigend vwo wel met kanttekening dat het werkelijke cijfer hoogstwaarschijnlijk hoger ligt ivm communicatie- en motorisch problematiek waar kind mee kampte rond de testperiode (Deze is, overigens, nu grotendeels weggewerkt).
Aan de andere kant misschien zie ik te veel beren op de weg? Ik ben zelf een heel risicomijdend persoon die zichzelf vooral heel goed voorbereid en risico’s indek voordat er aan iets wordt begonnen. En misschien focus ik mij teveel op de eventuele problemen die misschien zouden kunnen komen? Kind is meer van “ik zie wel” en tot nu toe lijkt hij redelijk mee weg te komen, maar is daarmee geen hoogvlieger.
Mijn angst is, dat kind na een jaar gymnasium op zoek moet naar een andere school, afstroomt naar een lager niveau en misschien gedesillusioneerd raakt. Plus ik kan mijn kind niet veel helpen op de middelbare school. Ik ben de laatste tijd meer gaan werken en ben daardoor niet meer zoveel beschikbaar als toen tijdens de lockdown periodes. Daarnaast begint hij, start puberteit, steeds minder van mij aan te nemen. Het zal vanaf volgend jaar meer op hemzelf aan moeten komen.
Nu heb ik hulp/relativering nodig bij het volgende:
Vertrouw ik erop dat kind heel goed weet wat bij hem past? En als hij straks misschien toch een enkelvoudig vwo-advies krijgt toch inschrijven voor een categoraal gymnasium? Of kind komende paar maanden naar een scholengemeenschap en misschien wel een niveau lager praten?
wat was de aanleiding om überhaupt een IQ test af te nemen bij hem?
Zijn er andere zaken die spelen die je niet noemt?
Of spelen er bij jou zaken? Want ik vind het echt een enorme lange en uitgebreide gedachtespinsel over iets wat voor de hand ligt. Enkelvoudig vwo advies van de basisschool, zoon wil het graag en ziet het ook zitten. Al met al prima, go for it en je ziet het vanzelf.
Een iq van 115 is net boven het gemiddelde, ik weet niet of dat voldoende is voor vwo of gymnasium.
Je zegt minder beschikbaar te zijn om te helpen, maar op de middelbare zullen ze het zelf moeten kunnen doen.
Praat met je kind, praat ook over hoe hij het op gaat lossen als dat makkelijke leren niet meer zo makkelijk gaat. Toont hij iets van realisme dan kun je er verder over nadenken. Zo niet leert hij meteen dat dit niet de houding is om te bereiken wat je wil.
Hoe slim je ook bent, hoe goed voorbereid je ook bent,.. om te bereiken wat je echt wil bereiken is gewoon inzet nodig. Ook als het je makkelijk af gaat.
Mocht het niet landen bij hem, praat dan alvast over toekomstige banen. Denkt hij echt dat een werkgever hem een baan geeft als hij een instelling heeft van 'ik doe dat gewoon even wanneer het mij uitkomt tussen neus en lippen door'?
Ik ben ooit begonnen op het VWO, wilde dat zelf ook graag. Uiteindelijk door de ziekte van Pfeiffer HAVO examen gedaan. Nooit spijt van gehad, nooit me slecht over gevoeld.
Heb er alleen maar profijt van gehad op het HBO. Daar merkte ik echt dat je een voorsprong had m.b.t. veel zelfstandigheid en manier van leren t.o.v. mensen die alle jaren HAVO hadden gedaan.
Het is vaak eenvoudiger om van een hoger niveau naar een lager niveau te gaan dan andersom.
Kind wil het graag, dus ik zou zeggen ga ervoor en je ziet wel wat de toekomst brengt.
vwo-advies en zelf naar het gymnasium willen: doen!
Die concentratie zou ik me niet zo druk om maken, categorale gymnasia zitten barstensvol met jongens zonder concentratie, dat komt meestal wel goed hoor.
MamaE schreef op 01-10-2023 om 00:43:
Als je kind een vwo-advies heeft en graag naar dat gymnasium wil, zou ik hem die kans geven. Laat maar zien dat hij het aankan. Daar zit het vol met kinderen die weinig hoefden te doen op de basisschool. En ook met genoeg kinderen waarvan de ouders niet/weinig begeleiding kunnen bieden omdat ze dat niveau zelf nooit gedaan hebben.
De school fijn vinden kan ook een reden zijn om je goed in te zetten, want als hij moet afstromen, moet hij naar een andere school. De school zal zelf ook niet zitten te wachten op een hoge uitstroom voor het examen, dus bepaalde begeleiding voor deze doelgroep zullen ze vast ervaring mee hebben.
Ouders die geen vertrouwen in je hebben doet pijn. Geef hem het vertrouwen en dan mag hij het laten zien. En als het niet lukt, jammer, maar geen ramp.
Het is zeker van groot belang dat je als ouders vertrouwen hebt in de keuze van je kind. Zelf kreeg ik destijds lhno advies maar ik wilde persé naar de scholengemeenschap en daar mavo doen. Ik ben nog steeds blij dat mijn moeder gevraagd op school gevraagd heeft me toch die kans te geven want ik heb inderdaad mijn mavo diploma gehaald.
Bij onze zoon ook zo'n soort situatie maar hij zat al op de middelbare school, had echter 1 punt tekort om automatisch door te stromen naar havo 2. Ik heb een mail gestuurd naar de mentor en ze wilde hem wel de kans geven, mits de rest van de docenten het ermee eens waren tijdens de bespreking en nu heeft hij inmiddels zijn master behaald. Het was in de brugklas een kwestie van goed leren plannen, iets wat hij op de basisschool niet nodig had omdat hij het daar makkelijk kon met alles een paar keer overlezen.
Gymnasia zitten vol met kinderen die amper wat hebben hoeven doen voor school in het PO.
Bovendien doet ie nu weinig omdat daar geen uitdaging inzit. De lessen in het PO zijn voor vwo’ers vaker weinig uitdagend en onder niveau.
Jouw kind is volgens mij een typisch gymnasiumkind. Of misschien moet ik zeggen: gymnasiumjongen. Mijn zoon heeft gymnasium gedaan en hij en echt al zijn schoolvrienden voldoen aan jouw beschrijving en dat komt deels doordat ze op de basisschool nog niet geleerd hebben om ergens voor te gaan. Daar gaat hij zeker tegenaan lopen op het gymnasium, maar dat is juist ook belangrijk. Daar leert hij van hoe hij moet leren. Het heeft ook niet zo veel zin om dat nu met hem te oefenen. Ten eerste straal je teveel twijfel uit, terwijl hij juist gaat groeien van jouw vertrouwen. Ten tweede leert hij het pas als het moet. Een niveau lager stimuleren is demotiverend, en hij leert nooit leren. Dan creëer je juist een probleem.
Echt hoor, een kind dat thuis al met Latijn bezig is en nu al een kei is in wiskunde is op zijn plek op het gymnasium. Zeker als hij zich er thuis voelt zou ik naar hem luisteren.
En mijn zoon en al die vrienden hebben hun diploma gehaald. Het komt echt goed als je vertrouwen hebt in je kind. Dat betekent niet dat het niet mis kan gaan, maar het kan beter mis gaan als je iets hebt geprobeerd dat je heel graag wilde, dan dat je moeder bij voorbaat al geen vertrouwen in je had en je zelfvertrouwen afbreekt door je naar een lager niveau te praten.
Mijn zoon scoorde trouwens ook niet allemaal 1 tjes toen hij verkondigde dat hij gymnasium wilde gaan doen. Mijn antwoord was: 'wat leuk dat je daar zo geïnteresseerd in bent. Als je het juiste advies krijgt vind ik dat een heel goed idee'. En verder heb ik er niks op gezegd en ben niks met hem gaan oefenen en uiteindelijk kreeg hij op eigen kracht het juiste advies.
VroegeVogel schreef op 01-10-2023 om 02:12:
Mocht het niet landen bij hem, praat dan alvast over toekomstige banen. Denkt hij echt dat een werkgever hem een baan geeft als hij een instelling heeft van 'ik doe dat gewoon even wanneer het mij uitkomt tussen neus en lippen door'?
Dat is toch een mega ver van je bed show voor een groep 8 leerling. Lijkt me totaal niet helpend op deze leeftijd.
VroegeVogel schreef op 01-10-2023 om 02:12:
Een iq van 115 is net boven het gemiddelde, ik weet niet of dat voldoende is voor vwo of gymnasium.
Je zegt minder beschikbaar te zijn om te helpen, maar op de middelbare zullen ze het zelf moeten kunnen doen.
Praat met je kind, praat ook over hoe hij het op gaat lossen als dat makkelijke leren niet meer zo makkelijk gaat. Toont hij iets van realisme dan kun je er verder over nadenken. Zo niet leert hij meteen dat dit niet de houding is om te bereiken wat je wil.
Hoe slim je ook bent, hoe goed voorbereid je ook bent,.. om te bereiken wat je echt wil bereiken is gewoon inzet nodig. Ook als het je makkelijk af gaat.
Mocht het niet landen bij hem, praat dan alvast over toekomstige banen. Denkt hij echt dat een werkgever hem een baan geeft als hij een instelling heeft van 'ik doe dat gewoon even wanneer het mij uitkomt tussen neus en lippen door'?
Een iq- test is een momentopname en niet de absolute realiteit. Ik zou die uitslag niet leidend laten zijn.
Wat een fijne reacties!
De post van Absor raakte mij wel. Dat heeft te maken dat er een trauma/pijn uit het verleden mee speelt en ik nu realiseer dat deze parten speelt in mijn behoefte aan zekerheid omtrent kind.
Ik wil er niet teveel over zeggen want de rechtzaak tegen het ziekenhuis loopt nog. Enige wat ik kwijt wil is, dat ik mij schuldig voel dat ik zolang vertrouwd heb op 'experts' en dat kind daardoor onnodig jarenlang met pijn heeft rondgelopen. Uiteindelijk was het mijn intuitie en onderzoek dat hielp om kind van de juiste medicatie te voorzien en wij nu na jaren puin ruimen zijn achterstanden in alles weggewerkt hebben. En nu sta ik weer op het punt om te moeten vertrouwen op experts en wat ik zelf zie aan kind. Intuitief weet ik dat kind het uiteindelijk gaat redden op welk niveau dan ook. Hij is makkelijk, slim, sociaal, doorzetter, lief, gezond, knap en gewoonweg de meest fantastische persoon op aarde die ik ken. Loslaten is gewoon moeilijk omdat ik hem zo gun om niet meer zoveel ongemak te hebben in zijn leven. Hij heeft zijn portie gehad, vind ik. Ik heb veel aan jullie reacties waardoor ik dingen kan relativeren. Want inderdaad stel hij stroomt af? Is dat nu het ergste wat hem kan overkomen?
Dank!
Je hoeft helemaal nu niet te vertrouwen op experts, alleen maar op je eigen kind. En als moeder zit het met je intuïtie wel goed, als je je angst maar loslaat.
Het gymnasium is geen rocket science. Mijn kind had op de basisschool altijd een II voor rekenen, in de tijd dat dat nog geen vereiste was voor een vwo-advies, en voor ons was er geen twijfel dat ze vwo aankon. Ik zie zelf niet zozeer het verschil tussen atheneum en gymnasium. Zelf heb ik een jaar klassieke talen gehad en vond dat teveel werk om ermee door te gaan. Met mijn geringe inspanning had ik er zesjes voor en dat vond ik goed genoeg.
Het grote verschil tussen havo en vwo leerlingen is dat vwo leerlingen over het algemeen (dus niet allemaal) iets meer inzicht hebben. Als jouw zoon in staat is om een beetje abstract te redeneren, komt dat waarschijnlijk helemaal goed op het gymnasium. En misschien gaat hij een keer op zijn bek, tja, dat gebeurt met leerlingen op allerlei onderwijsniveaus. Ik heb zelf twee gymnasium kinderen in huis en ik hielp ze helemaal in het begin wel met plannen van huiswerk, een beetje uitleg etc., maar verder doen ze het toch vooral zelf. En in samen met klasgenoten.
Wat fijn dat jullie nu al een school hebben gevonden waar hij zo enthousiast van wordt èn waar hij voor in aanmerking komt!
Ik denk dat het een goed idee is 
MMcGonagall schreef op 01-10-2023 om 11:18:
Het gymnasium is geen rocket science. Mijn kind had op de basisschool altijd een II voor rekenen, in de tijd dat dat nog geen vereiste was voor een vwo-advies, en voor ons was er geen twijfel dat ze vwo aankon. Ik zie zelf niet zozeer het verschil tussen atheneum en gymnasium. Zelf heb ik een jaar klassieke talen gehad en vond dat teveel werk om ermee door te gaan. Met mijn geringe inspanning had ik er zesjes voor en dat vond ik goed genoeg.
Dat is dan ook precies het verschil. 2 vakken extra en dus andere vakken dezelfde stof in kortere tijd ( minder lessen). Ik weet niet zeker of het gymnasium zelf mag kiezen welke lessen maar mijn zoon had minder Frans en minder wiskunde dacht ik.
