Kleuter vind alles en iedereen spannend en kan slecht alleen spelen
Hallo moeders,
Hierbij even een korte inleiding tot onze vraagstelling.
Wij hebben een zoontje van 4, 5 jaar.
Een (hoog) sensitief kind.
Vooral gevoelig mbt oren, neus en alles wat bij sensitieviteit te maken heeft.
Lastige start gehad op basisschool, dwz thuis kwam alles eruit, waardoor we een erg pittige tijd hebben gehad en soms met de handen in het haar zaten. Maar gelukkig gaat dit nu stukken beter en nu vaak alleen nog pittig als hij moe is. Maar dat herkennen we inmiddels goed.
We hebben soms wat vraagtekens mbt tot z'n gedrag en vroegen ons af of meer ouders dit herkennen.
Nog steeds blijven vreemde mensen maar ook bekende mensen "spannend".
Als iemand op straat vriendelijk gedag zegt, dan kruipt hij achter ons. (soms vraagt hij waarom zeg je die gedag, ken je die). Dit gebeurd bv ook 's morgens op 't schoolplein als een kindje (soms ook een vriendje) hem gedag zegt of een bekende, zegt niets of kijkt naar ons van HELP er zegt iemand wat tegen me.
Terwijl hij bv later in de pauze wel met dat kindje speelt.
Vragen ze in de winkel wil je een snoepje dan idem, achter papa of mama kruipen maar niks durven zeggen.
Alsof alles en iedereen spannend is ofzo.
Op school komt hij verder wel aardig mee kwa leren, al is 't een afwachtend kindje dat niet mee zingt, niks durft te zeggen in de kring etc. En als een kindje iets wil wat hij toevallig heeft of mee speelt dan zal hij weglopen en 't kind 't over laten nemen.
Verder kunnen we als karaktereigenschappen noemen
: gevoelig, slim en verbaal sterk, ongeduldig wil graag alles in 1 x kunnen, kijkt heel graag tv (maar vanwege gevoeligheid echt wel schermtijd).
Ook kan hij erg slecht alleen spelen.
Op een vrije dag bv als we een keer niks doen mbt een uitje, dan kleeft hij de hele dag aan mij, is zelden tot zelf spelen aan te sporen.(ook 't eerst meespelen oid helpt niet) Verveeld zich snel..
Tuurlijk maak ik ook echt wel tijd voor hem en last 'm soms meehelpen (maar wil dat soms ook niet). Soms laat ik 'm maar wat aanmodderen en vervelen. Maar als ik dan even uurtje strijk op de slaapkamer ligt hij 't hele uur erbij te niksen en vervelen dit Terwijl hij speelgoed zat heeft.
Speelgoed wordt in weinig items aangeboden zodat 't ook niet teveel tegelijk is
Herkent iemand dit?
Je schrijft dat je zoon verbaal sterk is. Heb je hem hier wel eens naar gevraagd?
Niet alle kinderen zijn extravert. Hij is pas vier en school is ook best spannend en veel. Hij ontwikkelt zich verder goed zeg je, dus ik zou me geen zorgen maken. Geef hem de tijd om te leren omgaan met anderen. Praat met hem over hoe hij zich voelt en help hem eventueel met wat handvatten om assertief te worden. Stop hou op en dergelijke. Verder loslaten. Bedenk dat er veel kinderen hetzelfde zijn als je zoon en die vinden ook hun weg.
Oh, in mijn omgeving kunnen de meeste kinderen niet goed alleen spelen. Is ook niet raar want samen spelen is toch vaak leuker.
Klinkt als mijn dochter - die is net iets jonger (wordt deze zomer 4) maar we zien hetzelfde gebeuren op de peuterspeelzaal. Ze is voor de vakantie begonnen met tuimeljudo - we hopen dat het haar helpt iets zelfverzekerder te worden en meer voor zichzelf op te durven komen.
Als voormalig kleuterjuf kan ik je ook vertellen dat extreme verlegenheid op zich helemaal niet vreemd of zeldzaam is bij kleuters. Er zijn altijd van nature assertieve kindjes en minder assertieve kindjes, en ze moeten allemaal nog een enorme ontwikkeling doormaken op sociaal gebied, met ieder hun eigen uitdagingen.
Jillz schreef op 25-07-2022 om 12:10:
Je schrijft dat je zoon verbaal sterk is. Heb je hem hier wel eens naar gevraagd?
Hij verbaal idd sterk, praatte vroeg, thuis af en toe 't hoogste woord. Soms 't idee dat we met puber aan tafel zitten of je hoeft hem maar 1 x iets te vertellen, te zegge oid en hij onthoud 't en krijgt 't later in een zelfde situatie weer terug🙈.
Maar over gevoel praten of 't uiten is nog erg lastig. Hij kan 't wel benoemen, boos verdrietig etc, maar als we dus vragen waarom durf je geen gedag te zeggen, dan is het standaard: vind ik spannend.
T meest apart vinden we dat hij dat dus ook bij zijn vriendjes en vriendinnetjes heeft, elke morgen weer.
Krisper schreef op 25-07-2022 om 12:36:
Niet alle kinderen zijn extravert. Hij is pas vier en school is ook best spannend en veel. Hij ontwikkelt zich verder goed zeg je, dus ik zou me geen zorgen maken. Geef hem de tijd om te leren omgaan met anderen. Praat met hem over hoe hij zich voelt en help hem eventueel met wat handvatten om assertief te worden. Stop hou op en dergelijke. Verder loslaten. Bedenk dat er veel kinderen hetzelfde zijn als je zoon en die vinden ook hun weg.
Oh, in mijn omgeving kunnen de meeste kinderen niet goed alleen spelen. Is ook niet raar want samen spelen is toch vaak leuker.
Hij geeft idd aan dat spelen alleen saai is, maar hij vind veel saai. 't liefst had hij een broertje of zusje gehad, dat benoemd hij ook, maar dat zit er helaas niet in.
Renmuis schreef op 25-07-2022 om 13:00:
Klinkt als mijn dochter - die is net iets jonger (wordt deze zomer 4) maar we zien hetzelfde gebeuren op de peuterspeelzaal. Ze is voor de vakantie begonnen met tuimeljudo - we hopen dat het haar helpt iets zelfverzekerder te worden en meer voor zichzelf op te durven komen.
Als voormalig kleuterjuf kan ik je ook vertellen dat extreme verlegenheid op zich helemaal niet vreemd of zeldzaam is bij kleuters. Er zijn altijd van nature assertieve kindjes en minder assertieve kindjes, en ze moeten allemaal nog een enorme ontwikkeling doormaken op sociaal gebied, met ieder hun eigen uitdagingen.
Klinkt misschien raar maar vind 't fijn dit te lezen, de kinderen uit zijn klas en omgeving die we kennen zijn dus allemaal niet zo, in z'n klas is hij dus ook 't meest terughoudende en verlegen kind.
We dachten dus dat 't misschien wel wat extreem was.
Yvonp schreef op 25-07-2022 om 14:23:
[..]
Hij verbaal idd sterk, praatte vroeg, thuis af en toe 't hoogste woord. Soms 't idee dat we met puber aan tafel zitten of je hoeft hem maar 1 x iets te vertellen, te zegge oid en hij onthoud 't en krijgt 't later in een zelfde situatie weer terug🙈.
Maar over gevoel praten of 't uiten is nog erg lastig. Hij kan 't wel benoemen, boos verdrietig etc, maar als we dus vragen waarom durf je geen gedag te zeggen, dan is het standaard: vind ik spannend.
Ja maar dat is toch ook het antwoord op jullie vraag? Vervolgvraag zou dan moeten zijn, waarom vind je het spannend? Maar ik kan me voorstellen dat dat uitleggen te moeilijk voor hem is. Vinden volwassen meestal nog ingewikkeld, achterhalen waar een bepaalde gedachte of emotie vandaan komt... Dat hij het kan benoemen vind ik al best een prestatie op die leeftijd.
Op zich vind ik het geen raar of opvallend gedrag voor een kleuter. De ene is nou eenmaal wat voorzichtiger dan de ander. Blijkbaar vindt jouw zoon veranderingen ingewikkeld. Dat kán een teken zijn van autisme. Maar dat hoeft helemaal niet. Ik zou me er verder nog even niet al te druk over maken als hij het op school (sociaal) verder goed doet. Hij heeft blijkbaar nog even wat hulp nodig bij overgangen. Je zou het daarom kunnen zoeken in goed voorbereiden. Dus als je hem naar school brengt benoemen dat jullie nu naar school gaan, dat je dan dus over het schoolplein gaat lopen en dat je dan vast andere kinderen en hun ouders tegenkomt. Maak er een spelletje van, een weddenschapje wie je tegen zult komen. Of repeteer vast een zinnetje dat hij kan zeggen als hij iemand tegenkomt. Dan staat dat 'laatje' met kennis vast open en hoeft hij niet te zoeken naar wat gepast gedrag is in zo'n situatie.
Verder zou ik er vooral geen probleem van maken. Als er in de winkel gevraagd wordt of hij een snoepje wil, dat gewoon zelf aanpakken als hij niet reageert. Dat komt vanzelf.
Yvonp schreef op 25-07-2022 om 14:29:
[..]
Klinkt misschien raar maar vind 't fijn dit te lezen, de kinderen uit zijn klas en omgeving die we kennen zijn dus allemaal niet zo, in z'n klas is hij dus ook 't meest terughoudende en verlegen kind.
We dachten dus dat 't misschien wel wat extreem was.
Er is toch altijd een kind wat het meest verlegen is? Ik denk dat we in deze eeuw veel minder verlegen kinderen hebben dan in de vorige eeuw. Ik denk dat dat een stukje opvoeding is, of hoe we in het leven staan of wat we allemaal al niet met een kind doen voor het vier is. In mijn kleutertijd, jaren 70, zou dit heel normaal zijn. Maar ik zou wel mee met hem erover praten. Dan wordt het ook makkelijker. Bijv: he Pietje, het is niet netjes om op straat te vragen waarom ik gedag zeg tegen iemand. Dat kan ook later. Of je zegt voortaan: He Marie, Pietje, dit is Marie daar heb ik jaren gelegen mee gewerkt.
Dus praat zelf ook meer waarom je iets doet, geef hem meer uitleg, wees het vóór.
Yvonp schreef op 25-07-2022 om 14:23:
[..]
Hij verbaal idd sterk, praatte vroeg, thuis af en toe 't hoogste woord. Soms 't idee dat we met puber aan tafel zitten of je hoeft hem maar 1 x iets te vertellen, te zegge oid en hij onthoud 't en krijgt 't later in een zelfde situatie weer terug🙈.
Maar over gevoel praten of 't uiten is nog erg lastig. Hij kan 't wel benoemen, boos verdrietig etc, maar als we dus vragen waarom durf je geen gedag te zeggen, dan is het standaard: vind ik spannend.
T meest apart vinden we dat hij dat dus ook bij zijn vriendjes en vriendinnetjes heeft, elke morgen weer.
Misschien juist omdat hij verbaal sterk is, overschat je hem/verwacht je te veel van hem. Hij is nog steeds maar een vierjarige kleuter.
Mijn kind van vier zegt ook regelmatig dat ze zich verveelt en geen enig kind wil zijn. Ik snap dat heel goed, maar ook hier is het nou eenmaal zo. Heeft je zoon vriendjes in de buurt?
Yvonp schreef op 25-07-2022 om 14:25:
[..]
Hij geeft idd aan dat spelen alleen saai is, maar hij vind veel saai. 't liefst had hij een broertje of zusje gehad, dat benoemd hij ook, maar dat zit er helaas niet in.
Maar dat zou hem wel wat tegenvallen denk ik, als hij die nu een kreeg, want in zijn voorstelling is dat zusje/broertje zijn leeftijd, dus kan hij er mee spelen. En dan kom je er achter dat dat niet kan..
Renmuis schreef op 25-07-2022 om 13:00:
Klinkt als mijn dochter - die is net iets jonger (wordt deze zomer 4) maar we zien hetzelfde gebeuren op de peuterspeelzaal. Ze is voor de vakantie begonnen met tuimeljudo - we hopen dat het haar helpt iets zelfverzekerder te worden en meer voor zichzelf op te durven komen.
Als voormalig kleuterjuf kan ik je ook vertellen dat extreme verlegenheid op zich helemaal niet vreemd of zeldzaam is bij kleuters. Er zijn altijd van nature assertieve kindjes en minder assertieve kindjes, en ze moeten allemaal nog een enorme ontwikkeling doormaken op sociaal gebied, met ieder hun eigen uitdagingen.
Klinkt misschien raar maar vind 't fijn dit te lezen, de kinderen uit zijn klas en omgeving die we kennen zijn dus allemaal niet zo, in z'n klas is hij dus ook 't meest terughoudende en verlegen kind.
We dachten dus dat 't misschien wel wat extreem was.
Aiden schreef op 25-07-2022 om 14:38:
[..]
Er is toch altijd een kind wat het meest verlegen is? Ik denk dat we in deze eeuw veel minder verlegen kinderen hebben dan in de vorige eeuw. Ik denk dat dat een stukje opvoeding is, of hoe we in het leven staan of wat we allemaal al niet met een kind doen voor het vier is. In mijn kleutertijd, jaren 70, zou dit heel normaal zijn. Maar ik zou wel mee met hem erover praten. Dan wordt het ook makkelijker. Bijv: he Pietje, het is niet netjes om op straat te vragen waarom ik gedag zeg tegen iemand. Dat kan ook later. Of je zegt voortaan: He Marie, Pietje, dit is Marie daar heb ik jaren gelegen mee gewerkt.
Dus praat zelf ook meer waarom je iets doet, geef hem meer uitleg, wees het vóór.
Je hebt gelijk dat er altijd een kind 't meest verlegen zal zijn.. Ik heb 't verhaal zo kort mogelijk geprobeerd 'te houden maar zijn hier ook al best lang met 'm mee bezig, we leggen ook heel veel uit, herhalen veel etc etc..
Mijn man en ik zijn niet haantje de voorste maar totaal niet verlegen en juist best open, dus we herkennen dit ook niet zo goed..
En dat hij 't vraagt op straat vind ik eigenlijk niet zo'n probleem, dan leg ik het voor de zoveelste keer gewoon uit. Zoals we met alles doen... Dus aan de uitleg en er met 'm over praten ligt het niet. Proberen ook veel voor te zijn, maar je kunt niet alles voor zijn naar mijn idee..
T is meer dat hij 't zelf spannend blijft vinden, ook bij bekenden.
Maar lees dat dat best veel vaker voorkomt, dus 👍
Is hij naar een kinderdagverblijf of gastouder o.i.d. geweest of is de basisschool de eerste keer dat hij op deze manier met veel verschillende mensen in contact komt?
Fiorah schreef op 25-07-2022 om 15:09:
Is hij naar een kinderdagverblijf of gastouder o.i.d. geweest of is de basisschool de eerste keer dat hij op deze manier met veel verschillende mensen in contact komt?
Ja hij is naar gastouder en later naar kinderdagverblijf gegaan. Nu ook speciaal 1 middag bso om hem niet te weerhouden en nog meer om te leren gaan met soms andere sociale contacten. Maar dat vind hij erg lastig en geeft soms aan niet te willen als hij weet dat bekend kindje weg is of andere leidster.
Hij speelt ook met vriendjes en vriendinnetjes, gaat goed maar zou wat meer voor zichzelf op mogen komen in bepaalde situaties.. Stop hou op kent hij wel etc.
Jonagold schreef op 25-07-2022 om 14:32:
[..]
Ja maar dat is toch ook het antwoord op jullie vraag? Vervolgvraag zou dan moeten zijn, waarom vind je het spannend? Maar ik kan me voorstellen dat dat uitleggen te moeilijk voor hem is. Vinden volwassen meestal nog ingewikkeld, achterhalen waar een bepaalde gedachte of emotie vandaan komt... Dat hij het kan benoemen vind ik al best een prestatie op die leeftijd.
Op zich vind ik het geen raar of opvallend gedrag voor een kleuter. De ene is nou eenmaal wat voorzichtiger dan de ander. Blijkbaar vindt jouw zoon veranderingen ingewikkeld. Dat kán een teken zijn van autisme. Maar dat hoeft helemaal niet. Ik zou me er verder nog even niet al te druk over maken als hij het op school (sociaal) verder goed doet. Hij heeft blijkbaar nog even wat hulp nodig bij overgangen. Je zou het daarom kunnen zoeken in goed voorbereiden. Dus als je hem naar school brengt benoemen dat jullie nu naar school gaan, dat je dan dus over het schoolplein gaat lopen en dat je dan vast andere kinderen en hun ouders tegenkomt. Maak er een spelletje van, een weddenschapje wie je tegen zult komen. Of repeteer vast een zinnetje dat hij kan zeggen als hij iemand tegenkomt. Dan staat dat 'laatje' met kennis vast open en hoeft hij niet te zoeken naar wat gepast gedrag is in zo'n situatie.
Verder zou ik er vooral geen probleem van maken. Als er in de winkel gevraagd wordt of hij een snoepje wil, dat gewoon zelf aanpakken als hij niet reageert. Dat komt vanzelf.
Uiteraard vragen we dan ook doorwaarom hij 't spannend vind. We vragen bij veel anders kom je er niet achter wat erachter zit. Maar idd weet hij 't niet altijd te benoemen of wil het niet.
We hebben zelfs zinnen en rolspelletjes thuis gedaan om hem daarmee te helpen met ons zelf en oefenen ook met playmobil poppetjes.
T voorbeeld van de winkel uiteraard zomaar een van de voorbeelden. Als ik het hem dan vraag fluitsterd hij 't in mijn oor en geef de dame dan antwoord. En bedank dan netjes om ook weer 't goede voorbeeld te geven.
