Kinderen versus eigen tijd
Mijn kinderen zijn 11 en 9, ik ben alleenstaand, ze gaan niet naar hun vader en het is vakantie.
Ik merk dat ik nu al behoefte heb aan eigen tijd en het is pas zondag 🙈
Kinderen hebben heftige tijd achter de rug (veilig thuis was nodig bij vader), daardoor extra intensief. Voor mij was het ook een spannende tijd.
Ik merk dat ik s avonds moe ben en het liefst lekker op de bank tijd voor mezelf wil hebben.
Jongste dochter gaat tussen half 8 en 8 uur en de oudste een uurtje later. Echter als het avond is, komt de stress boven en lukt het niet om ze op tijd in bed te hebben. Waardoor ik om half 10 uitgeteld en geïrriteerd eindelijk de bank voor mezelf heb en tegelijkertijd niets liever wil dan naar bed.
Dit gaat niet de hele week zo werken.
Wie heeft goede tips voor me? Het zal tijd nodig hebben enzo voordat de kinderen weer rustiger zijn, maar daar ben ik nu niet mee geholpen.
Dank alvast!
Klopt Jonagold, grenzen aangeven en afkappen helpt niet bij verlatingsangst, dan duurt alles drie keer langer. Bij mij in bed slapen vinden ze wel fijn, maar soms slapen ze zo onrustig en mijn nachtrust is ook kostbaar. Telkens weer een afweging, ze mogen iig 1 nacht per week bij mij slapen.
Misschien een extra matras op de grond, dat is in het verleden ook weleens nodig geweest en hielp toen best wel en slaap ik zelf ook goed.
met z'n 3-en in bed samen een film kijken.
Dat was bij mij de ultieme vakantietruc. Film af en dan hop gaan slapen. Bedtijd was ik sowieso al niet zo van endus in vakanties al helemaal niet.
Daarbij hoe slechter het weer hoe leuker het buiten is. Stampen in de plassen en kijken wie het natste werd. Thuis lekker thee met een koekje en de wasmachine doet het werk.
Enorm herkenbaar helaas. Het gevoel uitgeput te zijn, terwijl je 24/7 nodig bent. Geen tijd om op te laden, maar wel altijd "aan" moeten staan.
Mijn situatie is wel iets anders en ben ook geen alleenstaande ouder; respect voor degene die dit alleen moeten doen.
Mijn dochter vraagt naast mentaal ook fysiek veel aandacht; wil vaak even een knuffel of tegen je aanhangen op de bank. Ik vind dat soms lastig en op sommige momenten ook moeilijk om te "geven".
Gelukkig als haar vader thuis is kan ze wel bij hem terecht.
Bij ons in bed slapen gebeurd ook als ze zich echt slecht voelt; natuurlijk slapen we dan alle drie niet, maar we willen haar op zulke momenten niet alleen laten, en nemen we de gebroken nachten voor lief.
De situatie waar jullie je in bevinden (heb af en toe stiekem je berichten hier en daar gelezen) is verdrietig en verschrikkelijk moeilijk voor jou en je kinderen. Ze hebben je zo nodig en jij tegelijkertijd snakt ook naar adem ruimte en rust.
Ik heb hier in dit draadje al goede tips gelezen; ze een avondje (of 2?) uit logeren sturen, zelf een paar uurtjes de stad in of de bios. Kunnen ze in de vakantie niet een dagje bij een vriend of vriendin van school / in de buurt? Maar je moet het ook kunnen zonder je ondertussen schuldig te voelen dat je er even niet voor ze bent.
To sterkte en succes 
Een podcast is leuk, maar ik zou echt liever kiezen voor een boek. Daar is meer inspanning voor nodig, waardoor ze sneller moe worden.
In weekenden en vakanties mochten onze kinderen na bedtijd onbeperkt lezen. In bed dus. Toen ze ouder waren, mocht dat ook buiten de vakantie. Ze zijn nu 17+ en lezen graag.
Ik zou vandaag gezellig met ze naar de bieb en ze ieder een stapeltje boeken laten uitzoeken. In grotere bibliotheken wordt bovendien nog wel eens iets georganiseerd dat je kinderen misschien leuk vinden (hier hadden ze bijv. een middag computer bouwen en vr-gamen, was gratis) en vaak vind je in de bieb ook posters van buurthuizen/sportclubs/kinderboerderijen/etc. met activiteiten voor kinderen.
doe ze op scouting, dan zijn ze op zaterdag groot deel wel en ook regelmatig een weekendje weg en in de zomer een week op kamp
Dank voor al jullie tips en medeleven. De scouting zou ook nog kunnen inderdaad, maar dat is meer iets voor de langere termijn. Eerst maar eens zien hoe het nu uit gaat pakken, want alles is nog onzeker. Er gaat nog gewerkt worden aan contactherstel, maar vader werkt nog niet echt mee.
Bovendien is alles nog vers en lopen de kinderen ook op hun tandvlees. Ze zijn nogal tegen elkaar uitgespeeld, dus het enige wat ze nu nog samen spelen is Roblox, verder hebben ze snel ruzie.
Ik voel me vaak net de crisisopvang. Heb vroeger weleens aan pleegzorg gedacht, maar had nooit bedacht dat het mijn eigen kinderen zouden zijn die een uithuisplaatsing zouden krijgen. Gelukkig wel naar mij, maar toch. Be careful what you wish for zeg maar....
Vannacht hebben we goed geslapen en de zon schijnt. Een nieuwe dag met mooie tips. Dank.
yette schreef op 27-02-2023 om 07:06:
Een podcast is leuk, maar ik zou echt liever kiezen voor een boek. Daar is meer inspanning voor nodig, waardoor ze sneller moe worden.
In weekenden en vakanties mochten onze kinderen na bedtijd onbeperkt lezen. In bed dus. Toen ze ouder waren, mocht dat ook buiten de vakantie. Ze zijn nu 17+ en lezen graag.
Ik zou vandaag gezellig met ze naar de bieb en ze ieder een stapeltje boeken laten uitzoeken. In grotere bibliotheken wordt bovendien nog wel eens iets georganiseerd dat je kinderen misschien leuk vinden (hier hadden ze bijv. een middag computer bouwen en vr-gamen, was gratis) en vaak vind je in de bieb ook posters van buurthuizen/sportclubs/kinderboerderijen/etc. met activiteiten voor kinderen.
De bieb is hier niet groot, maar wel open. Ik ga er eens langs, goede tip. Deze ga ik proberen, een podcast kan altijd nog.
" Heb vroeger weleens aan pleegzorg gedacht, maar had nooit bedacht dat het mijn eigen kinderen zouden zijn die een uithuisplaatsing zouden krijgen. Gelukkig wel naar mij, maar toch."
Begrijp ik hieruit dat er nu sprake is van een ondertoezichtstelling met een machtiging tot uithuisplaatsing bij jou, zodat duidelijk is dat vader even niets te zeggen heeft over de verblijfplaats van de kinderen?
" Er gaat nog gewerkt worden aan contactherstel, maar vader werkt nog niet echt mee."
Dit is vast ten overvloede, maar toch: ik zou hier dus geen snippertje energie aan besteden. Alleen het minimale doen wat nodig is om de instanties tevreden te houden en te laten zien hoe braaf jij bent, en de rest ligt bij hem. En wil hij niet, dan niet.
Geen briljante tips voor de omgang met de meiden verder. Dat samen in bed filmpje kijken klinkt wel goed. Het is misschien ook nog een optie dat zij dan met zijn tweeën in jouw bed in slaap vallen en dat jij dan overstapt naar een van hun bedden. Dat deed ik toen mijn dochter een peuter/kleuter was, die had de hinderlijke gewoonte om tegen mij aan te kruipen en dan in haar slaap te porren of te meppen. Dus zij sliep dan prima, maar ik niet meer. En ik kan erg slecht tegen slaapgebrek, dus het was al snel: dochter in bed, ik uit bed. Dan sliep ik wel in haar kamer.
Dat weekend weg met oma klinkt ook als een prima plan. Kan oma de kinderen een beetje op sleeptouw nemen en kan jij ook eens even iets voor jezelf doen. Sterkte ermee.
Evaluna schreef op 26-02-2023 om 22:36:
Klopt Jonagold, grenzen aangeven en afkappen helpt niet bij verlatingsangst, dan duurt alles drie keer langer. Bij mij in bed slapen vinden ze wel fijn, maar soms slapen ze zo onrustig en mijn nachtrust is ook kostbaar. Telkens weer een afweging, ze mogen iig 1 nacht per week bij mij slapen.
Misschien een extra matras op de grond, dat is in het verleden ook weleens nodig geweest en hielp toen best wel en slaap ik zelf ook goed.
Heftig allemaal Evaluna, sterkte in ieder geval!
Wel wat praktische tips, of ze haalbaar zijn in jouw situatie, bij je budget passen etc weet ik natuurlijk niet, maar wellicht iets voor een volgende vakantie.
Ik lees dat er veel stress is bij je kinderen met name 's avonds, hebben ze overdag genoeg afleiding / bezigheden waarbij ze hun energie kwijt kunnen? Misschien neemt hun stress iets af als ze meer moe zijn van de activiteiten overdag. Om wat meer eigen tijd te hebben, ('s avonds lukt misschien niet maar overdag misschien wel); heb je bv een vriendin die een keer jouw kinderen mee kan nemen ergens naar toe ( heb je een middag voor jezelf) en jij neemt op een andere dag haar kind mee. Ik neem bv de kinderen van mijn vriendin mee naar de bios, zij gaat op een ander moment met ze naar een binnen speeltuin. Zijn er activiteiten bij je in de buurt waar je kinderen aan mee kunnen doen? Hier gaan mijn kinderen bv morgenmiddag naar een knutselgebeuren in het wijkcentrum. Zij even onder de pannen, ik even tijd voor mezelf. Van te voren een speelafspraak regelen / logeerpartijtje, als je dat tijdens de vakantie nog moet doen lukt het vaak niet. Thuis zorgen voor extra vermaak bv een flinke stapel biebboeken halen, wat extra materiaal om te knutselen o.i.d. Meer afleiding zorgt hopelijk voor minder gehang aan jou.....
Sterkte!
Google eens op "buurtgezinnen", vrijwilligersgezinnen die gezinnen ondersteunen die wel een handje kunnen gebruiken. Misschien zit daar een goede match voor je tussen.
Teigera schreef op 27-02-2023 om 08:58:
Google eens op "buurtgezinnen", vrijwilligersgezinnen die gezinnen ondersteunen die wel een handje kunnen gebruiken. Misschien zit daar een goede match voor je tussen.
Daar dacht ik ook aan. Sowieso is een netwerk in de buurt van onschatbare waarde. Heb je verder geen familie die bij kan springen? En familie van de vader? Of heb je daar geen contact (meer) mee?
Mocht je in de buurt wonen (omg Den Haag aan de kant van Voorburg/Rijswijk): ik ben morgen vrij…
Jullie zijn superlief. We hebben net voorraad boeken gehaald en vanmiddag gaan we naar jumpen, dat wilden ze graag doen in de vakantie.
Een speelafspraak, zag nog een leuke workshop bij Intratuin voor donderdag en zo komen we de week denk ik aardig door.
Oudste gaat nog een nachtje logeren, vanavond heb ik mijn avond en legt mijn vader ze op bed.
De week is wat gevulder en nog wat opties achter de hand. We gaan het zien.
Ik dacht inderdaad ook nog aan activiteiten waarbij ze zichzelf kunnen vermaken en jij met een tijdschrift en een kop koffie alleen maar aanwezig hoeft te zijn:
- naar het zwembad
- naar een (actief) museum
- naar zo’n binnenspeeltuin of springhal (JumpXL)
Begrijp ik hieruit dat er nu sprake is van een ondertoezichtstelling met een machtiging tot uithuisplaatsing bij jou, zodat duidelijk is dat vader even niets te zeggen heeft over de verblijfplaats van de kinderen?
" Er gaat nog gewerkt worden aan contactherstel, maar vader werkt nog niet echt mee."
Dit is vast ten overvloede, maar toch: ik zou hier dus geen snippertje energie aan besteden. Alleen het minimale doen wat nodig is om de instanties tevreden te houden en te laten zien hoe braaf jij bent, en de rest ligt bij hem. En wil hij niet, dan niet.
.
Klopt Temet, dat was de uitspraak. Inmiddels mag de omgang weer hersteld / hervat worden maar de GI heeft wat voorwaarden waar ze met vader nog niet uitkomen. Heb niet heel veel hoop, vader gooit behoorlijk zijn eigen glazen in. Ik doe het minimale en heb de GI achter me staan. Voor de verandering vind ik ze nu heel daadkrachtig, ze staan echt tussen vader en de kinderen en dat is prettig.
Voor jullie Eva
