Kinderen bepalen zelf hoelang ze nog lezen voor slapen gaan

Geen probleem

Om eerlijk te zijn vind ik lezen geen probleem. Zolang je kunt lezen ben je niet moe genoeg om te slapen, ik lees voor het slapen altijd tot mijn ogen erbii dichtvallen. Mijn kind mag ook altijd lezen meestal een kwartiertje maar ik doe niet al te moeilijk als dat iets later is.

kikki

"Kinderen, vooral van 8 jaar vinden het gewoon leuk om lekker lang op te blijven. Naar bed gaan is saai en niks aan, liever nog een potje gamen of tv kijken. Ze beseffen niet dat het ook gevolgen heeft, niet goed kunnen presteren, shaggerijn zijn of snel boos. Daarom ben ik het er niet mee eens."

Een kind van 8 is niet achterlijk hoor. Die van mij waren dat tenminste niet op die leeftijd. Die beseften prima dat genoeg slaap goed voor ze was. Soms kwamen ze ook wel eens met een voorbeeld van een kind uit de klas dat om half 10 naar bed mocht. Ja, leuk, maar is hij net zo goed op school als jij? Nee. Nou, kijk: daarom. En dan hielden ze er over op. Willen presteren op school of met sporten of willen groeien vonden ze toch net wat belangrijker steeds.

Argumenten

Voor jou opvoedingsstrategie, jij bepaalt en stelt de regels en bent daarin consequent, kinderen mogen niet 'zelfbepalend' gedrag vertonen, daar zijn best logische argumenten voor te vinden. Maar uiteindelijk zijn je kinderen geen robotjes, de autoritaire opvoeding is van voorbije eeuwen en zit in de weg van het functioneren in de moderne tijd, en zijn jou 'diagnoses' een goede gok, maar net zo voorspellend als het weerbericht, het kan het hoeft niet, de kans is groot, maar het kan ook anders zijn.
En als je dat verandert kan er weer wat anders zijn.
Ik raad je aan om niet meer op te passen bij je broer. Je kunt het niet loslaten en dat gaat niet werken. Kinderen worden graag gezien als competent en willen zich bij jou veilig voelen, en niet alsof er altijd iets niet deugt want ze doen niet wat jij vindt.

Mooi

Mooi Kikki!

"Neefje loopt de hele dag te gapen en zeggen dat hij zo moe is."

Tja, dan snap ik wel dat je gaat twijfelen aan de bedtijden. Misschien kun je deze observatie (zonder oordeel dus, als dat lukt....) doorgeven aan de vader? Je kunt neefje zelf er ook aan herinneren dat hij zo moe was overdag. Maar meer dan dat kun je denk ik niet doen.

Kikki39

"Maar niet ieder kind wilt perse presteren of goed zijn in sport. "

Ook niet alle volwassenen wilten presteren.

weet je wat?

Jij moet volgens mij heel snel stoppen om bij je broer de kinderen naar bed te brengen omdat hun vader het zo moeilijk heeft. Laat het hem lekker zelf doen, beter voor de kinderen, beter voor vader en beter voor jou. Kun jij je energie kwijt in je eigen gezin of in een leuke hobby. Doe je het af en toe nog eens een keer: dan blijft het leuk.
En als je perse vindt dat je het wel moet doen: doe het dan op zijn manier en bemoei je er niet mee!
Het lijkt mij dat kinderen met gescheiden ouders al genoeg spanning en gedoe om zich heen hebben tussen al die volwassenen die het niet met elkaar eens zijn.

Maar Ank en anderen

Ze zegt wel net dat ze het loslaat hè. Dat is toch mooi?

Bovendien weet je niet hoe erg de vader eraan toe is. Wie weet is het wel heel hard nodig (en sowieso erg lief) dat Kikki dit doet. Ik zou niet zo maar adviseren om ermee te stoppen. Ze hoeft alleen maar te stoppen met haar eigen regels opdringen.

Mwoah Lou

Broer is 2 jaar geleden gescheiden. Als hij nu de kinderen nog niet zelfstandig naar bed kan brengen is er meer loos denk ik?
Wel mooi dat ze het loslaat. En als dat naar bed brengen incidenteel en voor de gezelligheid is, is er ook niks mis mee. Maar dan wel volgens de spelregels van haar broer en dan moet ze dus inderdaad zelf haar eigen ideeën loslaten en geen oordeel hebben over hoe vader het aanpakt. Hoogstens eens neutraal bespreken zoals jij ook al aangaf.

Ach

Ze zijn maar 2 a 3 dagen bij hun vader. Dus minstens 4 a 5 dagen bij hun moeder. Hoe groot kan het probleem dan helemaal zijn met dat ontsporen?

zelf

Zelf was ik ook zo'n ontspoorde, ik las bij het ganglicht tot een uur of 11. En toen was ik 8.
Maar ik wílde dat boek uitlezen, zo spannend. Op foto's zie je wel wallen onder mijn ogen en ik lette slecht op in de les. Ik deed dat wel 7 dagen per week.
Tegenwoordig los ik het op door slaapverwekkende lectuur te lezen in bed. De Donald Duck ofzo. Misschien is dat een tip voor je broer, het lezen toestaan maar geen te spannende boeken.

Verschil van inzicht

Nou had ik niet zo'n groot verschil van inzicht met mijn zus als jij hier laat zien, maar ik kan me wel voorstellen dat het ook ongemakkelijk kan zijn als jij voor kinderen zorgt van een ander, die toch een ander inzicht heeft dan jij.
Ik was het ook niet altijd eens met mijn zus. Terwijl ik zelf nog geen kinderen had. Maar wel al veel ervaring met oppassen. Bovendien waren we het met onze eigen opvoeding, door onze ouders, ook meestal gewoon eens, en we waren tevreden met het proces dat je dan door gaat en vertrouwden elkaar. Ondanks kleine verschillen. Die zijn er altijd.
Toch vond ik dat haar manier van opvoeden belangrijk was, zij moest mij wel kunnen vertrouwen met haar kinderen.
Het lastige is dat kinderen je altijd wat vooruitduwen en ik ben in sommige opzichten wat laconieker dan mijn zuster, dus toen het op voorlichting aankwam werd dat wel even een dingetje. Ik stuurde de kinderen consequent terug naar hun ouders, maar het werd echt lastig. Een van die bengels daagde me op de camping uit: 'tante Annej wil niet zeggen wat nxxxxx is'.
Toen heb ik maar een boek gekocht bij de kinderboekenwinkel met een inhoud waarvan ik vermoedde dat die bij de levensopstelling van mijn zus zou passen en gevraagd of ik dan in deze lijn antwoord mocht geven.
Alleen al het respect en de discussie met mijn zus, zorgde dat het verder goed verliep. Waarschijnlijk werd het ook door mijn zus en haar kinderen beter opgepakt, want de kwestie was ineens uit de lucht. Het blijft natuurlijk spannend, het verschil van inzicht gaat meestal niet zomaar weg, maar je kunt wel tot elkaar komen en elkaar respecteren.

Tuurlijk wel

Je zegt dat je nergens mee bemoeit, maar dat blijkt niet uit je startbericht ('Ik heb ze al duidelijk gemaakt dat ze dit niet moeten doen en ze de dag daarna ontzettend moe zullen zijn').

AnneJ

Waarom zou jij voorlichting moeten geven aan je neefjes en nichtjes?

Niet dus

Dat probeerde ik dus consequent te pareren naar hun ouders, daar ga ik toch niet over? Ik denk alleen dat deze ouders het nog te vroeg vonden en dan kwamen ze toch weer bij mij uit en vandaar het gedoe op de camping.
Het boek zorgde weer voor een sprong voorwaarts denk ik, want precies weet ik het ook niet, maar een kind geen antwoord geven vind ik ook niets. En ik kan wel grapjes blijven maken maar dat wordt toch steeds ongemakkelijker. Ongemakkelijk doen over primair eenvoudige zaken, dat gaat toch wrikken.

Sydney

Misschien omdat haar zus er moeite mee had? Hier kregen we ook steevast twee nichtjes doorgestuurd door oom en tante als ze ‘lastige’ vragen stelden. Bij ons werd voorlichting gewoon tijdens de gesprekken aan tafel gegeven. Mijn oom en tante vonden dat juist heel lastige gesprekken. Ook toen nichtjes toe waren aan tampons kwamen ze bij mij en mijn zus voor uitleg en hulp. Wij moesten er altijd een beetje om gniffelen dat oom en tante zo preuts waren, maar het was uiteindelijk heel gewoon dat ze naar ons kwamen voor voorlichting. Ze waren er trouwens vaker, oom en tante hadden een eigen zaak en vaak druk, dus het was niet zo dat ze alléén voor de voorlichting bij ons kwamen.

Ongemakkelijk

Daarbij gaat het mij er vooral om dat het best ongemakkelijk kan zijn om op andermans kinderen te passen waar je een verschil van inzicht bij hebt. En toch respecteer je de ouder van de kinderen.

Moeite inderdaad

Bij ons thuis werd er door mijn ouders niet over sexualiteit gesproken. Toen ik voor de eerste keer ongesteld werd haalde mijn moeder de doktersvrouw van een paar huizen verder op om mij te komen voorlichten. Dus inderdaad, zelf nog geen tekst hebben kan best meegespeeld hebben, vandaar dat boek dus.

Creatief

Wel creatief opgelost door je moeder, AnneJ

Te lang lezen

Dat herken ik van mezelf. Mijn ouders riepen wel "licht uit!" als ik het bont maakte, maar meer ook niet eigenlijk. Dit roepen werkte wel een béétje. Als ik door had dat het inderdaad al laat was en ik hoorde voeten op de trap, deed ik snel het licht uit. Anders " ja, nog even... ". Mijn ouders waren ook nachtbrakers, zeg ik erbij 😁

Lang doorlezen kun je tegenwoordig amper verbieden, lijkt mij. Tenzij je ook telefoons in de slaapkamer verbiedt. Ik lees al een kleine 20 jaar geen tekst op papier meer in bed. Op een gegeven moment is dat vervangen door een telefoonscherm, aanvankelijk vanwege mijn ogen. Ik heb daar gewoon behoefte aan gehad voor het slapen vanaf dat ik echt boeken ging lezen. Nu ik erover nadenk vermoedelijk omdat ik dan de concentratie en stilte in huis had om lekker te kunnen lezen. Ik pas de kleur van het scherm wel aan 's avonds en 's nachts.

Moraal van mijn verhaal: je bróer bepaalt de regels, hij zóu wel kunnen aangeven wanneer ze het te bont maken. Geen straf, niets afpakken.

telefoons

"Tenzij je ook telefoons in de slaapkamer verbiedt. "

Telefoons op de slaapkamer verbieden (vanaf bedtijd) lijkt me juist iets wat je over het algemeen heel goed kan verbieden. Vooral omdat je er zoveel andere dingen op kan doen dan lezen, en die dingen juist wel voor slechter slapen zorgen.

Hier blijven de telefoons dus beneden. In bed mag je lezen (van papier) of een luisterboek opzetten. En tot ons grote plezier blijkt het zelfs mogelijk te zijn om een luisterboek te luisteren op een telefoon die in een andere ruimte ligt (lang leve de draadloze oordopjes!)

Nou

'Tenzij je ook telefoons in de slaapkamer verbiedt. '

Die gaan hier inderdaad niet mee naar boven.

mijn twee centen

Ik ben het niet eens met de mensen hier die kennelijk dat erg lang lezen in bed zonder meer prima is en dat dat zichzelf wel reguleert. Slaapgebrek is slaapgebrek, of dat nou door lezen of door telefoontjes komt, en sommige kinderen kunnen zichzelf heel goed wakker houden, ook al hebben ze daar de volgende dag last van. En dan lijkt me dat je daar als ouder tegen op zou moeten (proberen te ) treden.

Als ouder, en daar zit m de kneep natuurlijk. Kiki is geen ouder, want dat is haar broer.

En eerlijk gezegd: ik snap niet waarom broer, twee jaar na zijn scheiding, met kinderen die echt niet meer zo klein zijn, nog ondersteuning nodig zou hebben bij het naar bed brengen van de kinderen. Ik kan me toch moeilijk aan de indruk onttrekken dat broer zich de goede zorgen van zijn zus lekker laat aanleunen en haar misschien ook deels de kastanjes uit het vuur laat halen waar het de opvoeding aangaat. Scheelt hem weer werk en lastige confrontaties.

Dus Kiki, ik zou me wat terugtrekken uit de zorg in dit gezin. Je broer zal zijn eigen boontjes moeten doppen en dan denk ik dat jij je kunt en moet beperken tot af en toe een leuk uitstapje met zijn kroost. Misschien niet van de ene op de andere dag, maar wat meer afstand lijkt me geen kwaad kunnen. Hoef je je ook niet zo te ergeren.

Groeten,

Temet

self fulfilling prophecy

"k ben het niet eens met de mensen hier die kennelijk dat erg lang lezen in bed zonder meer prima is en dat dat zichzelf wel reguleert. Slaapgebrek is slaapgebrek, of dat nou door lezen of door telefoontjes komt, en sommige kinderen kunnen zichzelf heel goed wakker houden, ook al hebben ze daar de volgende dag last van. En dan lijkt me dat je daar als ouder tegen op zou moeten (proberen te ) treden."

Misschien dat daar een stukje self fulfilling prophecy in zit. De ouders waarvan de kinderen het zelf kunnen reguleren (of gewoon met hun hoofd op hun boek in slaap vallen) hoeven niet in te grijpen, hebben geen kinderen met slaapproblemen en vinden het 'dus' geen probleem.

Lijkt een beetje op de snoep discussie waar ik regelmatig ouders langs zie komen die constateren dat kinderen waar snoepen thuis beperkt wordt geen maat weten te houden als ze vrijelijk mogen snoepen. 'Tja' denk ik dan altijd, ik heb mijn kind regels opgelegd omdat het geen maat kan houden. Dat is oorzaak, geen gevolg.