Kind geeft over van (ook leuke) spanning
Hoi!
Misschien herkent iemand dit en heeft wat tips, ik kan er online weinig over vinden.
Vandaag zou dochter van bijna 8 bij haar grootouders logeren en daar keek ze enorm naar uit, het gaat de hele week al nergens anders meer over. Maar, vanochtend om 5 uur riep ze vanuit haar kamer dat ze moest overgeven. Toilet op tijd bereikt, gelukkig.
Maar het maakte me bewust van een patroon. Want de vorige keren dat ze ook moest overgeven was bij het discozwemmen, de Halloween trick-or-treat in ons dorp, nadat ik haar behandeld had voor luizen. Ik denk dat er een dusdanige spanning ontstaat, dat ze er letterlijk ziek van wordt.
Er is geen sprake van koorts, ze spuugt een keer of 3-4 en na een nacht goed slapen is ze er weer bovenop. Het is sinds een maand of 4 een terugkerend gegeven met steeds een paar weken ertussen, maar de verbindende factor: er staat iets leuks of spannends op het programma.
Het is natuurlijk ontzettend sneu voor dochter, want daar moet ze iets leuks voor missen. Voor partner en mijzelf is het ook niet leuk, want het is niet de eerste keer dat man en ik onze plannen er voor moeten hebben annuleren.
Ik had zelf al bedacht dochter maar niets meer te vertellen op voorhand, tot op de dag van vertrek. Maar misschien hebben jullie nog goede tips.
Kan ze nu niet meer logeren dan?
Ik weet niet wat je er zelf aan zou kunnen doen. Zelf zou ik een deskundige inschakelen. Mijn kind heeft een angststoornis en die heeft zich ook vanuit kleine dingetjes opgebouwd. Dat zou ik liever voor zijn (al was het bij mijn kind waarschijnlijk niet te voorkomen zijn geweest).
Was ook mijn eerste reactie. Hulp zoeken
Is er iets gebeurd met dochter? Dat het nu sinds 4 maanden is ?
Mijn zus had dit als kind ook. De avond/nacht voor haar verjaardag en de avond/nacht dat Sinterklaas cadeautjes kwam brengen moest ze standaard overgeven van de spanning. En dat was daarna snel vergeten want ze genoot daarna alsnog enorm van de feestjes/cadeautjes.
Maar waarom alles annuleren? Je weet dat het van de spanning is, ze is niet ziek. Mij lijkt dat het allemaal nog spannender en enger wordt als ze in de gaten krijgt dat dingen niet doorgaan omdat ze overgeeft, en daardoor juist nog meer gaat overgeven door die spanning
zoon had dit ook en door gewoon door te gaan met het plan is dit beter gegaan.
Inderdaad, waarom annuleren? M’n oudste had dit ook (stond letterlijk voor iedere zwemles over te geven…), maar het is vanzelf overgegaan. Hij vindt nieuwe dingen nog steeds enorm spannend - hij is inmiddels 19 - en kan daar ook wel wat fysieke klachten van ervaren, maar ja, je kunt ook niet al het spannends uit de weg gaan. Goed erover praten en dan vervolgens gewoon (laten) doen werkte hier het beste.
Ze is niet angstig, er speelt ook geen angststoornis. Ze gaat eigenlijk alles met heel veel vertrouwen en plezier tegemoet, juist hetgeen dat me dan zo verrast iedere keer.
Annuleren doen we omdat ze toch nog echt wit kijkt, en net een rondje douche kwam ze ook weer misselijk uit. Het heeft echt nog een avond slapen nodig om er geheel vanaf te zijn.
Opa heeft aangeboden dat ze gewoon welkom is, maar er is nog een heel programma met de andere kleinkinderen, ze sluit dan vanavond aan.
Mijn dochter van 23 heeft dit nog steeds, is er niet overheen gegroeid.
Ik snap het annuleren van het logeerpartijtje ook niet eerlijk gezegd....
@ TO; in wat je beschrijft herken ik mijn dochter toen ze de basisschoolleeftijd had! Altijd, werkelijk altijd overgeven wanneer er 's anderendaags iets leuks te doen was.
Planden we een dagje naar zee? Dochter moest overgeven 's avonds en 's nachts voordien.
Een verjaardagsfeestje bij 1 van haar vriendinnetjes?
Idem. Steeds maar weer dat overgeven.
Ook voor een weekendje logeren bij mijn ouders; overgeven!
Wat er ook aan de hand was; mijn dochter was overgevoelig voor lawaai, voor luide stemmen, voor geluiden die man en ik niet hoorden.
Inmiddels is ze 30+ , heel ruim volwassen dus.
Toen ze ons huis verliet was ze 24j.
Toen heeft ze zich uitgebreid laten testen.
Uitslag van alle tests;
- Autisme /Asperger
- Heel hoog IQ
Ik wil zeker niet beweren dat jouw kind ook Asperger heeft, het valt me alleen op dat jouw kind mij herinnert aan mijn dochter toen ze jonger was.
Je mag mij altijd een pb sturen als je wilt.
-
StevieNicks schreef op 03-02-2024 om 13:24:
Ze is niet angstig, er speelt ook geen angststoornis. Ze gaat eigenlijk alles met heel veel vertrouwen en plezier tegemoet, juist hetgeen dat me dan zo verrast iedere keer.
Annuleren doen we omdat ze toch nog echt wit kijkt, en net een rondje douche kwam ze ook weer misselijk uit. Het heeft echt nog een avond slapen nodig om er geheel vanaf te zijn.
Opa heeft aangeboden dat ze gewoon welkom is, maar er is nog een heel programma met de andere kleinkinderen, ze sluit dan vanavond aan.
Is ze beter na een nachtje/avondje slapen of is ze beter nadat het definitief niet door is gegaan? Of gaat ze straks nog wel logeren?
En stel dat ze wel gaat, gaat het dan over als ze daar is, weet je dat? Ik snap dat er een heel programma is, maar binnen een half uur/uurtje zul je toch wel weten of de situatie hetzelfde blijft of dat er verbetering optreedt?
Fiorah schreef op 03-02-2024 om 17:13:
[..]
Is ze beter na een nachtje/avondje slapen of is ze beter nadat het definitief niet door is gegaan? Of gaat ze straks nog wel logeren?
En stel dat ze wel gaat, gaat het dan over als ze daar is, weet je dat? Ik snap dat er een heel programma is, maar binnen een half uur/uurtje zul je toch wel weten of de situatie hetzelfde blijft of dat er verbetering optreedt?
Nee, echt van een nachtje slapen. Maar nu bleek een middagje rustig aan doen al voldoende en is ze nu super enthousiast met opa meegegaan.
Mijn andere kind heeft wel een angststoornis (krijgt hier ook therapie voor), die kan dus van een afgeblazen afspraak die veel stress geeft echt opknappen. Dus dat verschil ken ik wel. Dat speelt bij dochter dus niet.
zwaankip schreef op 03-02-2024 om 17:04:
@ TO; in wat je beschrijft herken ik mijn dochter toen ze de basisschoolleeftijd had! Altijd, werkelijk altijd overgeven wanneer er 's anderendaags iets leuks te doen was.
Planden we een dagje naar zee? Dochter moest overgeven 's avonds en 's nachts voordien.
Een verjaardagsfeestje bij 1 van haar vriendinnetjes?
Idem. Steeds maar weer dat overgeven.
Ook voor een weekendje logeren bij mijn ouders; overgeven!
Wat er ook aan de hand was; mijn dochter was overgevoelig voor lawaai, voor luide stemmen, voor geluiden die man en ik niet hoorden.
Inmiddels is ze 30+ , heel ruim volwassen dus.
Toen ze ons huis verliet was ze 24j.
Toen heeft ze zich uitgebreid laten testen.
Uitslag van alle tests;
- Autisme /Asperger
- Heel hoog IQ
Ik wil zeker niet beweren dat jouw kind ook Asperger heeft, het valt me alleen op dat jouw kind mij herinnert aan mijn dochter toen ze jonger was.
Je mag mij altijd een pb sturen als je wilt.
-
Ik heb me wel eens ingelezen over Asperger, omdat ik me betreffende haar me daar wel eens zorgen om heb gemaakt. Man heeft ook wat trekken. Bedankt voor de tip, ik ga me er nog eens in verdiepen.
Ze heeft verder wel echt geen (zichtbare) moeite met prikkels. Wel verdenk ik haar er eens van niet echt een stopsignaal te kennen in zichzelf. In een binnenspeeltuin gaat ze ook dusdanig vol erop tot ze er knalrode wangen van heeft. Niet af te remmen, pure enthousiasme! Dat merkte ik deze week ook met hoeveel ze zin had in dit logeerpartij. Haar zus hoorde ik er amper over, zij stond er mee op en ging er mee naar bed. Constant mee bezig.
Omze dochter heeft het ook (gehad). Ze gaf altijd over bij logeerpartijtjes en op vakantie. We hebben nooit iets geannuleerd, want we wisten op een gegeven moment wel dat dit bij haar hoorde.
Wij hebben ook een kind die dit heeft (gehad), maar dat altijd achteraf. Nadat iets heel spannends was gebeurd werd er de avond/nacht een paar keer overgegeven, de volgende ochtend wat slapjes, daarna was alles weer oké.
StevieNicks schreef op 03-02-2024 om 18:52:
[..]
Ze heeft verder wel echt geen (zichtbare) moeite met prikkels. Wel verdenk ik haar er eens van niet echt een stopsignaal te kennen in zichzelf. In een binnenspeeltuin gaat ze ook dusdanig vol erop tot ze er knalrode wangen van heeft. Niet af te remmen, pure enthousiasme! Dat merkte ik deze week ook met hoeveel ze zin had in dit logeerpartij. Haar zus hoorde ik er amper over, zij stond er mee op en ging er mee naar bed. Constant mee bezig.
Er lijkt een grote opbouw in haarzelf te gebeuren in de aanloop naar het evenement.
Misschien helpt het wat om elke avond, voor ze gaat slapen even met haar te praten over haar binnenwereld, wat ze voelt, waar ze dat voelt in haar lichaam en waarom ze dat zo voelt. Zo van, ik heb zin in…..evenement en vind het ook spannend want….bijv het is iets nieuws of ik weet niet hoe het evenement zal gaan of het is zo onbekend en ik vind dat leuk maar ook spannend etc.
Misschien, door meer er over te leren praten, dat dat wat van de opbouw in haar weg kan nemen.
Wat je daarnaast zou kunnen doen is voor het slapen gaan een ontspanningsoefening met haar te doen. Dat kun je samen met haar doen en jij praat jullie door de oefening heen. Zo van (ervan uitgaande dat ze al in haar bed ligt) ga lekker ontspannen liggen, doe je ogen dicht en luister maar naar mijn stem……
Je kunt veel ontspanningsoefeningen voor kinderen vinden op Youtube
