Kind (7) wil niet slapen zonder iemand naast hem
Wij hebben eerder de fout gemaakt bij het slapen gaan steeds even bij de kinderen in de buurt te blijven (dus ik zit niet op verwijten te wachten). Nu weet ik niet wat er is gebeurd (volgens mij geen bijzonder voorval), maar m'n zoon weigert de laatste 2 weken te gaan slapen zonder dat er iemand bij hem zit. Er is geen land mee te bezeilen...gaat uit bed, 'wil niet alleen zijn' (terwijl broerlief een paar meter verder ligt), krijst de hele boel bij elkaar omdat we niet willen toegeven en is zooooo koppig...ik weet gewoon niet meer wat te doen. Soms valt hij in slaap en wordt een uur later wakker en dan begint het weer overnieuw. Als hij langer slaapt wordt hij s nachts wakker en kruipt bij ons in bed. Omdat ik zo moe ben van de hele situatie merk ik dit niet eens meer en slaapt hij dus een groot deel van de nacht bij ons...het zou zo fijn zijn als hij gewoon eens een goede nacht ging maken want zijn oververmoeidheid zorgt alleen maar meer voor de vicieuze cirkel....iamd ideeën??
Gewoon toegeven en er tijdelijk naast gaan zitten tot hij in slaap valt? Gaat vanzelf wel weer over. Wij blijven er bij kleuter en peuter ook bijliggen tot ze slapen. Dat werkt sneller dan steeds terug moeten komen.
Dingen die wij gedaan hebben tijdens zijn moeilijkere periode:
-extra voorlezen
-luisterverhaal opzetten
-deur open laten
-dromenvanger boven zijn bed
-lampje in kamer
-consequent terugbrengen naar zijn kamer
Ondertussen weet hij dat we slechts een deur verder liggen en gelooft hij dat er niemand 's nachts zal binnenkomen als ik er ben.
Als je aangeeft dat je er niet naast blijft zitten, maar wel iets anders wil doen dat hem helpt, wat geeft hij dan aan?
Luchtbed naast jullie bed is ook een optie. Van de andere kant, als je toch niet merkt dat hij erbij kruipt kun je het ook zo laten en in de vakantie, op een rustig moment dit aanpakken.
Weet je wat hij kijkt op youtube wat hij eng vindt? Als hij zo slecht slaapt daardoor zou ik ook overwegen om tijdelijk even geen youtube te laten kijken.
Maak je het iedereen niet heel moeilijk door in discussie te gaan en andere dingen te willen proberen? Hij heeft het blijkbaar nodig dat hij z'n ouders dichter bij zich heeft als hij gaat slapen. Zo veel kinderen hebben dat en is geen ongewoon gedrag. Even ernaast zitten of liggen en je kind is tevreden. Lijkt mij weinig moeite om een 'probleem' op te lossen.
Mijn oudste kwam, totdat hij 12 was, iedere nacht bij mij in bed liggen. (Nadat hij in zijn eigen bed aanvankelijk wel in slaap was gevallen.)
Daarna hield het vanzelf op.
Er zijn veel goede tips gegeven. Hopelijk vind je een manier die voor jullie en je zoon goed voelt.
Je begint je topic ermee dat je een fout maakt en niet op verwijten zit te wachten.
Persoonlijk vind ik dat een wat harde insteek van jou naar jezelf toe. Waarom is het een fout om bij je kind te zijn? Waarom impliceer je dat je het probleem zelf veroorzaakt hebt en ook dat dat mogelijk verwijtbaar is? Is dat echt je overtuiging? Of heb je wellicht mensen in je omgeving die daar een sterke opinie over hebben of iets dergelijks? Of ben je bang voor felle reacties op dit forum (wat ik niet zo van hier herken) en dek je je daarom alvast in? Ik noem maar wat dwarsstraten.
De toonzetting zo aan het bericht roept bij mij meteen de vraag op of je niet te streng voor jezelf bent of te maken hebt met (te) voorwaardelijke en normatieve mensen in je omgeving. Wellicht is het niet zo, en ben ik te gevoelig ingesteld op zulke signalen, maar mocht je er herkenning in voelen dan wil ik je zeggen geef jezelf de ruimte! De ruimte om eigen keuzes te maken, terug te komen op beslissingen als dat in jouw ogen nodig is en te staan voor wat goed voelt. Zonder jezelf hierop te veroordelen of veroordeling van je omgeving te accepteren.
De meeste kinderen hebben af en aan wel van die periodes dat ze angstig zijn en de bevestiging dat papa en mama er altijd (voor ze) zijn. Ik heb daar nooit moeilijk over gedaan. Hier wilde jongste een tijdlang in ons bed in slaap vallen. Als wij gingen slapen verhuisde kind weer naar eigen bed. En soms ook niet, ook prima. Oudste heeft met vlagen tussen ons in geslapen. Vond ik minder, want dat is nogal een draaikont in bed, maar zo sliep ik tenminste nog wat. Ook wel periodes gehad dat man of ik ruilden met een kind. Nooit een punt van gemaakt.
Je moet maar zo denken, als ze 18 zijn slapen ze allemaal in hun eigen bed! Het komt echt vanzelf goed, go with the flow.
En mooie reactie ook van Ninoea. Ik proef ook dat je jezelf nogal veroordeelt (of dat je veroordeeld wordt door mensen uit je omgeving). Niet doen. Nergens voor nodig. Goed voor je kind zorgen is toch precies jouw taak als ouder? En jouw kind heeft nu even wat meer behoefte aan nabijheid. Geef hem dat. Komt jullie band alleen maar ten goede!
Als je er wel naast blijft zitten bij het in slaap vallen, hoe lang duurt dat dan? En slaapt hij dan wel door of moet je er dan alsnog drie keer uit om er een half uur naast te zitten of hem in bed nemen?
Slaapt hij ook wel eens ergens anders?
Jee wat veel (lieve) reacties, met een goede tips. Dank jullie wel. Helaas heel veel al geprobeerd. Een goede vind ik nog wel het luisterverhaal opzetten. YouTube hebben we vervangen door YouTube Kids...we gaan proberen te achterhalen welke enge plaatjes hij heeft gezien en kijken of we dat kunnen ombuigen, zoals iemand al voorstelde.
@Ninoea, jouw reactie is het tegenovergestelde van wat ik verwachtte 
en deed me ook wat, blijkbaar herken ik me erin. Vaak (mss niet hier, ik kwam hier jaren niet) kom je bij forums mensen tegen die het beter denken te weten, vandaar mijn opmerking. En ja, ik denk nu dat we toen beter wat strenger hadden moeten zijn, dan hadden we dit nu niet gehad. Dat hij bij ons in bed kruipt is niet het grootste probleem (vind ik, man denkt daar anders over), alhoewel het fijn zou zijn als hij gewoon in zijn eigen bed slaapt.
Even bij hem blijven liggen tot hij slaapt kan op zich wel, maar zou niet zo moeten zijn. Daarom vinden we dat dat eraf moet. Maar we bereiken nu het tegenovergestelde. Hij laat ons niet meer gaan. Of weigert in zijn kamer te blijven en hobbelt achter ons aan. Tot wij gaan slapen. En wij liggen niet om 21u in bed 
Vandaag ook maar even huisarts gebeld, maar we kunnen half januari pas bij de parktijkondersteuner terecht...ik hoop dat het probleem dan al verholpen is zeg! Pfff. Maar deze week nog wel telefonisch overleg voor evt tips. To be continued...
Waarom vind je dat erbij blijven zitten niet zo zou moeten zijn? Je kind geeft aan dat hij dat nu nodig heeft. Fijn dat je kind dat kan en durft aan te geven.
Van wie moet dat niet zo? Je maakt het jezelf en je kind wel moeilijk zeg.
Due-scimmie schreef op 14-12-2021 om 17:06:
Waarom vind je dat erbij blijven zitten niet zo zou moeten zijn? Je kind geeft aan dat hij dat nu nodig heeft. Fijn dat je kind dat kan en durft aan te geven.
hier wil ik toch even kort op reageren want dit gaat er vanuit dat je kind altijd een goede reden heeft om iets te willen en dat je je als ouder altijd aan de grillen/wensen van je kind moet aanpassen. Dat is natuurlijk niet zo. Kinderen moeten ook grenzen leren en belangen van ouders zijn ook legitiem. Vanaf een forum kunnen wij niet zien hoe de exacte situatie bij TO is, maar ik wil hier in het algemeen wel een lans breken voor ouders die denken dat “jezelf wegcijferen hoort” want dat is niet zo. Daarnaast geeft het een raar wereldbeeld aan kinderen: “alles draait om mij” En bovendien missen ze dan de waardevolle les van “teleurstelling bovenkomen” en “zelf oplossen”, wat goed is voor zelfvertrouwen en zelfbeeld.
er.is.maar.1.Pino schreef op 14-12-2021 om 17:20:
[..]
hier wil ik toch even kort op reageren want dit gaat er vanuit dat je kind altijd een goede reden heeft om iets te willen en dat je je als ouder altijd aan de grillen/wensen van je kind moet aanpassen. Dat is natuurlijk niet zo. Kinderen moeten ook grenzen leren en belangen van ouders zijn ook legitiem. Vanaf een forum kunnen wij niet zien hoe de exacte situatie bij TO is, maar ik wil hier in het algemeen wel een lans breken voor ouders die denken dat “jezelf wegcijferen hoort” want dat is niet zo. Daarnaast geeft het een raar wereldbeeld aan kinderen: “alles draait om mij” En bovendien missen ze dan de waardevolle les van “teleurstelling bovenkomen” en “zelf oplossen”, wat goed is voor zelfvertrouwen en zelfbeeld.
Volgens mij is dit helemaal niet wat ik zeg. Ik zeg alleen dat kind dit nu aangeeft. Zoals ik het lees heeft kind dit niet altijd nodig gehad dus komt er hierna ook wel weer periode dat dit niet zo is.
Bij ouders zijn hoort ook pick your battles. Er zijn naast bedtijd ongetwijfeld genoeg andere battles.
Due-scimmie schreef op 14-12-2021 om 18:05:
[..]
Volgens mij is dit helemaal niet wat ik zeg. Ik zeg alleen dat kind dit nu aangeeft. Zoals ik het lees heeft kind dit niet altijd nodig gehad dus komt er hierna ook wel weer periode dat dit niet zo is.
Bij ouders zijn hoort ook pick your battles. Er zijn naast bedtijd ongetwijfeld genoeg andere battles.
Dan heb ik je verkeerd geïnterpreteerd. Zal mijn “bril” zijn. Maar doet verder niets af aan mijn bericht.
Roxx79 schreef op 14-12-2021 om 16:17:
[...]
Dat hij bij ons in bed kruipt is niet het grootste probleem (vind ik, man denkt daar anders over), alhoewel het fijn zou zijn als hij gewoon in zijn eigen bed slaapt.
Even bij hem blijven liggen tot hij slaapt kan op zich wel, maar zou niet zo moeten zijn. Daarom vinden we dat dat eraf moet. Maar we bereiken nu het tegenovergestelde. Hij laat ons niet meer gaan. Of weigert in zijn kamer te blijven en hobbelt achter ons aan. Tot wij gaan slapen. En wij liggen niet om 21u in bed
[...]
Even twee stukjes er uit gehaald.
Dat hij bij jullie in bed komt vind jij niet zo'n probleem, je man wel. Wat is het probleem? Draait zoon in zijn slaap, momelt hij, etc? Iets waardoor je man niet kan slapen? In dat geval is het makkelijk op te lossen met een bed of luchtbed naast jullie. Je kan desnoods ook een poosje van bed wisselen, of jij gaat tijdelijk naast zoon slapen (luchtbed naast zijn bed, dat trek je tevoorschijn zodra het nodig is. En ja, dat heb ik gedaan met een niet slapend kind. Al geeft ik de voorkeur voor kind bij ons, dat ligt lekkerder 
)
Tweede stukje 'zou niet zo moeten zijn'. Waarom niet? Ons kind had dat ook een tijd. Ik wilde dat vooral niet omdat ik me dan boven zat te vervelen, zeker heel irritant als we bezoek hadden en ik zat daar een uur in het donker omdat elke keer als ik weg wilde sluipen kind wakker werd (kraakvloer). Dus ik had er last van, en wilde het snel afbouwen toen ik dacht dat het niet meer echt een probleem was. Waarom wil jij het niet?
'Zou niet zo moeten zijn' klinkt meer als 'dat hoort niet'. Dat zou mij dan weer weinig kunnen schelen. Misschien kan je er ook afspraken over maken, zo klein is hij nou ook weer niet. Dat je er nu naast blijft zitten tot hij slaapt, en volgende week nog 10 minuten en de week er na niet meer, ofzo.
