Is dit stom? Dochter niet uitgenodigd op feestje

Eens met Lieverdje

Ik pas het feestje ook aan. Het eten, de activiteit. Dus geen zwemfeestje als niet iedereen A en B heeft (ook al zwom ik zelf mee, ik kan geen tien kids in de gaten houden).

Hier dus een zoon met zo'n ernstige allergie. Ik vond het vind het belangrijk dat hij alles kan doen. Dus gewoon naar feestjes, ook al was ik bezorgd. Maar wel met voorzorgsmaatregelen. Ouders lieten mij vaak al de tractaties van tevoren zien of ze belden daar even over. Eventueel gaf ik wat mee. Ik heb zoon en alle ouders van vriendjes stuk voor stuk geleerd om met de noodmedicatie om te gaan. En mijn mobiele nummer gegeven als ze zorgen hadden of om even iets te vragen en die nam en neem ik dus altijd meteen op. Gelukkig werd hij overal uitgenodigd.

Ik voelde me best wel eens bezwaard omdat ouders het best spannend vonden. Begrijpelijk. Maar door mezelf en mijn kind verantwoordelijk te maken (hij ging er al heel jong heel goed mee om) werd de last voor anderen ook beter te dragen.

Zwemmen

Mijn dochter kon ook nog niet zwemmen en werd dan niet gevraagd. Vonden we allemaal prima. Soms kreeg ze dan een prive feestje en soms niet. Ook prima.

Misschien heeft het er mee te maken dat zij en wij niet zoveel van feestjes houden dat we er niet zoveel om geven, maar zo'n heilige graal is een feestje toch ook weer niet? Er is een kind dat hier iedere week speelt op een vaste dag. Haar ouders werken dan en ze vindt het hier leuker dan op de BSO. Die heeft vorig jaar wel 10 kinderen op haar verjaardag gevraagd en dochter niet. Tja. Moet ze zelf weten. Mijn dochter voelt zich dan in het geheel niet buitengesloten.

Dochter had een meisje die op het schoolplein altijd met haar en haar beste vriendin speelt niet uitgenodigd voor haar feestje. Kind heeft dochter 100 keer gevraagd waarom niet en vond haar uitleg (ik vraag alleen kinderen waar ik ook graag thuis mee speel) niet afdoende. Ik zeg dan tegen de dochter dat je je keuzes echt niet hoeft te verantwoorden. Dat zij ook mag zeggen 'ik ga er nu niet verder over praten'. Er kunnen consequenties aan zitten. Misschien wil ze dan ook niet meer op het plein spelen en dat is haar goed recht, net zoals het jouw goed recht is om haar niet uit te nodigen.

Nogmaals, ik vind het wat anders als kinderen worden uitgesloten.

Maar verder is het toch wel 'shit happens' hier. Dan ga je er toch zelf een fijne dag van maken, dan vraag je toch een ander kind om samen friet te eten. Ja, maar jullie zijn zo gemakkelijk hoor ik dan. Jouw kind is zo autonoom en nuchter in die dingen. Terwijl mijn dochter daar wakker van ligt. Maar is dat niet ook nurture? Als jij als ouder precies bijhoudt wie waar hoe vaak al dan niet gevraagd wordt, wat voor signaal geef je dan? Maak je het dan ook niet zelf heel belangrijk voor jezelf en je kind?

Net als met cijfers, of sportprestaties. Het ene kind is populairden, kan gemakkelijker leren, mag wel in de selectie en de andere niet. Ik was een uitermate onhandig kind. Als dat nu soms vertel wat ik niet kon zeggen anderen 'o, wat érg voor je' en ik vond het eigenlijk nooit erg. Ik keek als anderen de hele zomer samen touwtje sprongen en dat was ook leuk. Dat zal best ook aanleg zijn, ik ben ook nuchter geboren, maar ook het consistente signaal van mijn ouders dat het prima was, shit happens zeiden ze niet natuurlijk, maar dat was wel de algemene uitstraling.

Sanne

"shit happens". Tja, zo belangrijk zijn kinderfeestjes ook weer niet inderdaad. Ik maak er ook geen heisa van, maar het wordt wel een (klein) dingetje als je kind vaak gepasseerd wordt. Zeker als je niet wordt gevraagd op feestjes van vriendjes waar je echt vaak mee speelt. Mijn oudste zit er ook niet echt mee, maar het steekt toch, dat merk je. Dit jaar was hij maar twee keer uitgenodigd, terwijl zijn broertje alleen deze maand al 3 uitnodigingen kreeg (wel een drukke maand).

Bij een vriendje waar hij best veel mee speelt, werd hij niet uitgenodigd omdat er maar 3 kinderen mochten komen. Dat kan natuurlijk, maar als er daarvoor ook al 2 feestjes niet doorgaan waar je wel op hebt gerekend, is het wel een beetje zuur. Dat zijn ook van die gevallen van "ik ga jou denk ik ook wel uitnodigen" en vervolgens hoort zoon er niks meer van. Ik snap TS wel een beetje hoor. Alhoewel het in haar geval nog maar om kleuters gaat (dan zijn de vriendschappen toch nog niet zo stevig), ging het wel om een echt vriendinnetje die al een uitnodiging had toegezegd. Dat is toch niet zo netjes.

lieverdje

Ja, dat snap ik. Heb je er zicht op hoe dat kan? Valt hij net buiten een populair groepje of iets anders?

Life goes on

Het is prima om er van te balen, maar blijf er niet in hangen. Mijn dochter heeft het vriendinnetje wat paar weken terug een feestje had en haar niet uitnodigde ook uitgenodigd. En niet alleen haar. Ze heeft nog twee jongens uitgenodigd die vorig jaar op haar feestje waren en waarvan ze geen uitnodiging terugkreeg. Natuurlijk is het jammer en zelf baal ik op zo'n moment ook. Maar de kinderen die nu zijn uitgenodigd zijn kinderen waar ze regelmatig mee afspreekt. Ze had ook andere kinderen kunnen uitnodigen, meer meisjes bijvoorbeeld. Alleen krijgt ze dan kinderen op haar feestje die ze nauwelijks kent. En het is natuurlijk geen garantie dat ze van die kinderen wel een uitnodiging op hun feestje krijgt. Het is goed zo. Haar feestje is over twee weken en ik wil me er nu vooral mee bezig zijn dat ze een leuk feestje heeft.

En Lieverdje in plaats van je vooral te richten op de uitnodigingen die je zoon niet krijgt, kun je ook blij zijn met die twee feestjes die hij wel heeft.

even nuanceren

Ik geloof dat het probleem wat zwaarder overkomt dan dat wij het ervaren hoor Natuurlijk is zoon blij met de uitnodigingen die hij wel krijgt, en we tillen ook niet zwaar aan feestjes die hij mist. Zoon kan gelukkig ook goed relativeren en weet ook wel waarom hij niet is uitgenodigd, dus het is geen drama verder. Het is wel een beetje sneu. Vooral ook omdat zijn broertje (nogal charismatisch kind) overal wordt uitgenodigd....

Hoe het kan...het is echt een beetje pech denk ik. Hij heeft t/m groep 5 op een school gezeten waar hij weinig aansluiting had. Een kleine school met een overwegend ander soort publiek, en hij was aldoor de jongste en de slimste en zat ook nog in een combinatieklas (hij is een vroege leerling en er zaten zodoende altijd een aantal kinderen in de klas die 2-3 jaar ouder waren). Daar had hij wel vriendjes, maar die zaten voornamelijk niet bij hem in de klas, of het waren meisjes. Dus daar werd hij vaak niet uitgenodigd op het feestje (net als Calenzia haar dochter met de jongens, zeg maar). Met bso-vriendjes hetzelfde verhaal; of van scouting. Het lijkt wel of kinderfeestjes alleen voor kinderen uit je klas zijn bij de meeste mensen. Toch raar, of niet?
Nu op de nieuwe school (zit inmiddels in groep 8) heeft hij wel aansluiting, echt leuke vrienden, maar..... hij blijft een beetje 'de nieuwe'. Dus als er maar 3 kinderen mogen komen op een feestje zit hij daar niet bij. En het is ook wel zo dat hij geen populaire jongen is, in de zin dat hij in het 'popi-jopi' groepje zit. Maar dat vind hij helemaal niet erg en wij ook niet natuurlijk Het is ook wel een jongen die sociale verhoudingen goed doorziet.