Is dit stom? Dochter niet uitgenodigd op feestje

Je zegt het zelf al

Het is haar feestjes ze mag doen wat ze wil.

Het is stom dat je je als ouder mengt in die vriendschap. Wellicht wist vriendinnetje dat je dochter het helemaal niet leuk vond om met bepaalde andere vriendinnen van het vriendinnetje een feestje te vieren.

Laat je dochter het zelf uitzoeken.

Jammer

Het is vooral jammer dat het vriendinnetje jouw dochter niet heeft uitgenodigd. Maar de graad van hoe erg het is, hangt wel een beetje af van hoe diep de vriendschap gaat. Zijn het hartsvriendinnen, dan is het wel apart ja. Zijn het vriendinnen van 13 in een dozijn, dan is het alweer minder vreselijk.

Soms is het handiger om zelf het goede voorbeeld te geven dan erover te mokken. Je dochter lijkt in dat opzicht wat wijzer te handelen dan jij zou willen. Laat haar het meisje uitnodigen en kijk dan hoe het volgend jaar gaat.

Ik lees tussen de regels door dat jij sowieso al wat moeite met het vriendinnetje hebt, klopt dat? Zo nee, waarom ben je dan niet rouwig als je dochter haar niet uit zou nodigen? Laat gaan, het is haar vriendin, jij bent vooral de cateraar en evenementenorganisator bij het verjaardagsfeestje van je dochter. Het meisje is vast nog niet o het slechte pad met partydrugs, dus het kan alleen maar meevallen. ).

Vaak meegemaakt.

Niet mee bemoeien en niet stoken "in een goed huwelijk."
Soms lastig, jazeker.

verstandige dochter

Jij wil dat je dochter dat vriendinnetje niet uitnodigd. Uit wraak? Omdat zij niet is uitgenodigd.
Je hebt een hele verstandige dochter!

ik snap

Ik snap je gevoel hoor. Het is gewoon een beetje lullig. En als moeder trek je je dat zo'n eerste keer vaak erg aan. Maar zoiets gebeurt regelmatig in de kinderfeestjeswereld, dus je raakt eraan gewend Soms wordt ze tegen verwachtingen in niet uitgenodigd, en soms juist op feestjes van kinderen met wie ze amper speelt.
Gelukkig blijkt je dochter genoeg zelfvertrouwen te hebben dat ze er snel overheen is.
Hou het idd klein.

Laat haar kiezen

Hoi

Ook ik snap je gevoel. Maar laat haar zelf kiezen. Mijn zoon heeft zoiets ook mee gemaakt maar hij mocht zelf de kinderen kiezen. Ook al deed hij mij zeer.

zoon ook

Die nodigde zijn 'soort van beste' vriend niet uit, want hij wist dat jongetje 1 op 1 heel leuk was maar in een groep in de gordijnen hing. Daar had hij geen trek in. Wij vonden dat hij toch uitgenodigd moest worden en hebben beloofd het ventje in de gaten te houden.
M.a.w je weet niet wat de afweging is. Ik vond mijn zoon nl best verstandig. Dat het sociaal niet wenselijk was is iets anders.

gevoel versus verstand

Vorige week ook een soort gelijk topic geopend. Dochter werd vorige week niet uitgenodigd door een vriendinnetje. Zelf is ze eind deze maand jarig. Ook ik zit er meer mee dan zij. Dochter wil vriendinnetje uitnodigen. Gevoelsmatig zou ik zeggen mooi niet, maar verstand zegt laat het aan dochter over. In dit geval luister ik naar het verstand.

gewoon doen

als je dochter nog steeds vaak met dat vriendinnetje speelt, gewoon uitnodigen. Je weet niet wat de reden is dat je dochter niet was uitgenodigd, kan iets heel sufs zijn.

Hier heeft een van mijn kinderen onlangs nog zo'n 'afwijzing' gehad: een van zijn vrienden had hem niet uitgenodigd, want hij mocht maar 3 kinderen uitnodigen. Bleek dat hij de 3 kinderen had gekozen met wie hij het laatst had afgesproken....
Ook een keer gehad dat hij niet werd uitgenodigd op een feestje omdat hij geen zwemdiploma had. (Uiteindelijk ging het feestje niet eens naar het zwembad, maar het was een van de opties geweest die de ouders bedacht hadden) Of een vriendje (van school en clubje) met wie elke week gespeeld werd, maar die zat niet bij mijn kind in de klas. Dat jongetje mocht alleen kinderen uit zijn klas uitnodigen, dus zoon mocht niet komen. Een ander vriendje was wat ouder, en die ouders dachten dat ons kind uit de toon zou vallen tussen de 'grote jongens'. Een vriendinnetje dat onze zoon niet mocht uitnodigen omdat haar moeder boos was op mij... dat soort dingen. Als we onze oudste alleen kinderen zouden laten uitnodigen waar hij zelf ook op de verjaardag wordt uitgenodigd, wordt het een rustig feestje... terwijl hij toch regelmatig speelafspraakjes heeft en leuke vrienden. Hij heeft vrij veel pech gehad met de ouders die van die rare beslissingen nemen op kinderfeestjesgebied. Aan de andere kant is hij ook wel eens bij feestjes geweest van kinderen waar hij nooit mee speelde.
Onze jongste daarentegen, word zo vaak uitgenodigd... bij hem moeten we altijd wat kinderen teleurstellen, omdat we gewoon geen 10-12 kinderen in huis willen hebben.

Lieverdje

Er zijn dan weer ouders die in jouw geval zouden roepen: dan moet je een feestje verzinnen waarbij je wel 10-12 kinderen kunt uitnodigen...

Zucht. Met andere woorden: je doet het toch nooit goed.

inderdaad

dat is ook weer zo. Maar het is wel een gevoelig punt voor veel mensen, kinderfeestjes.

Te gek

Maar soms wordt het te gek. Aan het eind van groep 8 gingen alle vriendinnen uit de klas een nacht kamperen voor de verjaardag van miss Queenbee. Mijn dochter en een ander meisje uitdrukkelijk niet uitgenodigd. Eén van de genodigden viel af: miss Queenbee heeft een week de tijd genomen om uitgebreid met de anderen te bespreken wie van de twee er dan wel mocht komen. Het werd niet mijn dochter. Ze heeft zo verschrikkelijk gehuild die hele nacht. Ik heb de ouders erop aangesproken: het einde van groep 8 kan ook anders. Geen respons. Ik heb mijn dochter verteld dat sommige mensen zo zijn, daar heb je geen invloed op, het heeft niets te maken met of je leuk of aardig bent of niet. Blij dat ze naar een andere school ging. Het heeft haar zoveel pijn gedaan. Rotlui, ik wil ze nooit meer zien, ook niet nu, na 4 jaar

Feestjesmoeder

Wat naar! Daar zou ik ook erg boos om worden. Laatst in de klas van de jongste was er ook zo'n meidending waarbij twee meiden niet werden uitgenodigd. Daar heb ik wat van gezegd en ik heb niet eens meiden... Onvoorstelbaar vind ik dat.

die ouders dan

....die denken ook niet na dat ze toestaan dat alle meisjes behalve 1 of 2 worden uitgenodigd. Ouders mogen zich daar best meer van bewust zijn. Volgens mij kun je een hoop tere minder/moederzieltjes sparen door met iets meer aandacht naar het lijstje met genodigden te kijken met je kind. Bij mijn kinderen vraag ik ruim van tevoren (3 maanden) een keer terloops wie ze zouden vragen voor hun volgende feestje, en dan als het feestje eraan komt nog een eens. En als er iemand op het lijstje staat die bij mij niet bekend is als vriendje, of andersom: een vriendje staat er niet op, dan hebben we het daar wel over. Scheelt ook als je weet wie er allemaal in de klas zitten natuurlijk, dan loop je niet het risico alle meisjes op 1 na uit te nodigen zonder dat je dat weet

ja, die ouders

Kijk, in groep 4 kan dat voorkomen dat een kind niet beseft dat je het niet kunt maken om één of twee kinderen kunt uitsluiten. Maar als datzelfde kind in groep 8 dit nog steeds niet beseft (of zelfs bewust doet) dan heb je als ouders toch iets essentieels gemist in de opvoeding.

En laten we eerlijk zijn, voor ouders maakt dat toch niks uit bij zo'n slaapfeestje. Of je er nu tien of twaalf hebt, het lawaai, de rotzooi en de slapeloze nacht heb je toch al wel.

Feestjesmoeder

Ja, zoiets hebben wij met oudste zoon meegemaakt, ook in groep 8. De hele klas werd uitgenodigd, behalve hij. Gelukkig was hij zelf zo verstandig om te zeggen dat hij helemaal niet naar dat feestje van die stomme pestkop wilde, en heeft dat ook hardop durven zeggen bij zijn vrienden. Hij was blij dat de meesten naar een andere VO school gingen...

Uhhhhmm.......

Ik heb het wel eens een keertje gedaan, een uitnodiging actief ontmoedigd (joh, laten we deze keer nou eens alleen kindjes uit de klas vragen )nadat mijn zoontje voor de tweede achtereenvolgende gepasseerd was door een buurjongetje waarmee hij vaak speelde. Not my finest hour, geef ik onmiddellijk toe, maar toch geen spijt van.

Wel altijd alle jongetjes uitgenodigd toen mijn jongste in een klas met acht jongetjes zat. En een keer een meisje dat net nieuw in de klas was. Toch nog een paar verantwoorde moederpunten binnen wat betreft kinderfeestjes.

Drietje, Marjoleine

Er zijn erg veel ouders die hun kinderen dat allemaal zelf laten uitzoeken. Daar gebeuren de ergste dingen onder het mom van "ze moeten het zelf leren". Deze ouders zijn gewoon te slap om hun kinderen te vertellen hoe het moet: ze durven niet. Ik heb niet snel een oordeel, maar met deze mensen ben ik helemaal klaar.

nou nou

dat is ook wel een oordeel zeg"te slap om te vertellen hoe het moet"

Waarschijnlijker is dat ze het probleem helemaal niet zien omdat ze zich niet kunnen voorstellen dat kinderen helemaal nooit uitgenodigd worden omdat hun kind wel regelmatig een uitnodiging krijgt en ook wel eens niet uitgenodigd wordt. En zelf ook niet anders meegemaakt hebben in hun jeugd.

Niet iedereen leest hier op oo over hoe moeilijk het kan zijn.

Taruh

Ik kan me niet voorstellen dat je als ouder in groep 8 niet weet dat er kinderen bestaan die worden gepest en/of buitengesloten.

drietje

dat weten ze wel, maar net zo goed als het besef ontbreekt dat zwarte piet wel degelijk een discrimineerende ondertoon heeft, ontbreekt dat besef bij verjaardagspartijtjes.

Pesten en buitensluiten is in hun ogen waarschijnlijk iets heel anders. Pesten is vooral fysiek en of schelden en niet dat gniepige onzichtbare deel. En buitensluiten zien ze vaak ook niet want het overkomt hun kind niet.

Ze leggen de link gewoon niet met het verjaardagsfeestje.

Taruh

Dan is er dus al iets fout gegaan tijdens de opvoeding van de ouders. Een belangrijk deel van wat kinderen mee zouden moeten krijgen is 'empathie'. Je bent niet alleen op de wereld. Ik heb vroeger op een sociale werkplaats gewerkt. Op kantoor. Ik heb toen bedacht dat alle jongeren eigenlijk een aantal maanden door zouden moeten brengen met mensen die geestelijk en lichamelijk niet aan de 'normale' standaard voldoen. Daar zouden ze hun leven lang profijt van hebben, zo was mijn gedachte.

Ik denk wel dat bepaalde dingen in een klas je gewoon kunnen ontgaan. Je hoort niet alles, je weet niet alles. En daardoor kan het zomaar gebeuren dat je als ouder niet weet dat je kind een ander kind verdriet doet.

Kenfan

Ik denk dat we allemaal wel eens sturen of gestuurd hebben. In jouw geval kan een buurjongetje zich wel sip gevoeld hebben, maar hij werd niet uitgesloten van een groep waar hij deel van uitmaakte. Wij hebben een jongetje uit de klas van dochter maar een keer gevraagd en toen baalden we zo van zijn gedrag dat dat de laatste keer was. Niets was leuk, de lekkernijen waren niet gezond genoeg e.d.. Het sneue is dat het kind er eigenlijk niets aan kon doen. Ik denk dat zijn moeder niet in de gaten had dat haar manier van opvoeden het jongetje danig in de weg zat bij het smeden van vriendschappen. Op zich was het geen ramp dat we hem niet meer vroegen, want de klas werd nooit in zijn geheel uitgenodigd. Altijd een paar goede schoolvriendinnen. Maar ja, wat doe je als je kind op 5-jarige leeftijd al verkering heeft... dan nodig je haar vlam ook uit bij de zesde verjaardag. Gelukkig is haar 'hij lijkt wel te blijven'-vriend wat makkelijker in de omgang. Dochter heeft nog steeds voedseltrauma's door wat ze bij de moeder van vriendje voorgeschoteld kreeg. Ze at het dus wel, maar met héle lange tanden.

Kaaskopje

Empathie leer je vaak pas als je er mee geconfronteerd wordt is mijn ervaring.

Er zijn velen die een heel makkelijk leven hebben. Ik merk het bij vrienden van mij, zelfs als ze mijn zus gekend hebben is er weinig empathie voor mensen die minder makkelijk mee kunnen komen.

Ik ben het helemaal met je eens hoor, maar gebrek in opvoeding wil ik het niet noemen. Ook de ouders hebben het vaak makkelijk gehad en geven het dan niet mee omdat ze zelf niet beter weten.

Ik vind het aan de ene kant nog steeds een verrijking dat mijn dochter bij een meisje met Down in de klas heeft gezeten, aan de andere kant vroeg die zoveel aandacht dat het onderwijs aan de andere kinderen in de klas die niet zomaar alles oppikten en echt uitleg nodig hadden er daardoor wel bij in. Dat heeft mijn dochter nu wel een jaar doubleren opgeleverd.

Pesten en buitensluiten is niet goed te praten, maar vaak is het gevolg groot, maar juist heel onzichtbaar.

Taruh

Sommige ouders snappen het niet, ook niet als je ze erop aanspreekt of er op een luchtige manier naar vraagt. Totaal gebrek aan empatie. En ja, daar heb ik een oordeel over. Ik wil ze ver uit de buurt houden. En dat kan gelukkig, want dochter zit niet meer op de basisschool en dan verdwijnen ouders uit het zicht.

buitenbeentjes of vriendjes

Dat heb je ook nog, kinderen die nooit worden uitgenodigd. Dat weet je als ouder vaak niet, vooral niet als het om hogere klassen gaat; hier is het tenminste niet gebruikelijk om mee de klas in te lopen vanaf groep 6 zo'n beetje.
En mijn oudste in groep 8 heeft nu wel een klein vaste vriendengroepje dat hij uitnodigt; ik weet niet of het zou helpen als hij een kind dat niet meetelt in de klas zou uitnodigen.... zou die er op het feestje wél bijhoren? In de lagere groepen heb ik de kinderen wel gestimuleerd ook eens kind dat je wel aardig vindt, maar een beetje alleen is in de klas, uit te nodigen. Dat was eigenlijk altijd wel een succes; maar misschien zijn de vriendschappen in de klas dan ook nog niet zo bepaald?

Ik vind wel dat je als ouder een misser maakt als je je kind een vriendje waar het elke week mee afspreekt, niet laat uitnodigen. Daar ging het in deze draad aanvankelijk over, volgens mij. Dat kan heel pijnlijk zijn, en mensen worden daar onzeker van: Is het vriendje dan toch niet zo'n goede vriend als ik altijd dacht? Heb ik iets verkeerd gedaan, waardoor ik niet meer wordt uitgenodigd? Mijn oudste heeft dat meerdere keren meegemaakt. Bijna altijd onhandigheid van de ouders (vaak ook types, om even te generaliseren, die sociaal minder vaardig zijn); dat is voor mij een troost, want ik kan nog denken:"het ligt niet aan mijn kind, die ouders denken niet na", maar voor mijn zoon was het niet leuk natuurlijk.

In de klas van een van mijn kinderen (groep 3, toen) was er eens een hele toestand, omdat een meisje erachter kwam dat ze niet was uitgenodigd op het kinderfeestje van haar beste vriendinnetje. Ze spraken wel 2-3 keer in de week af en het was echt zo'n duo, van die meisjes die alles samen doen. Bleek dat de jarige eigenlijk een beetje genoeg had van het meisje en helemaal niet zo vaak wilde afspreken, maar dat niet durfde te zeggen. Dus nodigde ze haar niet uit op haar feestje..... drama. Huilende kinderen in de klas, emotionele ouders, allemaal klasgenootjes die het niet begrepen, want X. en Y. waren toch altijd samen? Dat hadden ze al veel eerder moeten uitpraten, i.p.v. het niet zo gewenste vriendinnetje te passeren.