hoe overtuig ik mijn vriend dat mijn dochter van 9 op kamp mag?

meer uitleg

Een kamp is bij mij iets wat niet met ouders gebeurt dus ik begrijp niet je toevoeging over de opvoeding van de ouders. Bedoel je kamperen met die ouders of toch een kamp met andere mensen? In het laatste geval; waar gaan ze naar toe en met welke organisatie. In het eerste geval: waar gaan ze heen en hoe slapen de kinderen (waar? tent? caravan?).

Mijn kind ging met zes twee nachtjes op scoutingkamp en met zeven zes nachtjes. Sommige scholen gaan al op kamp voor groep 8 en bij veel sporten kun je ook een kamp verwachten.

ouder?

Is je vriend ook de vader van je dochter? Zo niet, waarom neem je die beslissing dan niet zelf?

four

Ik had dezelfde vraag, maar vermoed dus dat het wel de vader van de dochter is .

Anders is het een non issue.

bepalen

Wat Moni zegt is een mooie.

Hoe gaat je vriend daarop reageren?

Ik ben nl. bang dat hij dat niet gaat pikken.

Is hij sowieso iemand die graag bepaalt wat er gebeurt? Misschien wel goed om je te realiseren dat zijn waarheid niet DE waarheid is (en ook niet JOUW waarheid) en dat dit een mooi moment is om, als je hem niet met argumenten kunt overtuigen, te zeggen wat Moni voorstelt. Of natuurlijk: meteen de weg van Moni kiezen.

Ik herken het wel: ook mijn man is altijd veel banger dat er iets met dochter gebeurt - kan niet goed loslaten.

Daar kan je natuurlijk met je vriend nog mooie gesprekken over voeren.

Zelf zou ik vooral uitzoeken of de organisatie betrouwbaar is en goede "recensies" heeft, niet of de ouders van het vriendinnetje oké zijn (ervan uitgaande dat die er toch niet bij zijn).

OT: Trouwens je schrijft wel dat ze "gevraagd" is. Normaal zijn er kosten aan verbonden. Betalen jullie die wel zelf? (neem overigens aan dat dat niet relevant is voor de mening van je vriend)

ja, mijn vriend is haar vader en bedankt voor de tips alvast

Inderdaad is mijn vriend de vader van mijn dochter; wij zijn nooit getrouwd.
Ik heb dat al gezegd wat Moni opperde, maar kreeg 0 op het rekest.

We betalen het wel zelf en het is een atletiek kamp.
Ik begrijp wel dat hij het niet nodig vindt omdat mijn dochter niet op die vereniging zit.
Maar er mogen wel introducees mee en daarom lijkt het me zeker oké en wordt het voor mij ook bijna een principe kwestie omdat hij vorig jaar nee zij.
Ik was ook van plan om de vereniging even te "checken" alvorens haar mee te sturen.
Bedankt zover.

rare verhoudingen

Als het gaat om jullie kind dan vraag ik me af waarom je het zo nadrukkelijk hebt over 'mijn dochter'.

Maar Marain, is hij dan de baas?

Ik zou dat niet accepteren.
Check de vereniging en als dat OK is, teken je gewoon als ouder de inschrijving. Daar heb je de vader niet bij nodig.
De één heeft niet meer te zeggen dan de ander.
Als jullie het niet eens zijn, dan moet het maar om de beurt. Het is nu jouw beurt.

Toch

Ik zou mijn kinderen ook niet zomaar met onbekenden meesturen op die leeftijd. En je hebt zelf nog wel iets raakvlak blijkbaar vanwege het vriendinnetje en diens ouders, maar die contacten heeft je vriend ook niet zelf. Je wilt toch enigszins het idee hebben of je mensen wel kunt vertrouwen met je kind, ook al zegt een gesprekje of een los contact niet alles en worden de meeste kinderen door bekenden misbruikt.
Je kent verder ook niemand van de leiding van de vereniging die als kampleiding meegaan.
Je vriend klinkt wel als iemand die of ziekelijk beschermend is of uit een andere cultuur komt waar hij niet gewend is aan die kampverhalen die hier in Nederland wel standaard zijn. Juist omdat hij die leeftijd van 16 jaar noemt denk ik daar aan.
De meeste oorspronkelijk Nederlandse ouders weten dat kinderen in groep 8 als ze een jaar of 11 zijn met school op kamp gaan.
Als het om een buitenlandse partner gaat zou ik hem uitleggen dat wat hij niet gewend is hier in Nederland wel heel gewoon is en dat je dat je kind ook gunt om gewoon mee te doen met de rest. Je kunt haar niet hier opvoeden alsof ze opgroeit in zijn thuisland.
Je wilt een normaal leven voor je kind en dit is een gouden kans want ze gaat niet alleen ze gaat samen met vriendinnetje, en dan hebben ze al steun aan elkaar.
Maar dan weet ik niet of je deze gaat winnen. Per slot is het wel haar vader en die heeft ook zeker wat te zeggen over haar en het is ook niet prettig als je hem dwingt terwijl zijn gevoel heel wat anders zegt. Daar zul je eerst meer energie in moeten steken.
Zonodig laat je iemand anders nog eens met hem spreken daarover. Of je neemt hem een keer mee naar die ouders en laat die het nog eens uitleggen. Maar je kunt natuurlijk niet botweg je partner zijn toestemming ontnemen, je doet eerst moeite om er samen uit te komen.
En vast uitleggen dat in groep 8 alle scholen op kamp gaan.

Waar is hij bang voor?

Of heeft hij soms sterke ideeen over het beschermen van haar maagdelijkheid of zo? Dat is hier ook anders. Niemand wil dat een meisje misbruikt wordt en er zijn zeker weleens risico's maar dat zijn incidenten en je gaat niet je leven zelf verpesten omdat je een incident niet kunt voorkomen.
Maar wij vinden een kind dat niet 'maagdelijk' meer is een slachtoffer van een ander, maar als je daar anders over denkt, je ziet het als jou falen en als een onherstelbare beschadiging waardoor ze als persoon minder waard is dan is het veel moeilijker loslaten, gaat niet gebeuren denk ik.
Daar zul je het dan eerst over moeten hebben.

tja

Kent jouw dochter alleen haar vriendin daar? Ik vind het een beetje vreemd dat ook andere kinderen mee mogen. De leiding kent die kinderen toch niet?

AnneJ

Wat jij zegt: "Maar je kunt natuurlijk niet botweg je partner zijn toestemming ontnemen, je doet eerst moeite om er samen uit te komen." heeft hij vorig jaar al gedaan maar dan naar de moeder toe.
Ik lees nu ook niets dat bijdraagt aan de discussie. Natuurlijk is het beter als de vader meer hoort over deze reis en de ervaringen van anderen.
Maar als dat allemaal niet helpt, dan mag deze moeder even bot zijn als de vader vorig jaar. Tenzij jij vindt dat zijn stem zwaarder telt dan haar stem.

Ja Moni

Jij vind dat haar stem zwaarder weegt. Hoe ga je om met meningsverschillen binnen de relatie?
O, en ik kan me ook gerust voorstellen dat je het heft in handen neemt, als je dan ook maar de consequenties overziet. Vriend kan zich er bij neerleggen, je zegt gewoon 'doe normaal, ik ga mijn kind niet thuishouden vanwege jou onzekerheden, het is leuk voor haar om met kamp te gaan en raar als je dat niet doet, kind heeft recht op een 'hier normale' behandeling en gaat gewoon naar kamp. We leven hier niet in Afghanistan.
Kan best dat dat helpt. Kan ook best dat vader in woede ontsteekt en zelf ook eens gaat lopen dwingen of zorgt dat kind de dag van het kamp even niet beschikbaar is.

Nee AnneJ

Vorig jaar woog de stem van vader zwaarder. Mag dan dit jaar de stem van moeder de doorslag geven?

Het blijft wel moeilijk. Maar ik vind je vriend er niet reëel instaan. Door haar tot haar 16e dit soort dingen te ontzeggen doet hij haar echt te kort. Ik persoonlijk zou het daarom bij de mededeling houden dat ze dit jaar wel mee gaat. Dat zou mij wel een ruzie waard zijn...

Ginny zegt het al

Vader heeft vorig jaar zijn stem doorgedrukt.
Dan is het nu haar beurt. Tenzij zijn stem de doorslag geeft.
En ja, daar heb ik een probleem mee.
Hij heeft vorig jaar geen rekening gehouden met haar mening en heeft nu ook geen argumentatie.
Waarom moet zij dan rekening houden met hem?

Natuurlijk gaat ze dat proberen want zij is daar beter in dan hij.
Maar het lijkt mij goed als zij dat doet met de overtuiging dat zij uiteindelijk de beslissende stem heeft.
Waarom niet?

Omdebeurt 'de baas'?

Tenzij je dat vooraf afspreek: ik beslis dit jaar, jij volgend jaar, is het niet vanzelfsprekend om zo te redeneren.
Je kunt wel zeggen: ik vond het vorig jaar al niets dat je niet wilde dat je dochter naar kamp ging, nu is het echt afgelopen, ze gaat naar kamp. Toch blijft het een eenzijdige beslissing.
Dat zal door de andere partij echt niet als 'logisch' of 'eerlijk' gezien worden.

Nee klopt AnneJ

Het is ook meer dat vader vorig jaar nog enigszins een steekhoudend argument had. Maar tot haar 16e volhouden dat ze te jong is, lijkt mij geen gezonde situatie. Ik ga er daarbij voor het gemak maar vanuit dat het hier niet alleen om een kamp gaat, maar dat dit zich ook doorzet in meer dagelijkse dingen.
Ik geloof heel erg in je partner steunen en 1 lijn trekken. En als 1 van 2 nee zegt is het nee. Maar ik geloof ook in opkomen voor je kind, in het belang van je kind.
Doordat vader hier zo niet-reëel instaat lijkt me dit zo'n geval te worden waar je dat zou moeten doen.

En heel eerlijk gezegd: mijn dochter gaat al jaren op kamp. Dat hebben wij nog nooit overlegd. Ik meld haar aan en ze gaat mee. Waarom dit überhaupt in de toestemmingsfeer trekken?

ruzie

Het zou mij ook beslist een ruzie waard zijn.

Hoe bedoel je dat

AnneJ?

Vraag door

Wat zijn volgens vader de problemen? Ze is jong ja, maar wat verwacht hij dat er gaat gebeuren? Wat zijn de problemen/vervelende dingen waarvoor hij haar wil behoeden?

En proberen en als het niet gaat halen? Om hoeveel nachten gaat het eigenlijk? Wil dochter wel? Laat haar dan zeuren bij papa?

Ginny

Als ik er echt van overtuigd ben dat het goed is voor mijn kinderen en leuk voor ze en vader blijft om onbegrijpelijke redenen dwarsliggen dan kan ik ook behoorlijk mijn zin doordrijven.
Maar ja, bij mij thuis heb ik dan ook het heft in handen genomen. En ik ga nog regelmatig ergens voorliggen. Tot nu accepteren ze alledrie mijn radar in zaken. Maar dat heeft met mijn gezin te maken.
Ik zou mijn dochter op die leeftijd niet leuk met een kamp meedoen omdat ze daar niet toe in staat was vanwege haar autisme, dus dat kan ik zelf niet beoordelen voor een ander. Maar ik ga er vanuit dat kinderen op die leeftijd wel deelnemen aan kamp en dat het leuk voor ze is. Mijn dochter was daar te angstig en te naief voor. En werd door leeftijdgenoten op school buitengesloten en gepest. Die kon ik wel meegeven aan familie die haar kende of vriendinnen die haar kenden, en zij hen, maar niet aan vreemden.
En ik ken ouders die dat ook doen en waar kamp ook echt geschikt is en leuk voor die kinderen.
Maar ik ken ook ouders die dat niet zouden doen omdat het om onbekenden gaat en omdat ze zelf hun kinderen in het oog willen houden en niet zo lang bij anderen willen laten, op die leeftijd, zelfs niet bij familie.
Uiteindelijk kun je dat het beste zelf beoordelen, maar ook rekening houden met elkaar daarin. En dat lijkt me ook moeilijk als je daarin sterk verschilt.

wie beslist

Hier vind ik dat de ouder beslist die iets niet aandurft/wil. Als ik iets niet zou willen voor mijn kind zou ik ook absoluut niet willen dat mijn partner hier moeilijk over doet.(proberen mag hij wel)
Nu zijn we beiden vrij makkelijk, dat scheelt.
Maar mee met vreemde mensen op een kamp, ik zie niet in waarom dat raar is om dat nog niet te willen, en waarom kind iets tekort komt als het niet gaat. (Van mij zou het wel mogen maar dat doet er niet toe)
Pas met 16 gaat wel ver, kan ook dat vader dat roept omdat hij zich onder druk gezet voelt en met hakken in de sloot gaat. Ken de vader niet maar dikke kans dat bezorgdheid eerder overwaait. Gewoon goed in gesprek blijven. (Wat heeft vader concreet nodig om wel te durven/willen, waar is hij bang voor/heeft hij moeite mee)

geen antwoord

Grappig dat ik zowel geen antwoord noch een reactie krijg.

Mijn kinderen hebben wel wat toestanden gehad met een kamp en dat waren allemaal kampen van sport of scouting of school, dus waar ze in de groep zaten. Ik zou nooit mijn kind met een sportkamp meesturen waar het zelf niet op die sport zit en alleen één ander kind kent. Ik begrijp ook nog steeds niet wat de opvoedingskills van de ouders van het meisje er toe doen, die zijn er toch niet bij?

Nogmaals: mijn kind gaat niet zomaar met een kamp waar iedereen elkaar kent en introducees mee mogen. Ik weet dus niet hoe het precies zit (nog geen antwoord van de TS gehad) maar ik zou iets meer willen weten.

Verder vind ik het heel vreemd om de methode 'om de beurt opvoeden' te gebruiken. Stel dat jij als moeder het te gevaarlijk vindt dat je kind op racefietsen gaat (was een voorbeeld hier). Wat heb ik er aan dat mijn kind dan met zeven niet hoeft en met acht wel omdat vader vindt dat dat wel kan? Met negen er dan weer af? Beetje vreemde manier van opvoeden, niet de mijne.

Natuurlijk kan die vader niet zeggen dat ze pas met 16 op kamp gaat, er is een groep 8 kamp en een brugklaskamp (niet overal maar de kans is klein dat je ze allebei niet meemaakt).

2 keer ja, 1 keer nee

Dat is onze stelregel. Er is 2 keer een ja nodig om iets door te laten gaan en maar 1 nee om het te laten gaan... Nou zijn we het meestal wel met elkaar eens, maar soms gebeurt het toch dat 1 van ons 'nee' zegt en dan gaat het niet door.

Jons en bepalen

Jons, als dat altijd de regel is bij jullie, dan is dat prima. Dan is dat ook over en weer zo, dus gelijkwaardig.

De vraag die mij bezighoudt, en die ik graag van TS hoor is: is het vaker zo dat man bepaalt wat er gebeurt?

Als ze nl. normaalgesproken een gelijkwaardige relatie hebben en TS net zoveel stem heeft als haar man en dit is een incident (waar hij in haar ogen "onredelijk" nee zegt), dan is het iets heeeel anders, dan als het een patroon is.

Verder: bij een gelijkwaardige relatie (waarin man en vrouw elkaar even serieus nemen) kan ik me niet voorstellen dat TS van deze kwestie (als het dus een incident is) een issue zou maken.

Want laten we wel wezen: hartstikke leuk om dochter met vriendin op kamp te laten gaan (als dochter zelf graag wil en als je als TS denkt dat het allemaal prima geregeld is), maar het is natuurlijk geen halszaak!

In groep 8 krijgt ze ook kamp, in de brugklas ook.

Mijn kinderen hebben in de vakantie op die (of iets oudere) leeftijd ook wel eens kampen gedaan, maar dat waren dagkampen. Nu pas als puber eerste kamp met slapen. Daar worden ze natuurlijk echt niet meteen zielig van of raken ze "onderontwikkeld".

Dus in die zin zou ik het kamp zelf niet te belangrijk vinden, maar wel de vraag of man van TS de broek aanheeft en zonder argumenten gewoon "nee" zegt en dan verwacht dat hij gewoon zijn zin krijgt.

Inderdaad

Net als bij Jons. Als een van de ouders het hier niet eens is met kamp/gevaarlijke sport/logeerpartij dan gaat het niet door. Kamp is geen must, ze komt niks te kort als ze niet gaat. In dit geval zeker omdat het niet van haar eigen vereniging is. Groep 8 kamp zou ik bijvoorbeeld belangrijker vinden, of kennismakingsweekend met de brugklas...

Wij voeden samen op, niet om de beurt.

Beinvloeden

TS, je vraagt hoe je je vriend (sorry, het is niet je man bedenk ik opeens) moet overtuigen.

De vraag is OF je hem moet overtuigen om tot het door jou gewenste resultaat te komen.

Uiteindelijk is de vraag hoe je bij je doel komt, maar dat hoeft dus niet via de weg van het "overtuigen".

Klik maar even op onderstaande link en kijk dan bij het kopje "vier stijlen" en dan zie je dat je iemand ook kunt beinvloeden zonder te overtuigen.

http://www.carrieretijger.nl/functioneren/samenwerken/sociale-vaardigheden/beinvloeden

Misschien dat er nog iets bijzit waar je bij je vriend meer effect hebt dan steeds maar te proberen hem te overtuigen.

hoe lang duurt dat kamp?

Het is inderdaad niet helemaal duidelijk waar vriend nou concreet problemen mee heeft. Maar wat ik me afvraag: hoe lang duurt dat kamp? Veel kampen van activiteiten etc duren vziw een week. Als dat zo is, vind ik dat erg lang voor een meisje van 9 dat - Barvaux heeft het hier ook over - behalve haar vriendinnetje geen band heeft met de bewuste groep en de bewuste activiteit.

Als zoon dit jaar meewil met zomerkamp van de scouting mag hij, wat mij betreft. Maar a) hij zit op scouting, b) hij kent de kinderen en de leiding en c) hij is vaker met scouting weggeweest op wat zij kamp noemen en wat wij vroeger een weekend noemden, met 1 overnachting.

Als het atletiekkamp waar het hier om gaat niet meer dan 3 nachtjes is zou ik het overwegen en dan zou ik ook de discussie met vriend wel aanwillen: waarom ben je zo tegen, hoe moet dat dan straks in groep 8 etc. Maar langer dan 3 nachten tussen volslagen vreemden lijkt mij voor de gemiddelde 9-jarige een grote gok. Als ze het niet haar haar zin heeft, is het al gauw te lang.

Overigens: dat idee van om de beurt bepalen vind ik in dit verband een beetje raar. Vader is tegen omdat het kind te jong zou zijn. Als moeder deze keer haar zin krijgt en vader volgend jaar dan zou ze dus dit jaar oud genoeg zijn en volgend jaar weer te jong. Dat is natuurlijk gek.

Groeten,

Temet

ik mis

de stem van het kind in dit verhaal. Mij man is ook nogal van "hoeft niet, deden wij ook niet en we hebben het overleefd". Maar als een kind echt iets wil, dan zorgt ze zelf wel dat ze papa omkletst. Daar hoef ik me echt niet mee te bemoeien. En als ze dat niet doet, is het voor mij ook een teken dat het wel best is zo.

Evanlyn

"Maar als een kind echt iets wil, dan zorgt ze zelf wel dat ze papa omkletst."

Dan ken jij sommige vaders niet .

En ik denk dat dat (misschien) nog sterker speelt als het een cultuurding is ("meisjes gaan voor ... jaar niet .....").