Hobby's kinderen vs. tijd om vrij te spelen
Zoon wordt bijna 7 en heeft aangegeven graag op een sport te willen.
Hij zit al wel op zwemles en op een denksport. Dit is in de avonduren. Het zwemmen zal binnenkort wel ten einde komen en we zijn zelf wel voorstander van deelname aan een fysieke sport.
Nu heeft hij bepaalde sporten in gedachten (tennis en basketbal) die bij de plaatselijke clubs beide 2 dagen per week trainingen vragen. In het geval van basketbal ook nog een 3e dag wedstrijden, maar dat valt in het weekend.
Zoon gaat 2 dagen per week naar de BSO. Indien hij 2x per week gaat trainen, blijft er nog 1 dag over waarop hij met vriendjes af kan spreken. Hij ziet daar zelf geen bezwaar in.
Ik ben geneigd er dan ook geen bezwaar in te zien, maar ben toch wel benieuwd naar de ervaringen van andere ouders. Hoe is de verhouding tussen tijd om vrij te spelen vs. clubjes bij andere kinderen van zijn leeftijd en hoe bevalt dit?
Qua energiehuishouding maak ik mij er geen zorgen over overigens. Hij heeft energie voor 10.
Maar renmuis. Ken je veel van dat soort ouders? Ik niet namelijk. Ik heb vier kinderen die allemaal de nodige hobbies gehad hebben. Van sport, muziekles tot schaken. De een soms wat drukker de ander vond 1x per week trainen wel genoeg. Sommige gingen wel naar de bso andere niet (man en ik hebben regelmatig van uren /dagen gewisseld als dat voor de kinderen beter uitkwam).
De tweede en vierde hebben het het drukste qua sport en de tweede deed ook nog aan vioolspelen en orkest (nu niet meer trouwens maar hij is nu ook 17)
Ook zij hadden nog genoeg middagen over om te spelen en om niks te doen. Ik wil best geloven dat het niet handig is om 5 middagen in de week van 14.00 tot 20.00 vol te plannen plus het weekend maar hoe vaak komt zoiets in Nederland nou voor? Zelfs een vriendje van mijn zoon die nu bij een prof club traint heeft nog tijd over om leuke dingen te doen met vrienden.
En over 30 jaar geleden. Voor mij nog iets langer geleden. Ik wou dat mijn ouders vroeger wat meer aandacht hadden besteed aan mij als kind. Mijn moeder werkte niet maar nooit hebben mijn ouders ooit enige interesse getoond in school of mijn interesses. Ik moest op korfbal want dat deden zij zelf ook. Er is mij nooit iets gevraagd. Dat ik als kind doodongelukkig hebben ze nooit gezien. Dan liever de tijd van nu. Mijn kinderen hebben altijd zelf mogen kiezen wat ze willen doen. En een extra workshop in de vakantie of zeilkamp? Waarom niet? Als zij dat leuk vinden en wij kunnen het betalen waarom dan niet. De zomer is 6 weken. 1 week kamp. 2 weken zelf op vakantie dan hebben ze nog 3 weken over om zich te vervelen. Ik zie het probleem daar niet zo van in.
De BSO is toch ook gewoon vrije tijd en zelf spelen? Hier worden op de bso wel activiteiten georganiseerd maar die zijn nooit verplicht en duren ook niet de hele middag. Er is genoeg tijd om daar vrij te spelen met vriendjes en er is weinig dat moet.
Clubjes duren ook niet de hele middag dus daarbuiten is er dan nog genoeg tijd om te spelen (al is het dan niet via een speelafspraak.)
Ik vind 3x per week een clubje/activiteit niet extreem veel verder, er blijft dan nog genoeg tijd over voor andere dingen. Veel kinderen doen iets van muziek/toneel/creatief en daarnaast nog iets van sport dus dan ben je al vlug 2/3 x per week bezig.
Hier ook kinderen met veel sport, jongste is nu 11 en zit op drie sporten en schaakt één keer per week. Alledrie de kinderen hebben altijd wel zo hun activiteiten gehad maar ook die verveel-rommel-kijkmaarwatjedoet tijd. Eigenlijk is/was die tijd er altijd vanzelf wel en als gezegd, voor kinderen hoeft dat niet gelijk zes uur aan één stuk te zijn, is mijn beeld. Ik denk dat het ook van de kinderen én van de ouders afhangt. Man en ik zijn ook vrij actief (baan, eigen bedrijf, vrijwilligers werk, sport en vrienden/fam uiteraard) én kunnen heel goed ‘uit staan’ en lui zijn. We hebben het daar wel over, trouwens, dat vind ik fijn
Zo’n verhaal van vrienden via sport hier ook. Toen middelste door nieuwe kinderen in de klas zich even niet op haar plekje voelde in de klas zei ze de hele tijd hoe fijn ze het vond dat ze haar vriendengroep bij haar sport (3x pw) nog had, waar ze zich wel prettig voelde. Dat gaf lucht en zelfvertrouwen. (In de klas ook weer goed gekomen trouwens)
Maar nogmaals, ik denk dat het erg kan verschillen per persoon.
De relatie met burn-out en actief zou ik niet leggen. Wel tussen burn-out en het niet kunnen/ moeilijk vinden eea bij jezelf te duiden en daarnaar te handelen. Waarmee ik niet (!) zeg dat burn-out eigen schuld is, voor de overduidelijkheid.
Plantenbak schreef op 16-02-2022 om 12:32:
Maar renmuis. Ken je veel van dat soort ouders? Ik niet namelijk.
Ik werk op een school met voornamelijk hoogopgeleide en welgestelde ouders, en ik zie het veel. De standaard is twee dagen BSO, waar allemaal leuke activiteiten zijn, en op de andere dagen muziekles (1x per week) en een sport (2x trainen, 1 wedstrijd). Daarnaast gaan ze elk weekend wel met de ouders op stap naar een museum / pretpark, en doen ze regelmatig workshops bij het lokale tekenatelier en het science lab. Niets tegen hun zin, hoor, of in ieder geval meestal niet. Ze vinden het echt wel leuk. En vervelen doen ze zich inderdaad ook. Hoe meer stimulatie we krijgen, hoe meer we het nodig hebben. Maar ze hoeven niet meer zelf met oplossingen voor die verveling te komen. (Dit geldt trouwens ook voor heel veel volwassenen - we leven nu eenmaal in een entertainment on demand maatschappij).
En het klinkt inderdaad allemaal heel erg leuk. En ik zie ook dat je in contrast met je eigen ouders je kinderen juist zo'n fijne jeugd bezorgd, met kansen, plezier, betrokkenheid, verbinding en ouders die van alles voor ze mogelijk kunnen en willen maken. Maar er is een balans tussen niet beschikbaar zijn als ouders en je kinderen te weinig ruimte te geven om kind te zijn.
Ik deed zelf als kind twee keer per week een uurtje sport en een keer een uurtje muziekles. Mijn zus deed dezelfde dingen en onze leeftijden verschillen niet veel dus logistiek was dat makkelijk. Thuis deden wij heel veel fantasiespellen. We bedachten van alles en ongeveer elk voorwerp kon gebruikt worden als iets anders. Ik heb daar ontzettend goede jeugdherinneringen aan.
Dochter kan zichzelf prima vermaken, maar fantasiespellen in haar eentje is niet zo haar ding terwijl ze er enorm van geniet. Daarvoor heeft ze wel andere kinderen nodig.
Als ik heel eerlijk ben zijn clubjes ook een aanvulling qua sociale contacten met leeftijdsgenoten die ze thuis niet heeft. En zo lang zij er van geniet en het leuk vindt, heb ik er geen moeite mee.
We doen ook wel geregeld uitstapjes naar het zwembad of een museum, maar dat is eerder eens per maand dan wekelijks. Pretparken nog minder.
Renmuis schreef op 16-02-2022 om 13:01:
[..]
Ik werk op een school met voornamelijk hoogopgeleide en welgestelde ouders, en ik zie het veel. De standaard is twee dagen BSO, waar allemaal leuke activiteiten zijn, en op de andere dagen muziekles (1x per week) en een sport (2x trainen, 1 wedstrijd). Daarnaast gaan ze elk weekend wel met de ouders op stap naar een museum / pretpark, en doen ze regelmatig workshops bij het lokale tekenatelier en het science lab. Niets tegen hun zin, hoor, of in ieder geval meestal niet. Ze vinden het echt wel leuk. En vervelen doen ze zich inderdaad ook. Hoe meer stimulatie we krijgen, hoe meer we het nodig hebben. Maar ze hoeven niet meer zelf met oplossingen voor die verveling te komen. (Dit geldt trouwens ook voor heel veel volwassenen - we leven nu eenmaal in een entertainment on demand maatschappij).
Ze kunnen ook trainen hebben op de bso dagen. Die kinderen doen vast niet elke dag een clubje. Ook zullen ze niet elke week naar een pretpark gaan. En zit er dan ook nog verschil in elke zondag naar de kerk gaan, elke zondag wandelen of ieder weekend op bezoek bij opa en oma/familie? Ook dan beperk je een kind in zijn vrijheid. Kinderen houden ook met clubjes en andere dingen echt nog wel meer dan genoeg tijd over.
Ik compenseer overigens niks vanuit mijn jeugd naar mijn kinderen maar je deed net alsof het 30 jaar geleden zoveel beter was. Echt niet. Mijn man moest ook toen 2x per week naar de kerk op zondag en ook nog op bezoek bij opa en oma. En dat dan ieder weekend. Toen heel normaal. Nu nog steeds waarschijnlijk.
Wat ik nog wilde toevoegen aan het hele verhaal wat ik al heb gedaan is het volgende:
Als je je kind laat voetballen of op een andere teamsport laat gaan dan hoort hij bij het team. Dan kan er best een keer een zwaarwegende reden zijn dat hij er niet kan zijn maar niet iedere week.
Mijn jongste had ooit twee broertjes in zijn team die in de weekenden dat mama werkte niet gebracht werden voor de westrijden. Papa vond het allemaal maar flauwekul, hoezo om 9.00 aanwezig als de wedstrijd pas om 10.00 begint? De man had geen idee dat je soms nog 15 km moest rijden voor een uitwedstrijd.
Op een bepaald moment regelde de coach altijd 2 reserves uit een ander team, want op die jongens kon je niet rekenen, zelfs niet bij de wedstrijd om het kampioenschap. Zeker als ze nog niet zelfstandig heen en weer kunnen moet je dat als ouders regelen en dat moet je wel willen en kunnen.
Als je dat niet kunt of wilt dan moet je je kind iets anders laten doen. Het is voor beide kanten niet leuk als je kind er niet altijd bij kan zijn. Je kind baalt als het de wedstrijd om hetkampioenschap mist en er niet bij is als de medailles worden uitgereikt en er taart en limonade is. Het team baalt dat ze weer moesten spelen met 2 reserves uit een ander team waarvan dat ene jong zo slecht ballen kan aannemen waardoor ze steeds balverlies leden en nu minder gescoord hebben dan wanneer ze met het eigen team hadden gespeeld.
Plantenbak schreef op 16-02-2022 om 14:17:
[..]
Kinderen houden ook met clubjes en andere dingen echt nog wel meer dan genoeg tijd over.
Dat is jouw mening. De pedagogen die ik aanhaalde zijn het dus niet met je eens. Maar pedagogiek is geen harde wetenschap, en je hoeft er dus helemaal niets mee.
Ik denk ook zeker niet dat het 30 jaar geleden allemaal beter was. Ik zeg alleen dat (veel pedagogen en ontwikkelingspsychologen) signaleren dat deze generatie ouders de andere kant op doorslaat en kinderen teveel willen entertainen en stimuleren in hun ontwikkeling, wat een averechts effect kan hebben. Ook zijn we veel voorzichtiger geworden, en wordt er veel meer toezicht gehouden, wat kinderen remt in hun spel. En dat merk ik inderdaad wel de afgelopen jaren bij mij in de klas.
En ze zijn er echt hoor, kinderen met nauwelijks vrije tijd of waarvan de ouders elke kans aangrijpen om van iets leuks ook iets educatiefs te maken (goed voor hun cv later, eh). En die ouders moeten daar echt op gewezen worden: dat doelloos spelen an sich educatief is en dat je kind meer leert van een balletje trappen met vrienden op straat dan van een extra training.
Renmuis schreef op 16-02-2022 om 13:01:
[..]
Ik werk op een school met voornamelijk hoogopgeleide en welgestelde ouders, en ik zie het veel. De standaard is twee dagen BSO, waar allemaal leuke activiteiten zijn, en op de andere dagen muziekles (1x per week) en een sport (2x trainen, 1 wedstrijd). Daarnaast gaan ze elk weekend wel met de ouders op stap naar een museum / pretpark, en doen ze regelmatig workshops bij het lokale tekenatelier en het science lab. Niets tegen hun zin, hoor, of in ieder geval meestal niet. Ze vinden het echt wel leuk. En vervelen doen ze zich inderdaad ook. Hoe meer stimulatie we krijgen, hoe meer we het nodig hebben. Maar ze hoeven niet meer zelf met oplossingen voor die verveling te komen. (Dit geldt trouwens ook voor heel veel volwassenen - we leven nu eenmaal in een entertainment on demand maatschappij).
En het klinkt inderdaad allemaal heel erg leuk. En ik zie ook dat je in contrast met je eigen ouders je kinderen juist zo'n fijne jeugd bezorgd, met kansen, plezier, betrokkenheid, verbinding en ouders die van alles voor ze mogelijk kunnen en willen maken. Maar er is een balans tussen niet beschikbaar zijn als ouders en je kinderen te weinig ruimte te geven om kind te zijn.
Dat is ook wel zo'n beetje het programma wat ik om heen zien (en ook bij mijn kinderen zelf hoewel die iets minder sporten want geen teamsporten en wat meer bso) maar ik vind dat er ondanks dat genoeg tijd over blijft om zelf te spelen. Dit zijn allemaal geen dagvullende dingen en bijvoorbeeld bij de bso kunnen ze ook zelfstandig spelen.
eva_luna schreef op 16-02-2022 om 08:12:
[..]
Huh? Je brengt dit als optie, terwijl dit juist het meest logische is.
Ik vind het niet de meest logische. De meest logische is spelen met je vriendjes, maar die optie is lastiger. Dan is buiten spelen in de wijk second best. Daar wonen zijn vriendjes niet. Zo bedoel ik het.
Bedankt voor alle inzichten. Ik merk dat ik al meer een kant op neig, dus volgens mij is het doel bereikt. Door de opmerkingen over vermaak op de BSO merk ik dat ik steeds denk "Nou, BSO is ook maar gewoon 'speel wat je wil' zonder dat er nou echt noemenswaardig wat wordt aangeboden." Dus dat is al een antwoord voor mezelf over of er wel ruimte is om zelf te verzinnen wat je gaat doen, vervelen, samen spelen, etc.
Ook terecht dat sommigen opmerken dat er voor en na een sport ook gewoon ruimte is om te spelen. Vanaf het voorjaar mag hij straks 's avonds ook nog even naar buiten.
Plus ondanks 4 dagen die dan bezet zullen zijn, zijn er ook nog 3 dagen niet bezet.
Kortom, het 'probleem' is meteen minder groot in mijn hoofd. Bedankt voor alle ideeën, opmerkingen en inzichten.
Bakblik schreef op 16-02-2022 om 15:16:
Wat ik nog wilde toevoegen aan het hele verhaal wat ik al heb gedaan is het volgende:
Als je je kind laat voetballen of op een andere teamsport laat gaan dan hoort hij bij het team. Dan kan er best een keer een zwaarwegende reden zijn dat hij er niet kan zijn maar niet iedere week.
Mijn jongste had ooit twee broertjes in zijn team die in de weekenden dat mama werkte niet gebracht werden voor de westrijden. Papa vond het allemaal maar flauwekul, hoezo om 9.00 aanwezig als de wedstrijd pas om 10.00 begint? De man had geen idee dat je soms nog 15 km moest rijden voor een uitwedstrijd.
Op een bepaald moment regelde de coach altijd 2 reserves uit een ander team, want op die jongens kon je niet rekenen, zelfs niet bij de wedstrijd om het kampioenschap. Zeker als ze nog niet zelfstandig heen en weer kunnen moet je dat als ouders regelen en dat moet je wel willen en kunnen.
Als je dat niet kunt of wilt dan moet je je kind iets anders laten doen. Het is voor beide kanten niet leuk als je kind er niet altijd bij kan zijn. Je kind baalt als het de wedstrijd om hetkampioenschap mist en er niet bij is als de medailles worden uitgereikt en er taart en limonade is. Het team baalt dat ze weer moesten spelen met 2 reserves uit een ander team waarvan dat ene jong zo slecht ballen kan aannemen waardoor ze steeds balverlies leden en nu minder gescoord hebben dan wanneer ze met het eigen team hadden gespeeld.
Was er dan niemand die die broertjes even kon ophalen zodat ze wel mee konden doen?
RosaMontana schreef op 16-02-2022 om 19:32:
[..]
Was er dan niemand die die broertjes even kon ophalen zodat ze wel mee konden doen?
Had best gekund, is ook wel geprobeerd vanuit de club geloof ik. Waren ze niet wakker, nog geen ontbijt op en/of niet aangekleed. Dat soort werk.
Renmuis schreef op 15-02-2022 om 23:37:
Teveel gestructureerde, "adult-led" activiteiten zou ik wel proberen te vermijden. Vrij spel en verveling hebben ze echt heel hard nodig op die leeftijd. Teveel kinderen zitten op teveel clubjes, en BSOs lokken ouders met allemaal georganiseerd vermaak, terwijl ze het juist nodig hebben om zich te vervelen en niets te doen te hebben om een ondernemende, creatieve geest te ontwikkelen (mijn observatie als leraar groep 4/5).
Mag ik je vragen wat je bedoelt met teveel clubjes? Mijn kinderen mochten maximaal drie keer per week ergens heen maar de enige periode dat ze drie keer per week ergens op zaten was voor beiden kort en eind basisschool.
Renmuis schreef op 16-02-2022 om 15:44:
[..]
En ze zijn er echt hoor, kinderen met nauwelijks vrije tijd of waarvan de ouders elke kans aangrijpen om van iets leuks ook iets educatiefs te maken (goed voor hun cv later, eh). En die ouders moeten daar echt op gewezen worden: dat doelloos spelen an sich educatief is en dat je kind meer leert van een balletje trappen met vrienden op straat dan van een extra training.
Die indruk heb ik ook. Een van mijn kinderen had op de basisschool nooit de behoefte aan een specifieke sport voor langere tijd beoefenen en deed steeds schoolsport-cursussen van 10 lessen een sport. Achteraf gezien heeft ze daarmee misschien meer zich ontwikkelt dan dat ze in die tijd op een en dezelfde sport zat.
