Geen afstand kunnen doen van dingen, hoever ga je daar in mee?

nieuw en oud bed

Is de kamer groot genoeg voor een bed erbij? Dan zou ik een nieuw bed kopen en dat in z'n kamer neerzetten veel kans dat het oude bed snel uit de gratie raakt.

Tja

Maar daar wil ik dus niet aan gaan beginnen.
Hij is 6, heeft geen speciale gebruiksaanwijzing ofzo. Ik moet toch gewoon een nieuw bed kunnen kopen zonder teveel gedoe?

tja

Ik zou ook gewoon zeggen dat het oude bed te klein en te oud is en dat er nieuwe komt. Als mededeling, niet als vraag dus. En dan samen met hem op zoek naar een leuk bed.
Lijkt me niet dat 'ie daar een trauma aan overhoudt.

Hier ook zo'n exemplaar

Ik ga er tot op zekere hoogte in mee. Dat bed kan ik niet zo goed beoordelen: kan hij er nog een hele tijd in, zou ik inderdaad een ander matras kopen. Maar als hij er dan hooguit nog een jaartje in kan, en er dan alsnog een groter bed moet komen, dan niet.

Wat ik wel doe: als er echt iets weg moet, omdat het kapot is bijvoorbeeld, neem ik hem serieus. Hij mag er dus afscheid van nemen, en ook een stukje van bewaren, hoe idioot dat soms ook aanvoelt. Ik heb er ook wel eens een draadje over geopend, lang geleden. Ik stond een stuk van een deurmat af te knippen en vroeg me af of dat niet een beetje te ver ging
Wij bewaren dus kleine dingen en van grote zaken een stukje. Meestal maak ik er dan ook nog een foto van. Dat helpt iets. En het gaat dan dus niet eens om knuffels of gewoon speelgoed, maar om schoenen, jassen, tassen en (vroeger) ook om wasmachines en auto's Naarmate hij ouder wordt (nu 11) wordt het ietsje minder, maar loslaten zal altijd wel een zwakke plek blijven.

ligt er ook aan

Als het zo'n bed van 2 meter is, dan past hij ws er in tot z'n 18e en dan is het nog zinvol om een nieuw matras te kopen. Als het erg smal en korter is (bv 1.70) dan weet je dat hij over ca. 2 jaar sowieso een groter bed moet en dan is het de investering in het nieuwe matras niet echt waard.
Dat zou ik ook uitleggen.
Maar alleen een oud bed omdat jij dit niet mooi vindt is voor mij geen reden Hij vindt em namelijk wel mooi.
Oud is niet erg, maar als hij er bijna doorheen zakt wel.

Mijntje

Het ging om een juniorbed, die zijn toch 150?

barvaux

Die van ikea zijn uitschuifbaar tot 2 meter.

Mijntje

Het is dus geen bed van Ikea, het is een oud bed.

dochter ook veel moeite

Moest haar juniorbed afstaan aan broertje toen ze 4 was. lag de laatste avond huilend in haar bedje: "maar dit is mijn allerliefste lievelingsbed!" (ik moest bijna mee huilen )
Extra geknuffeld, en sliep de volgende avond heerlijk in haar halfhoogslaper!

Ook met andere spullen heeft ze er moeite mee, soms gooi ik dingen stiekem weg, of ik leg ze een tijdje apart, en als ze ze dan na een paar weken nog niet gemist heeft gaat het in de vuilnisbak.

Ik zou het oude bed niet gelijk al wegdoen, misschien nog even (in een andere kamer/in de schuur/opzolder?) laten staan. Als hij eenmaal gewend is aan het nieuwe bed gaat het vast een stuk makkelijker!

Succes!

wel ikea

Het is wel een bed van ikea, maar een model van 15 jaar terug. Wel 2 meter lang, maar 80 breed. Het bed is lelijk, zit vol krassen en begin behoorlijk te kraken. Daarbij staat het bed nu op zijn grootst en dat betekent dat je niet op het hoofd- of voeteneind kan zitten of staan, want dan kiept íe om.

Ik kan het bed wel laten staan, dan koop ik een matras bij ikea en dan kan hij er heus nog wel een jaar of wat mee vooruit.
Maar ik kan nu een mooi bed overnemen, wat hij trouwens ook een mooi bed vindt. Maar ja, dat afscheid nemen hé.

Hij heeft het ook bij kleding wat te klein is, speelgoed waar hij gewoon echt te groot voor is. Mijn man heeft het ook hoor. Er staat hier in de schuur een fiets waar mijn man al zeker 2 jaar niet meer op heeft gefietst. Dat is iets wat ik dus gewoon op mp zou zetten, maar mijn man krijgt tranen in zijn ogen als ik het erover heb

Het is iets wat ik moet accepteren van mijn mannen, maar begrijpen doe ik het niet. En in dit geval vind ik het gewoon onzinnig om dat andere bed niet te kopen.

nog even voor de duidelijkheid

De meegroeibedden van Ikea van nu schuif je uit. Het bed waar het hier om gaat is een bed wat je als het ware uitklapt. Het is nu gewoon een plank met pootjes

Ramp

Ik word hier gek van. Ook zo'n man, en kinderen hebben dit ook, hoewel ze wel te porren waren voor een nieuw bed, gelukkig. Oud speelgoed wordt soms stiekem achter de rug van de betrokkene afgevoerd. Ik had geprobeerd ze te porren voor verkoop op de vrijmarkt, ik zag mezelf al gezellig de speelgoedbergen uitmesten als educatief momentje (en dan de opbrengsten natuurlijk niet aan nieuwe meuk besteden, maar in de ijssalon ofzo), maar ze zijn niet geïnteresseerd in verkoop, de kleine krengen.

Ik ben - vanuit mijn eigen frustratie, vermoedelijk, geneigd om te adviseren door te drukken, als een soort cognitieve gedragstherapie: kijk, je hebt iets weggedaan en de wereld draait nog gewoon. Maar ja, ik ken je zoon niet.

Als je een praktische oplossing zoekt met toegeven aan je zoon wil ik nog even het volgende aandragen. Er zijn de nodige bedrijfjes die in schuimplastic doen en matrassen op maat maken. Dat hoeft helemaal niet zo duur te zijn. Je kan dan nu een matras op maat maken, of er eentje bij Ikea kopen, wat je wilt. Als het oude bed eindelijk wordt vervangen door een nieuw kan je een strook van 10 cm bij 2 meter bijkopen, je doet een matrashoes of molton om het geheel en zo is de investering in de matras niet verloren. Mijn ouders deden het zo toen ze van een bed van 1,60 naar een bed van 1,80 breed gingen: aanvulstrook erbij en klaar, tot het tijd was het gehele matras te vervangen.

Sterkte met de familie Hamster, ik lijd met je mee

Groeten,

Temet

ok sorry

Ok dan heb ik het verkeerd begrepen. Ik begrijp ook niet waarom je dit een juniorbed noemt en héél oud

Ik zou het gewoon doen maar ja ik weet dat dat bij mijn kinderen gewoon werkt. Verder, kleding wordt soms ook gewoon te oud en daar moet hij ook mee dealen, niet dat er dan geen ruimte mag zijn voor een afscheid. Zet het, als het kan, even op zolder of in de tuin en dikke kans dat hij er over een week niet meer naar kijkt maar als je denkt dat het beter is: gewoon in 1x weg doen. Je kind blijft dit houden (tas, fiets, kleding etc0 en dus moet je het gewoon doen en niet alleen hierom toch het bed houden.

hier altijd

Bij vervanging van iets ouds/kleins/kapots is het standaard drama.

Maar ik zet door en negeer het gehuil en uitgetrek. Het is namelijk hooguit 1 of 2x. Ze kwamen er echt overheen, ook over het weggooien van het vestje met de kapotte rits.

Ik denk dat het wel meevalt met de trauma's.

Barveaux

Ik noemde het zo omdat het een juniorbed( of meegroeibed) is. En die dingen zijn gemaakt van waaibomenhout, dus na 15 jaar is het in mijn ogen oud

Maar je hebt gelijk, kind blijft dit houden. Dus moet hij hier maar gewoon mee dealen.

Temet

Ik kom niet meer bij: cognitieve gedragstherapie

aha

Een juniorbed is in mijn ogen een bed die niet langer is dan 150 en dat pas niet meer als je kind langer is dan 140 Jij hebt dus een meegroeibed.

junior bed

is idd een vaste maat, dit is een meegroeibed.

Daarbij 80*200 is een gewone bedmaat, daar houd je het prima in uit tot je overlijden.
Pas sinds een aantal jaar is 90 in zwang gekomen en het zal me niets verbazen dat dat nog veel groter gaat worden.

Hier ook zo'n exemplaar

Erger nog eigenlijk...

Hij is 6 en sliep tot nog geen jaar geleden nog in zijn ledikant. Klein van stuk dus daar paste hij nog wel in.

Ik vond het niet meer kunnen en heb in de loop der jaren een aantal keren geprobeerd hem over te halen om over te stappen op een mooi juniorbed. Als ik 6 ben was toen zijn antwoord. En dat heb ik in mijn oren geknoopt.

Dus vlak voor zijn 6e verjaardag samen naar de Ikea en een nieuw bed uitgezocht. En dat was allemaal prima. Maar zijn oude bed mocht echt niet weg...

Wij hebben toen inderdaad een aantal weken twee bedden op zijn kamer gehad. Weet niet meer precies wanneer hij de overstap gemaakt heeft en hoe dat gegaan is, een nieuw dekbedovertrek heeft daar geloof ik wel bij geholpen. Op een gegeven moment hebben we het oude bed wel al uitelkaar gehaald, maar nog op de kamer laten staan. En toen op een gegeven moment alles omgegooid hebben: kommode weg, nieuwe klerenkast, paar leuke lage kastjes erbij en hij vond het allemaal best.

Zijn oude kamer mocht echter niet weg, die moet in de opslag.

Ach, voorlopig prima wat mij betreft.

Hij is erg erfelijk belast, want niemand kan goed spullen wegdoen hier...

Gevaarlijk

Anders had ik had laten staan, maar ik vind het feit dat het omkiept wel gevaarlijk. Dus ik zou het om die reden wegdoen.

ot speelgoed wegdoen

Ik heb wel eens in november aan de kinderen gevraagd waar het speelgoed in de kast paste als Sinterklaas ze iets wilde geven. Als de kast vol is past er niet meer bij
Ze wisten niet hoe snel ze de kast moesten uitmesten. Afgedankt speelgoed in wasmanden naar boven en dat zocht ik op een later tijdstip uit. Ik heb ook dan wel speelgoed weer teruggezet.

zaag

Pluspunt is wel dat hij het nieuwe bed ziet zitten, je kan hem vragen of hij het goed vindt dat jij het bed vervangt als hij er niet is (op school, of net even weg).
Of je laat hem actief iets doen, je kan dat oude bed toch niet meer verkopen neem ik aan. Je kan hem een zaag geven, hamer en spijkers geven en hem z'n oude bed (in de tuin) zelf laten slopen, en er iets anders van laten maken. Dat is ook nog eens leuk om te doen (zou mijn kind vinden)

hier wordt het alleen maar erger

In het verleden ook vaker gewoon doorgedrukt of stiekum spullen weggedaan. Maar dat doe ik echt niet meer, het gedrag wordt er niet minder van maar het vertrouwen wel. (Miste soms toch iets waar is toch die oude trui van mij?( paste al 5 jaar niet meer))

Wat helpt (het leefbaar houdt) is duidelijke regels en het probleem bij zoon proberen te leggen. (Daarmee ook groot stuk regie) Valt niet mee en kost veel energie, maar tsja.
Helaas hebben we best een ruim huis en kan er veel bewaard.
Het beste werkt zoon proberen mee te krijgen, dan is het oke.

In dit geval zou ik kind de regie geven (want veel bewaren is een vontrole dingetje denk ik) en hem helpen voors en tegens op een rijtje te zetten.

vontrole

Hoe kom ik daar nou bij?
Controle dus.

Nou ja Mijntje

Dat bleek dus de gouden tip.
Gisteren vertelde ik zoon dat hij vanavond een nieuw bed heeft. Hij trok wit weg, maar toen ik hem vertelde dat hij mocht recyclen en met papa iets nieuws mocht maken (papa is handig en hij moet nog een nachtkastje) werd hij helemaal enthousiast.

Het is nog wel spannend en afgelopen nacht heeft hij ineens ook weer in bed geplast, maar hij was vanochtend al heel vroeg wakker om aan het werk te gaan.

Dendy

Fijn Dendy! Mijn zoon zou dit ook geweldig vinden om te doen en dat leidt af van het moeilijke Blijft er toch nog wat van zijn bed over.
Veel klusplezier toegewenst dit weekend

ohja

Wat ik nog wel wilde zeggen is dat ik er anders tegenaan ben gaan kijken.
Vond ik het iei vooral vermoeiend en irritant, het zijn natuurlijk mooie eigenschappen en eigenschappen die er voor kunnen zorgen dat onze planeet uiteindelijk gered wordt. Dat kan niet zonder vasthoudendheid, zuinigheid en eillen bewaren. Mooi tegenwicht voor onze consumptie maatschappij, iets om te stimuleren.
Zoals dat mooie voorbeeld nu bij jou Dendy.

Clara

Aandacht hebben voor je spullen is natuurlijk prima. Maar mijn zoon ( en man) willen ook niets naar de kringloop brengen. En kleding van zoon wat te klein is mag ook niet naar het buurjongetje.

En dan vind ik toch ook dat zoon wel mag leren delen.

Zelf krijgt hij ook van alles van anderen. Zo heeft hij momenteel 4 sleeën. In de afgelopen jaren gekregen van kinderen die er te oud voor zijn. Nu hebben we er een buurmeisje bij die heel goed op de peuterslee kan. Maar dat vind hij dus een slecht idee. En gewoon geven doe ik niet, want ik zie zo voor me dat hij dan een toestand op straat gaat maken als hij dat kind erop ziet. Sta ik ook lekker voor schut.

Het is in zijn geval dus niet alleen dat hij niets kan wegdoen, maar er een betere bestemming voor vinden is ook een groot probleem.

Onze oudste heeft dit dus helemaal niet. Die vind het heerlijk als ik haar kamer uitmest. En zij vind het ook fijn om te zien dat ze een ander een plezier kan doen met een gave broek die haar niet meer past.

Onze zoon is een heerlijk joch, maar dit is echt wel een karakterdingetje waar ik moeite mee heb.

Clara

Je theorie is mooi, maar de praktijk is anders. Dat beschrijft Dendy al, maar ik zie het hier ook. Ik ben terughoudender in de aanschaf van dingen dan mijn partner, maar hij is degene die veel moeilijker kan weggooien. Ik ben er overigens ook geen enorme ster in, maar partner is echt vele malen lastiger.

En wat Dendy beschrijft, herken ik ook, al hebben mijn kinderen het minder: iets dat niet meer wordt gebruikt, mag toch niet weg. Mijn zoon heeft dat overigens gelukkig helemaal niet met kleding, dochter heeft die neiging wel een beetje: kleding mag ook niet weg als het veel te klein is. Daar ga ik dus niet in mee, wat te klein is gaat weg, naar de kringloop of naar buren/familie. Het doorgeven aan leuk klein neefje is gelukkig vaak geen probleem, doorschuiven naar buurmeisjes kan op iets minder enthousiasme rekenen.

Groeten,

Temet