Even alleen thuis laten????

Hier wel

Oudste van 11 paste op jongste van 6. Ik was op een kwartier rijden van huis (werk) en voldoende buren die thuis waren. Dat gebeurde elke maandag van 15.15 - 16.45 uur.
Wij noemden het wel oppassen. Ik vind dat mijn toen 12-jarige prima in staat was om in actie te komen als er iets zou gebeuren. Tenslotte blijft een 11-jarige sowieso wel eens alleen thuis.
Een zesjarige wilde ik niet de verantwoordelijkheid geven. Oudste kreeg 1 euro per keer en nam haar 'werk' erg serieus. Op de oppastijden was er nooit ruzie en zorgde zij dat broertje het naar zijn zin had met leuke spelletjes, voorlezen, buiten spelen. Broertje genoot van al die positieve aandacht van grote zus.

Ik kan me voorstellen dat dit anders werkt bij een kleiner leeftijdsverschil.

Precies

Het ligt aan het leeftijdsverschil én aan de kinderen en omdat je, als ze jong zijn, nog niet weet hoe de karakters gaan uitvormen nam ik dat risico niet. Mijn jongens waren heel lief en aardig samen en speelden veel en makkelijk samen tot ze 8/10 waren maar vanaf toen groeiden ze uit elkaar. We zijn nu 6 jaar verder en het is echt zoeken naar iets wat ze allebei leuk vinden om samen te doen. Het is niet meer een kwestie van 'ze kunnen niet met en kunnen niet zonder elkaar' maar meer als twee dreumesen die náást elkaar spelen ipv mét elkaar

Als ik oudste op jongste had laten oppassen was de verwijdering tussen die twee nog groter geweest.

Dat oppassen

Doe ik wel met jongste. Grote broer of zus past dan op tegen gereduceerd tarief.
Maar die schelen ook 10 en resp. 6,5 jaar. Samen verantwoordelijk zijn werkt dan niet.

Oudste heeft echter nooit op zijn zus gepast. Dat zou zus ook niet accepteren. Ik zei altijd: oudste past op middelste en middelste past op oudste. En dan hing dochter wel eens aan de lijn: mam X doet dit, mag dat? Heel grappig. Toch kunnen ze nog steeds heel goed samen door 1 deur als ze alleen zijn. Dat gaat veel beter dan als wij erbij zijn.

Overigens is oppassen in mijn ogen niet voor als er iets gebeurt, maar om te voorkomen dat er iets gebeurt. Ik denk dat een kind van 12 vaak best wel goed kan inschatten of iets wel of niet kan en mag. En weet wanneer er gebeld moet worden. Tegen calamiteiten valt niet op te plannen, dus dat heb ik nooit als uitgangspunt genomen.
Ik vind het leeftijdsverschil tussen 8 en 12 te groot om samen verantwoordelijk te zijn.

onze bel kan uit zo makkelijk

1 x is er toen een colporteur op het ras gaan bonsen omdat hij dochter zag. Is ze erg bang van geweest... Verder werkt het prima...

Mijk

duidelijke instructies...

Ik ben wel eens 'even snel' de oudste uit school gaan halen terwijl jongste op de bank zat. Die was toen bijna 5 jaar. School zit om de hoek, dus langer dan tien minuten zou ik niet weg gaan. Toen bleek het de eerste maandag van de maand... kind was compleet overstuur in haar luier aan het huilen in de achtertuin. (die is afgesloten, voordeur zat op slot)...

Lesje geleerd... Als er eentje even alleen thuis blijft, zorg ik er altijd voor dat de buurvrouw (= familie Luxe ) dit weet en dat de kids, als er iets is, altijd daarheen kunnen lopen. Vader werkt in dezelfde straat, achtertuinen liggen tegen elkaar aan, dus ook daar kunnen ze terecht. En dat weten ze nu ook heel goed!

Kinderen kunnen best even alleen zijn, absoluut, maar laat ze weten dat er hulp vlakbij is, en is dat er niet... denk dat toch nog even twee x na... misschien kun je ze toch even mee nemen...

Net als Eowyn,

Alleen niet de voordeur op slot. Stel er ontstaat brand, kortsluiting, dan rennen kinderen in de richting waar geen rook is. Als die deur op slot is, moeten ze door de rook en vlammen terug.

Als iemand aanbelde, keken ze hier via het keukenraam. Een postbode geeft nooit pakjes aan kinderen die geacht worden nog te jong te zijn om een pakje aan te nemen en hier zeiden ze dat ze de deur niet mochten open doen.
Ze vonden het niet eng met hun 8 jr een uurtje thuis te zijn, ze keken toch tv met wat lekkers.

Later belden ze wel eens op als ik was opgehouden en nog niet voor een genoemde tijdstip thuis was.

Flanagan

Met die postbode zit je toch echt fout. Een pakketje wat niet door de brievenbus kan mag door iedereen worden aangenomen en dan is die postbode het maar kwijt.

Yep

Zo kreeg jongste laatst zomaar het boekenpakket van oudste in zijn handjes gedrukt. Dat was toch wel wat apart.
En zwaar....

Postbode zit fout

Of eigenlijk de pakketdienst. Een kind is minderjarig en de postbode mag niet zomaar aannemen dat het kind kan deelnemen aan het ' zie link, maatschappelijke verkeer' .
Dat de pakketdienst niet vraagt of een vader of moeder thuis is om een pakketje ( vaak voor de buren) in ontvangst te nemen, wordt dan wel vandaag de dag getolereerd maar het zit wel fout. Want de pakketdienst heeft geen toestemming gekregen van een volwassene, hoe handig dit hem/ haar ook uitkomt.

Als ik een pakket verwacht, blijf ik thuis of haal ik het op van een afhaaladres. Ik neem wel pakjes van de buren aan. Maar zoals geval Ginny, vind ik dat de pakketdienst had moeten vragen of de ouders aanwezig waren.

De regel 'twee keer proberen een pakket aan te bieden' moet veranderd worden, vind ik. Als iemand niet thuis is en de buren willen het ook niet aannemen, hup, briefje dat het pakket opgehaald kan worden bij een kantoor. Dan is men wel geneigd er meer rekening mee te houden.

http://kassa.vara.nl/vraag-beantwoord/vraag/vadetail/pakketje-van-voor-buren-aannemen-door-dochter-van-9/cpagina/15/

Flanagan

Er zijn ook pakketjes die door een normale brievenbus moeten passen maar waar de mensen een te kleine bus hebben of het er door een borstel niet in gaat. Dan kun je gewoon aanbellen en het afgeven, ook al is het aan een peuter.

Als de buren het aannemen gooi je een briefje in de bus van de geadresseerde zodat die weet dat het daar ligt. Dat kun je ook bij een kind van 10 doen.

Barvaux,

Alles kan, als je praat vanuit het standpunt van de postbode. Het is alleen de vraag of dit wel wenselijk is voor de buren, die betrokken worden in een overdracht waar ze niet om gevraagd hebben.

In de straat woont één vrouw, wiens pakjes ik niet aanneem, duurt dagen voor ze het komt ophalen en ze bestelt nog vaak ook. Typietje dat ervan uit gaat dat de andere het komt brengen. Als een pakket/ te grote brief hier wordt afgeleverd omdat ik itt andere buren vaker thuis ben, ben ik niet blij als een 10 jarige uit beleefdheid voor een persoon in werktenue, meewerkt zodat ik weer naar die buur kan gaan.

Bij overdracht is juiste communicatie belangrijk. De pakketdienst is heel blij met mij, zo kunnen ze vaak snel hun route vervolgen. Maar ik wil wel kunnen bepalen hoever mijn hulpvaardigheid gaat. De jongen van de pakketdienst kent mij ondertussen en is op de hoogte van mijn bezwaar naar die vrouw. Daarom moet een postbode / koerier bij het afgeven aan een kind, er niet vanuit gaan dat het wel okee is.

Flanagan

Tja dat doen ze dus wel en als je geen pakketjes wil aannemen moet je dat aangeven. Andersom kan ook: je kunt de afzender zeggen dat je niet wil dat pakketjes naar buren gaan of je kunt instellen dat je het afhaalt op een postdepot. Ik begrijp heus wel wat je bedoelt maar als postbezorgers ook nog rekening moeten houden met kinderen van een jaar of 6-10 die de deur openen dan is het eind zoek. Vaak is er namelijk wel een ouder in huis maar op zolder of in de tuin en als je dan altijd maar moet gaan vragen naar de ouder als het om pakketjes gaat dan schiet het gewoon niet op.

Dat kan best

En ik was gewoon thuis, en idd op zolder, en hij had de deur niet open mogen maken, en we waren heel blij dat de boeken er eindelijk waren, maar....

Het slaat natuurlijk nergens op om zoiets in de armen van een klein kind te stoppen. Hij had gewoon moeten vragen, is je vader of moeder thuis. Snap wel dat ie daar geen zin in heeft, maar dat maakt het nog niet acceptabel.

Deur dicht

Ik loop wel eens snel naar de bakker. Mijn zoon is dan maximaal 5 minuten alleen. Goede afspraken gemaakt, niet de deur opendoen voor vreemde mensen etc.
Zo besloot meneer even te kijken of ik er al aan kwam en is in de voortuin gaan staan. De voordeur woei dicht en hij kon er niet meer in. Nu is 5 minuten niet zo lang maar voor hem was het niet fijn.....

waar gaat het weer over....

ik vind het volmaakt prima om pakjes aan te nemen voor de buren, ook al komt er 3x in de week een pakje. Een goede aanleiding om even gedag te zeggen tegen de buren, denk ik dan maar. En ik vind het ook niet schokkend als mijn kinderen een pakje aannemen en ook niet fout. Kom zeg, wat hebben de kinderen eraan als ze worden behandeld als een diamant onder een glazen stolp? Volgens mij maak je eerder angstige kinderen als je ze zo beschermend opvoedt.
"Zo besloot meneer even te kijken of ik er al aan kwam en is in de voortuin gaan staan. De voordeur woei dicht en hij kon er niet meer in. Nu is 5 minuten niet zo lang maar voor hem was het niet fijn....." ja, en? Was het erg? Waren jullie nu bang dat hij in die paar minuutjes geïntimideerd, ontvoerd, onthoofd zou worden? Mijn kinderen zijn wel eens zelf naar huis gekomen toen papa zich een uur had vergist in de schooltijden (destijds waren ze 8 en 5). Er was niemand thuis en ze hadden zelf bedacht dat ze wel bij iemand in de buurt konden aanbellen om te wachten tot papa of mama kwam. Het was heel mooi hoe ze dat zelf opgelost hadden!

Dat een pakjesbezorger even snel wat afgeeft aan een kind, is wel te begrijpen als je bedenkt dat die arme bezorger (een zzp-er die van zijn hongerloontje ook nog zijn eigen bus moet kopen) niet krijgt betaald per uur, maar per bezorgd pakje.

deur op slot

'Alleen niet de voordeur op slot. Stel er ontstaat brand, kortsluiting, dan rennen kinderen in de richting waar geen rook is. Als die deur op slot is, moeten ze door de rook en vlammen terug.'

Grappig, dat is precies de reden dat er 's nachts in beide deuren beneden (voordeur en tuindeur) altijd een sleutel zit. De deuren zijn op slot, maar bij brand hoef je niet in paniek op zoek naar de sleutel. Gewoon omdraaien en wegwezen.

handig juist

Ik wilde boodschappen gaan doen maar er moest nog een pakje komen. Dus fijn de jongste twee (8 en 6 jaar) thuis gelaten. Een win-win: ik kon gerust boodschappen doen, de kinderen hoefden niet mee (daar hadden ze toch al geen zin in) en het pakje is netjes in ontvangst genomen.

Ik ben juist blij dat ze pakjes wel aan kinderen geven. Als ik in de tuin ben nemen de kinderen ze ook gewoon aan. Daar hoeven ze mij toch niet helemaal voor te roepen?