Engels lezen

> Hmm maar near native speakers zitten er soms ook nog flink naast is mijn ervaring. Ik heb zelf bijna 4 jaar in GB gewoond en had zelfs op het eind nog het idee dat ik een beginner was.

Leren we onze kinderen Engels zodat ze zich kunnen "bewijzen" tegenover een handjevol native speakers, of doen we dat zodat ze kunnen communiceren met hun talloze mede-wereldburgers die zelf ook geen native speaker zijn? Als we bij de gemeente Engelse teksten schrijven voor onze inwoners dan is > 95% van de lezers geen native speaker (en een aanzienlijk deel van de native speakers kan prima de Nederlandse tekst kan lezen). Native speakers produceren soms extreem idiomatische teksten die veel verwarring en onrust kunnen veroorzaken. Bijv.: "come to the surgery to treat your STI";  dat betekent dan dat iemand naar de polikliniek moet komen om een recept op te halen, niet dat ze een operatie moeten ondergaan...

Je kind Engels leren terwijl je zelf geen 'native speaker' bent is in NL prima mogelijk. Kinderen horen genoeg en divers genoeg Engels via hun omgeving om de lacunes van de Engelsprekende ouder(s) te kunnen ondervangen. Als het een vrije keus is, is het vaak een nogal elitaire keus, die voortkomt uit een gevoel dat bepaalde talen beter zijn dan andere talen (of zelfs het gevoel dat die andere talen niet eens talen zijn...).

Maar onderschat niet hoe vaak het helemaal geen vrije keus is. In heel veel herkomstlanden is is Engels een lingua franca die niemand vanaf de geboorte meegekregen heeft. (En als ze het wel vanaf de geboorte meegekregen hebben, dan is het vaak iets wat jij en ik niet meer als "Engels" zouden beschouwen.) In heel veel gezinnen is Engels de taal waarin ouders het beste met elkaar kunnen communiceren en waarin ze altijd al met elkaar gecommuniceerd hebben voordat de kinderen kwamen. En in heel veel gezinnen is het niet haalbaar om de kinderen de moedertalen van beide ouders aan te leren (doordat een ouder voltijd werkt; door gebrek aan boeken/media in die taal; minderwaardigheidscomplex; doordat de ouder altijd onderwijs heeft gevolgd in een vreemde taal en nooit is gealfabetiseerd in de moedertaal; etc. etc.). Kortom, in heel veel gezinnen is er een ouder die noodgedwongen zijn "non-native" Engels met de kinderen spreekt.

Ik denk dat hier in Zuidoost zo'n 20% van de kinderen is die non-native Engels leert thuis. En die kunnen aardig vloeiend spreken en luisteren (niet als een volwassene, maar op een niveau passend bij de leeftijd). Het is niet zo dat hun Engels daardoor verpest wordt, het is juist zo dat school en thuis elkaar versterken. En als ze een keer een "fout" maken... dat wil zeggen, als ze een keer iets zeggen wat iemand van buiten de eigen migrantengemeenschap niet begrijpt... dan is dat precies een even grote fout als wanneer een native speaker aan Engelssprekende Amsterdammers schrijft dat ze naar the "surgery" moeten. 

Ik denk dat syboor hier iets zinvols zegt inderdaad. In het geval van een niet-Nederlandse ouder is het soms noodgedwongen dat er thuis Engels wordt gesproken. Desondanks lijkt het me wel zinvol voor die niet-Nederlandse ouder om wel Nederlands te leren, al is het maar voor communicatie met/op school, met andere ouders, in de winkel, etc.
Mijn zus en haar man zijn beide Nederlands en hebben er bewust voor gekozen de kinderen tweetalig op te voeden en geen Limburgs te leren, simpelweg omdat ze er niet wonen en de kinderen het dus in de praktijk nooit zullen gebruiken behalve bij mijn ouders, mij en onze dochter. Ik snap dat, al had ik dan zelf voor Nederlands als thuistaal gekozen, vind ik het meest logisch als je beide Nederlands bent. Maar dat is ieders keuze.