EMDR of hypnose bij kleuter
Is er iemand hier die meeleest die er persoonlijke ervaring mee heeft?
Kleuter heeft het eerste 1,5 jaar extreme eczeem gehad en dat was voor ons allemaal erg zwaar. Ze is nu een heerlijk vrolijk en eigenzinnig meisje wat klachtenvrij is. Echter kan ze soms wat heftige buien hebben waarvoor wij hulp hebben gevraagd en bij een speltherapeut zijn terecht gekomen. Inmiddels zijn we een aantal sessies verder en hebben we nuttige informatie oa door camera observaties.
Hierin is duidelijk te zien dat zodra het over de babytijd gaat haar lichaamshouding veranderd. Ook zijn er wat andere signalen waardoor zij denken dat dochter belangrijke ontwikkeling heeft gemist in deze tijd en er "trauma" in haar lichaam zit.
Het zit ook in kleine dingen, als baby leer je dat bepaalde dingen eindig zijn. Als je honger hebt dan stopt het als je drinkt. Als je je eenzaam voelt helpt het als je geknuffeld wordt etc.
Dochter is 1,5 jaar letterlijk en figuurlijk kapot gegaan van de jeuk en daar kon niemand haar bij helpen. Daardoor kan ze nu ook veel lastiger grenzen voelen.
Nu zijn er verschillende manieren om er iets mee te doen maar zij raad emdr aan. Het gaat iets anders dan bij volwassenen maar ik vind het toch best heftig. Online kan ik er wel meer over vinden maar ik mis ervaringsverhalen. Hypnose heb ik persoonlijk goede ervaringen mee maar dat is natuurlijk totaal anders bij kinderen.
Dochter is nu 5 jaar.
Ik vond EMDR niet heftig, voelde me zelfs "lichter" na de sessies. Maar heb wel gelezen dat het ook anders uit kan pakken. Misschien is dat afhankelijk van het trauma.
Wat vervelend voor jullie en ik kan me heel goed voorstellen dat hier wat extra hulp welkom bij is. Ik heb geen ervaring met EMDR bij kleuters maar wel bij al wat oudere kinderen waarbij ik echt een wereld van verschil zag bij zoon lief.
Zoon lief had eigenlijk altijd last van hele heftige emoties en dat is alleen maar heftiger geworden na het overlijden van mijn moeder. Bij alles was hij echt intens verdrietig en was het niet meer te houden. Uiteindelijk heeft hij EMDR gehad en inmiddels is er van dat hele heftige verdriet niks meer terug te zien. Hij is nu normaal verdrietig over het overlijden van mijn moeder. En hij kan alles gewoon net wat beter weer aan daardoor.
Ik kon emdr niet aan als volwassenen. Heb door mijn handicap al een energie probleem, emdr zoog mij helemaal leeg en was een paar dagen na de sessie een zombie.
Maar ik weet dat ik een specifiek geval ben. Bij een kennis heeft het fantastisch geholpen en had maar 3 sessies nodig. Dit was ook als volwassenen.
wat voor opleiding heeft de speltherapeut?
ik zweer zelf bij emdr maar ken het van oudere kinderen en volwassenen.
Roos55 schreef op 04-11-2022 om 15:39:
wat voor opleiding heeft de speltherapeut?
ik zweer zelf bij emdr maar ken het van oudere kinderen en volwassenen.
De speltherapeut gaat dit niet zelf doen maar verwijst ons hiervoor door.
EMDR bij kleine kinderen wordt vaak gedaan via het schrijven en voorlezen van het verhaal (story telling). Dit doen jullie als ouders. Tijdens de behandeling wordt dit verhaal (emotieloos, dus oefenen als ouders) voorgelezen en ondertussen meestal op de knieën van het kind getikt (dus niet heen en weer kijken, of met tikjes). Het is echt heel succesvol en de keren dat ik meegekeken heb (binnen mijn werk) vond ik het meevallen hoe heftig. Sommige kinderen reageren wel even flink verdrietig oid maar niet onoverkoombaar.
Envelop schreef op 04-11-2022 om 16:06:
[..]
De speltherapeut gaat dit niet zelf doen maar verwijst ons hiervoor door.
Dat snap ik
Ik vroeg mij af wat voor opleiding zij zelf heeft omdat zij dit adviseert
Fijn om te lezen ellori. Zelf heb ik ook EMDR gehad toen ik begin 20 was, mijn klik met de therapeut was niet top en ik heb niet het idee dat het mij geholpen heeft. Het koste vooral veel tijd en energie vond ik en op een gegeven moment ben ik gestopt.
Dat wil niet zeggen dat het voor dochter geen baat kan hebben maar zorgt wel dat ik er wat minder makkelijk in stap.
@ellori hoe oud was jouw zoon destijds?
Druiffie schreef op 04-11-2022 om 16:07:
EMDR bij kleine kinderen wordt vaak gedaan via het schrijven en voorlezen van het verhaal (story telling). Dit doen jullie als ouders. Tijdens de behandeling wordt dit verhaal (emotieloos, dus oefenen als ouders) voorgelezen en ondertussen meestal op de knieën van het kind getikt (dus niet heen en weer kijken, of met tikjes). Het is echt heel succesvol en de keren dat ik meegekeken heb (binnen mijn werk) vond ik het meevallen hoe heftig. Sommige kinderen reageren wel even flink verdrietig oid maar niet onoverkoombaar.
Dat klopt, zo werd de aanpak ook aan ons uitgelegd. Fijn om te lezen dat je hebt gezien dat het zo succesvol is. Heb je ook dergelijke vergelijkbare verhalen gezien/gehoord als de onze?
Roos55 schreef op 04-11-2022 om 16:09:
[..]
Dat snap ik
Ik vroeg mij af wat voor opleiding zij zelf heeft omdat zij dit adviseert
Ze heeft het wel verteld maar ik weet het niet meer precies, vind dat zelf ook minder relevant. Ze heeft in elk geval in de GGZ gewerkt, met pleegzorg en verslavingszorg van alles gedaan op het vakgebied van hechtingsproblematiek en doet systeemtherapie.
Ik heb geen ervaring met EMDR bij kinderen. Zelf wel EMDR gehad als student, bij mij heeft het onwijs goed geholpen. EMDR kostte wel enorm veel energie, dus na een sessie kon ik de rest van de dag echt niets meer. Maar nadat het traject was afgerond voelde ik me echt wat lichter, wat ruimer in mijn hoofd, alsof er altijd een stukje vol had gezeten en ik nu eindelijk die ruimte weer terug had. Het lijkt mij zeker de moeite waard om te proberen.
Misschien dat je voordat je definitief besluit of je dit wil voor je kind je een gesprek kunt hebben met degene die de EMDR zou doen? Zij kan je vast nog meer vertellen over de precieze aanpak en heeft misschien wel vergelijkbare verhalen als die van jouw dochter behandeld.
Promethium schreef op 04-11-2022 om 16:20:
Ik heb geen ervaring met EMDR bij kinderen. Zelf wel EMDR gehad als student, bij mij heeft het onwijs goed geholpen. EMDR kostte wel enorm veel energie, dus na een sessie kon ik de rest van de dag echt niets meer. Maar nadat het traject was afgerond voelde ik me echt wat lichter, wat ruimer in mijn hoofd, alsof er altijd een stukje vol had gezeten en ik nu eindelijk die ruimte weer terug had. Het lijkt mij zeker de moeite waard om te proberen.
Misschien dat je voordat je definitief besluit of je dit wil voor je kind je een gesprek kunt hebben met degene die de EMDR zou doen? Zij kan je vast nog meer vertellen over de precieze aanpak en heeft misschien wel vergelijkbare verhalen als die van jouw dochter behandeld.
Dank voor het delen van je ervaring, dat gaan wij zeker doen inderdaad.
Ons zoontje heeft dit ook gehad toen hij 5 was, het heeft niet echt geholpen naar mijn idee (was in zijn situatie ook echt uitproberen). Maar het was wel goed te doen voor hem.
Wij als ouders hadden 'zijn verhaal' moeten opschrijven, zonder naam gewoon over een jongen.
Ik las dit tijdens de sessies voor, en als de behandelaar het nodig vond stelde ze verdiepende vragen.
Mijn zoontje had 2 buzzers in zijn handen die dan om en om met een bepaalde frequentie trilden. Als hij het in handen houden niet fijn vond mochten ze ook in zijn broekzakken of sokken gedaan worden, zolang maar 1 links zat en 1 rechs.
Succes
Envelop schreef op 04-11-2022 om 16:10:
[..]
Dat klopt, zo werd de aanpak ook aan ons uitgelegd. Fijn om te lezen dat je hebt gezien dat het zo succesvol is. Heb je ook dergelijke vergelijkbare verhalen gezien/gehoord als de onze?
Ik werk in de derde lijn, mogelijk dat de verhalen wat heftiger waren (weet niet hoe het voor jouw dochter was natuurlijk). Ging veelal over ziekenhuisopnames als baby, sondes en prikken wat heel naar was. Echter, ik kan me goed voorstellen dat er trauma speelt bij je dochter en zolang je een fijne therapeut met ervaring hebt denk ik; baat het niet dan schaadt het ook niet. Het zal vooral ook van jullie als ouders wat vragen (goed een verhaal neerzetten, zonder emotie voorlezen) maar ook daar word je als het goed is in geholpen (wij oefenen dat met ouders bijvoorbeeld).
Wolverg schreef op 04-11-2022 om 16:37:
Ons zoontje heeft dit ook gehad toen hij 5 was, het heeft niet echt geholpen naar mijn idee (was in zijn situatie ook echt uitproberen). Maar het was wel goed te doen voor hem.
Wij als ouders hadden 'zijn verhaal' moeten opschrijven, zonder naam gewoon over een jongen.
Ik las dit tijdens de sessies voor, en als de behandelaar het nodig vond stelde ze verdiepende vragen.
Mijn zoontje had 2 buzzers in zijn handen die dan om en om met een bepaalde frequentie trilden. Als hij het in handen houden niet fijn vond mochten ze ook in zijn broekzakken of sokken gedaan worden, zolang maar 1 links zat en 1 rechs.
Succes
Jammer dat het niet echt geholpen heeft naar je idee. Maar je vond het dus niet belastend voor hem?
Dochter heeft al zoveel zorgverleners gesproken in haar korte leven dat ik het echt tot een minimum probeer te beperken, alleen als het echt nodig is.
