Een 6-jarige die in vertrouwen tegen oma zegt
6 jarige kleinzoon, of ik gisteren even wilde oppassen (door mama geappt) want zoontje had buikpijn, niet naar school. 4-jarig broertje had diarree en bleef ook thuis. Dat is 1 ding, papa was niet happy want vindt dit nogal gemakzuchtig. Oké, niet mijn probleem, dat zullen ze samen moeten bepraten.
Oudste vraag ik op gegeven moment of ie nog wel buikpijn heeft. Ik zie dat hij moeite heeft om te antwoorden, ik beloof hem dat ik niks zal zeggen tegen mama/papa/meester. Zegt hij uit het niets dat hij niet/nooit meer naar school wil. En dat hij het zo naar vindt als hij 80 is en opa en dan dood gaat en dan kan hij niets meer want hij is dood.
Vaders/moeders van 6-jarigen: niets om me zorgen te maken en laten praten maar wel eea uitleggen of zóu het kunnen dat dit toch wat meer aandacht nodig heeft?
Dus: beide kleinzoons bleven thuis van school ivm buikklachten. Jij paste op. Jij vraagt aan kleinzoon of de buikpijn over is en hij reageert met dat hij niet terug naar school wil.
Lijkt mij een volstrekt normale reactie. Die is bang geweest dat hij terug naar school zou worden gestuurd omdat hij geen buikpijn (meer) heeft. Mss beetje 'schoolziek' geweest omdat broertje ook thuis mocht blijven. Maar kinderen kunnen ook gewoon snel opknappen. En dan is gezellig thuis met oma natuurlijk wel even fijn.
Vervolgens nog iets over dat hij niet dood wil gaan als hij oud is. Daar zou ik op vragen hoe hij daar bij komt. Is iemand (opa van een vriendje, buurman) overleden? Bezig zijn met de dood hoort geloof ik wel op een gegeven moment erbij. Maar weet niet vanaf welke leeftijd.
Heb je toevallig ook gevraagd waarom hij niet meer naar school wil?
Onze oudste heeft het ook wel eens gezegd, maar dat was toen ze net iets aan het leren waren wat hem niet makkelijk af ging. En ook dood komt hier wel regelmatig terug in de onderwerpen met mijn kinderen. Maar meer omdat er dan net iemand in omgeving is overleden en dan gaan ze daarover nadenken.
Buikpijn bij kinderen komt vaak voor als er eigenlijk iets anders is of ze iets dwars zit oid.
Ik zou het wat aandacht geven. Zijn er problemen op school? Is er iemand dood gegaan?
Zes jaar is zo'n beetje de leeftijd dat het definitieve van de dood doordringt, en dat iedereen een keertje dood gaat. Ook papa en mama ..en nog enger: jij zelf ook. Als er dan iemand overlijdt kan dat een kind behoorlijk bezighouden, een gevoelig kind ligt er misschien een paar nachten waker van.
Beloven dat je niets zult zeggen tegen zijn ouders vind ik eerlijk gezegd niet zo handig, want eventueel zou er ook iets serieus aan de hand kunnen zijn, wat ouders zouden moeten weten.
Dit klinkt als schoolziek.
Je kunt natuurlijk altijd even peilen bij de ouders of hij vaker dat soort dingen aangeeft of dat het iets is dat speelt.
Waarom beloof je dat je niks zal zeggen tegen ouders en meester? Daarmee kun je het ingewikkeld maken.
Ik vind wel dat het wat meer aandacht mag krijgen. Kind geeft aan niet/nooit meer naar school te willen. Waarom? Dat zou ik graag willen weten.
En bang zijn voor doodgaan en wat dat dan is, is ook wel een gesprekje waard, lijkt me zo. Niet te ingewikkeld maken, maar het moet ook niet zo zijn dat hij uit onbegrip/verkeerde aannames angstig wordt.
Zoiets kan serieus zijn, of niet. Dat weet je op deze leeftijd nog niet zo goed. Mijn dochter van 6 zegt ook weleens dat ze nooit meer naar school wil, zeker na een leuk weekend met familie of een paar dagen ziek, of als er inderdaad op school even iets moeizaam gaat (een leerkuiltje). Maar op andere momenten zegt ze juist dat vakantie stom is omdat ze dan niet naar school kan, en dat ze elke dag naar school wil, ook in het weekend. Kinderen van die leeftijd leven nog heel erg in het moment: als ze nu geen zin hebben of er tegenop zien, kunnen ze zich bijna niet voorstellen dat dat morgen heel anders kan zijn.
Gesprekken, vragen en zorgen over de dood zijn ook typisch voor die leeftijd.
Kortom, je hebt meer context nodig om dit te kunnen plaatsen. Als ik jou was, zou ik het even aankijken. Je hebt nu eenmaal die belofte aan hem gedaan (wees daar inderdaad voorzichtiger mee) en ik vind het niet ernstig genoeg klinken om de belofte aan hem te breken, tenzij je echt meer signalen ziet dat hij al langere tijd niet lekker in zijn vel zit.
Toen mijn zoon zo'n beetje deze leeftijd had, had hij ook van deze levensvragen. Hoe moet dat nou als ik heel oud ben? En waar ben jij dan? En ga jij ook dood?
Meestal maakte ik er een beetje een wat vrolijkere optie van, zoiets als, als jij heel oud ben, ben ik ook heel oud en dan gaan we gewoon gezellig samen naar de markt, met onze wandelstokjes, en kopjes thee drinken met koekjes. Vaak vond hij dat wel een gezellige optie en ebte het nare gevoel weg. Uiteraard toen hij wat ouder werd en er meer aan toe was ging ik er wat serieuzer op in, maar toen werkte het verhaal een beetje ombuigen naar iets gezelligs nog wel.
Qua school heeft ieder kind wel momenten van 'ik wil nooit meer naar school', maar toch is er vaak wel weer iets te bedenken wat toch ook weer wel leuk is op school. Ik vond op school het knutselen en spelen op het plein heel leuk dus als mijn moeder dat soort voorbeelden tevoorschijn haalde dan vergat ik op een gegeven moment de stomme dingen wel weer.
Ik zou denk ik zelf wel willen achterhalen of er iets aan de hand is op school en wat dan zonder het al te zwaar te maken.
Dank jullie voor de reacties. Geen overlijden geweest, wel tijdje terug dat leerkracht het had over oude mensen van 80 jaar die dood gaan ... man (ettelijke jaren ouder), zijn opa dus, werd afgelopen jaar 80. Wellicht niet zo handig van leerkracht om leeftijden te noemen. Hij zit in groep 3 en tja, als hij zo'n groep over moet doen, raakt hij wel vriendjes kwijt. Ik was het stilzwijgend wel met de papa eens dat 't gemakzucht is van mama om dan maar beide kindjes ziek te melden.
Aantal van jullie vonden x schoolziek zijn blijkbaar niet zo erg, dat kan mss alhoewel ik dat zelf niet écht fijn vind.
Dat ik hem 'geheimhouding' beloofde is iets wat reden heeft, dat hij weet dat hij erop kan vertrouwen 'wat beloofd is, is beloofd', ik maak dat ook niet te zwaar. Natuurlijk als het echt ernstig zou zijn, zou ik tegen hem zeggen dat daar wel over gesproken kan en moet worden.
mijn dochter (5) een tijd terug in de auto nadat ik haar opgehaald had bij mijn ouders: 'mama ga ik ooit dood?'
Ik 'ja, iedereen gaat ooit dood, de meeste mensen worden eerst wel oud maar uiteindelijk gaat iedereen dood'
Stilte
En na even begint ze te huilen 'als ik dood ben kan ik nooit meer met opa spelen en dat vinden opa en ik zo leuk'
Natuurlijk getroost, toen we thuis waren geknuffeld en gevraagd waarom ze dit vroeg. Bleek inderdaad op school besproken te zijn dat de oma of opa van een klasgenootje was overleden.
Even later weer lekker aan het spelen, niks aan de hand. In die weken erna kwam dood wel af en toe terloops terug in gesprekken/spel maar niet vervelend. Nu niet echt meer.
Het is een onderdeel van het leven waar ze zich op een gegeven moment bewust van worden. Ik vind het zelf goed om er gewoon over te praten maar het ook niet te zwaar te maken. Het hoort nu eenmaal bij het leven
Chiquita schreef op 04-02-2025 om 19:26:
Dank jullie voor de reacties. Geen overlijden geweest, wel tijdje terug dat leerkracht het had over oude mensen van 80 jaar die dood gaan ... man (ettelijke jaren ouder), zijn opa dus, werd afgelopen jaar 80. Wellicht niet zo handig van leerkracht om leeftijden te noemen. Hij zit in groep 3 en tja, als hij zo'n groep over moet doen, raakt hij wel vriendjes kwijt. Ik was het stilzwijgend wel met de papa eens dat 't gemakzucht is van mama om dan maar beide kindjes ziek te melden.
Aantal van jullie vonden x schoolziek zijn blijkbaar niet zo erg, dat kan mss alhoewel ik dat zelf niet écht fijn vind.
Dat ik hem 'geheimhouding' beloofde is iets wat reden heeft, dat hij weet dat hij erop kan vertrouwen 'wat beloofd is, is beloofd', ik maak dat ook niet te zwaar. Natuurlijk als het echt ernstig zou zijn, zou ik tegen hem zeggen dat daar wel over gesproken kan en moet worden.
Toch zou ik oppassen met geheimhouding te beloven. Wat nu als hij verteld had dat hij gepest zou worden oid. Zou je dat dan stil houden? Of toch vertellen, ook al zeg je dan dat hier toch over gepraat moet worden, het is toch schending van het vertrouwen want je had het expliciet beloofd.
"Toch zou ik oppassen met geheimhouding te beloven. Wat nu als hij verteld had dat hij gepest zou worden oid. Zou je dat dan stil houden? Of toch vertellen, ook al zeg je dan dat hier toch over gepraat moet worden, het is toch schending van het vertrouwen want je had het expliciet beloofd."
Hij logeert al 6 jaar elke week bij ons (oke, paar x bij andere oma geweest) dus ik ken hem wel. Dan kan ik hem uitstekend uitleggen waarom en hoe. En bovendien goede relatie met ouders, die mij ook vertrouwen dat ik het beste met hem voorheb
Chiquita schreef op 04-02-2025 om 19:26:
Dank jullie voor de reacties. Geen overlijden geweest, wel tijdje terug dat leerkracht het had over oude mensen van 80 jaar die dood gaan ... man (ettelijke jaren ouder), zijn opa dus, werd afgelopen jaar 80. Wellicht niet zo handig van leerkracht om leeftijden te noemen. Hij zit in groep 3 en tja, als hij zo'n groep over moet doen, raakt hij wel vriendjes kwijt. Ik was het stilzwijgend wel met de papa eens dat 't gemakzucht is van mama om dan maar beide kindjes ziek te melden.
Aantal van jullie vonden x schoolziek zijn blijkbaar niet zo erg, dat kan mss alhoewel ik dat zelf niet écht fijn vind.
Dat ik hem 'geheimhouding' beloofde is iets wat reden heeft, dat hij weet dat hij erop kan vertrouwen 'wat beloofd is, is beloofd', ik maak dat ook niet te zwaar. Natuurlijk als het echt ernstig zou zijn, zou ik tegen hem zeggen dat daar wel over gesproken kan en moet worden.
Dit dacht ik al gezien je OP. Dus kind was schoolziek met 'buikpijn' en jij vraagt of hij nog buikpijn heeft. Dan is de reactie dat hij niet naar school wil toch heel passend? Als in: nee, ik heb geen buikpijn, maar ik wil niet naar school.
Wat bedoel je met het eerste stuk? Dat leekracht iets heeft vertelt over dood gaan en dat kind dan vriendjes kwijt raakt als hij blijft zitten? Waarom zou hij blijven zitten als leerkracht iets over dood gaan vertelt? Of speelt dit werkelijk? Kan hij niet meekomen op school?
