dochter verklapt sintgeheim uit boosheid aan jonger broertje

ze verklapt

Het geheim niet uit boosheid. Zij is jou aan het uitdagen. Het was blijkbaar weloverwogen, gezien haar blik naar jou.
Naar haar toe zou ik niet teveel ophef maken over het voorval. Misschien een nuchtere constatering dat zij dan ook haar schoen niet zal zetten?

Naar broer toe vind ik het niet handig hoe je gereageerd hebt. Het is wel erg verwarrend zo, dan kun je beter eerlijk zijn. Het is nl niet zo dat je zijn plezier vergalt. Laat hem gewoon delen in het geheim.

Hmmm

Ook snap ik tante sidonia haar redenatie denk ik dat je juist wel goed heb gereageerd. Ik had onze oudste op zijn zesde niet Het Grote Geheim voor zichzelf zien houden tussen zijn vriendjes. En zijn broertje van nu zeven zie ik dat ook niet doen. Als zij het al zo vroeg hadden geweten hadden ze voor veel verwarring gezorgd in hun klas en dat lijkt me niet wenselijk. Maar hangt wel van het kind af.

Qua je dochter, ik zou een 1 op 1 gesprek met haar aangaan en laten merken dat je oprecht verdrietig bent over haar manier van doen. Dat je het niet van haat had verwacht, had gedacht dat ze geheim kan bewaren. Vragen hoe ze het zelf denkt goed te maken. Je zegt dat je probeert positief op te voeden en ik weet niet wat je allemaal hebt geprobeerd maar ik vind how 2 talk to kids en de Gordon methode wel inspirerend. Misschien heb je daar wat aan? Ik lees in je verhaal dat dit geen incident is maar je dochter echt niet goed in haar vel zit dus zou mijn energie vooral steken in structurele aanpak en niet zozeer een straf hiervoor. Ik ben altijd voor consequenties laten voelen ipv straf en weet het bij deze ook niet goed, behalve dan dat gesprek.

Gesprek + straf

Ik zou zelf wel straf geven. Van mij zou ze de volgende keer niet haar schoen mogen zetten. Dat is denk ik wel genoeg straf. En een straf die naar broertje toe ook prima is uit te leggen want broertje weet heus nog wel wat ze heeft gezegd.
Hoewel ik nooit moeilijk heb gedaan naar mijn kinderen toe over het wel of niet bestaan van sinterklaas zou ik het onacceptabel vinden dat mijn dochter zo bepalen wanneer mijn zoon er achter komt dat sinterklaas niet bestaat.
Ik zou verder ook niet heel veel gaan zoeken in eindeloze verklaringen over waarom ze vervelend is. Ik zou wel met haar praten over dit ene incident maar ik zou daar dan verder niks bijhalen over de schoolsituatie. Ze heeft iets stouts gedaan om jou uit te dagen. Ze wist prima dat jij boos zou worden en dat ben je nu ook. Ze moet zelf verantwoordelijkheid nemen voor haar acties.

ook niet eens met sidonia!

De volgende keer krijgt ze een briefje in haar schoen van sinterklaas dat ze niets krijgt omdat ze leugens roept naar broertje. Zet er dan natuurlijk ook in dat ze de volgende keer weer wat krijgt als ze dat niet meer doet.

G11ling

Je dochter kiest er ook voor om zelf in de buurt van de queen-bee te blijven hangen. Mijn dochter koos ook altijd vriendinnetjes, waar vervolgens iets heel complex uit groeide, maar geen prettige vriendinnen-relatie. Alleen: de andere meisjes vond ze te saai. Tsja, dan blijf je bij je complexe vriendinnen.

Ik weet niet of het tablet-verbod zinnig is. Ik zou zelf geen straf geven met iets wat er helemaal niets mee te maken heeft. De tablet heeft niets te maken met de 'overtreding'.

Natuurlijk kun je bij de leraar te rade gaan, maar dan ga je meer in op de vermeende oorzaak, dan op haar gedrag. Ik zou het voorlopig even iets simpeler houden: reageer op haar gedrag (als ouder) en laat merken dat onacceptabel gedrag onacceptabel is. Of je dat nu doet door 'ik ben verdrietig...' of door 'ik ben boos...' dat ligt aan je eigen aard. Laat de boodschap klinken zoals je jezelf ook voelt, dat is voor een kind het duidelijkste.

Tsjor

Vóór de schoen

Ik zou wel nog een serieus gesprek met haar hebben voordat de schoen weer wordt gezet: je broertje mag de schoen zetten. Wat wil jij doen? Als ze dan ook de schoen wil zetten kun je haar uitleggen dat het kan en leuk is, omdat broertje nog gelooft in Sinterklaas. Wellicht gaat ze dan begrijpen waarom ze haar mond moet houden.
Als je haar zelfvertrouwen etc. wil opkrikken zou je haar kunnen vragen om jou te helpen de schoenen te vullen. Dan is ze echt 'ingewijd' bij de volwassenen. Maar ik denk dat het voor jouw dochter beter is om haar die rol nog niet te geven en haar rustig af te laten wachten wat Sint/Piet/moeder/vader voor haar in petto heeft.

Tsjor

Heel simpel.....

....tenminste dat van sinterklaas, de achterliggende achtergrond is minder simpel natuurlijk.

Maar wat sinterklaas betreft: als jij het geheim verklapt dan krijg jij zelf niets. Dus wat wil je, het feest verpesten en zelf niks krijgen (maar je broertje wel, want jij kreeg ook vanalles toen je zo groot was, of als een grote meid het geheim bewaren en zelf ook gewoon iets krijgen?). Werkt.

poeh

Een kind van 7 (bijna 8) niets in haar schoen geven vind ik een soort gemene straf. Dan laat je Sint een straf uitdelen, zelfs al kent ze het geheim.
Het was niet juist wat ze deed, daar mag best iets tegenover staan, maar niks in je schoen vind ik een niet passende straf.

zakje zout?

Wij kregen vroeger wel eens voor straf een zakje zout in de schoen. Oei dan waren we daarna een poosje heel lief.

Astrid

Ik kan geen enkele passendere straf bedenken dat een keer niets in je schoen omdat je luid tegen je jongere broertje hebt gezegd dat Klaas niet bestaat. Daar kan geen tabletstraf tegenop en hé het gaat niet om 5 december kadoos maar om een keertje iets niet in je schoen!

En inderdaad, ik geloof dat mijn neef wel eens een zakje zout heeft gehad (die is bijna 16).

tja

Als je 16 bent ben je oud genoeg om met zoiets om te gaan, maar dit meisje is 7, dan kun je wel iets verzinnen dat minder gemeen is in mijn ogen. Tabletverbod zou ik zelf ook eerder doen.

Voor mij zou het ook simpel zijn...

Ik heb hier aan de oudste twee heel duidelijk uitgelegd dat ze er alle belang bij hebben dat jongste nog heel lang in Sinterklaas blijft geloven. Als hij van zijn geloof afvalt is het namelijk afgelopen met pakjesavond. Dat we het dan vast wel weer op een andere manier gaan invullen hoeven ze nu natuurlijk nog niet te weten.

Dat zou ik dus aan dochter vertellen, en evt. aanvullend een keer de schoen niet laten zetten. Al denk ik dat ik dat niet zou doen op deze leeftijd. Ze is eigenlijk nog best jong. Als je 7 bent is oorzaak en gevolg soms nog best moeilijk.

Verder denk ik dat de relatie tussen de straf en de overtreding heel belangrijk is en dat school op school moet blijven en thuis thuis. Een week niet op de tablet heeft geen enkele relatie met het geheim van Sinterklaas en is in mijn ogen dan ook geen gepaste straf.

Een preek en verder niets

Bij een positieve opvoeding past geen straf, en het tabletverbod houdt natuurlijk al helemaal geen verband met het 'vergrijp' (als je zou willen redeneren in oorzaak-gevolg-verantwoordelijkheden). Ik zou het laten bij een stevige preek, haar op het hart drukken het geheim onder geen beding aan klasgenoten of wie dan ook onder de 9 te vertellen. De magie is namelijk dat al sinds mensenheugenis de 'grote' mensen samen het geheim bewaren zodat iedereen op een leuke manier Sinterklaas kan vieren.
Ik denk dat het een aandachtskwestie is. Mijn ervaring is dat je die uitspattingen voor kunt zijn als je een kwartier of half uurtje per dag wat met het kind apart gaat doen. Dat kan een spelletje zijn, maar ook laten helpen met koken o.i.d.

ook

zelfde als bij Ginny, ik heb de oudste heel duidelijk gezegd dat er geen schoen meer wordt gezet als zijn broertje niet meer geloofd, nadat oudste al een paar keer bijna zijn mond voorbijpraatte (al of niet per ongeluk). En dat pakjesavond waarschijnlijk ook heel anders wordt dan. De schoen zetten is een beetje onzinnig als niemand er meer in gelooft natuurlijk.

Verder zou ik ook een keer geen schoen zetten, of een zakje zout geven, nog beter! Dat is toch het hele idee van Sinterklaas, dat je alleen iets krijgt als je lief bent geweest? Het meisje is zelf ook gemeen geweest, en dat weet ze best.

Zout..

Het verbaast me dat er nog zoveel mensen lijken te zijn die Sinterklaas als 'middel' gebruiken om je kinderen zich te laten gedragen of zelfs te straffen. Een zakje zout? Echt? Ik denk persoonlijk niet dat g11ling's dochter daar minder opstandig van wordt, zeker aangezien zij weet dat het van de ouders komt. (als ze geloven dat het van Sinterklaas komt veroorzaakt het meestal wel voldoende schaamte en/of angst om te werken)

Ik zou een gesprek met dochter aangaan en proberen samen te herinneren hoe fijn het was toen zij 6 was en in Sinterklaas geloofde. En dan duidelijk maken dat zij nu bij de groten hoort die de kleintjes die fijne ervaring meegeven. Misschien samen een cadeautje gaan uitzoeken voor broertje.

astrid

Hier zat meestal een chocolade-iets in en ik weet zeker dat je mijn kinderen meer zou treffen met een week geen tablet dan een leuk briefje van sinterklaas op rijm over waarom ze een keer niets krijgt. Als het broertje dan een duur kado in zijn schoen vindt zou dat niet eerlijk zijn.

Ik vind het overigens een goed idee om oudste het belang te vertellen van dat jongste het nog niet weet. Het was hier geen issue maar als je kind het moeilijk vindt om het voor zich te houden werkt dat natuurlijk beter.

Zakjes zout moet je wel kennen natuurlijk, daar ben ik niet mee opgevoed maar in Groningen schijnt dat vaker voor te komen.

tenen

Als het grote probleem er in zit dat je dochter zich 'minder' voelt zou ik hier alleen nog een gesprek aan wijden, zonder boosheid. Dit gedrag gaat niet over van een zak zout.
Kan je ook niet wat vriendschappen buiten school stimuleren? Het lijkt me niet gezond alsmaar op de tenen te moeten lopen, dan komen al die frustraties er thuis uit.

Ja, weet je ik ben echt geen mietje als het om opvoeden gaat, maar Sinterklaas als boeman gebruiken, zelfs al weet ze van het geheim, gaat mij persoonlijk echt te ver. Dat is als vroeger moeder tegen haar kinderen zei: wacht maar tot je vader thuiskomt.
Alsof je ze te kijk zet. Daarnaast ziet broertje dat (dat ze niets krijgt) natuurlijk ook en die is nog jonger. En nogmaals, ze is 7 jaar, niet een 12-jarige of oudere puber. Oorzaak en gevolg zit er voor veel volwassenen nog niet eens in Wel zou ik zoals hierboven vaker genoemd het belang van het niet vertellen noemen. Bij mij thuis waren die schoenen oh zo belangrijk en waren er nog geen mobieltjes en dat soort dingen. En het was voor de rest van de week, niet een hele week.

Er zullen altijd wel momenten komen dat je schrikt van je kinderen, dat ze je teleurstellen. Dat wordt er niet beter op als ze ouder worden, dan kunnen ze hard zijn en weten precies je zwakke plek te raken. Dit voorval is niet oke, maar het is ook weer niet het eind van de wereld, zeker niet bij zo'n jong meisje.

Het liedje "wie zoet is krijgt lekkers" gaat ook verder: wie stout is de roe. Dat laatste doen we toch ook niet meer?
Enne....hier zetten we tot op hoge leeftijd de schoen hoor!Veel te leuk en lekker snoepen.

'mietje'

Ik ben wel een beetje een 'mietje' als het om opvoeden gaat moet ik eerlijk zeggen.

Ik sluit me aan bij de reacties van Tsjor, Jomme en Astrid. Straf moet te maken hebben met het vergrijp (als je al wilt straffen...). En sinterklaas gebruiken bij de straf zou ik zeker niet doen.
En maak het vooral niet groter dan het is.

Een gesprekje lijkt me hier op z'n plaats, maar gewoon kort en niet te beladen.

Laatste reactie van Astrid

bedoel ik dan. Geen tabletverbod.
Ook Katniss heeft wat mij betreft positief commentaar.

oh! (ot)

Het door Sinterklaas laten 'straffen' roept meteen een herinnering op bij mij. Mijn vader speelde vroeger ieder jaar Sinterklaas bij een speeltuinvereniging in een achterstandswijk. Dan kreeg hij vaak van de ouders nog even snel een briefje in de hand gestopt of wat ingefluisterd. Bijvoorbeeld dat hun kind geen groente at en of hij daar nou niet even wat van kon zeggen. Mijn vader vroeg dan als het betreffende kind bij hem kwam: "wat hoor ik nu? Lust jij geen groente?" waarop zo'n kind bedremmeld nee schudde, en dan vervolgde hij: "nou ik ook niet hoor, bah!"

Maar goed, dit geheel terzijde. Ik zou het ook meer zoeken in praten met je kind, en niet zozeer in het straffen. En al helemaal niet door Sinterklaas, die is alleen voor de leuk.

verschil

Voor mij ligt er een groot verschil tussen straffen met sinterklaas voor gelovigen en ongelovigen! Ik bedoelde juist ook een briefje die het broertje ook zou mogen lezen, zodat hij weer 'weet' dat sinterklaas echt wel bestaat en dan doe je niet in zijn schoen en nieuwe nintendo DS maar een chocoladebeestje.

Maar goed, ieder zijn keus, een week straffen met een tablet vind ik een veel ergere en vooral langdurige straf. Voor mijn part zet je meteen de avond erna weer de schoen.

positief opvoeden

Voor mij is positief opvoeden niet negatief gedrag negeren, maar negatief gedrag zo positief mogelijk proberen te labelen. En er dan op een zo positief mogelijke manier mee om proberen te gaan.
Ik vind 7 jaar echt veel te jong om een negatieve associatie met sinterklaas te krijgen, echt zonde. Kan zijn dat je ingewijd bent in het geheim, wil echt niet zeggen dat de magie meteen weg is. En soms gaat geloven met vallen en opstaan, geloof je met vlagen stiekum wel weer een beetje.
Ik vind het echt raar om kinderen op die leeftijd te straffen omdat ze hun ongeloof willen delen. Daarmee maak je het echt zwaar en negatief.
Tuurlijk kun je proberen ze hun mond te laten houden, maar dat kan ook op een echt positieve manier, en ook als het 'misgaat' kun je dat best op een vriendelijke manier bespreken. De eensgezinsheid in de draadje dat meisje iets heeft gedaan dat niet kan verbaast me.

Veere

Ik denk dat iedereen er anders tegenaan kijkt maar als ik dit lees: "Daar had ze geen zin in en toen ik zei dat ik dat toch van haar verwachtte, werd ze boos en vertelde zo maar ineens tegen haar broer (mij aankijkend): oja, trouwens, sinterklaas bestaat niet. Ze herhaalde het nog een paar keer." dan gaat het voor mij niet over het je 'per ongeluk verspreken' en 'nog moeite hebben om het niet te zeggen'. Dit is expres je moeder terugpakken als die boos op je is en dat zou ik heel erg vinden.

Straf met sinterklaas of door sinterklaas

Ik zal nooit sinterklaas de rol van boeman laten vervullen. Dat kan ik echt prima zelf af. Echter in dit geval weet meisje best dat de straf niet van sinterklaas komt maar van moeder. Ik heb mijn drie oudste kinderen als straf hun schoen wel eens niet laten zetten. De oudste geloofde toen niet meer, de twee anderen wel een beetje (wij doen niet echt aan hardcore sinterklaas geloof maar rond de kleuterleeftijd hebben ze vaak een periode dat ze wel geloven omdat iedereen in de omgeving dat doet). Ik heb toen echter heel duidelijk gemaakt dat Sint er niks mee van doen had maar dat ik vond dat ze stout waren geweest en dus hun schoen niet mochten zetten. Toen mijn zoontje zei dat hij het dan toch ging doen want Sint was immers niet boos heb ik uitgelegd dat Sint doet wat de ouders vragen. Daarom mogen immers sommige kinderen elke dag hun schoen zetten en anderen maar 1x in de week. Daarom krijgen sommige kinderen een Nintendo en anderen een chocolade letter. Omdat Sint daarin de ouders leidend laat zijn. Dus hij mocht de schoen best zetten maar Sint zou toch doen wat ik wil want Sint vind het heel belangrijk dat de ouders beslissen. Die uitleg werd prima begrepen.

Jippox

Wat leuk van je vader!

Wat was er aan de hand?

Het meisje voelde zich blijkbaar heel erg benadeeld, of zo. Het begon met dat ze met een kapotte wekker aankwam, en vervolgens een opdrachtje van moeder kreeg terwijl die nog in bed lag. Daar voelde ze zich niet serieus genomen/weggestuurd/genegeerd, en uit boosheid reageerde ze met haar uitspraak over Sinterklaas. Waarom voelde zij zich niet serieus genomen/weg gestuurd/genegeerd? Daar zou ik nog eens op terug komen, en ondertussen bespreken dat het niet leuk is om ongelovigen 'voor hun tijd' in te lichten o.i.d. Bijna 8 is ook nog maar 7 dus eigenlijk is ze net kleuter af (en we weten allemaal hoe irritant kleuters zijn).
Zie ook:
http://www.ouders.nl/opinie/waarom-beloningssystemen-in-de-opvoeding-niet-werken