Buurkinderen hebben hulp nodig
Wij hebben al een tijdje buren met twee kinderen, een jongen van bijna 8 en een meisje van bijna 6. Moeder is 8 maanden zwanger en vader is er onlangs vrij onverwacht vandoor gegaan naar zijn land van herkomst (dus niet meer in beeld). Het is dus een zware en stressvolle situatie daar thuis.
De kinderen waren tot nog toe allerschattigst. Ze kwamen graag een praatje maken en mijn pubers pasten er graag op. Kortom, leuke buren, alles koek en ei.
Sinds pa weg is, worden de kinderen steeds onhandelbaarder. Ik begrijp dat heel goed en heb erg met ma en kinderen te doen. Ik help waar ik kan, voor zover dat gaat met mijn baan en eigen gezin. Even oppassen, een kind ophalen of wegbrengen, een pan soep brengen, dat soort dingen.
Hoe goed ik alles ook snap, ik krijg steeds meer moeite met het gedrag van de kinderen. Ze zijn ongelofelijk brutaal, schoppen, slaan (ook mij), rennen door mijn pas geplante bloemetjes, slaan met stokken op mijn eigendommen. Er gaat voortdurend van alles stuk. Gisteren zat ik buiten met een paar mensen wat te drinken met een bord toastjes erbij, graait dat jochie het hele bord weg om het in zijn eigen tuin te gaan leegeten. Als ik zeg dat hij dat niet moet doen en dat ik met plezier een paar toastjes voor hem smeer, krijg ik een grote bek. En moet ik 'oprotten uit zijn tuin'. Mijn visite zat met open mond te kijken.
Ma is niet meer in staat de kinderen in het gareel te houden. Ze barst om de haverklap in huilen uit. Ik zou graag op een positieve manier helpen, want het is duidelijk dat die kinderen doodongelukkig zijn. Maar hoe? En hoe maak ik de kinderen duidelijk dat mij uitschelden echt niet acceptabel is, zonder ze het gevoel te geven dat ook 'lieve buuf' (zoals ik tot voor kort heette) ze ook in de steek laat?
Door
Door met haar te praten en het gesprek zo te sturen dat ze open is en zelf toegeeft dat ze het niet trekt? Waarop jij kunt vragen wat je kunt en mag doen om haar te helpen? Waarbij je het gedrag van de kinderen benoemt en zegt dat je merkt dat ze veranderd zijn en of je iets kunt betekenen.
Dat houdt niet in dat jij de boel overneemt; wel dat je een tijdelijke brug kunt zijn om haar op de rit te krijgen met wat voor hulp dan ook.
Duidelijk zijn en je grenzen aangeven houdt in dat je zoveel om ze geeft dat je weigert ze te laten ontsporen.
Ingrijpen dus als ze er met je bord vandoor gaan, dat soort dingen en grote monden niet accepteren. Het één sluit het ander niet uit.
Grenzen
Ik zou dit eerlijk met haar bespreken. Dat je betrokken bent, om haar kinderen geeft, maar dat hun gedrag bij jou niet door de beugel kan. Dat de kinderen daarmee ook in de problemen gaan komen (op school bijv) en dat je graag helpt.
En dan zou ik haar vragen of ze het oké vindt dat je ze duidelijk corrigeert.
Kijk, je kunt natuurlijk zeggen: als je je niet kunt gedragen, wil ik je niet op mijn terrein (en ze wegsturen). Maar je bent bij ze betrokken en wil dat zo te lezen ook blijven. Dus zou ik ze behandelen alsof ze van mij waren.
Ik heb een tijdje (andere situatie) een jochie over de vloer gehad dat ook wat extra aandacht nodig had. Ik heb met zijn moeder besproken dat ik hem graag wilde kunnen corrigeren zoals ik dat bij mijn eigen kinderen deed (op de gang zetten, preek, dat soort dingen). Dat was goed en dat werkte prima. Hij pikte het helemaal en kwam nog steeds graag hier. Waarom ook niet?
En als hij wegrent met een bord, en niet terugkomt om dat terug te geven en jouw repliek aan te horen, dan bespreek je het met hem direct de volgende keer dat hij komt. En vraag je om excuus. Alles in deze situatie schreeuwt om grenzen en veel liefdevolle aandacht. Ze kunnen er enorm veel aan hebben als jij niet écht afhaakt ondanks hun gedrag.
mijn 2 centen
Haar blijven steunen, wel aangeven dat je grenzen zult stellen aan het gedrag van de kinderen, maar benadrukken dat dit NIET bedoeld is als kritiek op haar functioneren als moeder! Zij kan er momenteel weinig aan doen. De kinderen voelen de stress, zijn van slag, en reageren dat af op mensen waar ze zich veilig voelen: jou. Jij mag dat gerust begrenzen. Dat moet zelfs, vind ik.
dank allemaal
Ik heb al even kort met de moeder gesproken. Ik kwam haar en de kinderen tegen toen zij thuiskwam en ik wegging. Ze verontschuldigde zich voor het bord-incident. Ik heb haar verteld dat ik erg dol ben op de kinderen en dat ik graag wil helpen alles in goede banen te leiden. Het kleine meisje is net een mooi Arabisch prinsesje en ik vroeg haar grappend hoe het nou toch kan dat zo'n kleine prinses met lompe voetjes door de bloemen stampt. Ze moest heel erg giechelen en ik kreeg een dikke knuffel. Toen kwam het jongetje er ook bij en met hem heb ik afgesproken dat als ik iets lekker heb staan, hij binnen twee bakjes mag pakken voor hem en zijn zusje, zodat ze wel wat lekkers krijgen maar zonder gejat van zijn kant en gemopper van mijn kant. Ik zag de opluchting op z'n koppie. Toen heb ik nog luchtig tegen moeder gezegd dat opvoeden een kwestie van de hele omgeving is en dat het met vallen en opstaan gaat.
Volgens mij hebben we een stapje gezet! (zonder het CJG, dat lijkt me nou echt niet nodig)
Wauw
Dat vind ik echt knap, zowel van de moeder als van jou!
CJG
Wil graag helpen. Mensen zoeken ook niet voor niets zon beroep. Maar wat kun je meer doen dan wat een hartelijke, geinteresseerde buurvrouw nu doet?
Er zijn geen services alleen controle of het wel goed gaat met de kinderen, en dat is een risico of je dan nog een gezin blijft. En dan niet de mogelijkheden om het gezin als gezin te steunen.
Is er echt hulp nodig gaat dit via de huisarts naar de jeugd ggz en krijg je te maken met de bureaucratie. Mag je als moeder ook allemaal zelf doen.
Molletje
Chapeau!
Formulierenbrigade
Als vader spoorslags is vertrokken heb je kans dat er financieel gaten vallen en lukt het moeder om dat in goede banen te leiden? Soms heb je in gemeenten een 'formulierenbrigade' die mensen kan helpen met het invullen van de papierwinkel die nodig kan zijn om zo'n situatie goed te krijgen voor de schulden de pan uitrijzen. Soms kun je daarvoor terecht bij mensen van de voedselbank of via de voedselbank.
Zou kunnen zijn dat moeder behoefte heeft aan dat soort hulp. Zou nuttig kunnen zijn om dat met haar af te stemmen als je denkt dat dit aan de orde kan zijn. Heeft moeder een topbaan kan het ook nog een punt zijn.
Je kunt behoorlijk de weg kwijt zijn als je partner wegvalt. En voor je het weet zit je in de schulden
Molletje
Buurgezin boft maar met een buurvrouw zoals jij. En Anne heeft ook een goeie tip: praktische hulp kan ook heel erg welkom zijn als je opeens met je gezin in zo'n crisis (want dat is het) terecht bent gekomen.
formulierenbrigade
Het zijn meestal de sociaal raadslieden waar je terechtkan om je financiële situatie eens tegen het licht te laten houden. En inderdaad is dat een goed idee. Als vader is vertrokken heeft moeder bijvoorbeeld waarschijnlijk recht op een forse verhoging van het kindgebonden budget, om maar eens wat te noemen. Het kan heel nuttig zijn om eens te laten bekijken of er nog ergens voorzieningen zijn waar ze gebruik van kan maken.
Maar goed, sociaal raadslieden dus. Formulierenbrigade is meestal meer om je te helpen met het invullen van formulieren, maar zij moet eerst weten welke formulieren überhaupt moeten worden ingevuld.
En inderdaad Molletje: erg mooi afgehandeld.
Groeten,
Temet
formulieren worden geregeld
De zoon van vrienden van de ouders van de buuf zit helemaal in de sociale regelgeving, die gaat haar helpen. De ouders zelf wonen nu niet in de buurt, maar willen graag deze kant op verhuizen. Ik zal buuf voorlopig met de praktische dagelijkse dingen bijstaan. Er komt volgende maand nog genoeg gedoe als de baby wordt geboren. Als we het met elkaar een beetje op de rit hebben scheelt dat vast een hoop onrust voor de kinderen. Voor mijn eigen gezin is het ook veel fijner hoor, als de buurkindjes niet helemaal losslaan. We hebben altijd leuke buren aan ze gehad, dus nu het even niet lekker loopt moeten we gewoon even helpen. Gelukkig pakt de buuf het ook goed op, voor hetzelfde geld had ze het niet leuk gevonden als ik iets aan te merken had op haar kinderen.
Held Molletje
Je bent een held Molletje.
geen held hoor!
Ik ben zelf in moeilijke tijden door een ander gezin goed geholpen. Ik zie het als 'paying forward'.
Dan nog..
een compliment. Het is niet vanzelfsprekend dat je zoiets doet.
Top dat je het gezin zo goed mogelijk wil helpen.
Dat je zelf ervaring hebt, zal vast en zeker helpen.
Hoop dat alles goed gaat komen. Met wat hulp de goede richting op, gaat dat al makkelijker.
Hier ook...
Hier in de buurt is ook een alleenstaande vrouw komen wonen, veel meegemaakt en de jongste van 6 is onhandelbaar. Ze is zelf hier binnen een half jaar van school afgestuurd om naar een school te gaan voor onhandelbare kinderen. In de klas is het eindelijk stil maar ze speelt nog wel een paar dagen in de week buiten, mijn kinderen ook en de hele sfeer op straat is erg veranderd. Ik heb het zelf met de moeder er over gehad, maar die zegt dat het kindje juist thuis zo lief is en de oudste van hun niet, en die oudste is juist wel super lief en altijd vrolijk en sociaal.
School voor onhandelbare kinderen???
Wilgenroosje
Ik vermoed ZMOK-school.
Sally
Ja, dat vermoeden heb ik ook. Klinkt een stuk beter. Vriendelijker en respectvoller,
Ik vind "school voor onhandelbare kinderen" heel negatief klinken. Onaardig en stigmatiserend.
Ik heb het voor de zekerheid nog even gegoogeld, maar scholen voor onhandelbare kinderen bestaan niet. 
