Buitengesloten?

troelahoep schreef op 28-01-2023 om 01:30:

[..]

Hier was dat wel degelijk het geval. Ik had goed contact met ouders van een jongen die wel in de 'exclusieve groep' zat, en hun zoon vond de mijne wel erg aardig, maar mijn zoon mocht er niet bij van de leiders van de groep. De aardige jongen uit de groep zat in een enorme spagaat, die was heel bang niet genoeg bij de groep te horen en vond tegelijk niet alles even leuk wat er gebeurde. Er was een heel duidelijke pikorde die door de leiders werd, er moest snoep gekocht worden voor de leiders en er waren kledingvoorschriften (in groep 6 al). En er werden dus mensen gepest; kinderen die geheel niet aan de 'voorschriften' voldeden en iets minder slim/adrem waren.

Dus wie weet is het in de klas van de dochter van TS ook helemaal niet zo koek en ei als het lijkt met die uitjes waar dochter niet mee mag omdat ze geen whatsapp heeft.

Zowel bij mijn zoon als dochter in de klas heb je ook allerlei subgroepjes. Niks mis mee. Sfeer in de klas is prima, maar gebeurt ook wel dat een aantal iets met elkaar afspreken en niet iedereen vragen. En als je vraagt of je mee mag er nee gezegd wordt. Heeft niks met buitensluiten te maken. Laatst ging een groepje vriendinnen van dochter bij elkaar logeren, had mijn dochter ook leuk gevonden, maar ik snap dat die ouders er niet op zitten te wachten dat er ineens nog meer logeetjes komen ( en of ze daar ruimte voor hebben). Ik heb een paar maanden terug zoon en 3 vriendjes meegenomen naar het zwembad en ook aan zoon uitgelegd dat we niet meer kinderen mee nemen omdat ik dat te druk vind. Dus ja als op school een klasgenootje had gevraagd mag ik ook mee had zoon ook nee je mag niet mee gezegd ivm te druk. Niet omdat mijn zoon een dominante allesbepaler is maar omdat we dit uitje simpelweg met zn 5 en zouden doen. Vaak zit daar ook de afspraak van ouders achter.  En dat bedoel ik aan te geven: check even hoe iets gegaan is, wellicht zijn niet alle details bekend van hoe het gegaan is. Dat ene meisje in het voorbeeld van TO die wel mee mocht is misschien wel anders gegaan in de trant: mocht L mee willen prima, maar niet meer dat is te druk. 

Als een kind stelselmatig niet gevraagd wordt, zoek uit waar dit aan ligt; is het echt om te pesten dan moet daar op ingegrepen worden. Is het omdat dochter lastig te bereiken is, of richt ze zich op klasgenootjes die haar niet als vriend zien en haar daardoor niet vragen...dat laatste is lastig. Je wilt aan de ene kant geen kinderen buitensluiten maar sommige kinderen hebben gewoon geen klik met elkaar. Je kunt niet afdwingen dat ze buiten school met elkaar afspreken.

Mijn oudste dochter had ooit een klasgenootje die haar als beste vriendin zag. Ze hadden 2 keer bij elkaar gespeeld maar het klikte niet, mijn dochter had gewoon niet veel met haar en dat kan. Zet 30 kinderen in een klas en de kans dat ze elkaar allemaal leuk en aardig vinden is niet zo groot. Maar goed dat klasgenootje bleef maar achterlopen dochter aanlopen en zich opdringen en dat is ook niet leuk en de bedoeling.

Bij mijn zoon in de klas gaat ook alles via whatsapp, heb je dat niet wordt het lastig afspreken, zeker als de afspraken al " rond" zijn. En kinderen praten natuurlijk met elkaar over wat ze gaan doen, dat hou je niet tegen denk ik. 

Brr, troelahoep, die cultuur in dat exclusieve groepje klinkt echt heel ongezond. Leiders die bepalen wat je aan moet trekken, dat je snoep voor ze moet kopen. Krijg daar toch een beetje sekte-achtige vibes bij. Als mijn kind met dat soort verhalen thuis zou komen, dan zou ik daar toch echt een stokje voor steken en dat zeker aan de kaak stellen. Die kinderen oefenen macht uit die hen niet toebehoort en ze kunnen dat doen bij de gratie van anderen die dat accepteren.

Dat niet iedereen vrienden met elkaar wil zijn, is niet erg. Maar als een paar mensen besluiten dat niemand meer om mag gaan met X of Y, op straffe van excommunicatie uit de groep, dan is dat erg kwalijk. Zie bijvoorbeeld het vriendje van de zoon van troelahoep dat wel bij het exclusieve groepje hoorde, maar zich niet uit durfde te spreken tegen wangedrag in die groep.

Als je met een groepje gaat logeren of zwemmen en de organiserende ouder vindt de groep vol, is dat prima. Alleen is het gek dat een ander dan wel extra mee mag. 
Ik zou het dan ook niet aan iedereen laten weten. Ik lees hierin een zelfde soort dynamiek als bij de zoon van troelahoep; één vriendje van de in-groep vindt het eigenlijk niet chill, maar uit angst voor de leiders durft hij niet voor zijn vriend op te komen. Twee vriendinnetjes willen de dochter van TS best mee, maar twee anderen vinden dat niet goed. En daarom gebeurt het niet. 

Op zich is een tweesporenbeleid geen slecht idee; sowieso deze trend monitoren en aankaarten en tegelijkertijd je dochter ook stimuleren om met andere kinderen om te gaan. 

MamaE schreef op 28-01-2023 om 

Als je met een groepje gaat logeren of zwemmen en de organiserende ouder vindt de groep vol, is dat prima. Alleen is het gek dat een ander dan wel extra mee mag.
Ik zou het dan ook niet aan iedereen laten weten. Ik lees hierin een zelfde soort dynamiek als bij de zoon van troelahoep; één vriendje van de in-groep vindt het eigenlijk niet chill, maar uit angst voor de leiders durft hij niet voor zijn vriend op te komen. Twee vriendinnetjes willen de dochter van TS best mee, maar twee anderen vinden dat niet goed. En daarom gebeurt het niet.

Op zich is een tweesporenbeleid geen slecht idee; sowieso deze trend monitoren en aankaarten en tegelijkertijd je dochter ook stimuleren om met andere kinderen om te gaan.

Dat is enigzins logisch. Kijk dat die 2 vriendinnetjes haar wel mee willen hebben is leuk en lief, maar niet aan hun om te bepalen. Het uitje is immers bedacht door de 2 dametjes die haar niet mee willen. Het is hun uitje/afspraakje; dat het aan hun gevraagd wordt is dan niet vreemd en als zij verder niet bevriend zijn met dochter van TO snap ik die keuze om nee te zeggen wel, uitjes doe je immers in de regel met kinderen waar je mee omgaat. En het meisje wat wel mee mocht is wellicht een vriendin van hun.

 Die 2 vriendinnetjes die haar wel mee willen hebben die kunnen ook een keer met dochter van TO afspreken iets te gaan doen toch? Of dochter van TO bedenkt/ organiseert zelf iets. Kijk als de 2 dametjes die nee zeggen altijd de initiatiefnemers zijn bij uitjes/ afspraken en je daardoor nooit mee mag is dat lastig maar ook een idee om zelf initiatief te tonen en zelf dingen te regelen. 

Ik weet niet of TO nog meeleest; ik weet niet of jullie als ouders contact met elkaar hebben of elkaar spreken bij het schoolplein. Vraag bv aan een van de andere ouders of zij wel zicht hebben op de appgroep van de kinderen en hoe dat soort afspraken tot stand komen. Gaat het er vanuit die 2 dames heel bitcherig aan toe? Of de ouders van die dames eens aanspreken van goh hoe zit dit. Als het echt zo negatief is als door sommigen hier geschetst wordt en de voirbeeden die genoemd worden, dan moet daar zeker actie op worden ondernomen. Oordelen hoe het er in een appgroep aan toe gaat is lastig als je er zelf niet in zit. En kinderen kunnen vanuit teleurstelling soms zaken thuis heel anders vertellen dan hoe het werkelijk gegaan is. Ik wil ook de andere kant benadrukken: het gebeurd ook vaak dat kinderen onterecht beschuldigd worden van pesten/ buitensluiten en dat is ook niet oke. Daar ken ik helaas ook genoeg voorbeelden van. Daarom is met elkaar in gesprek gaan en de situatie helder krijgen vaak de eerste stap.

Gingergirl schreef op 28-01-2023 om 12:41:

[..]

Dat is enigzins logisch. Kijk dat die 2 vriendinnetjes haar wel mee willen hebben is leuk en lief, maar niet aan hun om te bepalen. Het uitje is immers bedacht door de 2 dametjes die haar niet mee willen. Het is hun uitje/afspraakje; dat het aan hun gevraagd wordt is dan niet vreemd en als zij verder niet bevriend zijn met dochter van TO snap ik die keuze om nee te zeggen wel, uitjes doe je immers in de regel met kinderen waar je mee omgaat. En het meisje wat wel mee mocht is wellicht een vriendin van hun.

Die 2 vriendinnetjes die haar wel mee willen hebben die kunnen ook een keer met dochter van TO afspreken iets te gaan doen toch? Of dochter van TO bedenkt/ organiseert zelf iets. Kijk als de 2 dametjes die nee zeggen altijd de initiatiefnemers zijn bij uitjes/ afspraken en je daardoor nooit mee mag is dat lastig maar ook een idee om zelf initiatief te tonen en zelf dingen te regelen.

Ik weet niet of TO nog meeleest; ik weet niet of jullie als ouders contact met elkaar hebben of elkaar spreken bij het schoolplein. Vraag bv aan een van de andere ouders of zij wel zicht hebben op de appgroep van de kinderen en hoe dat soort afspraken tot stand komen. Gaat het er vanuit die 2 dames heel bitcherig aan toe? Of de ouders van die dames eens aanspreken van goh hoe zit dit. Als het echt zo negatief is als door sommigen hier geschetst wordt en de voirbeeden die genoemd worden, dan moet daar zeker actie op worden ondernomen. Oordelen hoe het er in een appgroep aan toe gaat is lastig als je er zelf niet in zit. En kinderen kunnen vanuit teleurstelling soms zaken thuis heel anders vertellen dan hoe het werkelijk gegaan is. Ik wil ook de andere kant benadrukken: het gebeurd ook vaak dat kinderen onterecht beschuldigd worden van pesten/ buitensluiten en dat is ook niet oke. Daar ken ik helaas ook genoeg voorbeelden van. Daarom is met elkaar in gesprek gaan en de situatie helder krijgen vaak de eerste stap.

Gingergirl: jij gaat aan de andere kant van het bootje hangen en dat is ook prima. Iedereen neemt zijn eigen achtergrond mee in het reageren op de vragen. 
We weten het ook niet goed en het is goed om het van beide kanten te bekijken. Je schrijft dat kinderen vaak ten onrechte beschuldigd worden van pesten/buitensluiten. Dat is inderdaad niet oké en is bij mijn dochter in de klas ook gebeurd recentelijk door een meisje wat overduidelijk psychische problemen heeft ( kregen ze te horen via mentor maar was al wel duidelijk). Dat was heel naar want van de grootste club meiden mocht ze gewoon meedoen en werd ze gewoon gevraagd om ergens aan deel te nemen. 

Ik ben het alleen niet eens met het woordje "vaak" ik bestrijd dat. Ik heb het veel vaker andersom gezien. En verder denk ik dat je kinderen heus wel kunt uitleggen dat je niet met iedereen bevriend hoeft te zijn maar dat je het in de klas wel met zijn allen moet zien te rooien. Het is prima dat je afspreekt met vriendinnen en niet elke keer met de hele klas afspreekt, dat kan ook niet. 
Maar elke keer afwijzen terwijl anderen dan wel mee mogen. Vriendinnen die het prima vinden dat een ander mee gaat maar dan hun oren laten hangen naar degene die als hoogste in de pikorde staat. Het kan dat het allemaal ligt aan de dochter van TO dat die niet alles goed doorheeft etc maar ik vraag mij dat af. Maar goed we kunnen door blijven gaan, ik hoop dat er snel duidelijkheid komt voor  TO en haar dochter en dat ze zich weer op haar gemak  gaat voelen.

Bij een vriendinnetje van mijn dochter is/was is er ook psychisch iets niet in orde. Maar dat maakte niet dat ik haar gedrag niet afkeurde. Het was natuurlijk precies de reden waarom ik ruzie met de moeder kreeg toen ik ingreep. Maar ik kreeg dingen naar mijn hoofd die onterecht waren. Bovendien heb ik zelf een kleine die sociaal en op school geen schijn van kans had en ik heb er nog veel werk van. En bij hun thuis ging het een beetje anders.
Tuurlijk is het zielig dat ze nu ook een van de weinigen verloor. Dochter ziet haar inmiddels wel weer maar ik wil dochter daar niet meer thuis hebben.
Ik vind ook dat je eerlijk moet kunnen zeggen dat je elkaar niet ligt of welk gedrag je afkeurt. En vals beschuldigd worden van pesten is ook niet in orde.

Ik vind clubjes die de boventoon voeren en bepalen ook niet lekker. Mijn dochter heeft zelf op een school met de hele klas dit gehad. Alle meisjes sloten haar buiten en er was geen van die ouders die het wilde zien. Ze speelt er nog wel eens op het plein maar ze heeft ze allemaal goed op een rij en kan hier heel goed mee omgaan. Ze proberen wel lullig te doen maar het lukt ze ook niet echt. 
En je hebt altijd een paar die er tussen hangen. Ze willen de kern die popi is niet aanspreken en de mensen die er buiten vallen niet afvallen. 
We hebben allemaal ons eigen gevoel en wat je zoal meemaakt. Ik zou echt mijn kind vertellen wat ze kan zeggen. En dat zou, afgaand op wat to hier heeft vermeld zijn, zeg lekker nee tegen hun een keertje. En geef aan dat je graag wil zwemmen maar zonder die kids die haar niet leuk genoeg vinden. Ik leerde mijn kind ook altijd wijze antwoorden te geven bij irritant volk. Dat ze afdruipen. En helemaal niet zo stoer meer zijn. Ik moet zeggen dat het echt heeft gewerkt, al zeg ik het zelf 

Leene schreef op 28-01-2023 om 20:23:

[..]

Gingergirl: jij gaat aan de andere kant van het bootje hangen en dat is ook prima. Iedereen neemt zijn eigen achtergrond mee in het reageren op de vragen.
We weten het ook niet goed en het is goed om het van beide kanten te bekijken. Je schrijft dat kinderen vaak ten onrechte beschuldigd worden van pesten/buitensluiten. Dat is inderdaad niet oké en is bij mijn dochter in de klas ook gebeurd recentelijk door een meisje wat overduidelijk psychische problemen heeft ( kregen ze te horen via mentor maar was al wel duidelijk). Dat was heel naar want van de grootste club meiden mocht ze gewoon meedoen en werd ze gewoon gevraagd om ergens aan deel te nemen.

Ik ben het alleen niet eens met het woordje "vaak" ik bestrijd dat. Ik heb het veel vaker andersom gezien. En verder denk ik dat je kinderen heus wel kunt uitleggen dat je niet met iedereen bevriend hoeft te zijn maar dat je het in de klas wel met zijn allen moet zien te rooien. Het is prima dat je afspreekt met vriendinnen en niet elke keer met de hele klas afspreekt, dat kan ook niet.
Maar elke keer afwijzen terwijl anderen dan wel mee mogen. Vriendinnen die het prima vinden dat een ander mee gaat maar dan hun oren laten hangen naar degene die als hoogste in de pikorde staat. Het kan dat het allemaal ligt aan de dochter van TO dat die niet alles goed doorheeft etc maar ik vraag mij dat af. Maar goed we kunnen door blijven gaan, ik hoop dat er snel duidelijkheid komt voor TO en haar dochter en dat ze zich weer op haar gemak gaat voelen.

In de klas moet je het inderdaad met elkaar zien te rooien, dat klopt en ben ik ook met je eens. Maar in dit topic gaat het over buitenschoolse activiteiten, die buiten schooltijd via whatsapp afgesproken worden en buiten schooltijd plaatsvinden. Dat is niet hetzelfde als bv niet mee mogen doen met een spel tijdens de pauze op het schoolplein. Dat er soms een buitenschoolse activiteit op school ter sprake komt hou je niet tegen. De een vertelt dat hij smiddags naar oma gaat en de ander vertelt ik ga met C en M zwemmen.

De dametjes die dochter van TO niet mee willen hebben, worden neergesabelt als rotmeiden, queenbees, de popijopies etc. Waarom moeten zij perse iemand mee nemen, die zichzelf uitnodigd, waar ze niet mee omgaan/ een klik mee hebben? In hun vrije tijd..kijk wij weten niet alle details in dit topic, maar je leest dan al snel dat de pestkaart al getrokken is terwijl er ook best wel een kans bestaat dat het anders in elkaar steekt. Ik vind het wel verstandig in een geval als dit om ook hoor / wederhoor te doen ipv gelijk maar bij school/ mr etc klachten in te gaan dienen. Dat kun je altijd nog doen als je zeker van je zaak bent.

Ja ieder heeft zo zijn ervaringen; ik zie dit vaak in mijn werk en heb een zoon met autisme die ook altijd beweerde gepest te worden en in zijn beleving buitengesloten werd. Dit was echter niet zo en lag vooral aan zijn zwakke sociale vaardigheden en zijn sociale kompas wat niet goed werkte. Kon hij niks aan doen maar had wel gevolgen ( of zoiets in dit topic speelt kan ik uiteraard niet over oordelen). Net zoals dat een van mijn andere kinderen sociaal en verbaal heel sterk is en geliefd/ populair en daardoor ligt alles wat zij doet of zegt net zo goed onder een vergrootglas.

Nee natuurlijk hoef je niet altijd iedereen uit te nodigen die mee wil. Ik haal er overigens niet uit dat de weigermeisjes de initiators zijn van alle activiteiten. 
Als dat zo is, zou het gek zijn om aan die andere meisjes te vragen om mee te mogen. Je vraagt immers ook niet aan Pietje of je ook bij Jantje mag logeren. Daar beslist Pietje niet over. 
Het wordt wel problematisch als Jantje eerst ja zegt en daarna toch nee omdat Pietje dat niet wil. 

Zoals ik al zei zou ik inzetten op een tweesporenbeleid; uitzoeken hoe het precies zit en dochter stimuleren om zelf initiatief te nemen om iets te gaan doen.

Daarnaast hebben heel veel ouders een blinde vlek voor hun eigen kind.
Ik vind het overigens te makkelijk om alles af te schuiven op gebrekkige sociale vaardigheden van een kind. Dat kan zo zijn, maar dat maakt gedrag van anderen nog niet oké.

Beslissen dat je bepaalde mensen niet nodig hebt in je leven is sterk, maar ook lastig. Zeker als je niet echt mensen hebt om op terug te vallen. Ik heb zelfs ooit besloten dat ik geen vrienden nodig had in het leven en kort daarvoor had ik ook al besloten dat ik van mijn ouders niets meer verwachtte op emotioneel gebied. Dat ik er als het er op aan kwam helemaal alleen voor stond. 
Ik gun dat geen enkele 15-jarige. Die periode was echt heel, heel diep eenzaam en ik heb nog steeds heel veel moeite om me echt open te stellen voor mensen.

MamaE schreef op 29-01-2023 om 00:37:

Nee natuurlijk hoef je niet altijd iedereen uit te nodigen die mee wil. Ik haal er overigens niet uit dat de weigermeisjes de initiators zijn van alle activiteiten.
Als dat zo is, zou het gek zijn om aan die andere meisjes te vragen om mee te mogen. Je vraagt immers ook niet aan Pietje of je ook bij Jantje mag logeren. Daar beslist Pietje niet over.
Het wordt wel problematisch als Jantje eerst ja zegt en daarna toch nee omdat Pietje dat niet wil.

Zoals ik al zei zou ik inzetten op een tweesporenbeleid; uitzoeken hoe het precies zit en dochter stimuleren om zelf initiatief te nemen om iets te gaan doen.

Daarnaast hebben heel veel ouders een blinde vlek voor hun eigen kind.
Ik vind het overigens te makkelijk om alles af te schuiven op gebrekkige sociale vaardigheden van een kind. Dat kan zo zijn, maar dat maakt gedrag van anderen nog niet oké.

Beslissen dat je bepaalde mensen niet nodig hebt in je leven is sterk, maar ook lastig. Zeker als je niet echt mensen hebt om op terug te vallen. Ik heb zelfs ooit besloten dat ik geen vrienden nodig had in het leven en kort daarvoor had ik ook al besloten dat ik van mijn ouders niets meer verwachtte op emotioneel gebied. Dat ik er als het er op aan kwam helemaal alleen voor stond.
Ik gun dat geen enkele 15-jarige. Die periode was echt heel, heel diep eenzaam en ik heb nog steeds heel veel moeite om me echt open te stellen voor mensen.

Het is ook niet afschuiven op gebrekkige sociale vaardigheden. Maar ik ben wel van mening en heb de ervaring dat het wel gevolgen kan hebben. Mijn zoon kon bv erg slecht tegen zijn verlies wat nogal eens gedoe gaf op school bij spelsituaties, of kon erg klikken/ snitchen over andere kinderen tegen de leerkracht, of ging zich bemoeien met een gesprek dat al aan de gang was etc.  Daar maak je, je natuurlijk niet geliefd mee bij klasgenootjes. Dat hij vervolgens bijna nooit gevraagd werd snapte hij niet, hij legde niet de link tussen zijn gedrag en het niet gevraagd worden. Hij was ook altijd in de beleving dat iedereen een vriend was terwijl zij hem zo niet zagen. Dan ga je ook de mist in want dan ontstaan er verkeerde verwachtingen. Bij hem uit eindelijk met begeleiding goed gekomen gelukkig. Maar dat vond ik een opvallende in de post van TO; dochter ziet bepaalde meiden als bffs maar zo zien ze haar waarschijnlijk niet. Misschien richt ze zich            ( onbewust) op het verkeerde clubje.  Ja en we kunnen alles vinden van afspreken via whatsapp maar tegenwoordig is dat wel gangbaar en plaats je, jezelf buiten de groep als je het niet hebt als het in die groep gebruikelijk is. Jij gaf eerder aan; kind kan er ook niets aan doen als het nog geen telefoon krijgt van ouders. Dat klopt. Maar de klasgenoten kunnen er ook niks aan doen. Op die leeftijd denken ze nog niet als ze bv op zaterdagavond via de app een uitje met elkaar aan het plannen zijn; o, ja laten we even naar S toe fietsen om te vragen of zij ook mee wil. Zo werkt dat gewoon niet in de praktijk. En wie uiteindelijk het uitje georganiseerd heeft; als je bv met zn vieren ergens heen gaat en er wil een vijfde persoon mee dat moet het groepje van 4 dat ook wel allemaal zien zitten natuurlijk.

 Wat jij zegt is denk ik ook het handigst; uitzoeken hoe het zit en dochter ook zelf initiatieven laten nemen.

Jouw stukje over beslissen mensen niet nodig te hebben is volgens mij niet wat er hier speelt. Wel heftig voor jou toen je jong was. Heb je nu wel een leuke vriendenkring met je man?

Gingergirl schreef op 29-01-2023 om 08:38:

[..]

Het is ook niet afschuiven op gebrekkige sociale vaardigheden. Maar ik ben wel van mening en heb de ervaring dat het wel gevolgen kan hebben. Mijn zoon kon bv erg slecht tegen zijn verlies wat nogal eens gedoe gaf op school bij spelsituaties, of kon erg klikken/ snitchen over andere kinderen tegen de leerkracht, of ging zich bemoeien met een gesprek dat al aan de gang was etc. Daar maak je, je natuurlijk niet geliefd mee bij klasgenootjes. Dat hij vervolgens bijna nooit gevraagd werd snapte hij niet, hij legde niet de link tussen zijn gedrag en het niet gevraagd worden. Hij was ook altijd in de beleving dat iedereen een vriend was terwijl zij hem zo niet zagen. Dan ga je ook de mist in want dan ontstaan er verkeerde verwachtingen. Bij hem uit eindelijk met begeleiding goed gekomen gelukkig. Maar dat vond ik een opvallende in de post van TO; dochter ziet bepaalde meiden als bffs maar zo zien ze haar waarschijnlijk niet. Misschien richt ze zich ( onbewust) op het verkeerde clubje. Ja en we kunnen alles vinden van afspreken via whatsapp maar tegenwoordig is dat wel gangbaar en plaats je, jezelf buiten de groep als je het niet hebt als het in die groep gebruikelijk is. Jij gaf eerder aan; kind kan er ook niets aan doen als het nog geen telefoon krijgt van ouders. Dat klopt. Maar de klasgenoten kunnen er ook niks aan doen. Op die leeftijd denken ze nog niet als ze bv op zaterdagavond via de app een uitje met elkaar aan het plannen zijn; o, ja laten we even naar S toe fietsen om te vragen of zij ook mee wil. Zo werkt dat gewoon niet in de praktijk. En wie uiteindelijk het uitje georganiseerd heeft; als je bv met zn vieren ergens heen gaat en er wil een vijfde persoon mee dat moet het groepje van 4 dat ook wel allemaal zien zitten natuurlijk.

Wat jij zegt is denk ik ook het handigst; uitzoeken hoe het zit en dochter ook zelf initiatieven laten nemen.

Jouw stukje over beslissen mensen niet nodig te hebben is volgens mij niet wat er hier speelt. Wel heftig voor jou toen je jong was. Heb je nu wel een leuke vriendenkring met je man?

We zijn het denk ik gewoon niet helemaal eens en dat is oké.

Ik was op zich niet moeilijk in de omgang maar ik begreep soms dingen niet. Rages, hypes, mode etc. Misschien wisten andere mensen ook niet goed met mij om te gaan of bij mij aan te sluiten. 

Toch zijn er dingen gedaan en gezegd die niet oké waren door mensen die nu in het onderwijs werken of kinderpsycholoog of huisarts zijn geworden. Ik hoop vooral dat die mensen de dingen nu anders doen dan destijds. 

Ik heb nu wel een paar losse vrienden. En mijn gezin. Ik kan ook heel goed alleen zijn. Ik heb uiteindelijk geleerd dat autonome in mezelf, dat overal een beetje tussendoor fietsen en niemand nodig hebben, te omarmen. Blijkbaar zit ik zo in elkaar en past dat bij mij. Alleen vonden mensen dat dan ook weer vaak raar. Tis toch nooit goed. Alsof iedereen wel vindt dat je vrienden verdient zonder dat zelf te willen zijn.

Daarnaast heb ik ook best wat contacten waar ik mee om ga in verenigingsverband of vanwege mijn kind. Ik heb mijn weg wel gevonden in het leven al blijf ik ook wel zoeken naar de juiste balans. Dat is alleen niet iets waar een kind van tien iets aan heeft.

Er zijn mensen die niet meedoen aan allerlei vormen van media of communicatiekanalen. Een collega die geen mobiel heeft (er zijn er meer) die kwam zelf nadat er iets anders liep, met ja ik ben ook niet bereikbaar op zulke momenten. We zijn nog langs huis geweest en zelfs nog zorgen gehad maar thuis was er ook niemand. Wel een buur nog gevraagd en toen gingen we er wel vanuit dat diegene van huis is gegaan en verder ook niets aan te doen valt. 
Zo ga je er ook vanuit dat je iedereen altijd maar kunt bereiken terwijl dat niet zo is. En hoe ver moet je gaan om dat wel te kunnen. En dan heb ik het hier over een persoon die ook sociaal niet altijd even lekker overkomt. Er zijn genoeg plekken waar er wel plaats is maar waar dan ook niet alles vlekkeloos verloopt. 
Als je meermaals hebt gemerkt dat je er moeite voor doet en het komt niet van de grond kun je zonder blaming ook zeggen goed het lukt zo niet, zoals nu moeite in gestoken. 
Ook in een buurt of in een setting waar je samen deel aan neemt kun je zeggen ik wil helemaal niet met iedereen koffie drinken of samen spelen. Hier is het ook altijd hetzelfde met kinderen buiten. Heb zelf nog nooit een ouder uit de buurt aangesproken op gedrag kind. Wel eens kinderen zelf. En daar is wel uit gebleken waar het verschil in zit. Cultuur, karakter, opvoeding, etc. Normen en waarden. De meeste kinderen krijgen heus wel wat mee. Als ouders niet kijken zijn ze toch minder schattig. En dan nog. Nee zeggen moet kunnen. Maar afschieten is wel een andere tonatie. 

MamaE schreef op 29-01-2023 om 12:22:

[..]

We zijn het denk ik gewoon niet helemaal eens en dat is oké.

Ik was op zich niet moeilijk in de omgang maar ik begreep soms dingen niet. Rages, hypes, mode etc. Misschien wisten andere mensen ook niet goed met mij om te gaan of bij mij aan te sluiten.

Toch zijn er dingen gedaan en gezegd die niet oké waren door mensen die nu in het onderwijs werken of kinderpsycholoog of huisarts zijn geworden. Ik hoop vooral dat die mensen de dingen nu anders doen dan destijds.

Ik heb nu wel een paar losse vrienden. En mijn gezin. Ik kan ook heel goed alleen zijn. Ik heb uiteindelijk geleerd dat autonome in mezelf, dat overal een beetje tussendoor fietsen en niemand nodig hebben, te omarmen. Blijkbaar zit ik zo in elkaar en past dat bij mij. Alleen vonden mensen dat dan ook weer vaak raar. Tis toch nooit goed. Alsof iedereen wel vindt dat je vrienden verdient zonder dat zelf te willen zijn.

Daarnaast heb ik ook best wat contacten waar ik mee om ga in verenigingsverband of vanwege mijn kind. Ik heb mijn weg wel gevonden in het leven al blijf ik ook wel zoeken naar de juiste balans. Dat is alleen niet iets waar een kind van tien iets aan heeft.

We hoeven het ook niet altijd met elkaar eens te zijn

Mensen met autisme vinden zichzelf zelden moeilijk in de omgang. Maar de praktijk wijst vaak anders uit. Wat jij beschrijft van het niet begrijpen van dingen hoort daar ook bij, is typisch autisme. Zolang je zelf vrede hebt met hoe je in het leven staat en je leven inricht is het toch prima. Niet iedereen wordt gelukkig van een enorme kring om zich heen en heeft daar behoefte aan.

Dat er ook nare dingen gezegd zijn vroeger is natuurlijk niet leuk maar komt wellicht ook voort uit kinderlijke onwetendheid; kinderen zijn niet deskundigen om met autisme om te gaan. En zelf zul je daarin ook fouten hebben gemaakt al was je je daar als kind ook misschien niet van bewust. Zoals je voorbeeld over die brief die je naar de school had gestuurd, dat kan natuurlijk niet. En zo doet of zegt iedereen wel eens iets waarvan je later denkt...hoe kwam ik erbij om dat te doen of te zeggen. It's a part of life.

Eppos schreef op 29-01-2023 om 12:55:

Er zijn mensen die niet meedoen aan allerlei vormen van media of communicatiekanalen. Een collega die geen mobiel heeft (er zijn er meer) die kwam zelf nadat er iets anders liep, met ja ik ben ook niet bereikbaar op zulke momenten. We zijn nog langs huis geweest en zelfs nog zorgen gehad maar thuis was er ook niemand. Wel een buur nog gevraagd en toen gingen we er wel vanuit dat diegene van huis is gegaan en verder ook niets aan te doen valt.
Zo ga je er ook vanuit dat je iedereen altijd maar kunt bereiken terwijl dat niet zo is. En hoe ver moet je gaan om dat wel te kunnen. En dan heb ik het hier over een persoon die ook sociaal niet altijd even lekker overkomt. Er zijn genoeg plekken waar er wel plaats is maar waar dan ook niet alles vlekkeloos verloopt.
Als je meermaals hebt gemerkt dat je er moeite voor doet en het komt niet van de grond kun je zonder blaming ook zeggen goed het lukt zo niet, 

Mensen staan daar ook altijd vrij in natuurlijk. Ik heb een vrij grote schoonfamilie en we wonen allemaal ver uit elkaar dus zien elkaar niet zo heel vaak. Communicatie qua nieuwtjes en afspreken gaan via de familie app. 1 zwager en schoonzus doen daar niet aan mee ivm bepaalde principes, wat hun goed recht is. Maar maak van jouw principes niet mijn probleem. Dan zorg je ook zelf dat je op een andere manier betrokken blijft door er moeite voor te doen. 

Gingergirl schreef op 29-01-2023 om 15:36:

[..]

We hoeven het ook niet altijd met elkaar eens te zijn

Mensen met autisme vinden zichzelf zelden moeilijk in de omgang. Maar de praktijk wijst vaak anders uit. Wat jij beschrijft van het niet begrijpen van dingen hoort daar ook bij, is typisch autisme. Zolang je zelf vrede hebt met hoe je in het leven staat en je leven inricht is het toch prima. Niet iedereen wordt gelukkig van een enorme kring om zich heen en heeft daar behoefte aan.

Dat er ook nare dingen gezegd zijn vroeger is natuurlijk niet leuk maar komt wellicht ook voort uit kinderlijke onwetendheid; kinderen zijn niet deskundigen om met autisme om te gaan. En zelf zul je daarin ook fouten hebben gemaakt al was je je daar als kind ook misschien niet van bewust. Zoals je voorbeeld over die brief die je naar de school had gestuurd, dat kan natuurlijk niet. En zo doet of zegt iedereen wel eens iets waarvan je later denkt...hoe kwam ik erbij om dat te doen of te zeggen. It's a part of life.

Hmm, ik vind mezelf soms wel lastig qua de ken, maar volwassenen hadden vaak weinig problemen met mij. Ik hoop vooral dat die klasgenoten hebben bijgeleerd en volwassen zijn geworden. Ik denk het overigens wel. 

Ik zie nog steeds niet het probleem van die brief. Ik heb geen enkele naam genoemd of iemand verraden. Toch gingen de dieven vrijuit en kreeg ik straf. Ik begreep dat echt niet. In mijn ogen was de boodschap dat stelen oké was en de benadeelde erop attenderen fout. Dan zou je ooit niet mogen getuigen bij de politie als je iets gezien hebt. Of in een winkel personeel attenderen als je ziet dat mensen dingen in hun tas stoppen.