Bonuskind doet heel naar tegen mijn kinderen en eigen broer. Wat nu?

Ik ben alleenstaand en heb nu sinds ongeveer een jaar een nieuwe partner, ook hij heeft kinderen.
Ik heb twee jongens, hij heeft er ook twee, leeftijden van 5 tot 10 jaar. Zijn jongste is heel zoet en conflict vermijdend. Wat mij opviel is dat zijn oudste, V., zijn jongere broertje continu commandeert. Het kind kijkt dan een beetje verloren en doet wat hij zegt. "Pak mijn tablet." "Doe dit, doe dat." etc. het broertje kijkt dan wat verloren en doet het meestal maar wanneer hij het dan een keertje niet doet, doet V. hem ook echt pijn.
Mijn partner zegt; "Er is niets, P. huilt expres in de hoop dat V. straf krijgt. Hij wilt namelijk geen knuffel of getroost worden dus het zal wel." Hij is er compleet blind voor, meerdere malen heb ik hem duidelijk gemaakt dat het helpend zou zijn om P. te erkennen in wat er gebeurd is maar aan dovemansoren. Ik heb hier regelmatig gesprekken met hem over (gehad).

Nu is me opgevallen dat hij het sinds een paar weken ook tegen mijn kinderen doet, die jonger zijn. Mijn jongste ging naast hem zitten op de grond. V. zat op een krukje, dus hoger, en dan tikt hij continu met zijn knie tegen mijn zoon zijn hoofd. Steeds harder en kijkend naar de reactie. Toen ik zei dat V. daarmee moest stoppen omdat het niet okay is schrok hij omdat ik het gezien had.
Mijn oudste zoon, een jaar jonger dan V., was met hem aan het stoeien waarbij V. hem op de grond gooide en hem in de buik begon te trappen terwij mijn zoon op zijn zij op de grond ligt. Daar schrok ik verschrikkelijk van. Toen ik er iets van zei brulde V. dat mijn zoon eerst schopte maar ik heb alles gezien. Ik houd hem in de gaten namelijk, deed ik al toen ik het gemene gedrag naar zijn broertje bemerkte.

Ik weet dus niet zo goed wat ik hiermee aan moet.
Mijn partner is er echt blind voor en ik ben ontzettend gek op hem. Het zou jammer zijn wanneer we stuk lopen door het gedrag van zijn zoon. Maar ik kan het ook niet zomaar laten gaan aangezien ik het geen gezond gedrag vind en mijn kinderen niet eens even bij hen durf te laten omdat ik weet dat mijn partner het niet ziet.
Gelukkig wonen we niet samen en dit zie ik ook niet gebeuren in de nabije toekomst op deze manier.

Heeft er iemand tips?