Bizarre vragen en eisen bij speelafspraak
Bij een eerder topic gaat het over speelafspraakjes en wat daar gangbaar is. Ik vond het grappig te lezen wat ouders allemaal voor vragen of eisen stellen aan de ouders waar het kind gaat spelen. Zoals:
- manier waarop fruit klaargemaakt wordt
- wanneer welk fruit gegeven wordt
- billen controleren na toiletbezoek
-kind moet op bepaalde tijd voorgelezen worden
Maar ook ongevraagd: kinderen 'dumpen' bij ouders die als gratis oppas mogen dienen.
Zelf ook gemaakt dat een moeder kind ruim anderhalf uur te laat kwam halen, niet bereikbaar was. Kinderen zijn dus ondertussen weer gaan spelen. Toen moeder eindelijk op de stoep stond, vond ze het belachelijk dat ik vond dat haar zoon nog even mee op moest ruimen. Normaal vind ik het geen probleem om dat bij tijdnood zelf te doen. Maar niet bereikbaar, zelf niks laten weten en dan vervolgens zeggen geen tijd te hebben om zoon op te laten ruimen: dat gaat er bij mij níet in. Voelde trouwens ook beetje als overwinning voor mezelf want liet nogal gauw over me heen lopen. Maar had die moeder al eerder in de smiezen en had wel aangevoeld dat ik die niet teveel ruimte moest geven. Ging overigens puur om de moeder, kind was prima knul.
Heb jij nog bizarre vragen/eisen/situaties met speelafspraakjes?
niet_rechts schreef op 17-01-2022 om 19:09:
Decembermamma: als kind hoor je kind te zijn en daar horen geen significante huishoudelijke taken bij. Wat vreselijk dat je moeder geen veilige, waarmee omgeving creëerde voor jou. Hartje voor jou
Bijtje82: wat een nare tijd heb jij gehad, zo lang. Ik hoop dat je hulp hebt om het verleden te verwerken. Ook voor jou een hartje
Nee geen hulp. Daar heb ik persoonlijk geen behoefte aan. Het heeft me wel gevormd tot wie ik ben en kan daardoor soms ineens heel afstandelijk lijken of compleet dichtslaan.
Maar ik heb liever dat men mij leert kennen voor wie ik nu ben en niet dat mijn verleden bepalend is voor hoe men mij behandeld.
Bijtje82 schreef op 17-01-2022 om 18:47:
[..]
Ik heb tot op de dag van vandaag weinig vrienden.
Maar dat heeft meerdere oorzaken. Ben zo'n 20x keer verhuisd in m'n leven, had een vreselijke stiefpa die z'n handen niet thuis kon houden. Hoorde uiteindelijk eigenlijk nergens bij en had nul zelfvertrouwen.
Dat zelfvertrouwen is eigenlijk nu pas een beetje van de grond gekomen, mede dankzij de meest geweldige man die ik een jaar geleden ben tegen gekomen.
Of nou ja, ken hem veel al langer, maar hebben pas sinds juni een relatie.
Dan ben je bijna 40 en heb je het gevoel dat je al die jaren ervoor niet echt geleefd hebt, maar aanwezig was in je eigen leven.
Dat vind ik oprecht verdrietig om te lezen. Dat zou geen kind mee moeten mogen maken. Ik hoop met héél mijn hart dat je nu een geweldig leven zult hebben. Dat al die verborgen zonnestralen nu maar volop haar best voor jou gaan doen om te stralen.
jeetje Bijtje82 dat is wel wat hoor! Heb je nooit dat je je eigen gedrag wil verklaren?
Ik hoop dat je de komende jaren dan dubbel en dwars geniet van al het moois wat er op je pad komt. Mooi dat hij de echte Bijtje mede naar boven heeft gehaald (heb je natuurlijk zelf gedaan, maar soms is het goed dat iemand je (h)erkend)
@LydiaDietz herkenbaar ook vaak gehoord dat ik arrogant ben, maar ik durf(de) in sommigen gevallen gewoon niets te zeggen.
mij geloof dus ook niet zo dat mensen het wel merken, ik vind vooral dat mensen hun oordeel snel klaar hebben (ikzelf ook merk ik) omdat iedereen vanuit zijn eigen referentiekader kijkt
Apiejapie schreef op 17-01-2022 om 19:38:
[..]
Dat vind ik oprecht verdrietig om te lezen. Dat zou geen kind mee moeten mogen maken. Ik hoop met héél mijn hart dat je nu een geweldig leven zult hebben. Dat al die verborgen zonnestralen nu maar volop haar best voor jou gaan doen om te stralen.
Niet alle 40 jaren waren kommer en kwel natuurlijk, maar heb ook niet echt vol kunnen genieten. Voel me absoluut niet zielig hoor en zo wil ik ook niet gezien worden. Het waren vooral mijn kinderjaren die een hel waren, zou er een boek over kunnen schrijven 🙈
Alleen voel ik me soms eenzaam, maar dat is vaak van korte duur.
Heb drie schatten van kinderen, het grootste rijkdom dat ik bezit. En een enorme berg liefde. Dat maakt veel goed.
@Fidodido.
Nee, dat gevoel heb ik eigenlijk niet. Mijn ex heeft nooit iets van mijn verleden af geweten. Hij weet dat mijn jeugd erg slecht was, maar heeft er nooit naar gevraagd. Als hij er naar had gevraagd had ik het hem verteld, maar na 11 jaar kent hij me nog steeds niet.
Mijn huidige vriend is heel anders daarin. Wil wel graag dingen weten, maar net zo nuchter als ik. Fijn dat hij het weet, maar we kijken vooruit. Wat geweest is, is geweest. Wij kunnen ook uren kletsen, over alles en niks. Heerlijk.
Maar goed, we dwalen af.
Het ging hier over ontaarde kinderen en de daarbij horende ontaarde ouders. 😜
Mijn partner heeft ooit eens (perongeluk) een klasgenootje van een van de kinderen mee naar huis genomen. Terwijl een van de kinderen toen naar sport gebracht moest worden en de ander dan meegenomen wordt naar de wachtruimte.
Je raad het vast al, klasgenootje moest mee (twee kinderen alleen thuislaten leek partner niet verantwoord), vond het saai om te wachten, ging thuis klagen en we hebben fikse ruzie gehad met de ouders van dat klasgenootje.
Dat mijn partner het goed vond dat dat klasgenootje mee naar huis ging was niet echt handig, maar haar ouders waren niet echt reflectief in dat zij zelf hun kind dagelijks op het schoolplein laten leuren voor een oppas omdat alleen mama 's middags thuis is en liever bij de buurvrouw gaat zitten dan thuis met haar dochter.
Ik heb verder nooit iets gemerkt van bizarre vragen en eisen. Alleen dat een kind bij ons thuis niet op de computer mag omdat de regel is dat die maar een uur per week achter de computer mag. Oke, dat kan ik begrijpen en daarin kan ik nog sturen als de kinderen toch op de computer willen.
