Ben ik onredelijk geweest? Misverstand bij feestje.

Praten.

Natuurlijk hoefde je S. alsnog niet mee te nemen. Je was niets verplicht..

Maar het ging fout omdat juf de uitgenodigde kinderen achterhield in de klas. Vreemd systeem.
Kinderfeestjes hebben niets met school te maken of de juf. Verzamelen op schoolplein lijkt me handiger.

Dat S. in alle staten was begrijp ik. Je dochter had haar alsnog uitgenodigd en ingelicht over het feestje en ze bleef ook achter in de klas bij de juf. En het is ook nog maar een 4 jarige kleuter die vaker met je dochter speelt, ze dacht dat ze mee mocht.

Blijkbaar wilde je dochter haar er graag bij hebben op haar feestje, het leeftijdsverschil zou mij persoonlijk niets uitgemaakt hebben omdat de kinderen vaker met elkaar spelen.

Tja, ik zou toch eens proberen een praatje te hebben met de moeder van S. Dat je het toch erg vervelend vindt hoe dit is verlopen en dat je er mee zit.

Excuses

Ik zou mijn excuses aanbieden voor het misverstand en S uitnodigen een keer te komen spelen en dat iets extra leuks doen (naar de speeltuin, ergens een ijsje eten, cupcakes maken...)
Ik vind het eigenlijk inderdaad flauw van je dat S toch niet mee mocht. Je dochter wilde haar graag op haar verjaardag hebben en heeft haar uitgenodigd. Zij is blijkbaar wat minder rigide dan jij wat leeftijden betreft en nodigt gewoon de kindjes uit die ze leuk vindt. Maar goed je dochter heeft haar uitgenodigd en ik zou het dan erg sneu vinden om zo'n klein meisje teleur te stellen. Ik had haar gewoon meegenomen op het feestje.

Toen mijn zoon 4 werd, lang geleden, nam ik een stuk of 6 kleuters mee naar huis voor zijn feestje.
Sorry, maar ik zou echt geen trek hebben in 6 moeders die dan op de bank bij me zitten. Waarom moet moeder erbij zijn?

En in een combi klas zit er nu eenmaal veel leeftijdsverschil tussen klasgenoten, Montessori zou het fijn vinden als iedereen met elkaar speelt
En sommige 4 jarigen zijn verder dan de 6 jarigen, alleen leeftijd zegt niet zoveel.

ook zoiets, maar dan extra kind wel uitgenodigd

Hier ook een keer gehad bij een partijtje: met kind uitgebreid van te voren overlegd wie er wel/niet zou worden uitgenodigd, en ook een limiet gesteld voor het aantal uit te nodigen kinderen. Gezamenlijk besloten om kind Jantje niet uit te nodigen. Het contact met Jantje was de laatste tijd summier en op school wat problematisch, en Jantje was geen gemakkelijk kind.
Maar later bleek dat ons kind op school Jantje toch mondeling had uitgenodigd. Toen we daar achter kwamen, hebben we snel met de ouders van Jantje overlegd en Jantje aan de kinderschare toegevoegd. Dan maar een kind meer.
Ik had het heel gemeen gevonden als Jantje eerst wel was uitgenodigd (door ons kind) en dan toch niet mocht komen. Juist ook omdat Jantje een beetje moeilijk is.
Gelukkig was er een extra ouder beschikbaar voor het begeleiden van het feestje, bleek achteraf inderdaad nodig.

domme juf

Zeker een juf die die leeftijd in de klas heeft zou toch moeten weten dat die kleuters heel anders met uitnodigingen omgaan dan hun ouders en om nou op het woord van een kleuter af te gaan over wie er mogen komen....

Hier op school mogen ze niet eens in de klas uitnodigingen uitdelen, anders is het zielig voor de rest.

Het verschil in lengte tussen 4 en 6 is inderdaad vaak erg groot, in gedrag en beleving valt het vaak erg mee. Er zijn niet voor niets veel combinatieklassen 1/2.

oef

Ik vind dat jullie allemaal fouten hebben gemaakt.

Jij bent blijkbaar niet duidelijk geweest in hoe je omgaat met uitnodigingen. Die stuur je vooraf (niet in de klas overigens) en daarna verander je dat niet meer. Ook heeft jouw kind het er moeilijk mee gehad dat die S niet mocht komen en dat heb jij niet goed gezien.

Juffen moeten geen kinderen in de klas achterhouden, jij had op tijd moeten zijn en gewoon net als normaal moeten doen.

Moeder van S moet leren dat je pas uitgenodigd bent als je een KAART hebt gehad. Kinderen roepen van alles hoe dichter bij de verjaardag maar je bent pas uitgenodigd als je een uitnodiging hebt.

Los het op door S uit te nodigen en dan samen iets leuks doen, het is NIET de schuld van S.

Achteraf

Of het onredelijk was van jou? Geen idee. Je moest in die situatie kiezen en hebt waarschijnlijk in korte tijd een afweging gemaakt die jou de juiste leek. Dat die andere moeder een mening hierover heeft, die ze wel met anderen en niet met jou deelt...daar zou ik mij ook ongemakkelijk bij voelen.
Ik zou op haar afstappen en haar vragen: moeten wij nog even napraten over het partijtje van dochter? En dan gewoon luisteren. Je kunt het niet meer veranderen, maar gewoon begrip tonen voor hoe zij het heeft ervaren kan al veel schelen. En misschien kun je op deze manier een voorbeeld zijn in het rechtstreeks met elkaar praten in plaats van achter iemands rug om. Want klein dorp of niet, het blijft gewoon een zielige gewoonte.
Succes! Maw.

Oh en...

Ik zie dat ik iets ben vergeten. Begrip tonen alleen is soms niet genoeg. Misschien kun je erover nadenken of je iets kunt aanbieden om het goed te maken. Niet omdat jij per se fout zat, maar omdat je het vervelend vindt dat ze zo is gelopen. Je hoeft echt niet door het stof. Iedereen neemt wel eens een beslissing die vervelend uitpakt. Kan gebeuren, volgende keer beter.

Andere kant

MIjn zoon was een jaar of 6 toen hij blij kwam vertellen dat hij uitgenodigd was door klasgenootje om het einde van het schooljaar te vieren samen met andere jongens in zijn klas ( geen verjaardag). Hij werd bijna nooit uitgenodigd. Die middag bleek het ook een misverstand , alle jongens uit zijn klas behalve hij. Ik heb de hele dag toen met een brok in mijn keel gelopen , vond het erg lastig om hem duidelijk te maken dat het een misverstand was geweest.
Ik ben er nooit met de ouders op terug gekomen al hoewel ik de manier waarop het ging niet fijn vond . " Nee K. jij bent niet uitgenodigd , het is alleen voor de vriendjes van S", erg pijnlijk!!

Bloempot

Dat is gewoon een heel andere situatie, die jij beschrijft. Dat is gewoon een lage rotstreek, zoals ik het zie en niet "de andere kant" van dit verhaal.

Vragen

Ik vraag me toch nog wel een aantal dingen af. Hoe waren de kinderen uitgenodigd? Hadden ze een uitnodiging gekregen vooraf of ging dit ook mondeling? En wat heb je op het moment dat de moeder van S eraan kwam met haar besproken? Ik denk dat je op dat moment met haar in gesprek had moeten gaan en uit had kunnen leggen dat het een misverstand was. Dan hadden jullie op dat moment samen kunnen besluiten of S. wel of niet met jullie mee ging. Je had dan kunnen besluiten haar toch mee te nemen, als dat zou passen tenminste (afhankelijk van wat je gaat doen en waar) of een alternatief kunnen bedenken, bijv. haar later nog een keer mee te nemen voor iets leuks.
Nu begrijp ik die moeder wel eigenlijk. Zij gaat op het verhaal van haar kind af.
Ik begrijp ook dat meenemen niet altijd lukt, bijv. als je geen plek meer in de auto hebt, of de activiteit niet kan voor een jonger kind. Zo had zoon hier een feestje bij een trampolinegebeuren. Kinderen onder de 10 moesten met begeleiding. Zoon wilde graag zonder begeleiding, hij werd 12. 1 jongetje van 9 wilde ook mee maar werd dus niet uitgenodigd. Zoon vond dit ook prima. Jongetje heeft zich nog wel min of meer opgedrongen en bleef bij ons staan toen we moesten wachten op mijn man die met de tweede auto kwam. Daarna ging hij toch maar met zijn vader mee. Die ouders hebben het er verder nooit meer over gehad. Andersom werd zoon wel bij hem uitgenodigd. Ook prima en begrijpelijk. Het jongetje hecht meer waarde aan de vriendschap met zoon dan andersom. Soms heb je dat.
Dochter heeft ook wel eens een soortgelijke situatie gehad. Een meisje bleef volhouden dat ze op haar partijtje mocht komen maar uiteindelijk mocht het niet en werd er iemand anders uitgenodigd. Dochter vond het niet eens heel erg, maar wel raar. Andersom had ze het meisje namelijk wel uitgenodigd en dit partijtje was er echt vlak na. We hebben er maar niet moeilijk over gedaan verder.

Gebeurt wel vaker

Het gebeurt wel vaker dat kinderen mondeling zo'n beetje heel de klas uitnodigen en vervolgens maar een paar kinderen een uitnodiging krijgen. Het is misschien niet handig geweest van je dochter om dit meisje mondeling uit te nodigen, maar ze zal zeker niet de eerste en ook niet de laatste zijn die zoiets doet. Bij afspreken zie je het ook dat ze in de ochtend met A afspreken, in de middag met B en als ze uit school komen wordt er met C afgesproken.

Wat dat betreft vind ik het zeker niet terecht van die moeder om maar even te eisen dat haar dochter als nog mee moet. Ik kan me wel voorstellen dat ze baalt dat haar dochter zwaar teleurgesteld is door zo'n miscommunicatie. Ik zou nog wel even met die moeder praten. Uitleggen dat er nou eenmaal niet meer dan x aantal kinderen op het feestje konden komen. Uitleggen dat uitnodigingen niet mondeling gaan maar met een papieren uitnodiging. Het zeker niet handig van je eigen dochter was om dit meisje als nog mondeling uit te nodigen en daar excuses voor aan te bieden. Misschien zou je nog iets kunnen verzinnen om samen met je dochter en dit meisje ergens heen te gaan. bijv (binnen)speeltuin of iets dergelijks om het goed te maken.

Ouder

De doorgewinterde basisschoolouder betekent dat geen kaartje = geen uitnodiging. Jongste heeft wel eens een kaartje gehad met een stripfiguur waarop door het jarige kind een onduidelijke uitnodiging was geschreven. Het leek in niets op een officieel 'echt' uitnodigingskaartje dus toen heb ik voor de zekerheid maar even met de moeder van de jarige gebeld. Bleek dus wel een echte uitnodiging, maar als reserve en de echte kaartjes waren op
Dus jij hebt niet per se iets verkeerd gedaan en de moeder was waarschijnlijk gewoon geraakt door de teleurstelling van haar kind. Ik zou nogmaals excuses aanbieden voor de verwarring en het kind meevragen naar de speeltuin oid.

Zoals Emmawee

Ik zou het gewoon uitpraten. En dan niet uitleggen, maar inderdaad luisteren. Want ik begrijp het gevoel van die moeder heel goed, ook al zat jij in stricte zin niet fout. Zij moest naar huis met een verdrietige dochter. Dat doet pijn aan een moederhart, dat misschien nog niet zo door de wol geverfd is op de grote boze basisschool en zijn precieze regels over wanneer een uitnodiging nou echt een uitnodiging is.

Het is jammer als hierdoor de vriendschap tussen de twee meiden bekoelt en jij met een onaangenaam gevoel door het dorp moet lopen.

Het was een misverstand, niets meer en niets minder. Je hebt geprobeerd het zo goed mogelijk op te lossen, maar hebt daarbij dat meisje (en haar moeder) verdriet gedaan. Daar moet misschien even ruimte voor gemaakt worden.

Emma

MIsschien inderdaad niet helemaal te vergelijken maar de overeenkomst was dat hij door dat klasgenootje zelf was uitgenodigd en heel verdrietig mee naar huis ging. Ik heb nu ook wel begrip voor die moeder , een extra kind had zij ook niet op gerekend . Het is inmiddels ook alweer zo!n 8 jaar geleden ! Voor TS , sluit ik me aan bij de anderen , gesprek aangaan en samen met het meisje iets anders gaan doen.

Aha Bloempot

Toch meer overeenkomsten dan ik dacht met daaaa misverstand over die uitnodiging.
Ik vond het grote punt in jullie geval vooral dat alle jongens uit de klas waren uitgenodigd, behalve jouw zoon. Nou is het een beetje afhankelijk van de groepsgrootte, maar dat komt op mij gewoon echt heel onsympatiek over. Vooral ook omdat ze "het einde van het schooljaar" vierden, wat toch minder kind-gebonden is dan een verjaardag. Mooi dat jij nu begrip hebt voor die moeder. Het klinkt mij heel bot in de oren. Botter dan bij Loos, in elk geval.

ik vind

Dat jouw dochter een fout heeft gemaakt door het extra kindje uit te nodigen terwijl ze dat met jou niet had afgesproken. Je dochter weet toch ook wel dat er een limiet zit aan hoeveel kindjes en dat ze niet zo maar kan bedenken dat er iemand bijkomt? Jij hebt daarna naar je dochter toe juist gehandeld door het niet toe te staan. En dan even afgezien van de vraag of je in eerste instantie al niet had moeten toestaan dat je dochter de 4 jarige uitnodigde, want daar kun je over discussieren.

Ik ben niet zo van het 'fout' of 'onredelijk'

In dit soort situaties. Daar gaat het niet om uiteindelijk. Het zijn alleen maar meningen en zienswijzen die je naast elkaar kunt leggen en verschillen en overeenkomsten bij kunt zien.
Als ik jou was zou ik naar de moeder toe stappen en haar gewoon vertellen wat je hier vertelt: dat je ook niet zeker weet wat nou het beste was, dat je ook overvallen werd door de situatie, dat je het echt sneu vindt voor haar dochtertje (t zijn toch ook nu zulke ukkies) en dat je haar nooit heb willen kwetsen, dat jouw dochter ook nog de 'spelregels' in dit soort dingen moet leren, nou ja dat dus. En dan zou ik voorstellen om binnenkort met beide meiden naar dat leuke speeltuintje/strand/bos te gaan, dat je dan cake, slagroom en sprinkels voor een kleine picknick mee zal nemen en jullie er leuke middag van zullen maken. Zoiets...

Het kind is 6

Geen 16. Als je 6 bent maak je geen fout.
Je doet iets zo impulsief en spontaan als het zich op dat moment voordoet.

Ik denk dat jij het kiezen moet overlaten aan je dochter, of je het er mee eens bent of niet: het is haar feestje.

De moeder zou ik uitleggen dat je het beter anders had kunnen aanpakken en proberen het goed te maken.

Ik vind persoonlijk dat je een vierjarige niet laat staan in zo'n situatie.
Je hebt bedeesde 6-jarigen en voorlijke 4-jarigen. Ze spelen niet voor niets samen.
Ik speelde vroeger ook met jongere kinderen; dan hoefde ik niet zo op m'n tenen te lopen.

Gewoon toenadering zoeken en het goed proberen te maken, denk dat dat de boel opklaart en dan weet je dat je je best hebtgedaan. Dat voelt vast prettiger denk ik dan deze situatie.

Astrid

Je schrijft : Ik denk dat jij het kiezen moet overlaten aan je dochter, of je het er mee eens bent of niet: het is haar feestje.

Maar dat kan toch niet? Mijn dochter zou de hele klas hebben uitgenodigd voor een uitje wat ik voor 5 had georganiseerd bijvoorbeeld, zo creëer je dus verwende kindjes, die alles zelf mogen bepalen. Als ouder bepaal ik nog altijd wat ik logistiek het handigste vind.

Wij deden toendertijd de kaartjes voor de feestjes in de brievenbussen bij de kindjes thuis, en mocht er eentje te ver weg wonen, dan gaf ik het aan het kind+moeder bij school (niet aan kind alleen) Het was bij onze school trouwens verboden om uitnodigingen in de klas uit te delen.

Jasmijn

Het aantal kindjes kun jij beslissen maar welke kindjes kan dochter beslissen. m.a.w. als er 5 kindjes mogen komen en je dochter kiest de 5 grootste etterbakjes waar ze altijd ruzie mee heeft, prima dat is haar keuze en daar leert ze van.

hmm nou nee

Ik liet mijn kinderen altijd wel een opsomming geven van wie ze allemaal graag willen hebben, maar uiteindelijk koos ik een beetje wat het beste werkte. Mijn zoon had een wat vager vriendje uit de klas die prima mee kon als het een druk buitenfeestje werd, speurtocht, voetbal o.i.d. maar als het een keer een wat ander soort binnenfeestje werd, dan was hij echt niet de juiste persoon om binnen te hebben, jammer maar helaas, en aangezien zoon er makkelijk 10 koos, spitste ik zelf het toe op wat het beste werkte.
Bij dochter werkte het ook zo. Zij had trouwens ook een keer bedacht dat beste vriendin niet mocht komen, omdat ze een dag vóór het versturen van de uitnodigingenruzie hadden gehad, dit ging dus ook niet door, vriendin mocht gewoon komen en natuurlijk was de 'ruzie' allang bijgelegd en was het een super feest.
Maar goed, iedereen doet het anders natuurlijk. Zo deden wij het en heb eigenlijk nooit rampzalige feestjes gehad. Wel een keer van alles gepland, maar de kinderen wilden liever gezamenlijk gewoon spelen met het speelgoed wat in huis was, nou ja, okee...doen we dat toch? (ze waren na het taart eten en het beginnen van de geplande activiteiten lekker aan het spelen en waren zo gezellig bezig)

Laat gaan

Ik zou het laten gaan. Na de zomer gaat je kind naar groep 3, en verdwijnen jongste kleuters uit het blikveld. Die vrouw draait echt wel bij, die gaat je niet de komende zes jaar vuurspuwende blikken toewerpen. Je had het misschien kindvriendelijker kunnen aanpakken, maar het gedrag van moeder, stampij maken omdat haar oogappel zonder uitnodiging (had ze een kadootje bij zich dan, nee toch?) niet mee kan, en dan achter jouw rug om gaan roddelen, verdient zeker geen schoonheidsprijs. ALs ze wat langer op school rondloopt zal het besef hopelijk indalen dat zij zich meer moet generen dan jij.

Toen jongste zoon oudste kleuter was heb ik afspraakjes met vierjarigen sterk ontmoedigd. Ik had toen al kinderen op het vo en eenvoudigeweg geen zin meer in "in mama van X, ik moet poehoepen", billen afvegen of eindeloos treuzelende ouders bij het ophalen met guitige samenzweerdige blikken bij verstoppartijen achter de bank.

Ik zou wel even een babbeltje met de leerkracht gaan maken, dat ze om teleurstellingen te voorkomen ze dat anders aan moet pakken.

Jasmijn

"Maar dat kan toch niet? Mijn dochter zou de hele klas hebben uitgenodigd voor een uitje wat ik voor 5 had georganiseerd bijvoorbeeld, zo creëer je dus verwende kindjes, die alles zelf mogen bepalen. Als ouder bepaal ik nog altijd wat ik logistiek het handigste vind.

Wij deden toendertijd de kaartjes voor de feestjes in de brievenbussen bij de kindjes thuis, en mocht er eentje te ver weg wonen, dan gaf ik het aan het kind+moeder bij school (niet aan kind alleen) Het was bij onze school trouwens verboden om uitnodigingen in de klas uit te delen."

Nee joh, zo krijg je kinderen die keuzes kunnen maken en die zich omringen met kinderen die ze zelf kiezen ipv die door moeder opgelegd worden.
Ik gaf aan wie er waren (klas doornemen) en daar pasten we het feestje op aan. En ja, ik had ook wel eens een handvol ADHD-ers, maar wat moet je dan, die kinderen nooit eens uitnodigen?
De logistiek, wat we deden werd aangepast op het aantal kinderen. Het is haar feestje, eens per jaar.
Wij deden de uitnodigingen in de bus en een veraf-je werd gebeld.

Raar hoor

-dat de kinderen door de juf werden achtergehouden. Waarom? Wat hebben juffen met verjaardagsfeestjes te maken?
-dat de moeder wilde dat haar kind toch werd meegenomen, vind ik erg ongepast. Inderdaad, ze had vast geen cadeautje bij zich! Ja, haar dochter was verdrietig en teleurgesteld, daar ben je toch moeder voor, om haar dan te troosten en op te vangen?
Hier bepaalden mijn kinderen wat voor soort feestje ze wilden (survival, verkleden, speurtocht, workshops, van alles hebben we gedaan), ik bepaalde het aantal kinderen en de kinderen bepaalden dan wie ze wilden uitnodigen. Maar over het algemeen waren het feestjes waar niet nog op het laatste moment een kindje bij kon. En had ik het meisje ook zeker niet meegenomen. Teleurstellingen horen erbij hoor, ik zou het ook niet achteraf gaan compenseren.

eens met bennikki

Vreemd dat de juf de kinderen van het feestje apart heeft gehouden, inclusief de 4-jarige. En die moeder van dat kindje, misschien is dat haar eerste kind op school? Zou het kunnen dat moeder nog even moet leren hoe 'het werkt' met kinderfeestjes op school? Als ze geen feestje verwachtte, moet ze niet moeilijk doen dat haar dochter niet mee mocht.

Volgens mij heb je niet zoveel verkeerd gedaan hoor, Lois. Zeker op deze leeftijd zou ik ook een beetje sturen wie je wel en wie niet op het feestje uitnodigt; dus ik snap je overwegingen wel om de 4-jarige niet uit te nodigen. Misschien was het wel handig geweest om beter naar je dochter te luisteren, blijkbaar had ze wel graag dat meisje erbij gehad. Nodig het meisje een keer uit voor een extra leuk speelafspraakje, met een picknick, speeltuin, cakejes bakken, dat soort dingen. En als de meisjes vriendinnetjes blijven is er volgend jaar weer een kinderfeestje

Ook niet compenseren

Ik ben vast een hardvochtig loeder maar ik zou me absoluut niet geroepen voelen iets extra's te doen ter vervanging van het misgelopen feestje. Dan stijf je moeder in haar (on)gelijk. Ik ben niet zo gevoelig voor drammers, of ze nu vier of veertig zijn. En zielig vind ik alleen de kindertjes die in het giro 555 oproepjes of trieste journaalitems met uitgebluste oogjes figureren. TO is niet tekort geschoten, en dat kleutertje zal verder ook weinig tekort komen.

Zo'n opgepimpt speelafspraakje als excuusfeestje lijkt me onduidelijk naar beide meisjes toe. Voor je het weet sta elke week tot aan je ellebogen in het deeg om prinsessencupcakes te bakken uit angst voor betraande snoetjes.

nou

Het feestvarken had haar wél uitgenodigd, he? Beetje pijnlijk is het op z'n minst wel en ik kan me de teleurstelling dan ook voorstellen. Je kunt natuurlijk heel star zeggen dat JIJ NIKS fout hebt gedaan en niet verantwoordelijk bent, wat sec gezien ook zo is (dochter heeft de fout gemaakt) en dat kinderen maar om moeten leren gaan met teleurstellingen etc, maar je kunt ook met je hand over je hart strijken. Krijg je niks van. Misschien moet je de volgende keer sowieso wat meer respect hebben voor de keuzes van je dochter. Dat voorkomt een hoop gedoe.

En Kenfan, je overdrijft.