Bakblik, kijk eens bij diglin en Lowan. Je gaat toch niet leesboekjes voor de basisschool gebruiken voor kinderen van 12-18?
Tsjor
bieb1963 schreef op 03-02-2024 om 14:32:
[..]
Precies, dat denk.ik ook.
Ja, dat werd vroeger gezegd. In de praktijk wordt het helemaal niet zo gebruikt bij de talen.
'Eerlijk gezegd vind ik het hele zinsontleden het meest onzinnige van het vak Nederlands… Het is ontwikkeld om meer leesbegrip te krijgen maar uit veel onderzoeken blijkt dat het maar weinig bijdraagt aan het leesbegrip. Waarom zou je daar veel tijd aan besteden?'
Je vergist je. Wat niet bijdraagt is het zogenaamd begrijpend lezen.
Zinsontleding was al in mijn lagere schooltijd heel normaal, vijfde klas (groep 7) kregen we dicteezinnen en moesten onderstrepen wat een bepaling van tijd, van plaats of van hoedanigheid was. Het is dus zeker geen nieuw verschijnsel en ik vond het juist heel erg om te zien hoe weinig mijn kinderen van zinsontleding wisten in groep 8.
Daarnaast, wat iemand al schreef: aandacht voor schrijven, aaneengebonden schrift met lange, evenwijdige lussen (woorden schrijven zonder de pen van het papier te halen).
Die evenwijdige lussen zorgen voor een goede coördinatie tussen de linker- en de rechterhersenhelft heb ik ooit begrepen. en een supermooi handschrift, zoals het hele kleine handschrift van mijn vader dat nog steeds goed leesbaar is.
Niet boeken vol en alleen maar woordjes invullen, maar aantekeningen maken bij geschiedenis en aardrijkskunde. Rustig de tijd voor nemen. Hoef je alleen maar schriftjes aan te schaffen.
Tsjor
SuzyQFive schreef op 03-02-2024 om 15:26:
[..]
Ja, dat werd vroeger gezegd. In de praktijk wordt het helemaal niet zo gebruikt bij de talen.
Bedoel je zinsontleden? Hoe ga je de Duitse naamvallen leren als je niet vertrouwd bent met zinsontleden? Of de Latijnse naamvallen (5)? Of in NT2 de zinsstructuren, passieve zinnen, meervoud etc. etc.
Dat dingen nu niet meer gebruikt worden komt meestal omdat de basiskennis ontbreekt en men dan besluit dat het niet meer nodig is. Dat is de weg naar beneden.
Tsjor
tsjor schreef op 03-02-2024 om 15:23:
Bakblik, kijk eens bij diglin en Lowan. Je gaat toch niet leesboekjes voor de basisschool gebruiken voor kinderen van 12-18?
Tsjor
Ik ben vrijwilliger bij een bestaand ISK geworden. Ik ben geen leerkracht dus kan verder weinig inbrengen over het hoe en met wat.
IngridT schreef op 02-02-2024 om 20:12:
wij hebben dit jaar nieuwe boeken voor natuurkunde. We hebben gekozen voor een waanzinnig klassieke methode. Echte, niet wegwerpboeken, prachtige rustige lay out. Theorie heel duidelijk beschreven. In fijne taal. Helder. Compact. Maar niet kleuterlevel. Alle afbeeldingen hebben een doel. Zijn nuttig. Voegen iets toe.
Oh. en onze school heeft nog een ouderwets echt boekenfonds. We hebben alle boeken zelf in eigendom. Delen ze zelf uit aan de leerlingen. Niks van Dijk. Heerlijk.
Ik word ook echt beroerd van t verdienmodel van die uitgevers. Wegwerpboeken met flutkaftjes die ieder jaar bij t oud papier moeten. Bah. Bah. bah. Even los van alle drukte en overbodige franje. T is helemaal waar wat Arjen L beschrijft
Ik heb even geen zin het item te kijken. Gaat het over PO of VO?
Wat mij stoort is dat al die boeken ook een jaarlijks opnieuw aan te schaffen code voor het online werkboek hebben. Een online werkboek van niveau 0.
Luchtpost schreef op 02-02-2024 om 21:29:
Ik vraag mij af waarom er niet een school is die gewoon de oude boekjes erbij pakt en daar mee aan de gang gaat.
Zelf heb ik geen kinderen, maar ik erger mij als volwassene al groen en geel aan al die plaatjes overal bij. Het lijkt wel of er niets meer in gewone tekst geschreven kan worden. Overal moeten plaatjes bij: geen gewone tekst op je bankafschrift maar overal een enorm logo bij op je scherm (waardoor ik het zelf juist als onoverzichtelijker ervaar). Of een plaatje van een kledingstuk als de naam van de winkel volgens de computer van de bank vermoedelijk een textielzaak is. Vreselijk. Onrustig. Irritant. Kinderachtig gedoe.
Maar zeker voor schoolkinderen die al constant worden geconfronteerd met (bewegende) beelden, lijkt het mij nog veel belangrijker dat zij ook leren met/door geschreven tekst. Ook veel beter voor de leesvaardigheden.
Mark my words: over X jaar is elke woordelijke taal eruit. Uit ons leven, bedoel ik. Niet alleen uit de schoolboeken. Het leven bestaat dan uit kreten en plaatjes.
Mijn eveneens dyslectische man begreep ook nooit iets van zinsontleding.
Totdat hij op zijn 30ste Frans ging leren. Eindelijk viel het kwartje, dáár werd het hem eindelijk goed uitgelegd.
Mijn moeder had dyslexie, ik heb dyslexie en mijn zoon heeft dyslexie. Mijn zoon heeft "veilig" leren lezen en altijd moeite gehad met lezen. Gaat nu gelukkig goed. Maar hij heeft wel een bloedhekel aan lezen.
Mijn moeder heeft waarschijnlijk onveilig leren lezen in haar tijd (jaren 40). Echter heeft zij altijd goed kunnen lezen en las zij ook graag. Ik heb in één weekend leren lezen van mijn nicht die schooltje wilde spelen toen ik 5 was. Hoe onveilig wil je het hebben. Echter las en lees ik nog altijd heel graag.
Maar als ik dan kijk hoeveel last mijn moeder en ik van onze dyslexie hadden en hoeveel last mijn zoon ervan had dan betwijfel ik de "veiligheid" van het leessysteem. In ieder geval in de jaren 90. Arjen heeft groot gelijk dat hij de systemen aan de kaak stelt.
Mevrouw75 schreef op 03-02-2024 om 16:13:
[..]
Ik heb even geen zin het item te kijken. Gaat het over PO of VO?
Wat mij stoort is dat al die boeken ook een jaarlijks opnieuw aan te schaffen code voor het online werkboek hebben. Een online werkboek van niveau 0.
Basisschool...
Thora schreef op 03-02-2024 om 16:41:
Mijn moeder had dyslexie, ik heb dyslexie en mijn zoon heeft dyslexie. Mijn zoon heeft "veilig" leren lezen en altijd moeite gehad met lezen. Gaat nu gelukkig goed. Maar hij heeft wel een bloedhekel aan lezen.
Mijn moeder heeft waarschijnlijk onveilig leren lezen in haar tijd (jaren 40). Echter heeft zij altijd goed kunnen lezen en las zij ook graag. Ik heb in één weekend leren lezen van mijn nicht die schooltje wilde spelen toen ik 5 was. Hoe onveilig wil je het hebben. Echter las en lees ik nog altijd heel graag.
Maar als ik dan kijk hoeveel last mijn moeder en ik van onze dyslexie hadden en hoeveel last mijn zoon ervan had dan betwijfel ik de "veiligheid" van het leessysteem. In ieder geval in de jaren 90. Arjen heeft groot gelijk dat hij de systemen aan de kaak stelt.
Wat men ook vindt van al die systemen, dit soort anekdotisch bewijs slaat natuurlijk niet ergens op.
tsjor schreef op 03-02-2024 om 15:32:
'...
Daarnaast, wat iemand al schreef: aandacht voor schrijven, aaneengebonden schrift met lange, evenwijdige lussen (woorden schrijven zonder de pen van het papier te halen).
Die evenwijdige lussen zorgen voor een goede coördinatie tussen de linker- en de rechterhersenhelft heb ik ooit begrepen. en een supermooi handschrift, zoals het hele kleine handschrift van mijn vader dat nog steeds goed leesbaar is.
Niet boeken vol en alleen maar woordjes invullen, maar aantekeningen maken bij geschiedenis en aardrijkskunde. Rustig de tijd voor nemen. Hoef je alleen maar schriftjes aan te schaffen.
Tsjor
In de zesde klas kreeg ik van de hoofdmeester weer de overtrekboekjes uit de eerste klas, hij wilde me zo niet afleveren op de middelbare school.
Toen greep mijn oma in, ik kreeg een vulpen en elke week twee uur schrijfles van haar.
Ik schrijf nu in een ouderwets schuinschrift. Letterlijk schuin, want ik moet mijn papier in een hoek van 45 graden leggen, mijn hand "schrijft omhoog". (Dit schijnt een kenmerk te zijn van positiviteit, las ik ooit).
Mevrouw75 schreef op 03-02-2024 om 16:52:
[..]
Wat men ook vindt van al die systemen, dit soort anekdotisch bewijs slaat natuurlijk niet ergens op.
Nee? Dus als een kind met zeer zachte hand geleerd wordt te lezen en langer last van dyslexie heeft dan iemand die nog op de ouderwetse manier heeft leren lezen zegt niets? Prima hoor.
Mevrouw75 schreef op 03-02-2024 om 16:52:
[..]
Wat men ook vindt van al die systemen, dit soort anekdotisch bewijs slaat natuurlijk niet ergens op.
Anekdotisch bewijs deugt misschien niet, maar de resultaten bij de PISA toch wel?
Ik heb leren lezen met aap-noot-mies (was de laatste der Mohicanen), maar kon al lezen op mijn vierde. Ik had een letterplankje gesnaaid op school en was er flink mee aan de slag gegaan. Mijn kleuterjuf vond het volgens mij niet zo erg (kan het me in ieder geval niet herinneren) en heeft me laten aanmodderen. Binnen een mum van tijd kon ik simpele boekjes als Ot en Sien lezen en niet veel later kon ik een hoger niveau aan, zoals de boekjes van Wipneus en Pim of Pinkeltje.
Heel onveilig dus. Mijn zusje is twee jaar jonger en leerde lezen met boom-roos-vis. Mijn ouders snapten niet dat ze met zo'n rare nieuwerwetse methode leerde lezen en echt vlot ging het niet. Nu is het wel zo dat ik nog steeds graag lees en mijn zusje niet, maar dit is een kip-ei.
Ook had ik volgens mij geen begrijpend lezen op de lagere school. We lazen wel veel, maar dan gewoon uit een boek en deden dat soms stil, soms klassikaal. We schreven veel opstellen (mijn zoons op de basisschool maar een keer!) Verder veel grammatica, spelling (alle woorden uit de rij tig keer overschrijven) en hoofdrekenen.
Aardrijkskunde kregen we ook en ik vond topo een ramp. We leerden van een klein zwart-wit kaartje, maar de overhoring was op een grote kaart die voor het bord hing. Een enorme kaart met tig kleuren, waar de leerkracht met de stok op de plaats tikte die je op moest schrijven. Het ging altijd wel goed, maar ik zweette elke keer peentjes als er een topoblad tevoorschijn kwam.
Mijn kinderen leerden topografie van een klein kaartje met de plaatsnamen ernaast. Op de toets kregen ze precies hetzelfde kaartje, inclusief plaatsnamen, en moesten ze alleen maar de voorgekauwde naam bij het juiste cijfer invullen.
Geschiedenis was in mijn lagere schooltijd een leuk vak waar je hele lappen tekst schreef. Mijn kinderen krijgen een invuloefening waarbij ze alleen maar het juiste woord op het stippellijntje hoeven in te vullen.
Ik ben echt niet van de 'vroeger was alles beter', maar het onderwijs was mijns inziens echt stukken beter dan nu.
