Als je kind niet geholpen wil worden

Veel

Het is erg veel: dyscalculie, dyslexie, beelddenken, spelling, automatiseren., klokkijken. Lezen gaat toch goed? En rekenen: beheerst ze de basisvaardigheden? Met beelddenken bevorder je het automatiseren niet. Heeft ze genoeg succeservaringen met rekenen? Op haar eigen niveau?
Rekenbijles, beeldcoachen spellingkaarten, tefelkaarten en dan ook nog testsessies om te zien of je nog meer leerproblemen hebt. Ik zou ook afhaken als ik dat allemaal moest doen.
Ga in gesprek met de school en overleg waar de focus moet liggen. Het lijkt me dat rekenen een belangrijk punt is. Richt je daarop en zorg voor een bijlesdocent of rt'er die zorgt dat ze plezier krijgt en succeservaringen. Ik zou de rest even laten zitten.
Aan mijn dochter is ook heel wat gesleuteld. Maar het eerste dat ik leerde was: één ding tegelijk. En binnen een context die er toe doet op dat moment.

Emma

Dank. Het een heeft met het ander te maken. Als je met beelddenk systematiek werkt kan automatiseren wel beter worden en dat heeft ook effect op spelling. Nu ligt de focus juist ook op rekenen met rt. Maar ik merk dat dat toch lastig resultaten geeft juist omdat het automatiseren problemen geeft. Ze heeft wel succes ervaringen maar we zien ze niet terug op de cito. Dat boeit mij niet maar haarzelf wel. Conclusie die ze getrokken heeft is dat het geen zin heeft. Zo jammer dat kinderen ook de citoscore zien. Laat die nou voor de ouders. Maar goed zo is het nu eenmaal. Dus ik kan zeggen met voorbeelden dat het wel zin heeft en het iets makkelijker is geworden op school maar dat hoort ze niet. Ze vindt het teveel (ik oefen expres niet zelf ook nog es met haar dus het Is 1 uur per week de bijles).

Maar

Ieder het zijne/hare. Doe wat jijzelf het beste vindt voor je kind. Mijn dochter is zeer visueel ingesteld. Beelden helpen haar bij veel van wat ze doet. Dat heeft ze ook bij de reken- en taalspecialisten geleerd .

zoek een andere bijlesjuf of meester

Bijles hoeft helemaal niet vervelend te zijn. Als jullie je dochter zo ongeveer moeten meeslepen is het tijd om iemand te zoeken die wel de klik met je dochter kan maken.

Verder heb ik hier ook een dyslect in huis die altijd wel goed scoorde op avi en begrijpend lezen. Ze heeft de diagnose dan ook pas op het VO gehad. Hier hebben we vooral veel gehad aan een logopedist met als specialisatie dyslexie.

Als de DMT wel goed is kun je een aanwijzingen krijgen voor dyslexie door het afnemen van de klepel. (lezen van onzinwoorden). Bij de klepel kan er niet meer radend worden gelezen, dus zal een dyslect in de regel hierop veel lager scoren dan op de dmt.

tja

Hier hebben vijf van de zes kleinkinderen van mijn vader dyslexie en de zesde heeft iets vaags Alle zes zijn ze anders, ook allemaal op een ander niveau. Eén neef heeft gymnasium gedaan en reken maar dat hij niet uitviel op begrijpend lezen of avi-lezen dus dat zegt allemaal niets.

Mijn zoon heeft heel lang juist gedacht dat hij dom was en vrijwel zeker de school ook maar hij bleek een prima gemiddeld IQ te hebben met dyslexie. Hij kan sinds een paar weken eindelijk het alfabet foutloos opzeggen en hij is 14. De maanden van het jaar lukken nog steeds niet en zo ook het analoog klokkijken. Hij weet hoe laat hij weg moet en hoe laat hij de wekker moet zetten en daarmee is hij nog nooit te laat gekomen.

Lastig, mijn zoon zegt: doe wel de test en beslis later of je wel of geen hulpmiddeltjes gebruikt, dat vond ik ook vervelend, dan kan iedereen het zien maar de juf had het later voor in mijn rekenschrift geplakt. Dyslexie heeft niets met dom te maken.

waarom

Waarom wil je zo inzetten op extra ondersteuning als de resultaten toch goed zijn? Ik snap niet zo goed wat het probleem precies is. Valt ze nou uit of doet ze het juist goed? Uitvallen alleen op de cito's is iets waar meer kinderen last van hebben en hoeft echt niet op een stoornis te duiden.

Iets doen

Het gaat mij niet perse om een beelddenk coach. Onderzoek door psycholoog of orthopedagoog kan ook. Maar daar zit dus juist mijn twijfel. Ga ik haar laten onderzoeken terwijl zij dat niet wil? Hoe ver ga je daarin?
Het ligt ook echt niet aan de bijles juf. Dat is een topwijf die echt wel een klik met dochter heeft. Het zit echt in dochter. Zij heeft in haar koppie dat ze geen hulp wil en niet nodig heeft. Ik zie dat echter anders. Wat doe je dan?

Arm kind

Ik vind het het echt oprecht zielig voor je kind, alleen al dat zij uitspreekt dat zij het gevoel heeft dat jullie als ouders haar misschien wel som vinden zegt genoeg over hoe laag haar zelfbeeld is.

Zelf heb ik met oudste ook het een en ander meegemaakt op school.
Ik zou jullie absoluut aanraden echt een specialist in te schakelen om een eventuele oorzaak te vinden.
Zou ook stoppen met alle bijles en het even aan school overlaten.
Dit getrek en gedoe kan namelijk nog een lelijk staartje krijgen.

Mijn zoon heeft door veel gepush enorme faalangst gekregen met als gevolg dat hij helemaal dicht klapt als hij getoetst wordt.

Schakel een orthopedagoog in, als er wat aan de hand is kun je vanuit daar verder werken en zijn de mogelijkheden veel groter.

even heel eerlijk

"Nog meer duwen en trekken maakt haar alleen maar onzeker (jullie vinden mij niet goed genoeg, ik ben dom daarom moet ik bijles, ik wil geen hulpmiddelen(tafelkaart bv)"

Als ik je verhaal zo lees, is het eerste wat in mij opkomt: arm kind. Ze zit nog maar net in groep 6 en blijkbaar sleep je haar al een tijdje naar bijles, coaches etc (vanaf wanneer, groep 5, groep 6?).
Waarom eigenlijk? Luister naar je kind: "jullie vinden mij niet goed genoeg". Dat is toch erg? Op mij komt het zo over dat je haar inderdaad niet goed genoeg vindt. Logisch dat ze geen plezier heeft in leren: blijkbaar is ze er niet zo goed in, maar ze moet toch van jullie. Stel dat ze niet zo goed is in -ik noem maar wat, pianospelen, of turnen- maar ze moet toch elke dag oefenen want misschien wordt ze er toch nog goed in. Nu is muziekles of sport wel wat anders dan school, maar toch. Een zo hoog mogelijke vervolgopleiding is ook weer niet zó heilig. Mensen op het vmbo zijn denk ik niet ongelukkiger dan op het vwo, denk ik. En in het geval van je dochter, ik weet niet wat voor niveau je voor ogen hebt voor haar, maar stel dat ze met moeite op havo/vwo komt, dan moet ze weer aan de bak met bijles, hulpmiddelen etc. Als ze het niveau niet echt heeft dan strandt ze misschien heel hard in het hoger onderwijs met een fikse studieschuld. Of ze maakt wel haar studie af en raakt net als zoveel jonge mensen arbeidsongeschikt wegens psychische omstandigheden.

Iemand die jou er aldoor op wijst op wat je had kunnen zijn of hebben, dáár wordt je pas ongelukkig van. Dat je dochter zo protesteert lijkt me een heel duidelijk signaal. Ik zou een tijdje stoppen met duwen en trekken en kijken waar het schip strandt.

waarom?

Waarom moet je dochter geholpen worden en waarvoor?

Als ik het zo lees gaat het met de meeste vakken op school goed. Behalve rekenen. Dat is bij meer kinderen zo. Bij mijn dochter ook.

Je hoeft je kind niet te bestuderen om te kijken wat er allemaal wel niet mis met haar kan zijn en een reden vinden waarom ze iets niet kan. je moet er ook niet altijd iets mee.

Je dochter heeft helemaal gelijk. Laat het nu gewoon even zoals het is. Laat het aan de school over om haar rekenen te leren. Neem desnoods een abonnement op Squla. Zet je haar niveau een klas lager zodat ze zelfvertrouwen krijgt en als ze dan zin heeft maakt ze wat sommen.

Dank voor jullie reacties.

Ze scoort over de gehele linie D en E op de cito. Op de methode toetsen en op AVI scoort ze iets beter (avi eind 7 (zit nu begin groep 6). Ze heeft absoluut een probleem met automatiseren. De vriendjes van 10 bv snapt ze vandaag maar morgen is ze ze weer vergeten evenals de tafels. Daar kwam ze lange tijd goed mee weg omdat ze best een slimme meid is dus rekenen op je vingers e.d kan nog wel in groep 4 en 5 maar eind 5 en nu in 6 echt niet meer. Vorig jaar kreeg ze "gedragsproblemen: : driftbuien, niet slapen, ruzie met vriendinnen, niet naar school willen etc en kwamen we erachter dat het rekenen haar echt wel dwars zat. Toen zijn we bijles gaan doen en verdwenen de "gedragsproblemen" maar de citos verbeterden niet. Wij waren allang blij want zien graag een blij kind in de schoolbanken zitten, die citos vonden wij zelf niet zo interessant ook omdat ze juist op de methode toetsen het nog wel redelijk doet. Maar zelf trok zij de conclusie: zie je het helpt niet die bijles. Ja en dan kan je praten als brugman. Voor haar ging het blijkbaar wel om de cito en dat heeft ze ons echt NOOIT horen zeggen. Dat is iets wat er toch impliciet in zit omdat ze die cito ook communiceren met de kinderen en de kinderen dit met elkaar vergelijken.
Via school zijn er door de IB er wel testjes afgenomen en het valt mee hoor met haar zelfbeeld . Zeker op sociaal niveau is dat erg hoog gelukkig. Alleen inderdaad op het gebied van bepaalde competenties niet oa rekenen. We gaan sowieso stoppen met de bijles en verder trekken we niet zoveel want dat was juist ook mijn vraag. En ik krijg hier toch ook een soort dubbele boodschap. Precies dat waar ik zelf ook mee zit. Schakel een orthopedagoog in....ehm ja maar ik moet ook stoppen met trekken? of bedoel je zonder haar erbij, zelf gaan praten met een orthopedagoog? Als zij daarheen moet dan gaat ze dat nl niet willen. Dus dan komen we ook niet achter een oorzaak. Dat is nu juist precies waar het om draait. En oorzaak???? hoezo wat is er mis met mij dan? dat gaat ze dan onherroepelijk zeggen en als ik dan zeg we willen je helpen met bv rekenen dan zegt zij: ik HOEF NIET GEHOLPEN TE WORDEN! na ja dat. Enorme sterke wil, weet heel goed wat ze wil, en is tegelijkertijd op bepaalde vlakken inderdaad heel onzeker. Maar ik denk dat ik het los ga laten en haar zelf laat komen als zij vindt dat ze ergens last van heeft. Ze moet meer regie krijgen op dat stuk. Er wordt blijkbaar in haar ogen teveel over haar besloten en over haar gevonden, terwijl wij juist haar erbij betrekken. Ze mag ook bij de gesprekken zitten met ons en de IB er zodat ze zelf kan aangeven wat ze wil maar daar wil ze niet bijzitten. Maar dat er over haar besloten wordt is deels ook niet te vermijden want ik zie als ouder de lange termijn en ik zie waar ze tegenaan loopt en ik zie een oplossing. Zij gaat gewoon door en hoopt dat het over waait....misschien is dat dan haar weg en moet ze het echt zelf ondervinden.

Niet alles gaat goed

Ik ben het er niet mee eens dat het allemaal wel goed gaat zoals wat anderen zeggen. Ze heeft moeite met de spellingsregels, met automatiseren en met klokkijken. Houd er rekening mee dat dyslexie kan verbloemen dat ze gewoon een slim of gemiddeld slim kind is en dat zou jammer zijn. Praat daar met haar over, zo stroomt ze af op een laag niveau en dan kan Creabea wel weer roepen dat ze daar ook gelukkig zijn maar dat is het punt niet. Volgens mij is Creabea iemand die niet begrijpt hoe je je kind kan helpen thuis omdat haar kinderen dat niet willen maar misschien was dat iemand anders?

Juist door dit door te laten gaan zal ze last krijgen in de klas (snap je de klok nu nog niet, ken je de maanden van het jaar nu nog niet, de seizoenen ook niet) daar heeft mijn zoon veel ervaring mee en dat doet een kind ook geen goed.

Je vindt haar goed genoeg maar je ziet dat ze niet op het niveau van haar kunnen werkt en dyslexie is niet iets waarvoor je je hoeft te schamen.

Ik zou het heel goed in de gaten houden, als dit te lang duurt is dat ook niet goed. Juist doordat ze het goed doet op begrijpend lezen en avilezen etc is het extra jammer dat ze zo uitvalt op rekenen (tafels is een groot probleem bij dyslexie) en spelling.

savinja en creabea

Precies Savinja dat is het punt. Zij heeft zelf geen problemen met uitstromen op een laag niveau want ze wil bakker worden. ....dat wil ze nu....9 jaar.....Ze staat niet open voor verdere argumenten nu van mij over dat ze meer keuzes heeft als ze iets hoger uitstroomt en dat ik me afvraag of ze daar gelukkig wordt als er meer in zit en dat je ook bakker kunt worden ook al ga je naar de havo. Na ja goed.

Creabea we slepen haar helemal niet overal naartoe. Dat is juist het punt. Het enige dat ze doet is sinds april 1 x per week een uur bijles rekenen. Thuis doe ik al helemaal NIKS met schoolwerk want dat levert ruzie op. Coaches en dergelijke is ze juist nog nooit geweest. Onderzoek voor dyslexie ook niet. Orthopedagoog ook niet. Terwijl ik denk dat het wel zou moeten. Dat is juist het probleem. Zoveel duwen we niet en toch heeft ze daar nu al problemen mee. Daar zit juist mijn enorme twijfel.

automatiseren

Mijn twee kinderen (ongeveer in de leeftijd van jouw dochter) hebben allebei automatiseringsproblemen. Deze kinderen moeten veel meer oefenen om de tafels te automatiseren (en al het andere).

Je moet, terecht, bij deze kinderen heel alert zijn op achterstanden..

Op deze leeftijd willen ze dit soort dingen vooral zelf doen.
Heb je een een tablet? Daarmee hoef je er niet naast te zitten (ik zit in dezelfde ruimte en doe mijn eigen dingen en het geluid van de ipad moet aan). Er zijn allerlei apps te vinden die zij zelf kan doen: apps om tafels te automatiseren (tafelkluis is een hele handige bij automatiseringsproblemen), apps voor topografie (topokluis), klokkijken (klok coach met 4 niveaus bij analoog en digitaal en tijdverschil rekenen). Mijn kinderen moeten van mij (ook in de vakanties) elke dag 2 tafels doen en een deel klokkijken. Met tafelkluis kan jij (onder mijn tafeloverzicht) ook zelf zien welke tafels extra oefening nodig hebben. Dit gebeurt bij ons in de ochtend en ze kunnen daarmee iets verdienen).

Neem in het begin kleine stapjes, leg de lat iets lager zodat het zelfvertrouwen toeneemt. Hopelijk raakt ze uit de irritatie en paniektoestand.

Beloon vooral de inzet en nog niet het cijfer dat ze heeft. Dat cijfer, negeer dat volkomen want daarmee haal je nu de spanning weg. Als de inzet wat vanzelfsprekender is geworden, worden cijfers vanzelf ook beter (ik beschouw het als een welkom bijproduct). Maar blijf vooral die inzet belonen.

Toch zijn die van mij ook op bijspijkerles voor spelling geweest en dat riep dezelfde reacties op. Ik heb toen uitgelegd dat het niet is omdat ze dom zouden zijn (juist niet, want dan wisten we al dat we er niets aan konden doen). Ze zijn veel slimmer dan die E of D. Vergis je niet, dat lijkt voor een kind onbereikbaar. Dus ik vroeg ze steeds om het samen te doen (bijlesleraar en wij als ouders). En niemand hoeft het te weten. Na een paar weken ging die schaamte weg en spraken ze er openlijk over. En de leerkracht gaf de klas elke dag dictee (dat hielp extra, bij het automatiseren: een niet onbelangrijk deel ervan was dat de klas dus ook extra oefening nodig had).

Ik denk niet dat je een kind dat dwars en boos is, goed kan onderzoeken. Niet nu, maar wel later. Eerst rust. Gebruik deze tijd eerst om de regelmaat van 't oefenen onder de knie te krijgen.

Sterke dochter

Ondanks alle drukte om haar heen, is ze heel duidelijk in wat ze wel en niet wilt. Wat mij opvalt, is dat je (onbewust) toch laat merken dat ze niet goed genoeg is. Bakker willen zijn, dan ga je de discussie met haar aan. Het moet een hogere opleiding zijn in de richting waar ze juist zo'n moeite mee heeft.

Complimenten voor haar, dat ze al zo goed weet hoe ze plezier in school kan houden. Neemt niet weg dat van een goede bakker ook bepaalde vaardigheden worden verwacht, die ze of met hard oefenen of handigheidjes onder de knie moet krijgen.

Laat haar maar even dobberen zonder druk op haar schouders. Dat zou ik doen in goede samenspraak met haar en haar leerkracht. Misschien helpt dat genoeg, misschien blijft ze worstelen met automatiseren. Dan kan jij haar weer benaderen in een open gesprek wat de volgende stap wordt.

Testen door een deskundige is de eerstvolgende stap na de periode van rust als het probleem hardnekkig blijft. Zoals een kind dat slecht ziet, ook eerst wordt bekeken door een oogarts voordat het juiste hulpmiddel wordt opgehaald.

beelddenkertje en savinja

"we slepen haar helemal niet overal naartoe. Dat is juist het punt. Het enige dat ze doet is sinds april 1 x per week een uur bijles rekenen."
Sorry, zo kwam het niet over, het klonk alsof je al een tijdje met haar in de weer was en allerlei diagnoses klaar had liggen (en ik geloof dat andere mensen je berichtje ook lazen als een pushende ouder Tja, dat is lastig. Dan sluit ik mij aan bij Fruitella: eerst even rust, en als de rust is weergekeerd, laat het onderzoeken. Als het werkelijke probleem niet bij het rekenen ligt, maar een diepere oorzaak heeft, helpt die bijles ook niet. Dat zal je dochter misschien ook wel door hebben.

"Creabea wel weer roepen dat ze daar ook gelukkig zijn maar dat is het punt niet. Volgens mij is Creabea iemand die niet begrijpt hoe je je kind kan helpen thuis omdat haar kinderen dat niet willen"
Savinja, ik weet niet waar je het over hebt...

creabea

Ja ik snap dat je het zo leest, ook al staat het er niet. Ik schrijf wel hoe lang blijf je duwen en trekken aan een kind. Dat komt denk ik omdat wijzelf natuurlijk al heel lang dit zien en wij daar zelf als ouders met elkaar al een tijdje mee bezig zijn en op school.
Het is zeker knap dat ze al zo goed weet wat ze wil maar dat is tegelijk haar valkuil. Ze zet zichzelf daarmee helemaal vast ook met denkbeelden als : ik ben dom. Ik wil juist met haar bespreken dat wat je de ene keer denkt niet voor de eeuwigheid hoeft te gelden. Dat je niet dom BENT maar je je soms zo kan VOELEN maar dat dat niet betekent dat je er niks mee kan doen. Dat je nu als je 9 bent misschien wel bakker wil worden en aan vmbo genoeg hebt maar dat je misschien als je 14 bent toch wel juf wil worden en je dan aan vmbo niet genoeg hebt. En natuurlijk kan je daar altijd nog komen. Dat is het punt niet. Ik wil graag eruit halen wat erin zit. Ik zie dat er meer inzit maar dat zij zichzelf dwars zit. Daar wil ik mee helpen en begeleiden maar ik zie nu even niet meer hoe. Volgens mij zijn wij juist helemaal niet pusherig of prestatiegericht. Ik wil gewoon een blij kind op school, maar dat gaat niet vanzelf en dat moet dochter ook inzien.....maar goed dat ziet ze nu niet helemaal dus inderdaad rust en van daaruit verder.
Het is een kind dat echt ZELF moet ondervinden. Al vanaf kleuter dikke strijd elke dag over kleding omdat ze in sandalen naar school wil in de winter. Dan kon je ze opruimen maar ze WIST dat ze ergens waren. Dan werd de hele keet omgekeerd.....en dan kwam ze thuis. Toch wel koud gehad, dat was toch niet zo'n goed idee mama.... . Met ALLES.....

Duwen en trekken, vmbo

Aan kinderen met automatiseringsproblemen moet je trekken en duwen want de ontwikkeling gaat niet op alle pinten vanzelf. Best vermoeiend als ouder. Liefst wel in harmonie met je kind want een kind waar je alleen maar aan trekt, gaat met z'n hielen in het zand. Maar deze kinderen hebben ook door die automatiseringsproblemen een laag zelfbeeld: het lukt anderen wel, mij niet.. . En als je de problemen bespreek, maak je die groter. Bespreek dus de kansen en geef haar het gevoel dat je het samen doet, waar zij het wil.

Lees anders eens een boek over executieve functies (bijv die van Peg Dawson, Slim maar.. ). Hier ook een die ontzettend tegendraads is: vaak genoeg was het enige dat ik kon doen piket paaltjes neerzetten en afwachten. Nu hij medicijnen ivm adhd krijgt, zit hij wel meer in de meewerkmodus maar het blijft ingewikkeld. Hij moet vooral het gevoel hebben dat hij zelf iets te zeggen heeft over hoe, wanneer en wat. Deels mag dat ook maar dat houdt wel in dat we niet willen dat er op het laatste moment nog iets moet: dat mislukt vaak.

Op 't VMBO kan je heel gelukkig zijn. Je kan overal heel gelukkig zijn. Wat het ook is, je bent er alleen gelukkig als het bij je past. Als je op 't VMBO zit en je moet op je tenen lopen, ben je er niet gelukkig. Ook niet als het te makkelijk voor je is en je verliest je motivatie om er iets voor te doen. Of als het een VMBO is waar geen mensen op zitten die bij je passen. Hetzelfde geldt voor 't Gym.

Het wringt bij mij

Hoe je de gesprekken met jouw dochter beschrijft. Ik gok dat die sterke wil niet van een vreemde komt. Klopt dat?
Het voelt allemaal zo zwaar, terwijl ze nog zo jong is. Alsof je niet meer van haar kan genieten, ze is haar leerprobleem geworden. Ik sta niet in jouw schoenen, maar uit de korte beschrijving denk ik, er wordt over haar gepraat, niet met haar. Dat werkt niet.

Voor jou en voor haar is het fijner om even met haar mee te gaan. Mag ik iets adviseren? Ga eens met haar bakken. Van scratch af en oplopend in moeilijkheidsgraad. Zij regelt, jij volgt. Je ziet vanzelf wel waar haar frustratiepunt zit als je haar observeert. Niets mee doen, alleen observeren. Kan ze met grote hoeveelheden overweg? Is ze creatief? Is ze precies? Langzaam, snel, pakt ze de leiding? Plannen, rampen oplossen?

Dan zie je wat er in zit zonder de druk van de schoolse dingen. Mijn dochter was een ramp in het basisonderwijs. Ze is nu volkomen op haar plaats en begint vol zelfvertrouwen aan haar toekomst. Als patissier. Zoek maar op. Met nog steeds een afkeer van Engels. Dat wel.

He, vergeet niet om te lachen en lol te maken.

Wel trekken

Ik snap niet helemaal waar je dochter nou precies moeite mee heeft en ik heb nog niet alles gelezen.. Maar onze dyslectische dochter met een mega automatiseringsprobleem is echt opgeknapt na de officiële diagnose. Tijd van acceptatie is gekomen. Computer met Kurzweil, A3 formaat werkjes enzovoort. Nee, het is niet leuk of makkelijk maar wel nodig. Niks doen is geen optie. Dan gaan we groep 8 uit op groep 3 niveau.

waarom?

"Dat je nu als je 9 bent misschien wel bakker wil worden en aan vmbo genoeg hebt maar dat je misschien als je 14 bent toch wel juf wil worden en je dan aan vmbo niet genoeg hebt."

Waarom heb je het over dit soort dingen met een kind dat net in groep 6 zit? Daar is zij toch helemaal niet mee bezig? Dat zegt haar toch niks? Laat haar lekker haar bakkersdroom houden en zeg gewoon dat je daar ook heel goed je best voor moet doen op school.

Mijn zoon zit in groep 7 en heeft nauwelijks een idee van alle verschillende niveau's. Dat zullen wij dit jaar met hem gaan bespreken, maar ik snap niet waarom zij daar al mee bezig moet zijn.

Sorry maar dat beeld van die pushende ouder blijft zo toch bestaan hoor.

Laat het los, hou het leuk. Geloof me, dit is een strijd die je niet gaat winnen dus zorg ervoor dat zij het idee heeft dat ze in charge is.

Juist wel oefenen

Ik zou haar juist niet te veel keuzes geven. In eerste instantie toch maar eens gaan kijken wat er nu precies aan de hand is (zo maar oefenen heeft ook weinig zin) en of er inderdaad sprake is van dyslexie. Dan is de aanpak toch weer anders.
En afhankelijk van wat er uitkomt een schema maken met oefenen en wanneer. Leuke beloning er tegen over stellen als ze goed mee werkt.
En verder geen zware gesprekken aangaan met haar of haar te veel ruimte geven om er onder uit te komen. Ik zou uitleggen dat iedereen moet oefenen voor school en dat de een nu eenmaal iets meer moet oefenen dan de ander net zoals de een ook meer moet oefenen met sport of muziek. En dat het niks met haar als persoon te maken heeft maar dat we allemaal moeten proberen om ons werk zo goed mogelijk te doen.

Hier heb ik juist gemerkt dat hoe minder ruimte ik gaf aan mijn kind om in discussie te gaan hoe meer rust er was.

Verder ook niet alles laten overheersen door school. Je oefent bijvoorbeeld 2 of 3 keer in de week en daarbuiten gaat het niet over school.

Tijdstip van oefenen verschilde hier. Hier was mijn zoon erg gevoelig voor oefenen vlak voor het naar bed gaan en dan later naar bed mogen. Dan wilde hij wel oefenen gewoon om later te mogen gaan slapen. Dat werkt goed als je een kind hebt wat 's avonds nog alert is. Bij mijn dochter werkte het veel beter om 's ochtends vroeg voor school te oefenen of gelijk na school.

Diverse reacties

Dank allemaal voor het meedenken. Het is zo lastig om in zo n korte post iets te vertellen zonder daarmee het hele plaatje geweld aan te doen en dat gebeurt toch. Dat kan ik jullie niet kwalijk nemen natuurlijk. Maar de gesprekken zijn juist niet zwaar. Zijn altijd met haar en niet over haar. We lachen heel veel en ik oefen expres NIET. Dan ontploft ze. Ze doet het gewoon niet. Ik verpak elke oefening met zakgeld, met korting op een speelgoedje, bij een recept (goh hoeveel heb ik nou hiervan nodig als we met 4 mensen zijn). Zij bakt al gigantisch vaak en helemaal zelf zonder hulp. Ik zit erbij met een kop thee en mag puin ruimen . Ze zegt juist: ik bhoef mijn best niet te doen op school. Ik word bakker dat is gewoon het laagste. Dus dat lukt sowieso wel. Ze is echt niet gek. Ik hoef haar niks wijs te maken want dat heeft ze allang bedacht en bij een open dag gevraagd aan de bakker himself.
Ze is ontzettend creatief. Zij kan van niets iets maken en weet pas wat ze maakt als het af is. Ze bedenkt dat niet vantevoren. Ze pakt iets en het wordt iets. Echt heel bijzonder. Dus ik zeg ook vaak: de een kan goed rekenen, de ander goed sporten, en een ander is heel creatief. Maar alles in de maatschappij is ingericht op lezen en rekenen dus dat voelt ze toch aan dat dat hoger aangeslagen wordt.

Ik vind de tips van de tafelapps e.d wel een goede.
En misschien toch een onderzoek maar ik weet alleen nu even niet hoe ik dat moet aanpakken dus eerst maar even niks voorlopig denk ik.
Maar Jaina hoe bedoel je niet teveel keuzes geven? Als ik zeg: kom we gaan even een tafel oefenen of paar sommetjes dan gaat ze of expres foute antwoorden geven en dat doet ze misschien ook om te maskeren dat ze het echt niet weet of ze loopt krijsend naar boven. Moet ik haar dan straffen? dat wil ik dus pertinent niet. Het is al zo ingewikkeld allemaal. Belonen, extraatjes, langer opblijven, ze doet het 2 x en dan boeit het haar gewoon niet meer. Dat was als peuter al met de stickers: dan zei ze gewoon: ik heb geen zin om in bed te blijven s nachts. Dan maar geen sticker.
Anway ik ga stoppen met de bijles eind oktober (dat hadden we al beloofd), ik ga binnenkort weer met de juf zitten, ik ga kijken of ik een leuke app kan vinden voor de tafels, ik hou het in de gaten en kijk of er toch psychologisch onderzoek nodig is en hoe de juf dat ziet (nu een andere dan vorig jaar).
En zeker blijven we ontzettend veel lachten en knuffelen

Beste Beekddenkertje,

Ik kwam met het voorstel orthopedagoog omdat jij in de eerste post beschreef dat jij een vermoeden hebt van discalculatie.
Wij hebben destijds een ortopeadagoog ingeschakeld omdat zoon hele ernstige gedragsproblemen op school liet zien in vorm van driftbuien.
Thuis was hij het meest voorbeeldige kind.

Leerkrachten schetsten mijn zoon als onhandelbaar monster daar.
Wat bleek bij de orthopedagoog , onze zoon kon de druk vanuit huis om te presteren niet handelen en dat uitte hij in vorm van driftbuien.
Wij zijn zeker nog twee jaar bezig geweest om de wonden te helen.
En wij zijn er nog niet.

Daarom wil ik je meegeven om naar je kind te luisteren en haar te nemen zoals zij is,
School weet echt wel hoe zij kinderen moeten helpen, omdat bij ons de resultaten op zich lieten wachten hadden wij daar geen verstouwen in.
Uiteindelijk toch bi de ortho terecht gekomen via school (wordt san ook vergoed) en zijn ons veel dingen die wij als ouders verkeerd doen (pushen, meer vragen dan erin zit) duidelijker geworden.

dwars

Maar Jaina hoe bedoel je niet teveel keuzes geven? Als ik zeg: kom we gaan even een tafel oefenen of paar sommetjes dan gaat ze of expres foute antwoorden geven en dat doet ze misschien ook om te maskeren dat ze het echt niet weet of ze loopt krijsend naar boven.

Ja, dat was hier ook (nouja, eerder alles expres vies of stuk maken, spugen, schelden, driftig worden, s;laan) en dat is heel lastig. Allemaal angst en onvermogen: want die taken zijn moeilijk en op een gegeven moment lijken ze zo groot. Blijf kalm, ga niet in discussie Die driftbui zit je uit. Ik legde het werk op tafel en hij mocht pas zijn eigen dingen doen, als het klaar was. Hij is dagen alleen maar boos geweest en onderwijl verwijten maken dat het zeker perfect moest zijn. Je kan er lang over doen, moeilijk over doen of je doet ze en dan ben je klaar. En dan kan je wat leuks doen! Nee, het hoeft niet perfect maar ik wil wel dat je begint aan die 5 sommen. Dat wordt na een tijdje een gewoonte. Dat is stap 1. En stel dat het een keer goed gaat, geef dan geen extra werk: klaar is klaar.

De volgende is ze doen en je best er op doen.
Ik heb op een gegeven moment de opties voorgelegd (blijven zitten) want: hoe je het ook wendt of keert, die tafels moeten worden geleerd. Leer je ze nu niet, moet het net zo lang over tot het wel lukt. Helaas maar waar, ik wou dat het anders was maar zo is het. Maar dan wil ik wel zien dat jij je best doet en zoniet, maak je ze nog een keer. En ik kan je helpen met het juiste moment plannen, zorg voor de juiste sfeer met wat lekkers. Fouten maken mag (en als bijna alles goed is, wat heus niet moet, ga je naar het volgende level), maar expres fout doen, niet. Wij hebben het hem ook uitgelegd in termen van een computerspelletje (jij wilt toch ook zeker naar het volgende level).

Begin daarom met de makkelijke(re) dingen, dan overwint ze de angst misschien. Want het belangrijkste is toch eerst werken aan de juiste werkhouding. Dat is de basis. Maar misschien heeft jouw dochter ook last een korte concentratiespanne. Dat maakt het wat lastiger maar dan is een paar keer kort beter dan een keer lang.

Hou het in het begin kort en krachtig: kent ze de tafel van 2 goed, dan doe je er nog een bij (dan blijft ze die succeservaring hebben).

Dit jaar (wie had dat nou gedacht, wij niet) wil hij zijn weektaak niet pas op vrijdag af. Hij doet liever geen huiswerk maar hij doet het tenminste wel. En hij kijkt het na (als ik het zeg) zodat hij van zijn eigen fouten leer. En ik zit nog steeds ergens in de kamer en doe de post, lees de krant.

En dat zij nu bakker wil worden, dat is haar droom, nu. Misschien komt ze er op terug, misschien niet. Als ze voor ze bakt, toch even de tafel van 2 oefent, kan ze daarna gezellig bakken.

Kind met karakter

Volgens mij is jouw dochter een pittige dame met een eigen wil.
Hoe leuk is dat?!
Het is ook erg lastig om op die leeftijd een kind gemotiveerd te krijgen om te oefenen, misschien kun jij inderdaad met leerzame apps beginnen.
Ambeasoft is ook speels opgebouwd en tegelijkertijd leerzaam.

Blijf het vooral leuk hebben met dochter, als zij nu al precies weet wat zij wil dan komt zij er wel.

Beelddenkertje

Als je bepaald hebt dat ze bijvoorbeeld 10 sommen moet maken of 15 minuten moet oefenen dan moet je ook echt doorzetten. Dus huilen, woedend de trap opstormen, gaan klieren, niks doen... allemaal prima maar uiteindelijk moet ze het werk doen al kost het de hele avond. Dat levert een aantal keer enorm drama op maar in de meeste gevallen hebben ze uiteindelijk wel door dat verzet geen zin heeft. Jij geeft gelijk al aan dat je niet wil straffen. Dat zal je dochter ook wel doorhebben en weten en die maakt daar handig gebruik van.

Je dochter komt over als een intelligent. verbaal begaafd en slim maar koppig kind. Dat zijn allemaal geen slechte dingen maar ze zal ook moeten leren dat je soms moet buigen. Je geeft haar nu veel ruimte voor discussie (maar ik word toch bakker) en je geeft allerlei redenen waarom ze niet hoeft te kunnen rekenen en die kan zij makkelijk weerleggen. Je gaat dus echt in discussie over het nut van school. Bij sommige kinderen werkt dat inderdaad het beste: logische argumenten, gesprek voeren. Bij haar blijkbaar niet. Ik zou dus die discussie afkappen. Ze moet gewoon haar best doen op school. Ik heb zelf gemerkt dat ik bij mijn verbaal begaafde & eigenwijze kinderen echt heel duidelijk en ferm moest zijn. Die lopen namelijk redelijk makkelijk over je heen. Het zijn prima eigenschappen als je er mee om kan gaan maar je zult ook moeten leren oms soms gewoon dingen te doen of je het nu wel of niet nuttig vindt.

Zoals je haar beschrijft is ze intelligent en als er iets is wat haar leerproces blokkeert (dyslexie, dyscalculie) dan is dat gewoon zonde.Dan kan ze veel meer dan wat ze nu laat zien & zal ze waarschijnlijk ook beter thuis zijn op een hogere vorm van onderwijs.

oei die valkuil herken ik

Pas hiermee op. Mijn zoon dacht precies zo. Alles was uitgestippeld. Basisschool gaf vmbo basis advies maar het vo gaf een drempeltoets en hij moest naar het praktijkonderwijs. Uiteindelijk op een andere school wel aangenomen en hij doet het prima. Hij heeft dyslexie heeft altijd veel geoefend maar pas op voor de rekentoets! Bakker willen worden is niet genoeg meer. Rekenen moet echt goed gaan. Hij had E voor spelling. D voor rekenen en C voor begrijpend lezen.

beelddenkertje

blijkbaar is de druk toch te hoog, je dochter heeft in elk geval drommels goed door dat jij het héél belangrijk vindt dat zij goed presteert op school.

"Ik verpak elke oefening met zakgeld, met korting op een speelgoedje, bij een recept (goh hoeveel heb ik nou hiervan nodig als we met 4 mensen zijn)" Daarmee maak je het wel heel belangrijk. Leuke dingen worden gekoppeld aan een prestatie op rekengebied. Inmiddels is je dochter zo ver dat ze al bij voorbaat de kont tegen de krib gooit (want ze kan het niet, of heeft in haar hoofd gezet dat ze het niet kan). Met als bijkomend gevolg dat ze ook al niet het extraatje heeft gekregen. Een driedubbele teleurstelling: zijzelf wordt steeds geconfronteerd met haar onvermogen, ze wéét dat ze jou teleurstelt en ze loopt iets leuks mis.

Kijk meer naar haar positieve kanten! Het kan wel zijn dat lezen en rekenen in de maatschappij hoger worden aangeslagen, maar jij bent nu onbedoeld al bezig haar aan te praten dat haar kwaliteiten er niet toe doen, maar dat ze goed moet zijn in datgene wat haar niet ligt. En je zegt het zelf, het is een persoon die zelf moet ontdekken wat goed voor haar is (de sandalen in de winter). Heb een beetje vertrouwen dat het goed komt. Ze komt vanzelf tot het inzicht dat als ze een vervolgopleiding wil doen (tot bakker, of misschien een ander creatief/ambachtelijk vak) dat ze wel enig niveau zal moeten hebben. En misschien is ze wel een fantastische stapelaar; iemand die echt weet wat ze wil komt er wel, toch?

Ik verwijt je niks persoonlijk, het is de maatschappij die mensen in de ratrace duwt, maar naar mijn idee is dat een heel schadelijke ontwikkeling. Het hoogst mogelijke moet worden berijkt, en als je dat niet kunt of daar geen zin in hebt (nog erger), dan ben je een loser. Heel erg dat kinderen zich daar al bewust van zijn! Ik wil overigens niet zeggen dat je dan helemaal niks mag doen en je dochter moet laten zwemmen. Wel goed dat de bijles voorlopig stopt; zoek eerst uit wat de oorzaak van haar leerprobleem is en dan kun je evt. gericht actie ondernemen.