Agressief zoontje
Hi dames!
Ons zoontje van 6 zit de laatste weken niet zo lekker in zijn vel.
Op school slaat, schopt en scheld hij veel. Ik heb hem al meerdere keren moeten ophalen uit school.
Thuis is hij heel agressief tegen zijn broer van 8 en broertje van 2 en ook tegen mij. Schoppen, slaan, schreeuwen, schelden...
Zijn broer van 8 wil niks meer met zijn broertje te maken hebben, wat ik best snap. Hij is bang geworden voor zijn broertje van 2 jaar jonger.
Zoon van 8 wil ook graag erop uit, anders gaat hij zich vervelen. Maar zoontje van 6 heeft hier op het moment geen energie voor. Dan vindt zoon van 8 het weer de schuld van zijn broertje en ontstaat er weer ruzie. We proberen zoon van 8 wel zoveel mogelijk met vriendjes te laten spelen, maar hij wil ook gewoon eens thuis zijn. Maar voor hem voelt thuis niet meer veilig...
Zoontje van 2 heeft nog niet echt besef ervan. Maar o, wat kan hij zijn broer van 6 goed uitlokken...
En dan heb je ook nog een zusje van 0, waar zoontje van 6 helemaal verliefd op is. Door haar wordt hij echt even helemaal rustig, maar ik durf als ze bij elkaar zijn ook geen seconde weg te kijken.
Ik ben zo wanhopig... Het was zo'n sociaal jongetje en nu opeens dit! Zou hij een gedragsstoornis hebben? Alvast heel erg bedankt...
wat heftig zeg! Wie is er nu betrokken bij jullie zoontje op professioneel gebied?
Heb je een idee waar dit gedrag vandaan komt, en is het gedrag al langer bestaand of pas net gestart?
Tatemae schreef op 12-03-2023 om 13:30:
wat heftig zeg! Wie is er nu betrokken bij jullie zoontje op professioneel gebied?
Heb je een idee waar dit gedrag vandaan komt, en is het gedrag al langer bestaand of pas net gestart?
Bedankt voor je reactie. Een maand geleden begon dit gedrag, maar de laatste week is het toch wel erg toegenomen. Waar dit vandaan komt, geen idee. Er is niks in de omgeving gebeurd voor hoeverre ik weet.
School is erbij betrokken, maar vindt dat we nog wel even kunnen afwachten. Ik weet het niet hoor...
Omdat je het hebt over dat hij opeens zo veranderd is, denk ik dat er iets gebeurd is. Het zou de geboorte van zijn zusje kunnen zijn. Een baby erbij verandert de gezinsdynamiek, en ook al vindt hij haar heel lief, het kan toch zorgen voor een gedragsverandering. Ik zou om te beginnen inzetten op 1-op-1 aandacht voor je zoon. Ik snap dat dat lastig is met 4 kinderen, maar vaak werkt dat wel heel goed. En ik zou juist vooral hem zoveel mogelijk bij vriendjes laten spelen, en niet de oudste. Want die kan nu het gevoel krijgen dat hij weg moet (naar vriendjes) terwijl zijn vervelende broertje wel thuis mag blijven. Ook 1-op-1 aandacht voor oudste is heel belangrijk.
Is er familie in de buurt die zich af en toe over de jongens kunnen ontfermen? Logeren bij opa en oma of ooms of tantes? Ik zou nu alle hulp vragen en accepteren die je kunt krijgen.
Heeft de juf of meester enig idee waar zijn gedrag vandaan kan komen? Hebben jullie helder wat het agressieve gedrag triggert? Verder zou ik proberen om hem zoveel mogelijk af te leiden, en zet hem zoveel mogelijk in een rol als ‘grote broer’. Geef hem wat taakjes en verantwoordelijkheden zodat hij zich groot en gewaardeerd voelt.
Ook zou je kunnen kijken naar bijvoorbeeld boksen, judo, karate of krav maga. Dat zijn allemaal sporten waar ze leren respect te hebben voor ‘de tegenstander’ en waar ze leren hun agressie/boosheid/emoties fysiek uit te leven. Dat kan hem handvatten geven om ook thuis met zijn emoties om te gaan.
En als je denkt dat hij hulp nodig heeft op emotioneel vlak, zou ik via de huisarts of de IB-er van school eens informeren naar een goede speltherapeut. Dat is een heel laagdrempelige vorm van therapie die vaak goed helpt bij kinderen die zich verbaal (nog) niet goed kunnen uiten.
Bedankt voor je reactie.
Ik denk zelf dat dit gedrag niet door de geboorte van zijn zusje komt, want dan kwam het gedrag wel erg laat...
De ouders van de kinderen uit zijn klas weten allemaal van zijn gedrag, waardoor ze hem niet met hun kinderen willen laten spelen, bang voor zijn agressie... Hij was heel sociaal, had veel vriendjes maar nu heeft hij niemand meer...
Er is wel familie in de buurt, waar de jongens het op verjaardagen altijd erg leuk vinden. Maar logeren hebben we eigenlijk nog nooit gedaan. Ik zou kunnen kijken of er wat mogelijk is om ze even bij te laten komen.
School begon ook al over iets, waarvan ik even het woord kwijt ben. Hij zou dan elke vrijdagmiddag uit school door een ander gezin opgehaald worden en daar spelen en slapen en dan halen wij hem zaterdag weer op. Heeft iemand hier ervaring mee?
Bedankt voor de verdere tips
Jonagold schreef op 12-03-2023 om 13:39:
Omdat je het hebt over dat hij opeens zo veranderd is, denk ik dat er iets gebeurd is. Het zou de geboorte van zijn zusje kunnen zijn. Een baby erbij verandert de gezinsdynamiek, en ook al vindt hij haar heel lief, het kan toch zorgen voor een gedragsverandering. Ik zou om te beginnen inzetten op 1-op-1 aandacht voor je zoon. Ik snap dat dat lastig is met 4 kinderen, maar vaak werkt dat wel heel goed. En ik zou juist vooral hem zoveel mogelijk bij vriendjes laten spelen, en niet de oudste. Want die kan nu het gevoel krijgen dat hij weg moet (naar vriendjes) terwijl zijn vervelende broertje wel thuis mag blijven. Ook 1-op-1 aandacht voor oudste is heel belangrijk.
Is er familie in de buurt die zich af en toe over de jongens kunnen ontfermen? Logeren bij opa en oma of ooms of tantes? Ik zou nu alle hulp vragen en accepteren die je kunt krijgen.
Heeft de juf of meester enig idee waar zijn gedrag vandaan kan komen? Hebben jullie helder wat het agressieve gedrag triggert? Verder zou ik proberen om hem zoveel mogelijk af te leiden, en zet hem zoveel mogelijk in een rol als ‘grote broer’. Geef hem wat taakjes en verantwoordelijkheden zodat hij zich groot en gewaardeerd voelt.
Ook zou je kunnen kijken naar bijvoorbeeld boksen, judo, karate of krav maga. Dat zijn allemaal sporten waar ze leren respect te hebben voor ‘de tegenstander’ en waar ze leren hun agressie/boosheid/emoties fysiek uit te leven. Dat kan hem handvatten geven om ook thuis met zijn emoties om te gaan.
En als je denkt dat hij hulp nodig heeft op emotioneel vlak, zou ik via de huisarts of de IB-er van school eens informeren naar een goede speltherapeut. Dat is een heel laagdrempelige vorm van therapie die vaak goed helpt bij kinderen die zich verbaal (nog) niet goed kunnen uiten.
ik zou naar de huisarts gaan. Als een volwassen persoon plotsklaps zo’n karakterverandering doormaakt en van leuk naar agressief gaat dan moeten ook je alarmbellen afgaan. Met een kind ook.
School bedoelt wrs buurtgezinnen.
Het is een fijne organisatie die een soort steungezin zoekt voor jullie.
dus zoon heeft een extreem kort lontje én geen energie voor uitjes? Wordt hij overvraagd? Komt hij goed mee? Want hij bewaart dit gedrag niet voor een specifieke situatie; het gebeurt thuis en op school. Heb je het idee dat hij controle over zichzelf heeft?
en eens met wat al eerder gezegd werd: zo’n radicale gedragsverandering verdient een belletje naar de huisarts voor overleg.
Hij is pas sinds een maand zo agressief zeg je.
Misschien voelt hij je zwangerschap aan?
Ik zou ook naar de huisarts gaan, het kan ook iets fysieks zijn waardoor hij zo reageert. Of er is misschien een maand geleden iets gebeurd, waardoor hij zo reageert. Ben je er al eens rustig voor gaan zitten met hem om er over te praten.
Ik ga me voorzichtig uitdrukken: is er (zijn er) volwassen personen in zijn buurt waarvan je niet helemaal weet wat ze met je kind doen? Ik wil niemand beschuldigen en hopelijk zoek ik het ook veel te ver maar soms gaan kinderen op een hele rare manier tekenen geven dat er iets ernstigs aan de hand is.
Voor de rest, sterkte mevrouw, want 4 kinderen en dan eentje die zoveel aandacht vraagt, het is niet niks. Heb je ook steun (moreel en practisch) van een partner?
Hoe kwam school op het idee van zo’n logeergezin? Als dit gedrag pas een maand gaande is, vind ik het erg snel om met zo’n oplossing te komen? Of spelen er tegelijkertijd ook nog andere dingen?
Courage schreef op 12-03-2023 om 16:29:
Hij is pas sinds een maand zo agressief zeg je.
Misschien voelt hij je zwangerschap aan?
Samen met de verhuizing en de onrust over de zwangerschap.....
ach wat een zorg To. Wij hebben via huisarts een verwijzing naar een orthopedagoog gekregen die nu aan de slag is met onze dochter en ons. Ik moet zeggen dat het feit dat er iemand met ons meedenkt en dat we tegen dochter kunnen zeggen: bij de juf hebben we afgesproken dat.... enorm helpend is.
Wat heftig! Er moet wel iets aan de hand zijn waardoor dit gedrag getriggerd wordt. Wat ik wel bijzonder vindt dat als dit pas sinds een maand is hij nu al nergens meer welkom is en school een steungezin adviseert. Dat klinkt alsof er al langer meer speelt.
Merk je zelf wat de triggers zijn? Een nieuw zusje, een moeder die zich zorgen maakt over een ongewenste zwangerschap en een verhuizing zijn ook wel erg veel grote dingen.
Een steungezin en extra hulp klinkt als een goed idee. Speltherapie ook zeker (zijn wij ook mee bezig met onze dochter van 6). Sowieso zou ik alle hulp inschakelen die je kan krijgen, klinkt alsof het voor iedereen wel erg veel is.
Ik vind het zorgelijk dat zijn gedrag in zo'n korte tijd zo ontzettend is veranderd dat hij van veel vriendjes naar nergens meer welkom is gegaan, niet meer te handelen is op school etc.
Zijn de kinderen door de verhuizing van school gewisseld? Is er mogelijk iets gebeurd?
Bij een gedragsprobleem zou je dit denk ik al eerder hebben gezien. Deze verandering is zo plotseling en zo heftig dat ik vermoed dat er iets anders onder ligt.
