Natuurlijk ouderschap en samen slapen

geen filosofie

Ik hing geen filosofie aan maar had de jongste wel in bed uit praktische overwegingen. Tot 2,5 ongeveer (ook BV). Eerst begonnen met in slaap naar zijn eigen bed te dragen. Hij is nog lang 's nachts bij ons komen liggen. Pas met 6 jaar niet meer zoveel.
Aan logeren heeft hij geen behoefte, dus dat heeft hij nog nooit gedaan.

Hij had al als kleine baby moeite met alleen inslapen, terwijl de oudste dat nooit heeft gehad.

...

Heeft je kindje gehuild bij de overgangsfase? Bij 2,5 naar eigen bed/ werd hij dan snachts huilend wakker?

Hoe deed jij dat met je eigen leven? Tot 2,5 jaar oud geen avondjes weg?
Wat betreft logeren hadden wij eigenlijk de hoop dat dat spontaan zou komen.. Opa's en oma's vragen erom, maar lijkt mij ook fijn keer avondje weg met m'n partner.
Hoe deden jullie dat?

natuurlijk ouderschap

Bij echt natuurlijk ouderschap had je nu al een ander kind gehad, en zou je geen uren bezig kunnen zijn om je eerste naar bed te brengen.

Als jij het allemaal prima vindt, geen probleem. Dan kun je prima veilig samen slapen (google even, en dan kun je een lijstje vinden van waar je op moet letten). En dan tot wanneer jij en je partner het niet meer prima vinden. Niets is eeuwig, je kunt kinderen andere gewoontes aanleren. Wanneer je dat nodig vindt is jouw beslissing, en het maakt echt niet uit wat anderen ervan vinden.

Ik zou er wel erg moe van worden, en stoppen met mijn kindje met de borst in slaap te laten vallen en uren met bedtijd bezig te zijn. Vervang het door een ander ritueel. Bij die leeftijd zou ik zo rond 18.30 pyjama aandoen, verhaaltje lezen, en zo rond 19.00u wakker in eigen bed laten. Kinderen kunnen prima alleen in slaap vallen. Het kan wel een paar dagen duren om het patroon te doorbreken, maar daarna is het een nieuw patroon.

Maar goed, ik had er 3 in een vrij korte periode. Bij de derde heb ik tot 6 maanden samen geslapen, en toen ging ze naar haar eigen kamer. Bij de eerste 2 ook zoiets. De derde was het makkelijkste met slapen. Maar waarschijnlijk omdat ze vaak even moest wachten omdat ik met een ander kind bezig was, en ze in slaap was tegen de tijd dat ik erheen ging. Het zijn alledrie vrolijke kinderen, zonder trauma's

logeren

De oudste toen hij zo'n 5 jaar was bij een vriendje. De jongste vanaf 4 jaar bij haar grootouders (met haar broers). Wel regelmatig babysitters gehad om uit eten te gaan 's avonds.

weet ik niet meer

Of hij huilend wakker werd? Ik zou het echt niet meer weten. Vast wel.

En avondjes weg doe ik nu nog steeds niet omdat ik daar geen behoefte aan heb (niet 's avonds!). Dus wat dat betreft voelde ik me niet beperkt. Misschien hebben we wel een keer een babysitter gehad in die periode maar dat gaf geen problemen.

Er is maar één oma die ooit om logeren gevraagd heeft en dat was toen kind al zelf wat kon zeggen, en kind zei nee. En anders zou ik wel nee gezegd hebben. Hij ging namelijk 's nachts aan de wandel.

In slaap vallen

Wat bedoel je precies met dat ik niet 1,5u bezig zou zijn om mijn kindje in slaap te laten vallen als ik me nog strikter aan de uitgangspunten van AP had gehouden? Ik lees hierover in het boek niets terug..

Ik heb me aan een aantal uitgangspunten gehouden uit het boek Attached at the Heart, 8 proven parenting principles for raising connected and compassionate children – Barbara Nicholson & Lysa Parker
Dit vertaalt zich voor mij naar o.a. lang borstvoeding, veel huidcontact en draagdoek, veilig samen slapen, niet alleen laten huilen, liefdevolle en stimulerende benadering, baby niet naar de crèche.

Slapen bij ouders

Er zijn best wat mensen die reageren en hun kindje tot latere leeftijd bij hen lieten sliepen.
Ging het kindje dan tegelijkertijd met jullie naar bed?
Of zeiden jullie dan tegen jullie kind 'ga maar vast slapen' mama komt zo. En werkte dat?

Ik wil het graag gelijkelijk opbouwen.

Opbouwen?

Het is een reactie op je kind dus je stuurt denk ik juist minder.
Het is in de loop van de jaren natuurlijk verschillend.
Ik bracht de kinderen naar bed en bleef erbij tot ze sliepen.
Dan kon ik soms nog een uurtje uit bed voor ik zelf ging slapen.

Vooral praktisch

Als een kind binnen een paar minuten in slaap valt met de borst, en het NIET in slaap valt als je het zo weglegt, dan is dat gewoon een praktische keuze. Een uur heen en weer lopen of binnen een paar minuten klaar? Na een paar minuten kon ik naar beneden.

Voor argumenten als "dan leert hij het nooit" en "daar kom je nooit meer van af" was ik niet gevoelig. Uiteindelijk kon hij het ook zelf, maar wel op zijn eigen tempo.

Ik ben eerst begonnen met geen borst meer geven bij het in slaap vallen, maar wel ernaast liggen. En dan zo langzaam omschakelen. Op dat moment was hij er ook aan toe om dat te kunnen. Had ik het een jaar eerder gewild, dan was het mislukt.

Sjee pug

Gewoon een verwonderingsvraag hoor. Je zegt avondjes weg doe ik niet. Geen behoefte aan. Heb je al die tijd geen bruiloften of andere vieringen gehad? Een goede vriendin waarmee bijgepraat moet worden danwel gezellig danwel omdat ze problemen hweft? Buiten het feit: behoefte kan ik me niet voorstellen dat ik zo lang niks zou hebben waar ik niet heen moest dan wel wilde.....

bruiloften e.d.

Niet zoveel, maar die waren gewoon overdag hoor. Ik trek avonddingen niet dus die zeg ik al jaren af. Zo na 20:00 ben ik afgedraaid. Had ik voor, tijdens en na de kleine kinderen, dus op zich speelt dat geen rol.

Goede vriendin heb ik niet. Ook geen behoefte aan hoor. Ik heb verder genoeg contacten en activiteiten. Lekker overdag (en geen problemen...pff, moet er niet aan denken dat ik ergens therapeut zou moeten spelen

Ik heb vorig jaar een paar weken een cursus gevolgd 's avonds, pas om half 11 thuis, en dat was geen goed idee. Was daarna steeds dage beroerd. Dus als het even kan, ga ik niet. Gelukkig komt het niet zo vaak voor.

Nou dc

Wat een rare opmerking 'bij echt natuurlijk ouderschap had je nu al nog een kind gehad' .... Niet iedereen krijgt even makkelijk kinderen hoor. Velen is het niet gegeven om net zoveel kinderen te krijgen als ze wilden. Beetje curieus omdat geen natuurlijk ouderschap te noemen.

Natuurlijk ouderschap en borstvoeding

Hmmm, ik heb begrepen dat bij voeden op verzoek, en dan lang, totdat het kind geen bv meer hoeft, dus met nachtvoedingen en al, dat de ongesteldheid dan op zich laat wachten.

Ik heb bij al mijn vier kinderen borstvoeding op verzoek gegeven, en ik werd ook bij alle vier de kinderen pas ongesteld toen de borstvoeding helemaal gestopt was.

Ik heb twee kinderen 1 jaar, 1 kind twee jaar, en 1 kind ruim drie jaar bv gegeven, en werd dus pas na die tijd ongesteld. Er zitten twee jaar precies tussen kind 1 en 2, twee jaar en vier maanden tussen kind 2 en 3, en drie jaar tussen kind 3 en 4.

Natuurlijk ouderschap is juist ook een manier om je kinderen te 'plannen'. Maar dan wel volledige bv, en geen flesjes tussendoor:
https://www.borstvoeding.com/aanverwant/vruchtbaarheid/aconc.html kijk bij De Lactatie-Amenorroe Methode (LAM)

Enfin, alleen in reactie op de opmerking van dc dat bij volledig natuurlijk ouderschap er al lang een ander kindje zou zijn geweest. Ik denk dus dat dat niet zo is.
En daarnaast is het inderdaad zo dat niet iedereen gemakkelijk zwanger wordt...

Mirreke

Ik heb ook 1, 2 en 3 jaar volledig en op verzoek gevoed maar werd telkens toch na een maand of 6-8 weer ongesteld. Ik heb het nooit aangedurfd om lactatie amenorroe als anticonceptie te beschouwen. Zeker omdat de symptomen van LA en een zwangerschap exact hetzelfde zijn, namelijk uitblijvende menstruatie.;0)

skik

bij mij

Ik gaf volledige borstvoeding en werd na een paar maanden weer ongesteld en na 6 maanden weer zwanger. Miskraam na 3 maanden, en toen volgende maand weer zwanger. Ik gaf oudste borstvoeding totdat ik 6 maanden zwanger was van de tweede, en hij niet meer wilde. Dus dat natuurlijke plannen met borstvoeding ging bij mij niet op.

En Moos, ik was niet uit op een gemene opmerking te maken, ik wilde alleen het perspectief geven dat als je nog een kind hebt, je echt 's avonds geen uren meer met de eerste bezig kunt zijn. Dus dat natuurlijke ouderschap vind ik vanuit dat perspectief niet zo natuurlijk.

jee

Ik had het weer heel anders opgevat! "Bij echt natuurlijk ouderschap had je nu al een ander kind gehad," -> dan was het kind nu goed 'opgevoed' en maakte het geen probleem meer van slapen )

Niet dat ik dat me echt kon voorstellen, maar zo las ik het.

Voor de term natuurlijk ouderschap ben ik in de babyperiode wel een beetje allergisch geworden.

Ik zou er ook niet op vertrouwen hoor...

Maar wij wilden wel nog zwanger worden. Toevallig werkte het bij mij perfect, maar of dat nu aan de 'methode' lag weet ik natuurlijk niet. Bovendien was ik destijds totaal niet bezig met een methode. Ik deed gewoon waar ik mij goed bij voelde en waarbij de kids gelukkig waren. En daarbij: ook dit is weer een kwestie van grote getallen. Over grote bevolkingsgroepen schijnt het effect duidelijk te zijn, maar voor het individu is het niet betrouwbaar.

Hier ook

Bij zoon ben ik met 9 maanden gestopt met borstvoeding omdat ik er graag nog een kind bij wilde krijgen en niet ongesteld werd.
Na een zwangerschap die helaas voortijdig afliep werd ik zwanger van dochter.
Die heeft 2,5 jaar borstvoeding gehad.
Waarna ik naadloos naar de overgang ging en misschien nog 1 keer per jaar een keer ongesteld werd. Toevallig net tijdens het uitstrijkje.

Pug

"Ik had het weer heel anders opgevat! "Bij echt natuurlijk ouderschap had je nu al een ander kind gehad," -> dan was het kind nu goed 'opgevoed' en maakte het geen probleem meer van slapen )"

De illusie dat je een kind kunt opvoeden heb ik niet meer hoor. Bij de eerste denk je dat het bijvoorbeeld zo goed eet, omdat jij goed opvoedt. Als je dan merkt dat de 2e met geen enkele methode die groentes naar binnenwerkt, weet je bij de derde die wel goed eet dat je gewoon mazzel hebt!

Dat vind ik het fijne van ervaring, je leert toch een beetje meer meedeinsen, en denkt niet gelijk dat het aan jou ligt als het even niet goed gaat. En dat vervelende periodes ook weer overgaan en "foute gewoontes" ook maar over een periode gaat. (Heb niet vaak gehoord over een 16 jarige die nog altijd tussen de ouders in slaapt). Ik heb nu net mijn eerste tiener, ben benieuwd of ik over een paar jaar nog zo Zen ben!

ertussen slapen

Mijn 8-jarige kon zich er niets bij voorstellen dat hij niet meer tussen ons in wilde als hij 20 was hoor

(Dat was 's morgens, niet de hele nacht. Nummer 2 is wel van de hele nacht, maar is al een paar weken niet meer langs geweest. Hoeven we inderdaad niets aan te doen.)

Samen slapen

Wij slapen samen met onze kinderen vanaf de geboorte, bewuste keuze. Of dat natuurlijk ouderschap heet mag een ander verzinnen. Voor ons heet het gewoon logisch.
Oudste kreeg een eigen kamer toen ze 18 maanden was en wilde daar ook meteen in haar eigen bedje slapen. Dat was dus haar eigen beslissing. Wij pushen niet. Soms komt ze nog wel eens tegen het eind van de nacht bij ons liggen als ze wakker word maar meestal slaapt ze door (ze word over een paar dagen 3).
Jongste van bijna 15 maanden heeft nog geen eigen kamer en eigen bed. Hij heeft wel een co sleeper maar ligt daar zelden in. Ook hij krijgt rond de 18 maanden een eigen slaapkamer met peuterbed maar mag zelf beslissen of hij daar dan in wil slapen of liever bij ons blijft.

Oh en logeren

S ging al met een maand of 4 voor het eerst logeren. Bij H was dat wat later, er was eerder gewoon geen noodzaak voor. Voor avondjes weg hebben we normaal gesproken een oppas die bij ons thuis komt. Alleen als we de hele nacht weg blijven of als de oppas niet kan gaan ze logeren. Wat overigens zonder problemen gaat. Bij peettante mogen ze er gewoon bij in bed, die slaapt ook met haar kind samen en daar past nog wel wat bij. En bij oma zonder problemen in een eigen bed.

Leuk

Leuk om al jullie reacties te lezen. Ik word binnen mijn familie geregeld als gek bestempeld door mijn opvoedstijl, waaronder samen slapen.
Weleens fijn te lezen dat meer mensen dit doen.

dat samenslapen

ik gewoon heerlijk. Ik heb nu een 10 jarige in mijn bed liggen (man is in buitenland). Als het aan mij had gelegen had het allemaal veel langer geduurt, maar op een gegeven moment werden mijn kinderen wakker als wij naar bed gingen, en sliepen ze in hun eigen kamer beter.

Volgens mij zijn dingen vaker moeilijker voor ons ouders, dan voor de kinderen trouwens. Na 2 weken vakantie weer naar school. Komen aan, weg kinderen, die rennen naar hun vrienden (alledrie) en zeggen niet eens dag tegen mij. Zucht. Het is beter voor ze, en heel erg fijn, maar als het aan mij had gelegen hadden we een half uur knuffelend afscheid genomen ofzo!

Vallery

Vragen ze ernaar? Je hoeft ze natuurlijk helemaal niets te vertellen, hè? Wat je ze niet vertelt, kunnen ze ook niet becommentariëren.

Zeker bij iets van slapen. Daar is niemand bij, dus hoe weten ze dat dan?

Pug

Ze weten het omdat ik om die reden niet vaak savonds dingen onderneem. Als ik mijn kindje in slaap heb, ben ik zelf al nachtklaar en blijf ik zelf vaak ook liggen, omdat ik best moe ben en veel slaap nodig heb.
Dus ik zeg etentjes ed vaak af.
Dat wordt niet echt geaccepteerd.
Daarnaast willen ze echt afdwingen dat ons kind bij ze komt logeren, maar dat willen we pas ons kindje dat zelf kan aangeven.
Ik loop tegen een hoop oordelen op.
Borstvoeding zien ze me soms nog geven als ik uit mijn werk kom. Ook dat is niet meer geaccepteerd helaas.

nee joh

Niet over reppen.
Tenzij het goed voelt en dat als gek bestempelen als lief bedoeld is.
Ik heb me ooit laten verleiden tot wat openhartige uitspraken, oa over in bad gaan met je kind. Daar kreeg ik een hele vreemde blik en dito opmerking over. Gewoon niet doen.

Hier veel samen geslapen maar hier ook, bleeh alsjeblieft niet, hier een naampje op stempelen. Ik ben gewoon ik, en kind slaapt regelmatig bij me in bed. Ik hoor verder absoluut niet bij een of andere opvoedstroming.

samen geplaatst berichten

Ook als ik je laatste bericht lees dan denk ik echt dat je veel te veel info geeft. Je hoeft je niet te verdedigen.
Van de andere kant lijkt me alles afzeggen ook niet echt gezond. Vraag je eens af waarom je dat doet, en waarom je je kind hiervoor als excuus opgeeft?

tja

Anderhalf uur voor een kind slaapt. Daarna niet meer weg kunnen sluipen. In de avond nergens meer naar toe kunnen? Dat is geen natuurlijk ouderschap hoor. Denk je echt dat ze in afrika in de hutjes zoveel tijd aan 1 kind besteden? Wie zorgt dan voor de andere kinderen? Het eten voor morgen? De was en ga zo maar door.

Ik heb ook bv gegeven tot mijn jongste twee was en elke nacht uren bezig geweest met hem als hij wakker werd. Wat mij betreft het verkeerde spoor. Je moet als moeder ook voor jezelf zorgen. Enig idee waarom de vierling uit Bathmen zo goed slaapt?