Moeite met afbouwen speen (3,5 jaar). Tips gezocht!
Ons meisje is nu ruim 3,5 jaar en heeft een pittig karakter. Dit uit zich op heel veel verschillende momenten. Ook is zij heel gevoelig voor prikkels en om daarvan te kalmeren geven we haar nog steeds vaak de speen.
Zonder speen is ze amper te kalmeren. Hiermee dwingt ze hem dus uiteindelijk af. Wat voor ons heel lastig is: hoe gaan we dit aanpakken?
We hebben al een hele boel geprobeerd:
Alternatief aangeboden (knuffel/knuffeldoek etc), alleen in bed de speen geven, alleen in auto/op fiets etc. Niks lijkt effect te hebben (kortdurend soms wel).
Wie heeft hier ervaring mee en kan ons tips geven?
cold turkey hielp vroeger bij onze kinderen, en als alternatief een knuffeldoekje geven. Daar wennen ze uiteindelijk aan, doekje is uiteindelijk ook vervangen voor een normale knuffel
Jonagold schreef op 08-04-2022 om 17:57:
[..]
Bedoel je daarmee ‘s avonds voor het slapengaan? Dat zou ik je absoluut afraden. De dag moet in mijn ogen altijd juist positief afgesloten worden. Dus benoem juist wat ze wel goed heeft gedaan, waar je trots op bent, waar je blij van wordt. Kan ook vanuit haar optiek: waar werd zij blij van vandaag, waar was zij trots op?
Nee niet vlak voor slapengaan, dan benoemen we inderdaad de positieve dingen, of dingen die zij nog wil bespreken.
Maar we bespreken dat wel als we thuis zijn, tijdens het eten soms of tijdens het koken. Dan komt ze ook echt bij ons zitten praten.
Weer een week verder... hoe gaat het nu?
Mijn dochter wilde zich vroeger niet aankleden in de ochtend. Zij moest dan naar school, ik naar het werk en we kwamen regelmatig te laat. Ik had alles geprobeerd: vroeger opstaan, belonen als het goed ging, buien negeren, helpen met aankleden... op een dag was ik het zo zat dat ik haar kleren in een tasje heb gedaan en het kind in haar pyjama bij kop en kont heb gepakt en achterop de fiets heb gezet. Kind afgeleverd bij juf, met de woorden: "Haar kleren zitten in deze tas, je mag haar niet helpen, ze kan het zelf maar ze wil het niet. Dan niet, dan loopt ze maar in haar pyjama. Als ze wil, mag ze zich uiteraard gaan aankleden." Dochter griste de tas uit mijn handen en was binnen een minuut aangekleed. Nooit meer last gehad. Wat ik wil zeggen: altijd proberen dingen positief op te lossen, maar op een dag mag je ook een grens trekken. Dat jij te laat op je werk komt is niet nodig.
Knutselkei schreef op 13-04-2022 om 10:43:
Weer een week verder... hoe gaat het nu?
Goed!!! Overdag heeft ze hem echt niet meer nodig.
Ook de boze buien in autostoel/fiets zijn einde verhaal. We zijn een aantal keer boos geworden en daarna steeds de keuze gegeven: OF jij gaat normaal in je autostoel en dan gaan we ... doen (iets dat zij leuk vind), OF jij gaat boos doen en uit de riem en dan gaan we naar huis en ga je op je kamer afkoelen. Kies maar.
Dan een minuutje laten denken en terugkomen: wat heb je gekozen?
In het begin ging ze alsnog volledig uit haar plaat, dus oké. Dan ga je naar je kamer, koel je maar af en als je rustig bent kom ik naar je toe.
Is 5x gebeurd. Nu kiest ze eieren voor haar geld want ze weet: mama en papa menen het. Dan gaan we niks leuks doen.
Regendrup. schreef op 13-04-2022 om 12:26:
[..]
Is 5x gebeurd. Nu kiest ze eieren voor haar geld want ze weet: mama en papa menen het. Dan gaan we niks leuks doen.
En dat is het. Dat kostte bij jullie kind veel meer pogingen dan bij andere kinderen bij wie je voor het eerst consequent bent. Fijn dat jullie het nu gedrieën hebben meegemaakt, elke volgende keer zal makkelijker gaan: "Weet je nog? De vorige keer heb je vijf keer gekozen voor je kamer. Wat ons betreft wordt het tien keer, wat wil jij?"
Goed zo, blijf volhouden. Het is niet leuk, maar wel nodig. Als ze weet dat jullie het menen, kiest ze waarschijnlijk vaker voor normaal doen en iets leuks gaan doen ipv boos zitten zijn op haar kamer. Dit is een fase waar jullie even doorheen moeten. Anders leer je haar dat gillen en huilen ervoor zorgt dat ze haar zin krijgt.
MamaE schreef op 13-04-2022 om 13:31:
Goed zo, blijf volhouden. Het is niet leuk, maar wel nodig. Als ze weet dat jullie het menen, kiest ze waarschijnlijk vaker voor normaal doen en iets leuks gaan doen ipv boos zitten zijn op haar kamer. Dit is een fase waar jullie even doorheen moeten. Anders leer je haar dat gillen en huilen ervoor zorgt dat ze haar zin krijgt.
Klopt. En dat is ook wat er voorheen gebeurde.
Nu lukt het ons ook om niet boos te worden als zij boos wordt. Dat helpt ook heel erg mee.
Jij boos? Prima. Dat mag, maar dan hoeven wij/de mensen in de winkel/andere kinderen daar geen last van te hebben. Dan ga je maar even naar je kamer.
Voorheen werkte het heel erg op onze eigen stemming. Zij boos, wij boos, allemaal boos en maakte het veel lastiger om daar weer uit te komen.
Ik probeer nu niet boos te worden, maar zeg dan dat ik het jammer vind. Maar volgende keer beter.
Regendrup. schreef op 13-04-2022 om 13:35:
[..]
Klopt. En dat is ook wat er voorheen gebeurde.
Nu lukt het ons ook om niet boos te worden als zij boos wordt. Dat helpt ook heel erg mee.
Jij boos? Prima. Dat mag, maar dan hoeven wij/de mensen in de winkel/andere kinderen daar geen last van te hebben. Dan ga je maar even naar je kamer.
Voorheen werkte het heel erg op onze eigen stemming. Zij boos, wij boos, allemaal boos en maakte het veel lastiger om daar weer uit te komen.
Ik probeer nu niet boos te worden, maar zeg dan dat ik het jammer vind. Maar volgende keer beter.
Ja dat erkennen dat ze boos mag worden maar dat anderen daar geen last van hoeven hebben werkt wel. Jullie zijn echt al een heel eind op de goede weg. Goed gedaan!! Wees er trots op en als t even niet gaat denk hieraan terug. Dit is waar je het voor doet.
