Man uit de running; ideeën gezocht

Denkwerk: wat moeten we eten, wat moeten we daarvoor hebben, welk kind moet wanneer sporten en hoe komt het daar. Wanneer moet wie naar de kapper, dokter, tandarts? Wanneer moeten de bedden worden verschoond, heeft er nog iemand nieuwe gymkleding, schoenen, winterjassen nodig? Wie heeft er hulp met huiswerk nodig, wanneer is de ouderavond, wanneer moeten er verjaardagskaarten worden gestuurd, cadeaus worden gekocht… wanneer moeten de rekeningen worden betaald, wie doet de financiën? Wanneer zijn voor het laatst de badkamers gepoetst, de ramen gelapt, de afzuigkap gereinigd?
Allemaal niet moeilijk maar wel enorm veel om bij te houden. De zogenaamde mental load van een huishouden met kinderen. Dat kan prima vanaf de bank en zou TO in ieder geval rust in haar hoofd kunnen geven. Moet ze het wel echt aan man over kunnen en willen laten. 

letterkoekje schreef op 12-09-2022 om 07:42:

[..]

Je kan toch ook niet altijd van grootouders of tantes of nonkels verwachten dat ze de zorg van een kind zomaar plots op zich nemen. Die mensen zijn oud of hebben ook een gezin, hebben ook hun zorgen. En dan spreek ik nog niet over de impact die zulke beslissing op een kind heeft. Je moet het niet vergelijken met een logeerpartijtje waar 's morgens uitgeslapen kan worden, de kinderen zich de ganse dag amuseren en 's avonds voor TV worden gezet. Er is ook nog het huiswerk en regelmaat in het schoolleven. Ik denk dat jullie dat toch onderschatten, een (of enkele!) kinderen bij familie zetten.

Dan zou ik als grootouder of sibling - als ik er financieel toe in staat was, nog liever hulp inkopen.

En tot slot: denkwerk voor de man. Is er in een huishouden zoveel denkwerk te doen? Recepten, die kent een vrouw zo uit haar hoofd en als ik vergelijk met mijn man, ik denk dat we wat op tafel zouden krijgen als ik het aan hem zou overlaten.

Maar iedereen mag er natuurlijk anders over denken dan ik.

Voor TO is alsweer een moeilijke race begonnen, deze maandagmorgen.

Ik onderschat niks, ik geef alleen aan dat het een optie zou kunnen zijn. Hangt vervolgens van veel factoren af of het mogelijk is. Je verwacht het ook niet van familie, je kunt het hooguit voorleggen.

Een ouder die er door alle stress aan onder doir gaat heeft ook veel impact op het kind.

Ik heb vroeger 8 weken bij mijn oom/ tante/ neef gelogeerd omdat mijn moeder een zware operatie moest ondergaan. Heb ik goede herinneringen aan, verliep prima ondanks dat de reden natuurlijk niet leuk was. Scheelde wel dat ik niet van school hoefde te wisselen. 

Hopelijk vindt TO een oplossing die bij hun gezin past.

MamaE schreef op 12-09-2022 om 09:58:

Gingergirl, ik ben inderdaad niet heel erg fan van veranderingen. Wekenlang ergens anders wonen is zowel voor die kinderen als voor het zorggezin een belasting. Je komt namelijk in een bestaand gezin met een bepaalde leef- en werkmodus die net even anders is als bij jou thuis. Dat jij niet van school hoefde te wisselen scheelt al enorm. Dan zou ik het sneller overwegen. Maar voor 2-3 maanden van school wisselen is gewoon écht niet handig. Dat heeft niks met mijn veranderweerstand te maken, maar niet alle scholen gebruiken dezelfde methodes, ze leren niet alles op hetzelfde moment dus de kans is groot dat ze sommige dingen dubbel leren en andere dingen niet. Niet alle docenten leggen alles op dezelfde manier uit. Als dat niet hoogst noodzakelijk is, zeg ik; niet doen.

Qua huishouden kun je ook accepteren dat niet alles kan en zeker niet perfect.
Dan maar een keer minder vaak stofzuigen, bedden verschonen etc. Daarvoor wil misschien wel een familielid dat verder weg woont een dag komen om alles eens grondig te doen.

Helemaal mee eens, ideaal is het nooit. Maar in een enkel geval kan het een optie zijn. Met de nadruk op " kan". In mijn werk, onderwijs, komt het weleens voor en verloopt het meestal goed.

Je verhaal blijft mij wat onduidelijk.
Niet echt belangrijk nu, maar ging je man nu echt alleen op vakantie? Of lees ik het nu goed dat hij de laatste keer met een kind ging? En de andere keren dan?
Verder vind ik het, an sich, helemaal zo’n slechte optie niet om te proberen, die vakanties. Het klinkt alsof jullie veel hooi op je vork nemen (3 kinderen en je man werkt veel, meer dan fulltime dus? En jij ook fulltime. En dan honden. En sporten. En?) en tegelijkertijd spelen er een hoop problemen/uitdagingen/ hobbels. 
Slaapgebrek is killing en ik denk dat hij ook maar probeerde te overleven. Misschien was het het gouden shot en had het hem zo goed gedaan dat hele gezin weer in de lift kon. 
Dat is helaas blijkbaar niet gebeurd maar ik vind het unfair zijn acties zonder voldoende context te veroordelen. 
Ook is me helemaal niet duidelijk waar je precies hulp in zoekt/nodig hebt. Je hebt er weinig aan als we in het wilde weg oplossingen aan gaan dragen. 
Hoe doe je alles als hij veel werkt? Waar loop je nu echt tegen aan? Hoeveel oppas hebben jullie aan huis? 
Is het wel echt zo slechter nu? Want hij kan dan fysiek veel minder maar is wel heel veel meer aanwezig toch? 
Dat laatste bedoel ik niet vervelend maar misschien is het ook een kwestie van mindset en/of omschakelen. Want uiteindelijk is vooral ‘aanwezig’ zijn zo belangrijk bij kinderen en dat zou hij nu volop moeten kunnen. De rest (huishouden ed) kan toch wel even minder en uitbesteed. 
Hij zou toch kunnen koken met de oudsten en de oudsten aanwijzigingen geven. Ook kan hij samen met de oudsten zorgen voor de jongste. 

"Hij is wel thuis, maar hij kan eigenlijk niks."

Hij bleek 1 dag later al de hond te kunnen uitlaten? Sorry maar hier snap ik niks van. 

Ga eens goed na WELKE taken en klussen er zijn de komende drie maanden en ga eens goed na welke hij kan doen en welke niet. En welke taken kunnen je oudste kinderen doen. Dan kijk je naar de taken die ze beiden niet kunnen doen en bekijk je welke jij kan doen. Als niemand jongste in bad kan doen kan er nog wel iemand jongste aankleden, voorlezen etc. Wat er dan nog overblijft: stel prioriteiten, moeten die taken echt gedaan worden? Zeker huishoudelijke taken: het geeft echt niet dat er 3 maanden bepaalde dingen niet kunnen worden gedaan. Wat er dan echt nog gedaan moet worden: zeg tegen iedereen die je ziet of spreekt (en je man ook) dat daar hulp bij nodig is.

Ik zie het ook zoals Aiden: elke klus is niet even dringend. Iemand schreef: wanneer moet afzuigkap worden ontvet, wanneer ramen gepoetst? Dat zijn in mijn ogen klussen die kunnen wegvallen zolang man niet meer mobiel is. 
Heeft hij die karweien in het verleden ook op zich genomen, TO?
En ik kom ook nog terug op wat iemand zegde: maaltijden zoeken die in 20 minuten klaar zijn. Als iemand totaal geen ervaring heeft met eten klaarmaken, dan denk ik dat ie dat recept overschrijft, de ingrediënten ook en dan heeft hij zijn taak gedaan? Nu is het niet het ogenblik om zaken te gaan uitproberen. 
Wat bijvb ook zou kunnen is aan mensen uit je omgeving vragen extra te koken en tegen betaling de maaltijd 's avonds bij jullie te bezorgen. Op die manier is er elke avond vers eten (vlees op avond zelf nog bakken). 
Het is misschien al gevraagd TO, maar hoe verliep de taakverdeling voor jullie beiden 'in de lappenmand' zaten. Kon je dan voor echt huishoudelijk werk wel op je man rekenen? Hond uitlaten en dingen herstellen zijn imo geen huishoudelijk taken maar moeten natuurlijk ook wel gebeuren.
Ik denk dat jullie echt rond de tafel moeten gaan zitten. Kijken wat er door gezin zelf kan gebeuren en voor welke taken jullie een oplossing moeten zoeken. Als jij FT gaat werken en het grootste deel van de zorg voor de kinderen op je neemt, dan rest er weinig tijd om nog meer te doen. Zeker als je ook nog herstellende bent.

Maar TO, je hebt al even niet gereageerd. Kom je niet meer of valt het tegen wat wij zeggen?

En besteedt de lange uitlaatrondjes van de hond uit aan een bevriende hondeneigenaar in de buurt. Je man komt met de hond buiten dus iedereen zal aan hem vragen hoe het is en of hij hulp nodig heeft: hij moet dus meteen acteren en vragen of ze de hond vandaag op een lange uitlaat willen meenemen. 

Ik denk eigenlijk dat we beter mee kunnen denken over hoe TO zelf ontlast kan worden. Nu is het acuut, maar het kan structureel ook echt beter  Ga er maar aanstaan. Een full-time baan, nog aan de meds vanwege een depressie en een man zonder vaste verantwoordelijkheden ...

Citaat van Ma85tilde:
'als hij geen mega project heeft dan kookt hij in de avond, regelt deels de boodschappen, ruimt hier en daar wat op en let soms op de kinderen. Een paar keer in de week ben/was ik in de avond een paar uur weg en dan stond hij stand-by. Hetzelfde geldt voor de zondagochtend heel vroeg. Dan ging ik sporten, omdat dat goed was voor mijn herstel. Hij brengt en haalt ons soms met de auto'. 

Hij regelt deels iets. Hier en daar. Let soms op de kinderen. Staat stand-by. 

Ik zie hier in die week één moment dat TO voor zichzelf heeft. Nou ja, had. Ze ging sporten op zondagochtend ivm haar revalidatie. 

Da's toch geen doen zo? 

Ik vind de hulpvraag voor het gezin helemaal terecht. Maar het lijkt me handiger om daarbij niet te focussen op de vader die nu even onthand is en zijn 'momenten voor zichzelf' prima weet te regelen, maan op hoe het op de lange termijn zo georganiseerd kan worden dat TO niet omvalt. 

Oh en een Ma85tilde, dit is waardeloos! 

Je hebt helemaal gelijk Yette, daarom dat ik ook schreef: als ze als herstellende al terug FT gaat werken en bij haar thuiskomst 3 kinderen aantreft wiens schoolwerk moet opgevolgd worden en dan nog de baby waarmee ze ook nog wat bezig wil zijn als knuffelen en eventueel in badje doen, dan vind ik dat ze al heel 'flink' bezig is. De boog moet weer niet constant tegen het overspannen aan gespannen staan. Is er daarom niks structureels dat moet veranderd worden? Hoe deed ze het toen ze voordien voor de 3 kinderen zorgde en haar man weg was voor zijn werk?
Jammer dat TO niet meer antwoordt, ik heb al enkele blz terug gevraagd of er financiële ruimte is voor hulp.
Een laatste mogelijkheid waar ik ook nog aan gedacht heb, is de grootouders die tijdelijk bij haar in huis komen om te helpen. Dan blijft het gezin bij mekaar, hoeven de kinderen niet naar een andere school en blijft alles min of meer normaal lopen. Natuurlijk moeten iedereen dat willen en de grootouders ook kunnen.