informatie/hulp gevraagd - herkent iemand dit

Max88 schreef op 01-10-2024 om 21:26:

Nou nou wat een neerkijkend commentaar op peuterleidsters/pedagogisch medewerkers met gedegen opleiding.
En daar lieten zovelen hun kinderen achter?
Juist zij signaleren door het aantal peuters dat voorbij komt over de jaren de verschillen die er zijn.
Ik zou zelf blijven observeren, met de leiding in gesprek blijven zo nu en dan en bij twijfel evt. de huisarts raadplegen.

Het is ook lastig om je kinderen achter te laten bij mensen die bij kinderen op 3,5 jarige leeftijd al beginnen over autisme, adhd etc. En ouders met hun observaties zo ongerust maken, dat er al snel gedacht wordt aan iets problematisch. Juffen kunnen observeren, maar daarna heb je nog analyseren en concluderen, en dat is niet iets voor juffen.

Mijn zus had een stagiaire. Samen keken ze naar een kind dat duidelijk rechtshandig was, maar toch met links wilde schrijven. De stagiaire zag al allerlei problemen in de ontwikkeling van de hersenen. Mijn zus zag dat hij een pleister om zijn rechterduim had. "Heb je pijn aan je duim?". Die stagiaire zal nu wel met haar opleiding voor de klas staan. En ja, dat baart zorgen.

Tsjor

Maewi, dit baart mij dan ook wel weer zorgen: 'Thuis zijn we wel veel met hem bezig. Hij mag bijv wel eens tv zien, enkel 1 aflevering smurfen, want we zijn redelijk streng daarin. Soms zelf dagen geen tv. Maar voor de rest samen kleuren, spelen (tikkertje,
verstoppertje, vloer is lava, gezelschapsspellen,), dingen ontdekken, wandelen, lezen, ...'.  
Maar zelfs die dingen ontdekken zijn dan de dingen waarvan jullie bedenken dat hij ze mag aan ontdekken. Met andere woorden, jullie zijn wel erg veel bezig met je kind. Ik zeg nu iets naars: alsof het een project is dat goed moet lukken. En dan zijn de opmerkingen van de juffen, die elke keer anders zijn, dus geen constante aanduiding van wat er problematisch is, die komen dan keihard binnen. Zodanig dat je nu al angst hebt voor het volgende oudergesprek. Naarmate je kind groter wordt hoop ik dat je iets ontspannener kunt worden in je rol als opvoeder. Het andere uiterste is wat ik soms zeg: 'op tijd water geven'. Of wat ze noemen: liefdevolle verwaarlozing. Dat betekent dat je  je kind de ruimte geeft om zelf te ontdekken etc. Met één kind is dat ook wel lastiger dan wanneer je meer kinderen hebt, maar naarmate het kind ouder wordt, de leefomgeving groter wordt, er meer activiteiten zijn met andere kinderen hoop ik dat jullie als ouders wat meer kunnen ontspannen.

Tsjor

Ik lees eigenlijk helemaal niet zo veel geks. Een kind dat een jonge leerling is, loopt niet achter vanwege zijn leeftijd, maar is gewoon echt nog wat jonger. Dat is niet erg, maar op peuterleeftijd maakt een half jaar vaak al een groot verschil. Als kinderen ouder worden, wordt dat verschil kleiner.

Ik vind het ook erg jong om nu al met labels te gaan strooien. Dat kan natuurlijk bij hele zware gevallen, maar dat lees ik hier niet. Ik zou me dus niet al te veel zorgen maken. Als hij het leuk vindt op school en zich verder goed ontwikkelt en dingen leert, is het prima. Dingen die hij lastig vindt, kan hij nog leren, zowel thuis als op school. 

maewi schreef op 03-10-2024 om 22:43:

[..]

Bedankt voor je antwoord.

Ik probeer wat te antwoorden op je via gsm, dus al mijn excuses dat het wat heen en weer scrollen is.

"Ik neem aan dat bedoelt wordt dat hij jonger was dan zijn klasgenoten en dat bepaald gedrag daarom nog niet van hem verwacht kon worden" =>

Eigenlijk anders, de merendeel problemen die er vooral eerst waren, zijn grotendeels automatisch opgelost geraakt met gewoon ouder te worden. De enige die nog aanblijven zijn: eigen stoel, dat neusje geval en minder snel afgeleid zijn. (Het is er nog maar minder) Was toen feedback einde eerste kleuterklas.

afgeleid: herhalen was 8x in extremis, nu nog maar 4x. Nogmaals niet altijd, niet elke dag, soms. Dat merken we ook als ouder wanneer hij heel hard gefixeerd is met spelen, dromerig is of moe.

geduld in normale omstandigheden. Ik kan alleen inderdaad spreken van thuis: wanneer hij blij is, niet kwaad of geïrriteerd. (Dat laatste als hij 3x iets probeert en het lukt niet bijv of moe) maar dan nog hangt de hulp vragen er van af of hij niet te koppig is. Koppigheid: gelukkig niet veel, en niet elke week ofzo. Bijv 2x per maand, dus verwaarloosbaar?

geduld op school: zal ik eens navragen nu woensdag, maar ze meenden indertijd rustig in de rij staan of in de gang (hebben beide zichzelf opgelost).

fysiek zou hij in orde zijn, gehoor werd een paar keer getest door kind&gezin. Hij reageert actueel op fluisteren als zowel gewoon praten en schrikt bijv op als er een kindje luid roept. Hij draagt wel een bril op zware sterkte.

kaders en rituelen, passen we zelf toe. Zoals ochtend ritueel, avond ritueel: Nog vooraleer hij naar school ging. Idem als we naar buiten gaan, algemene dingen zoals: lopen aan de kant van de huisjes en handje geven. (Voetpad). Samen blijven op uitstap: winkel, Efteling, dierenpark ... Kan in de winkelkar zijn tot handje geven. Samen eten aan tafel en aan tafel blijven zitten.

het klasje nu heeft 1 juf en ze heeft 20 leerlingen. Al heel veel respect voor haar, lijkt toch een groot getal. misschien dat ze nu sneller dingen opmerkt?

Nogmaals ik sta open voor hun feedback, alleen is het wat moeilijk wanneer die zo snel veranderd. 😅 Ook dat sommige voorbeelden wat haaks waren met thuis. Bijv cafetaria niet op zijn stoel blijven zitten tov thuis tijdens het eten.

Indien er iets zou zijn, is het NU op zijn leeftijd moeilijk, om dat officieel te laten vaststellen door een onafhankelijke deskundige. Volgens online informatie zou hij nog te jong zijn. (ik heb er al achter gezocht, op basis van school feedback, wat toch aangeeft dat ik er voor open sta) vandaar ik toch even hier kwam horen, want meningen kunnen altijd meer inzicht bieden.

Dank voor je antwoord. Diagnoses werden in het instapklapje genoemd, maar vanaf de eerste kleuterklas hebben ze gezegd dat het 'gewoon de leeftijd' was. En ook nu noemen ze ze niet meer? Het grootste deel van de problemen die ze eerder zagen zijn inmiddels over of sterk verminderd, begrijp ik? 

Is het nog wel zo dat school zich grote zorgen maakt? Of merken ze gewoon dingetjes op, zoals ze dat waarschijnlijk bij ieder kindje doen? Pietje heeft herhaling nodig, Fien is verlegen, Sam roept voor zijn beurt en Suze kan niet stilzitten. Ze hebben eerder gezegd dat hij veel herhaling nodig heeft en laten je nu weten hoe het loopt. Maken zij zich zorgen, of jij meer dan hun?

tsjor schreef op 04-10-2024 om 08:09:

Maewi, dit baart mij dan ook wel weer zorgen: 'Thuis zijn we wel veel met hem bezig. Hij mag bijv wel eens tv zien, enkel 1 aflevering smurfen, want we zijn redelijk streng daarin. Soms zelf dagen geen tv. Maar voor de rest samen kleuren, spelen (tikkertje,
verstoppertje, vloer is lava, gezelschapsspellen,), dingen ontdekken, wandelen, lezen, ...'.
Maar zelfs die dingen ontdekken zijn dan de dingen waarvan jullie bedenken dat hij ze mag aan ontdekken. Met andere woorden, jullie zijn wel erg veel bezig met je kind. Ik zeg nu iets naars: alsof het een project is dat goed moet lukken. En dan zijn de opmerkingen van de juffen, die elke keer anders zijn, dus geen constante aanduiding van wat er problematisch is, die komen dan keihard binnen. Zodanig dat je nu al angst hebt voor het volgende oudergesprek. Naarmate je kind groter wordt hoop ik dat je iets ontspannener kunt worden in je rol als opvoeder. Het andere uiterste is wat ik soms zeg: 'op tijd water geven'. Of wat ze noemen: liefdevolle verwaarlozing. Dat betekent dat je je kind de ruimte geeft om zelf te ontdekken etc. Met één kind is dat ook wel lastiger dan wanneer je meer kinderen hebt, maar naarmate het kind ouder wordt, de leefomgeving groter wordt, er meer activiteiten zijn met andere kinderen hoop ik dat jullie als ouders wat meer kunnen ontspannen.

Tsjor

Oh, daar lees ik niet direct iets slechts in anders. Ik zie het meer als enthousiaste ouders die veel met hun kind spelen (deed ik ook vroeger), maar niet persé dat het kind nooit zelf speelt. 

Volgens mij bedoelt TO dat ze voor hun gevoel verantwoord omgaan met het kind, niet teveel tv, stimulerende activiteiten. Alsof je meteen een helikopterouder ben of bezig bent met een 'project dat goed moet lukken', als je je kind niet achter een schermpje parkeert (zeker op die leeftijd!). 

Ik lees vooral veel activiteiten die het kind samen met (een van de) ouders doet, waarbij de ouder dan toch de dominante factor is: die bepaalt waar gewandeld wordt, wanneer of wat er getekend wordt etc.
Ik heb zelf drie kinderen en ik merkte dat ik bij het eerste kind er veel meer bovenop zat dan bij het derde kind, terwijl dat voor de ontwikkeling van het kind eigenlijk beter was geweest als ik met de eerste zo ontspannen omgegaan was als met de derde. Je kunt gelukkig niet eerst twee uitproberen, dus je moet het doen met de handicap die een eerste kind voor jou als ouder met zich meebrengt. Zeker als dat je enige kind is. Vandaar dat de het benoemen van de activiteiten mij opviel en dat ik er een kanttekening bij plaats. De samenvatting van troelahoep (Alsof je meteen....) laat ik voor haar rekening.

Tsjor

'Op speeltuinen ook, blijf ik in de buurt op een bankje en laat ik hem doen.' Mooi, heb jij tijd om naar andere kinderen te kijken en te kijken of jou iets bijzonders opvalt als je hem vergelijkt met leeftijdsgenootjes terwijl ze spelen. Vertrouw daarna vooral op je intuïtie. Als de juf volgende keer weer iets opmerkt zeg je maar: dank je, ik schrijf het erbij, ik heb nu al: te jong, adhd, ass, neus snuiten probleem etc.

Tsjor

tsjor schreef op 04-10-2024 om 12:02:

Ik lees vooral veel activiteiten die het kind samen met (een van de) ouders doet, waarbij de ouder dan toch de dominante factor is: die bepaalt waar gewandeld wordt, wanneer of wat er getekend wordt etc.
Ik heb zelf drie kinderen en ik merkte dat ik bij het eerste kind er veel meer bovenop zat dan bij het derde kind, terwijl dat voor de ontwikkeling van het kind eigenlijk beter was geweest als ik met de eerste zo ontspannen omgegaan was als met de derde. Je kunt gelukkig niet eerst twee uitproberen, dus je moet het doen met de handicap die een eerste kind voor jou als ouder met zich meebrengt. Zeker als dat je enige kind is. Vandaar dat de het benoemen van de activiteiten mij opviel en dat ik er een kanttekening bij plaats. De samenvatting van troelahoep (Alsof je meteen....) laat ik voor haar rekening.

Tsjor

Nouja, jij hebt het over een 'project dat goed moet lukken'. Dat vind ik anders ook geen neutrale opmerking.

Dus eigenlijk is alleen in het instapklasje door iemand (een leerkracht?) gezegd dat er iets aan de hand zou kunnen zijn met jullie zoontje. Jullie zien zelf niks geks, op de crèche zagen ze ook nooit iets geks en in groep 1 werd ook helemaal niets bijzonders gezien (jong kind).
Ik vraag me dan echt af waarom je telkens de schrik om het hart slaat (bang hartje noem je het). Misschien is het toch dat wat Tsjor zegt, dat je het perfect wilt doen?