Grote drama bij het naar huis gaan
Ik vraag me serieus af of ik de enige ben met dit probleem, want ik zie nooit en nergens kinderen die er een drama van maken.
Ik heb het over het naar huis gaan. Bij een speeltuin, kinderboerderij, dierentuin etc.
Ik moet echt iets bij me hebben wat hem voldoende afleidt zodat ik hem rustig mee naar huis kan nemen. Heb ik dat niet bij me, dan breekt de hel los.
Vanmorgen kinderboerderij geweest en ik had een wafeltje klaar gelegd voor als we naar huis zouden gaan. Vergeten..... Zoonlief voorbereid op het naar huis gaan (als zakje eten voor de dieren op is gaan we naar huis).
Alsnog krijsen, huilen, aan hek vastklampen you name it. We waren er al 2 uur dus het is niet dat ik er veel te kort naartoe ga.
Is dit herkenbaar voor sommige ouders? Ik vind het zo jammer dat het zo moet gaan. Ik voel ook een schaamte dat mijn kind zo tekeer gaat.... Hij is nu trouwens ruim 2 jaar.
Leeftijd maakt wel uit. Als hij dit op zijn 18de nog doet, dan is het wel een beetje raar, maar 2-4 jaar geen koekje: je zou van minder uit je dak gaan.
Yep ook herkenbaar!
Mijn oudste had het heel heftig. Ookal hadden we van te voren kaders om duidelijk te maken dat we zouden gaan (aangeven we gaan zo, daarna aangeven nog1x van de glijbaan bijvoorbeeld)
Die ging ook bij speeltuin, indoor, kinderboerderij, bieb, net wat helemaal uit z'n plaat.
Wat hielp was aangeven ik weet dat je het niet fijn vind dat we gaan omdat het leuk is maar we gaan zo thuis dit of dat (eten, visite, slapen, filmpje kijken). Daarnaast idd consequent zijn in gaan is ook echt gaan.
Tegen de 3 jaar was gewoon gaan, doei mama is weg naar de auto nu he, ineens wel de truc hahaha.
Nu met 4,5 is het helemaal over. Echter begint het nu bij de jongste van 2 , die protesteert ook maar iets minder heftig haha.
Het is en faaaaaaaase , gaat voorbij!
Ysenda schreef op 10-10-2022 om 14:03:
Heel normaal. Ik heb ook regelmatig met een over mijn schouder geslingerde gillende en schoppende peuter het zwembad / de speeltuin / de bibliotheek verlaten.
Zelfs met vooraankondigingen en consequent handelen naar wat ik zei.
Het is een fase, ze doen het echt niet meer als ze 18 zijn. 😊
Haha, klopt ja. Had ik dat toen maar geweten. Wat een drama iedere keer. Ze heeft nog steeds moeite met schakelen, maar kan zichzelf nu een stuk beter handelen op haar 22e 
.
Wat bij ons hielp was zo’n peuterhorloge met zandloper en konijntje (van kidsleep).
Als dat alarm afging, sputterde hij niet tegen.
Binnenshuis werkte een kookwekker even goed. Als het maar iets “extern” was dat aangaf dat het tijd was om naar huis te gaan/gaan slapen, ipv jij als ouder.
En het is een fase.
Daarna kwam de fase dat hij bij aankomst al wou weten wanneer we naar huis gingen. Niet omdat hij direct naar huis wou, maar hij wou weten waaraan hij zich mocht verwachten. Beetje gênant wel als je net toekomt bij oma en nog voor zijn jas uit is: “Wanneer gaan we naar huis?” 😅
Jippox schreef op 10-10-2022 om 14:12:
[..]
Dat kan ik bevestigen. Die driftkikker van mij is inmiddels 18 en hij doet dat toch echt best een poosje al niet meer
Ik heb beeld, van hoe je hem onder je arm mee neemt... 🤣
