Extreem slechte slaper, we weten het niet meer
Al vanaf dat Storm een baby was is hij een slechte slaper. Regelmatig uren met hem bezig geweest om hem in slaap te krijgen en ontelbare keren 's nachts het bed uit. Hij heeft nog nooit doorgeslapen en wordt ontzettend vaak wakker. Ook al hij bij ons in bed ligt. Een goede nacht voor ons is als hij 3-4 x wakker wordt, maar dat komt zelden voor.
Hij is nu 13,5 maand. Hij gaat in de avond naar zijn bedje op zijn kamer. Dan is hij tegenwoordig vaak binnen een half uur/uur in slaap. We leggen hem weg, hij gaat staan, dan laten we hem even huilen, troosten hem, laten hem huilen, troosten, etc. tot hij slaapt.
Soms slaapt hij 2/3 uur achter elkaar door, maar vaak is hij elke 3 kwartier wakker. Dan is het ook direct staan en brullen tot we hem troosten/wiegen. Als wij naar bed gaan nemen wij hem bij ons in bed, maar ook dan is hij tegenwoordig letterlijk elke drie kwartier wakker.
Hij lijkt niet zelfstandig in slaap te kunnen vallen. Zelfs als hij bij ons in bed ligt heeft hij de borst nodig of dat hij is slaap wordt gewiegd. Hij wordt dan ook gewoon huilend wakker.
Nu is het sinds kort ook nog eens dat hij soms ineens een uur/anderhalf wakker is?
Ik krijg vaak de vraag of het misschien iets medisch is. Maar het gekke is; als hij tegen de ochtend aan het jammeren/huilen is, en dan wordt hij ineens écht wakker en dan is het direct een dikke smile en spelen en helemaal blij. Daar zit nog geen 10 seconden tussen.
Wat moeten we nou doen? We zitten met de handen in het haar en het is ook niet positief voor onze relatie.. 
Oma’s advies;
er zijn ontzettend veel manieren en er is niet universele oplossing.
Soms kom je er zelfs nooit achter wat nou voor jouw kind werkt. Belangrijkst is dat je de methode kiest waar je het beste gevoel bij hebt en die consequent blijft toepassen. Maak in ieder geval elke dag exact hetzelfde voor je kind. Of dat nu betekent mama slaapt altijd naast je of mama laat je gewoon een uurtje ‘huilen’ (dat is niet huilen maar jammeren, dat hebben sommige kinderen nodig)
Gaat deze fase voorbij? Ja. Je kan het je nu niet voorstellen maar echt. Ongetwijfeld als hij kan praten en je beter begrijpen wordt dit beter. Maar praat nu al hardop tegen hem en vertel elke dag de routine en wat er gaat gebeuren. Kies een vaste aanpak hoe je op hem reageert ook snachts
is dit de instant oplossing? Nee want die is er bij sommige kinderen helaas niet. Dus ook jij zal moeten bedenken hoe je toch zoveel mogelijk rust kan pakken. Daar heb je je partner voor nodig. Is het niet snachts mogelijk, maak dan voor jou bijv in het weekend een volledige dag voor jou alleen om bij te komen dag. Doe die dag echt niets en voel je niet schuldig. Verdwijn uit huis of eis dat man en kind de hele dag naar schoonouders gaat. Net waar je behoefte aan heb
Nog een jaar, misschien 2, en dan is ook dit weer voorbij.
Due-scimmie schreef op 11-03-2024 om 11:14:
In wat voor bed slaapt hij? Onze kinderen hadden echt een hekel aan de ledikant. Kregen dus met 1 al een eenpersoonsbed met rand eromheen (flexa classic). Ik voedde in slaap in bed en dan kon ik er daarna gewoon uitklimmen. Toen ik stopte met borstvoeding, werd het erbij liggen tot ze slapen. En dan las ik boekje voor, zong ik slaapliedjes en ging lamp wel uit en werd er niet gekletst.
En nog steeds liggen we erbij tot ze slapen (5 en 7).
Ik herken het... kinderen gaan rustig slapen en raken niet in paniek omdat ze niet begrijpen waarom je ineens weg bent. Hier werkte het, als ze 'n keer wakker werden dan kropen ze zelf bij me in bed en sliepen we lekker samen door.
Wij hebben beide kinderen slaap training gegeven. De eerste had geen problemen dus die hebben we ergens in de eerste paar maanden laten huilen en dat was zo gepiept. Die heeft altijd fantastisch geslapen.
Bij de tweede kregen we het niet voor elkaar. Achteraf koemelkallergie wat daarbij opviel was dat zowel dag als nacht slaap een probleem was. Tegen de tijd dat dat duidelijk werd hadden we al een hele reeks verkeerde slaap associaties en vanwege groei achterstand durfde ik de borstvoeding in de nacht ook niet te staken. Gevolg was inderdaad dat ze vrijwel elk uur wakker werd en soms helemaal niet meer in slaap te krijgen was.
Inmiddels is ze acht maanden en slaapt ze van 22:00 tot 5:00 altijd door. Om vijf uur krijgt ze een fles water en om zeven uur de borst. En langzaam zien we nu dat de hoeveelheden water steeds kleiner worden en dat ze steeds sneller weer zelfstandig in slaap valt. Het echte laten huilen heeft overigens niet lang geduurd. Maar dan is het wel belangrijk om niet steeds tussendoor terug te gaan, want dan leren ze vooral langer volhouden.
Waar wij vooral op gelet hebben is overdag voldoende voeding geven. Bij 13 maanden drie hoofd maaltijden en twee tussendoortjes. Ze hoeven nog maar 300-500ml melk per dag en dat geef je het beste op vaste tijden. Dus bijvoorbeeld om 22:00 en in de ochtend. Maak het onderdeel van het slaap en opstaan ritueel. Kijk ook naar het middag slaapje want dat is goede graadmeter of een kind zelf weet weer opnieuw in te slapen.
Index224 schreef op 11-03-2024 om 11:21:
[..]
Jouw vriend maakt zich er lekker makkelijk van af. Hij 'kan het niet handelen' dus mag jij het oplossen.
Nee hoor, hij doet ontzettend veel en staat er altijd voor ons.
Alleen merk ik aan hem dat hij chagrijnig wordt van weinig slaap (ook al doet hij nog zo zijn best om dat te verbergen) dus dan doe ik het liever zelf 
Neweve schreef op 11-03-2024 om 11:03:
[..]
Dreumessen/Peuters hebben soms even nodig om in slaap te vallen. Die van ons jammerde vroeger ook regelmatig. Wel een duidelijke ander gehuil/jammer dan als er echt iets mis was. We hebben moeten moeten om niet gelijk in te grijpen maar haar even te geven. Eigenlijk duurt het altijd max 5 a 10 minuten. Soms ging het gejammer over in echt gehuil en dan troostten we haar gewoon. Nu ze ouder is zingt ze liedjes (gisteren sinterklaasliedjes
) of babbelt ze over de dag. Blijkbaar heeft ze dat even nodig voordat ze echt kan slapen.
kan het in jullie geval misschien ook verlatingsangst zijn? Dan werkt een lampje aan en een vertrouwde knuffel misschien goed.
Ja, verlatingsangst denk ik sowieso. Overdag vindt hij het ook vreselijk alleen gelaten te worden. Hij vindt knuffels en speentjes niet leuk. Hij heeft een zoutlamp op zijn kamer.
Dit is niet jammeren maar van 0 tot 100 is 2 seconden..
Zo te lezen is er niets medisch aan de hand. Dit is een gewoonte geworden. Wakker worden in de nacht is heel normaal. Maar voor hem een teken dat jullie dan direct komen en blijven tot hij weer slaapt.
Ik zou in ieder geval niet meer voeden en niet meer uit bed om te wiegen etc. Dat is toch aandacht en prikkels. Begin inderdaad met een goede papfles. Bij wakker worden ga je er kort naar toe. Maar niet erbij blijven zitten. Dat kan als kinderen daarna doorslapen. Maar dit kind wordt iedere nacht wel 3 tot 6x wakker! Het heeft geen enkel effect behalve dat ieders nacht volledig verstoort raakt en blijft.
Het klinkt heel moeilijk maar ga er niet meer iedere keer heen. Bouw het dus af. Ook als hij huilt of dat blijft doen. Jullie moeten dit doorbreken en dat gaat nu niet lukken (want wakker is aandacht). En daardoor te licht slapen en weer wakker worden.
Due-scimmie schreef op 11-03-2024 om 11:14:
In wat voor bed slaapt hij? Onze kinderen hadden echt een hekel aan de ledikant. Kregen dus met 1 al een eenpersoonsbed met rand eromheen (flexa classic). Ik voedde in slaap in bed en dan kon ik er daarna gewoon uitklimmen. Toen ik stopte met borstvoeding, werd het erbij liggen tot ze slapen. En dan las ik boekje voor, zong ik slaapliedjes en ging lamp wel uit en werd er niet gekletst.
En nog steeds liggen we erbij tot ze slapen (5 en 7).
Zo deden wij het ook. Kinderen zijn inmiddels 12 en 9 en doen het nu zelf, maar duurde wel totdat ze een jaar of 6 waren dat we bij ze bleven. Zonder te kletsen ed, maar gewoon aanwezig zijn. Ze hadden het blijkbaar nodig, en man en ik wisselden dat wel af, elke dag een ander kind. Dat doen we nu nog, maar nu kunnen we na het voorlezen gewoon weg.
Bolmieke schreef op 11-03-2024 om 11:07:
Overdag minder slapen? Flinke papfles om 22.00 uur en 's nachts niet meer voeden?
Het gaat niet om het honger hebben, maar hij wil gewoon heel graag aan de borst. Overdag minder slapen heeft geen effect, hij slaapt nu maar 2 x een half uurtje
Hier ook een baby gehad die ik onbedoeld had aangeleerd om in slaap gewiegd te worden. Aanvankelijk door medische problemen in de eerste 4-5 maanden en daarna bleef dat wiegen bestaan. Uiteindelijk moesten wij er wel even doorheen; wel troosten, maar niet meer oppakken. Nooit. Als ik één keer toch oppakte koste het de dag erna weer veel meer moeite en tijd. Ergens bevestig je dan dat als ze langer volhouden ze wél opgepakt worden, en dus houden ze het de volgende keer langer vol. Als ze dan een keer ziek was pakte ik haar wel. Maar moest ik inderdaad daarna weer er doorheen. Wel merkte ik dat dat dan minder lang duurde.
Erbij gaan zitten/liggen ben ik bewust niet aan begonnen. Leek mij gewoon een nieuwe (onwenselijke) slaapassociatie en ik zag me dat inderdaad al doen tot ver in de kindertijd zoals iemand hierboven. Ik wil ook wel gewoon in de avond vrienden kunnen ontvangen oid zonder dat ik dan meer dan een uur bezig ben met kind op bed leggen.
Uiteindelijk werd het echt beter toen ze ca 20-22 maanden was. Toen begreep ze een slaapwekker; blauw is slapen, geel is opstaan. En kon ik als ze 's nachts wakker werd zeggen dat konijn nog blauw was dus dat het nog nacht was. Ga maar lekker slapen. Dat gaf zowel haar als mij houvast. Ze had het na 3 dagen onder de knie. Inmiddels is ze 2,5 en slaapt ze meestal prima. Maar wiegen vindt ze nog steeds heel fijn, dus ze probeert het nog steeds.
Storm2023 schreef op 11-03-2024 om 12:34:
[..]
Het gaat niet om het honger hebben, maar hij wil gewoon heel graag aan de borst. Overdag minder slapen heeft geen effect, hij slaapt nu maar 2 x een half uurtje
Mijn dochter ging op die leeftijd naar één goed slaapje. Van ca 12.30 tot ca 15.00. Als ze te weinig slaapt wordt ze ook veel wakker in de nacht. Dus dat zou ook nog kunnen. Dat zou ook het heel druk worden in de avond verklaren. Doet dochter hier ook als ze moe is. En dan ben ik juist in de verleiding om haar nog even te laten razen. Bijna niet rustig te krijgen dan. Met dit schema zou ik sowieso niet minder gaan laten slapen overdag, eerder meer. Wordt hij overdag ook na 30 min wakker? En moet je dan ook eerste 30 min wiegen ed?
Yumi schreef op 11-03-2024 om 11:10:
[..]
Jullie hebben inderdaad een mooi slaapritueel ,wat voor hem zo duidelijk is dat hij lekker in jullie armen gaat liggen terwijl je een liedje zingt. Maar als hij rustig is dan leggen jullie hem weg, staat hij op en begint te huilen. Dat patroon herhaalt zich, waardoor ik des te meer het gevoel heb dat hij niet meer zonder jullie in slaap komt. Verplaats het voorlezen en zingen naar zijn kamertje, als hij al in bed ligt. Blijf bij hem zitten en loop niet weg, haal hem ook niet uit bed om hem te troosten. De overgang van lekker tegen jullie aanliggen, naar alleen in zijn bedje is te groot.
Dat is iets waar ik nog niet aan heb gedacht! Dat kunnen we best eens proberen.
Er naast blijven zitten hebben we wel geprobeerd, dat werkt maar tot op zekere hoogte.
Yumi schreef op 11-03-2024 om 12:01:
[..]
Ik herken het... kinderen gaan rustig slapen en raken niet in paniek omdat ze niet begrijpen waarom je ineens weg bent. Hier werkte het, als ze 'n keer wakker werden dan kropen ze zelf bij me in bed en sliepen we lekker samen door.
Precies. En vaak kruipen ze er gewoon stil naast en merk ik 's ochtends dat er kind tussen ons in ligt.
Nog één vraag: zijn zijn oren gecontroleerd? (Chronisch) ontstoken oren doen pijn bij liggen maar niet als je rechtop zit of staat.
Verder heb je al heel veel goede adviezen gekregen.
Ik kan je niet helpen, maar weet: het gaat voorbij. Mijn eerste zoon was een enorm slechte slaper, overdag en 's nachts. Het vreemde was: in het begin besefte ik het niet. Ik dacht dat het normaal baby/ peuter gedrag was. Het was pas toen ons tweede kindje geboren werd, en ik voor hem nog altijd veel vaker moest opstaan 's nachts dan voor zijn kleine broertje, dat ik besefte dat het toch wel extreem was.
Hij slaapt door sinds hij een jaar of drie is, en hij slaapt goed en lang sinds hij in de lagere school zat (hij is er intussen 20 )
Wat bij ons op een bepaald moment (een beetje) geholpen heeft is een muziekje dat aangaat bij beweging. Dus elke keer als hij wakker wordt 's nachts, gaat het muziekje aan (zorg dat het niet te luid staat, zodat je er zelf niet wakker van wordt). En die van ons is het snel gaan verbinden met slapen.
En verder een goeie slaapzak waar hij zelf niet uit komt (ze worden vaak wakker als ze het koud krijgen 's nachts)
En voor de rest: veel moed mama!! Het wordt beter
Brachiosaurus schreef op 11-03-2024 om 12:31:
[..]
Zo deden wij het ook. Kinderen zijn inmiddels 12 en 9 en doen het nu zelf, maar duurde wel totdat ze een jaar of 6 waren dat we bij ze bleven. Zonder te kletsen ed, maar gewoon aanwezig zijn. Ze hadden het blijkbaar nodig, en man en ik wisselden dat wel af, elke dag een ander kind. Dat doen we nu nog, maar nu kunnen we na het voorlezen gewoon weg.
Maar in de situatie van TO gaat het inslapen nu redelijk goed. Het gaat om doorslapen. Je kunt toch niet 5x per nacht bij je kind in bed kruipen tot ze slaapt en dan weer terug?
