Dreumes 21 mnd altijd huilerig en hangerig, sterke wil, vaak ontevreden
Ha allemaal,
Wij hebben 2 dochters, waarvan de oudste inmiddels 3 jaar is en het eerste jaar hetzelfde gedrag heeft laten zien als onze nu 21 maanden jongste dochter, echter blijft dat maar aan zonder verandering. Ik raak er zo vermoeid en gefrustreerd van en vraag me echt af of dit nog normaal en herkenbaar is.
Het gedrag waar ik het over heb uit zich in continu iets willen/nodig hebben, jengelen, snel huilen, erg hangerig. Nog zeer afhankelijk van mij en veeeel mijn aandacht opeisen. Het voelt alsof ik continu alert moet zijn en aan moet staan om te reageren en brandjes te blussen. Het stelt weinig voor; met het truitje vastzitten ergens aan, ergens niet bij kunnen, geen zin hebben om te spelen etc. Ik kan haar ook niet buiten in de achtertuin laten spelen als ik zelf even binnen ben, dan weet ik dat ik binnen 2 min weer een huilende dreumes heb. Er is ALTIJD en STEEDS wat. Ik mis het relaxte, ontspannen karaktertje dat gewoon tevreden is/kan spelen. En natuurlijk snap ik dat dit herkenbare fasen zijn, maar ik zie dit niet meer als een fase. Het begon echt al met 2 maanden, continu jengelig. Niet zozeer een huilbaby, maar wel een mopperbaby 
. Nogmaals; onze oudste vertoonde exact hetzelfde tot 1 jaar. Is wel een mega vlotte prater dus haar tweede en nu derde jaar verliep veel beter en nu is het echt genieten en ontspannen voor ons met haar.
Ik ben niet zozeer op zoek naar tips/tricks, maar merk vooral gebaat te zijn bij herkenning. Om me heen vallen alleen rustige baby's/dreumessen op die echt wel eens een driftbui hebben, maar niet continu iets willen en de aandacht opeisen, jengelen, mopperen en hangerig zijn.
Bedankt alvast!
Is ze verder wel leuk ?
Grapje
Maar het leest zo negatief en ik vraag mij af of ze dat ook voelt ?
Ja natuurlijk Maar over het leuke gedrag maak ik me geen zorgen, dus dat hoef ik hier ook niet te melden haha.
Snap dat het negatief overkomt hoor, maar dat heb je als je even al je stress/zorgen spuit in één bericht. De frustraties kan zij zeker zo nu en dan voelen, maar dat is natuurlijk niet mijn basic mood als moeder zijnde.
Ik herken dit van mijn oudste. Vanaf dag 1 had ze dit. Ze is nu vier en heeft dit nog steeds. Hoe vaak ik mij wel niet heb afgevraagd waarom andere dreumesen en peuters gewoon vrolijk van een lage glijbaan gingen terwijl mijn dochter stond te krijsen onderaan de hoogste. Waarom ik andere kinderen gewoon rustig zag krassen op een papiertje terwijl de mijne haar hoofd tegen de muur sloeg omdat haar tekening niet op een eenhoorn leek.
Ze heeft ontzettend vaak hulp nodig omdat ze dingen doet die ze eigenlijk nog niet kan en dan in de problemen komt. Of omdat ze dingen wil die niet lukken en dan enorm gefrustreerd raakt.
Ik las eens een artikel dat ik heel verhelderend vond. De kern was dat we tot 18 jaar allemaal een lief, volgzaam kind willen. En dat we dan verwachten dat ze na 18 ineens een passie hebben, volhardend zijn en voor zichzelf kunnen opkomen.
Mijn dochter is er niet door veranderd. Maar ik kan het nu wel wat meer waarderen dat ze zo eigenzinnig, gedreven en volhardend is.
Heeft ze dit op de opvang of bij anderen ook? Ik begrijp dat het erg vermoeiend is als een kind letterlijk continu aandacht wil/nodig heeft en niet zelf iets kan doen.
Kan ze al praten en aangeven wat ze wil/haar dwars zit?
Wat bereikt ze met dit gedrag? Krijgt ze daardoor telkens aandacht of dat wat ze wil?
het lijkt me vreselijk als het zolang aanhoudt het gejengel... mijn dreumes (22 maanden) heeft nou net een periode achter de rug dat hij al ging huilen als ik ging plassen en over alles boos werd. Hij wilde zelfs geen middagdutje doen. Steeds minimaal een uur vechten om hem een keer te laten slapen. Nu is de rust weer teruggekeerd. Ik werd toen wel even helemaal gek en dacht echt nu is het genoeg, ik gooi hem op een opvang en ga putjesschepper op zee worden fulltime ipv huismoeder. Waar is mijn rust. Geen 3 seconden.. ik merk bij mijn dreumes dat hij meer gaat muiten als hij te lang binnen is, dus veel op pad en veel laten zien en bewegen buiten helpt hier. Buiten is hij vaak onder de indruk en bezig, de driftigheid bewaart hij vaak voor binnen. Zoals voor het tandenpoetsmoment. Altijd feest. Misschien dat je het daarom niet vaak buiten bij andere dreumessen ziet.
Moederkareltje schreef op 05-06-2024 om 11:34:
ik merk bij mijn dreumes dat hij meer gaat muiten als hij te lang binnen is, dus veel op pad en veel laten zien en bewegen buiten helpt hier. Buiten is hij vaak onder de indruk en bezig, de driftigheid bewaard hij vaak voor binnen. Zoals voor het tandenpoetsmoment. Altijd feest. Misschien dat je het daarom niet vaak buiten bij andere dreumessen ziet.
Dit is precies wat ik ook wilde schrijven. Als ik naar mijn eigen dreumes kijk dan wil ze de wereld ontdekken. Ze wil dingen doen. En als we een activiteit ondernemen dan valt juist altijd op hoe lief en vrolijk ze is. Maar zit ze te lang binnen met hetzelfde speelgoed dan gaat ze of kattenkwaad uithalen of ze gaat jengelen. Het ligt ook vaak aan het moment van de dag. Vaak is juist het moment dat ik wil koken het moment dat ze geen seconde alleen kan zijn. Ik ben daar tegenwoordig heel makkelijk in, dan gaat ze maar even een kwartier televisie kijken, Woezel en Pip doen altijd wonderen. En na het eten vermaakt ze zichzelf meestal wel weer prima.
Ja klopt, het thuis zitten is not done. Wat ook niet mee helpt (denk ik) is dat ze continu ook weer wat op lijkt te pakken qua virussen. Het komt op mij over dat ze niet lekker in dr vel zit of erg moe is, maar dit is denk ik ook echt het geval vaak.
Maar bij de oppas oma's en opa's laat ze veel minder van dit gedrag zien. Dus afleiding doet een hoop, maar ik zie dit dus echt als afleiding van iets waar ze mogelijk last van heeft. Diverse HA bezoeken hebben niks uitgewezen echter.
Is ze ook door huisarts nagekeken op bijv oorontsteking?
Ik denk dat er twee dingen spelen: ze heeft de taal nog niet om duidelijk te maken wat ze wil en krijsen is effectief want dan komt mama.
Mijn tweede was een dramaqueen en haar broer deed alles voor haar. Ze sprak pas laat en dan heel lang alleen maar ja, nee, papa mama en een variant van broers naam.
We hebben toen telkens gedaan dat we niet helemaal begrepen wat er was, toen rolden er ineens zinnen uit. Zo hebben we haar duidelijk leren maken dat ze moet praten om iets te kunnen.
Hier kwam er inderdaad veel meer rust toen zoon ging praten.
Is een medische oorzaak uitgesloten? Mijn zoontje heeft verschillende voedselallergieën en producten waar hij gevoelig voor is. Het gedrag wat je omschrijft herken ik heel erg als hij iets 'fouts' heeft gegeten en last van zijn buik/hele gesteld heeft. Het duurt dan ook echt een weer voordat het uit zijn systeem is, en hij weer zichzelf is.
Loutie2 schreef op 05-06-2024 om 12:28:
Ja klopt, het thuis zitten is not done. Wat ook niet mee helpt (denk ik) is dat ze continu ook weer wat op lijkt te pakken qua virussen. Het komt op mij over dat ze niet lekker in dr vel zit of erg moe is, maar dit is denk ik ook echt het geval vaak.
Maar bij de oppas oma's en opa's laat ze veel minder van dit gedrag zien. Dus afleiding doet een hoop, maar ik zie dit dus echt als afleiding van iets waar ze mogelijk last van heeft. Diverse HA bezoeken hebben niks uitgewezen echter.
Allebei mijn kinderen hebben veel last van oren die heel vaak dicht zitten. Dit is dus geen oorontsteking, maar het zorgt voor een vervelend gevoel en soms verminderd gehoor. Er is een keer druk op de oren gemeten en dat was net zo hoog als wanneer je in het vliegveld zit. De kno arts deed er laconiek over, maar als je dit vaak hebt kan ik me voorstellen dat je er vervelend en moe van wordt.
Ik kan hier aan hun gedrag precies zien wanneer het weer zover is.
Toen ik je verhaal las dacht ik: peuter massage.
Je zou dit kunnen overwegen omdat het zo ontzettend veel voordelen kan geven. Aangeraakt worden, even goed in je lijf zitten. Het effekt ervan vertienvoudigt op andere gebieden in het leven.
Plan een moment in iedere dag waarbij jullie beiden even tijd met elkaar kunnen hebben en je ongestoord kunt zijn. Op een warme plek en geef even de volle aandacht voor je kindje en masseer haar lijfje. D’r armpjes, handjes, beentjes, voetjes.
Trek er iets van 20 minuutjes voor uit als dat lukt.
Het idee is ook echt dat jullie samen zijn, dat je peuter een vol momentje met jou heeft. En dat je andere dochter iets anders doet of een bezigheid heeft en niet kan storen.
Je hoeft niet te weten ‘hoe’ je moet masseren. Gewoon een armpje pakken ( met warme handen), rustige strijkbewegingen maken. En ook de handjes even pakken, dan de vingertjes. Zelfde met voet en teentjes. Handjes en voetjes ook benadrukken kan erg kalmerend werken, zorgen voor een goed en veilig gevoel en algehele ontspannenheid en lekkerder in je lijfje komen zitten.
Onderaan is een link over kindermassage en er is veel online ook over te vinden
https://mama.libelle.be/baby/voordelen-van-kindermassage/
eerst medisch alles uitsluiten.
Misschien betwijfelt ze je standvastigheid en wil ze die testen. Misschien kan ze deze keer haar zinnetje doen?
