Weer een slechte slaper
Hallo iedereen,
Misselijk van vermoeidheid, snipverkouden en doodvermoeid schrijf ik dit bericht.
Onze eerste zoon was een slechte slaper, achteraf had hij slechte slaapgewoontes en kon niet goed zelf in slaap komen. Het was echt een pittige tijd en ik gun geen enkele ouder zo'n babytijd, ons hele leven stond in het teken van slapen of eigenlijk willen slapen.
Na 2,5 jaar sliep zoon door, eindelijk. Wel elke dag 05.30-06.00 wakker, maar lieve hemel in elk geval sliep hij de nacht door! Dochterlief werd geboren. Een rustige en gemakkelijke baby. Je snapt dat ik zeer streng was op slaaphygiëne en het werkte, onze dochter was een fantastische slaper, zowel 's nachts als overdag. De enige minimale slaaphobbel was dat ze alleen goed sliep in haar eigen bed, waar we uiteraard zelf weinig last van hadden.
Nou.. het is sinds ze 8 maanden is (ze is nu 11 maanden) compleet omgedraaid en de nachten gaan weer dramatisch. Tel daarbij een peuter op die overdag niet meer slaapt en we zijn werkelijk oververmoeid. Mijn man slaapt af en toe op de bank om bij te tanken, ze slaapt bij ons op de kamer en hebben geen logeerkamer oid (anders lag ze daar wel..). We verhuizen binnen afzienbare tijd.
Maar die verhuizing en kleine verbouwing gaan ook energie kosten en we hebben nu nauwelijks energie om op onze benen te staan. Daarnaast start ik 1-9 een nieuwe baan. Allemaal gepland toen dochter nog zo goed sliep.. maar nu: Hóé dan???
Alles komt terug, mijn emotionele buien, mijn man's chagrijnigheid, ik val uit naar de kinderen, het snakken naar suiker en de gewichtstoename. Er lijkt geen vooruitgang, er is soms twee dagen verbetering, om weer opgevolgd te worden door een dramatische nacht. Nu wordt ook peuter 's ochtends gewekt door zusje en de wallen onder zijn ogen worden steeds groter. We zijn gewoon op.
Eigenlijk ben ik niet eens zozeer op zoek naar tips om haar beter te laten slapen, daar was ik met zoon altijd mee bezig en dat maakte me helemaal gek op een gegeven moment omdat niks werkte (en over een periode va 2,5 jaar kun je een heleboel langere tijd proberen).
Hoe hiermee om te gaan? Hoe verhuizen, hoe verbouwen, hoe een nieuwe baan starten? Hoe zoon's energie op peil houden.. het valt allemaal als een kaartenhuis in elkaar. Een nachtje uitbesteden is als een pleister op een enorme wond.
Ik voel zelf de moedeloosheid in mijn verhaal, dat is er ook. Ik kan zo boos worden van het feit dat ik niet meer van deze babytijd kan genieten. Dochter is de allerliefste maar we trekken het echt heel slecht.
Herkent iemand dit? Tips?
Alvast bedankt voor het lezen.
Flanagan schreef op 05-08-2021 om 19:33:
Toen mijn moeder moest bevallen van de derde in een tijd waarin ook een verhuizing speelde, ging oudste (3jr) maand logeren bij oma.
Je hebt momenteel gewoon te weinig energie voor alles; besteedt dan een taak uit aan mensen die voor je oudste kunnen zorgen.
Straks zit jij of je man in een burn-out.
Dat moet maar net kunnen. Tegenwoordig werken de meeste oma's nog gewoon he?
Mijn dochter sliep indertijd ook slecht (en was een huilbaby). Wij zijn uiteindelijk naar een osteopaat geweest, wat echt fantastisch geholpen heeft.
Daarnaast heb ik haar ingebakerd en ook dat hielp.
Misschien kun je er wat mee.
Het is aan Starbuckscoffee om te bepalen wat haalbaar is; ‘Out of the box-denken’. Zelfs als de ouders van hen allemaal werken, is het niet uitgesloten dat beide echtparen/ opa’s of oma’s één of twee weken vrij nemen om zo deun kinderen te helpen door een pittige tijd heen te komen.
Logeren bij opa/oma zorgt er in ieder geval voor dat de baby de oudste niet wakker maakt zodat TO of man twee kids in slaap moet krijgen.
Als door inbakeren de jongste ook nog eens doorslaapt, komen ouders eens echt tot rust.
Verhuizen: is er budget om het te laten doen? Anders al vroeg hulp inschakelen om in te pakken, etc.
Verbouwen: ga je dat zelf doen of is alles uitbesteed? Is alles al uitgezocht of moet dat nog gebeuren?
Zelf of nog veel uitzoeken: moet dat nu of kun je het uitstellen? Vast minder praktisch, maar is het te doen?
Uitbesteed en al in kannen en kruiken: vraag eventueel iemand anders om alles een beetje in de gaten te houden, maar laat het dan vooral doorgaan.
Nieuwe baan: tja, dat is lastig in te schatten. Hoe gaat je baan nu? Misschien is bespreekbaar maken of deels ziekmelden een optie?
Sterkte!
Wat gebeurt er dan precies in de nacht? Gaat het de hele nacht door? Slaapt ze dan overdag veel? Hoeveel slaapjes heeft ze nog overdag? Slaapt ze wel als jullie haar in bed nemen? Of gaat ze dan brabbelen of door huilen? En als je verhuist en ze moet alleen op een kamer slapen dan kan ze toch nog huilen? en dat hoor je ook echt hoor.
Onze jongste zoon was ook een vreselijk slechte slaper dramatisch gewoon en al vanaf het begin.. uiteindelijk was het enige wat hielp hem bij ons in bed nemen. Dan hadden we allemaal het meeste slaap. Dat was ook de reden dat ik hem ben blijven voeden tot hij twee jaar oud was.🙃. Voeden en bij ons in bed, dan sliep hij wel weer. Het was niet makkelijk en we hebben verschillende keren geprobeerd hem door te laten slapen maar dat lukte echt niet en ik wilde hem niet uren laten huilen. Wat bij mij wel hielp was de gedachte en de wetenschap dat alleen wij in de westerse wereld kinderen hebben die niet doorslapen.. in heel veel andere culturen slapen kinderen bij hun ouders. En ik weet dat wij nu eenmaal in de westerse cultuur leven en we moeten werken etc. Maar die gedachte heeft ons heel erg geholpen. We gingen kijken naar wat hij nodig had.. en dat bleek 1 slaapje overdag. ( Al vanaf een maand of 9) en dan naar bed rond 19.00 uur en dan dronk hij om 23.00 uur en dan in de nacht nog een keer. Vanaf 23.00 uur lag hij dan tussen ons in. Soms wat later. Wij hebben daar soms discussies over gehad met familie en vrienden en ook termen gehoord als slaaphygiene. Maar wat is dat in vredesnaam. Wij raakten meer vermoeid van hem in slaap krijgen met al die regels en methodes. Toen we dat konden loslaten ging het beter. Dit is ons verhaal en ik weet niet of het jullie gaat helpen. Maar ik ben er 100 procent van overtuigd dat al die regels voor die zgn slaaphygiene lang niet altijd werken en je er hopeloos gefrustreerd en moe van raakt. Waarschijnlijk maakt je dochter een ontwikkeling door en wil ze meer bij jullie zijn?
Op korte termijn zou ik wel familie inschakelen en hen op je kinderen laten passen om beiden een paar nachten goed te slapen. Want nu kun je nergens meer goed over nadenken. Veel sterkte ...
Poeh herkenbaar (gelukkig wel erg lang geleden, sorry). Ik was toen een alleenstaande moeder en ze werd 3x per nacht wakker, ik ging wankelend naar mijn werk, stapte in de verkeerde trein, vergat kaartjes te kopen (huilend bij de conducteur 
) en uiteindelijk viel ik uit na ongeveer 6/7 maanden. Mijn kind kon de onrust rond de scheiding (omgangsregeling) niet aan. Het was hels en ik weet niet hoe ik het vol heb gehouden zo lang (ze sliep niet bij haar vader omdat ze nog een baby was). Het is bij mij beter gegaan toen ik naar een groter huis verhuisde (toen begon ze door te slapen). Bij mij was de oorzaak dus onrust bij mijn kind en spanning (bij mij, ik was kapot). Ik leef met je mee. Vergis je niet hoe je slaapgebrek ervaring met je oudste hier mee zal spelen, je wanhoopsgevoel is daar zeker aan verbonden. Ik lag s'nachts constant te luisteren en als ze een nachtje weg was droomde ik van huilende babies en werd ik alsnog wakker. Ik kan nog steeds niet tegen het gehuil van een baby. Misschien is het verstandig om met de praktijkondersteuner te gaan praten, om het 'trauma' te bespreken. Hoe heftig ook het slaapgebrek nu, dit kan ook binnen afzienbare tijd voorbij zijn en er gewoon 'bij horen'. Dit absoluut niet om het te bagataliseren, ik weet echt hoe het voelt, maar om te voorkomen dat je spanning die periode van niet slapen eventueel verlengd. Heel veel sterkte, het is retezwaar en slaapgebrek is verschrikkelijk.
Kunnen jullie geen bedje op zolder zetten (of in de keuken stretcher als je geen zolder hebt) en de ene nacht jij de andere nacht jouw partner daar slapen om wat bij te tanken.
Het klinkt misschien stom, maar wij zijn de uren die we wel sliepen gaan tellen ipv wat we tekort kwamen. Een stom psychisch spelletje, maar het hielp ons wel de dagen door. Dus als we een nacht met 4 uur slaap hadden gehad, dan waren we blij dat het er geen 3 waren.
Uiteindelijk ging onze dochter na 3 jaar beter slapen en slaapt ze vanaf haar elfde door. Sorry TO. Jullie dochter zal vast eerder beter gaan slapen, dat deed ze eerder ook. Onze dochter sliep vanaf dag 1 nauwelijks.
Ik had achteraf gezien een paar dingen anders willen doen;
Dochter op onze kamer laten slapen in een cosleeper, zodat we niet telkens ons bed uit hoefden.
Afspreken met man dat elke avond na het avondeten 1 van de 2 een uur naar bed ging om te slapen, daarna samen de avondroutine.
Mijn omgeving meer op de hoogte houden van de slaapproblemen en wat dat met je doet. Niemand kon zich er wat bij voorstellen. Heeft best wat vriendschappen gekost omdat wij nergens puf voor hadden.
sterkte! Het komt goed!
GewoonEenNieuweNaam79 schreef op 13-08-2021 om 23:39:
Het klinkt misschien stom, maar wij zijn de uren die we wel sliepen gaan tellen ipv wat we tekort kwamen. Een stom psychisch spelletje, maar het hielp ons wel de dagen door. Dus als we een nacht met 4 uur slaap hadden gehad, dan waren we blij dat het er geen 3 waren.
Uiteindelijk ging onze dochter na 3 jaar beter slapen en slaapt ze vanaf haar elfde door. Sorry TO. Jullie dochter zal vast eerder beter gaan slapen, dat deed ze eerder ook. Onze dochter sliep vanaf dag 1 nauwelijks.
Ik had achteraf gezien een paar dingen anders willen doen;
Dochter op onze kamer laten slapen in een cosleeper, zodat we niet telkens ons bed uit hoefden.
Afspreken met man dat elke avond na het avondeten 1 van de 2 een uur naar bed ging om te slapen, daarna samen de avondroutine.
Mijn omgeving meer op de hoogte houden van de slaapproblemen en wat dat met je doet. Niemand kon zich er wat bij voorstellen. Heeft best wat vriendschappen gekost omdat wij nergens puf voor hadden.
sterkte! Het komt goed!
Goede aanvulling.
En inderdaad: houd alsjeblieft je kind bij je dan heb je allemaal het meeste slaap en hoef je niet elke keer je bed uit en wordt je niet klaarwakker. Maar 11 jaar is wel heel erg lang om niet door te slapen ( 
) En ja het komt uiteindelijk goed maar sterkte iedereen die met deze problemen worstelt
Bij onze oudste dochter was haar bij mij of mijn vriend in bed laten slapen de manier om nog de meeste slaap te krijgen zowel voor haar als voor ons. In haar eigen bedje bleef ze uren huilen, tot mijn spijt later uit wanhoop alles geprobeerd omdat we het niet trokken. Er was geen medische reden, wel handig om uit te sluiten misschien. Mijn vriend en ik slapen apart om zo beiden beter te kunnen slapen. Dan heb je tenminste één van de twee die het overdag wat beter aankan. Mijn oudste dochter is een slechte slaper gebleven. Ze is nu bijna zes en ze valt pas in slaap om een uur of half tien en dan moeten we bij haar blijven want anders lukt het niet. Best in een impact op de vrije tijd, sociaal leven en relatie van ouders zeker nu met twee zusjes erbij die ook naar bed moeten worden gebracht. Ze is altijd erg alert geweest en heeft altijd moeite gehad om in slaap te vallen. Ik vermoed dat ze snel overprikkeld is. Ze is ook erg gevoelig. Sinds ze een jaar of vier is is ze steeds bang om alleen te zijn en zeker als het donker is. Dat heb je op die leeftijd nog niet, maar misschien speelt gevoeligheid en overprikkeld zijn een rol. Dan is het belangrijk om de hoeveelheid prikkels te beperken en voor het slapen gaan extra rust in te bouwen.
Al weer een tijdje geleden dat dit bericht is geplaatst. Ik Google me natuurlijk suf omdat onze kleine niet goed slaapt.
Wel denk ik dat als een kind wel goed slaapt bij je in bed: boeiend! Doe dat! Niks mis mee en iedereens leven wordt leuker als je zelf ook goed slaapt. Dat komt vanzelf wel weer goed.
