Weer een slechte slaper
Hallo iedereen,
Misselijk van vermoeidheid, snipverkouden en doodvermoeid schrijf ik dit bericht.
Onze eerste zoon was een slechte slaper, achteraf had hij slechte slaapgewoontes en kon niet goed zelf in slaap komen. Het was echt een pittige tijd en ik gun geen enkele ouder zo'n babytijd, ons hele leven stond in het teken van slapen of eigenlijk willen slapen.
Na 2,5 jaar sliep zoon door, eindelijk. Wel elke dag 05.30-06.00 wakker, maar lieve hemel in elk geval sliep hij de nacht door! Dochterlief werd geboren. Een rustige en gemakkelijke baby. Je snapt dat ik zeer streng was op slaaphygiëne en het werkte, onze dochter was een fantastische slaper, zowel 's nachts als overdag. De enige minimale slaaphobbel was dat ze alleen goed sliep in haar eigen bed, waar we uiteraard zelf weinig last van hadden.
Nou.. het is sinds ze 8 maanden is (ze is nu 11 maanden) compleet omgedraaid en de nachten gaan weer dramatisch. Tel daarbij een peuter op die overdag niet meer slaapt en we zijn werkelijk oververmoeid. Mijn man slaapt af en toe op de bank om bij te tanken, ze slaapt bij ons op de kamer en hebben geen logeerkamer oid (anders lag ze daar wel..). We verhuizen binnen afzienbare tijd.
Maar die verhuizing en kleine verbouwing gaan ook energie kosten en we hebben nu nauwelijks energie om op onze benen te staan. Daarnaast start ik 1-9 een nieuwe baan. Allemaal gepland toen dochter nog zo goed sliep.. maar nu: Hóé dan???
Alles komt terug, mijn emotionele buien, mijn man's chagrijnigheid, ik val uit naar de kinderen, het snakken naar suiker en de gewichtstoename. Er lijkt geen vooruitgang, er is soms twee dagen verbetering, om weer opgevolgd te worden door een dramatische nacht. Nu wordt ook peuter 's ochtends gewekt door zusje en de wallen onder zijn ogen worden steeds groter. We zijn gewoon op.
Eigenlijk ben ik niet eens zozeer op zoek naar tips om haar beter te laten slapen, daar was ik met zoon altijd mee bezig en dat maakte me helemaal gek op een gegeven moment omdat niks werkte (en over een periode va 2,5 jaar kun je een heleboel langere tijd proberen).
Hoe hiermee om te gaan? Hoe verhuizen, hoe verbouwen, hoe een nieuwe baan starten? Hoe zoon's energie op peil houden.. het valt allemaal als een kaartenhuis in elkaar. Een nachtje uitbesteden is als een pleister op een enorme wond.
Ik voel zelf de moedeloosheid in mijn verhaal, dat is er ook. Ik kan zo boos worden van het feit dat ik niet meer van deze babytijd kan genieten. Dochter is de allerliefste maar we trekken het echt heel slecht.
Herkent iemand dit? Tips?
Alvast bedankt voor het lezen.
de ene nacht jij thuis, de andere nacht je man thuis.
om de nacht logeren bij je moeder/een vriendin/ wie dan ook.
Maar één iemand hoeft te lijden hoor
Heeel herkenbaar. Hier ook een slechte slaper van bijna 11 maanden. Is redelijk standaard om 5-6 uur echt wakker en meestal komt hij in de nacht ook 2-3x. Vannacht om 1u en 3u en dan om 5u wakker. Ook regelmatig dat we alle uren van de nacht wel zo ongeveer zien. Inderdaad om moedeloos van te worden! Ik ben kapot. Ook al slaapt hij wel een keer langer, dan ben ik alsnog om 5 uur wel wakker.
Helemaal de eerste periode was erg. Ook hier emotionele buien (huilbuien, maar ook echt soort van paniekaanvallen, woedeaanvallen vanuit frustratie). Gelukkig niks tegen ons zoontje, maar toch krijgt hij wel wat mee natuurlijk. Ook ik word ongeduldig naar hem toe. Echt heel erg rot allemaal en zo niet de moeder die ik wil zijn! Veel mensen onderschatten wat slaapgebrek met je kan doen. Ik heb depressieve klachten gekregen doordat ik zo uitgeput ben. En ja, een dagje/nachtje uitbesteden zet voor mij niet veel zoden aan de dijk want ik ben alsnog om 5 uur wakker en kom niet meer in slaap. Daarbij ben ik bang dat logeren ervoor zorgt dat hij de dagen daarna nog slechter slaapt.
En ook op de relatie heeft het z'n weerslag inderdaad. We proberen wel echt af te wisselen in de nacht/ochtend. Zorgen dat er ontspanning is voor beide, dat we toch ook samen de deur uit gaan.
Nieuwe baan en verhuizen helpt niet mee nee. Met pijn in mijn moederhart heb ik zoon voor nu een dag extra naar de gastouder gedaan (moet financieel wel mogelijk zijn) ik heb echt tijd nodig om even bij te komen die dag! Anders trek ik het niet. Is dat misschien een optie? Of een familielid toch nog een dag extra laten oppassen?
I feel you! Hier ook dramatische slapers altijd gehad. Weet nog goed de enorme wissel die het trekt op alles. Wij hebben ook alles geprobeerd, niks hielp. Nachtje uit logeren maakte de klap als ze weer thuis waren alleen maar groter. Wij namen soms zelf een dag vrij als de kinderen naar de opvang waren en gingen dan zelf de hele dag slapen/in bed hangen. We gingen vaak tegelijk met de oudste naar bed (19 uur) om toch een paar uurtjes te kunnen pakken. Nee, we hadden toen geen sociaal leven. Geen sport, geen vrienden, niet uiteten. Het was overleven en elke vrije minuut slapen. Nu is de jongste 3 en komen we langzaam weer boven water. Sterkte, het is loodzwaar 
Afwisselen met je man, dus de ene keer doet hij de nacht en vroege ochtend en de volgende nacht ben jij aan de beurt.
Ik zou dan een goed bed, of een goede kwaliteit bedbank beneden zetten, zodat je niet alles meekrijgt van wat er 's nachts gebeurt, anders heb je er nog niet veel aan.
Ik weet niet wat jullie budget is, maar zou je de verhuizing kunnen uitbesteden aan een verhuisbedrijf?
Slaapgebrek is killing. Wij hebben er ook middenin gezeten. Standje overleven aan en verstand op 0. Wij hebben ons kind laten huilen in de nachten. We konden niet meer op onze benen staan. Drie weken lang was het voor mij en kind janken, maar daarna heeft ze nooit meer zulke vreselijke nachten gehad en ze is nu ruim 2.
Bedankt voor de reacties, de herkenning doet me goed.
Een nieuwe bank is voor deze beperkte periode denk ik niet nodig. Om de dag buitenshuis slapen voel ik me eigenlijk niet prettig bij.
Het laten huilen is iets om te overwegen.. ze slaapt bij ons op de kamer dus het is moeilijk afsluiten. Misschien een tentje in de tuin, haha.
Starbuckscoffee schreef op 15-07-2021 om 15:47:
Bedankt voor de reacties, de herkenning doet me goed.
Een nieuwe bank is voor deze beperkte periode denk ik niet nodig. Om de dag buitenshuis slapen voel ik me eigenlijk niet prettig bij.
Het laten huilen is iets om te overwegen.. ze slaapt bij ons op de kamer dus het is moeilijk afsluiten. Misschien een tentje in de tuin, haha.
Dat hebben wij uiteindelijk bij de jongste ook gedaan, na maandenlange ellende, in overleg met de pedagogisch medewerker van het ziekenhuis. We konden gewoon niet meer. Wij zetten een campingbedje zo ver mogelijk weg, met een babyfoon met camera ernaast zodat we in ieder geval konden zien of alles goed ging. En ik zette ook nog een wekker voor de voeding elke twee uur (voor mezelf, ik ging hem dan niet wakker maken als hij net sliep) maar zodat hij zeker niet van honger kon brullen.
Hier ook twee van die slechte slapers gehad. Ik heb ze juist bij me in bed genomen, daar sliepen ze beter dan in hun eigen bed, maar ik denk dat ik in totaal bijna acht jaar niet doorgeslapen heb (sorry voor dit vooruitzicht 
In ging ook tijdenlang elke avond na het eten naar bed, dan had ik in elk geval de uurtjes tot de voeding van 23.00 gehad. En op mijn vrije ochtend kinderen naar opgvang/kleuterschool brengen en tot 12.00 terug naar bed. En tijdens de drie kwartier dat ze overdag sliepen zelf ook even ogen dicht. Sociaal leven had ik niet in die tijd, veel te moe voor. Slaaptraining werkte hier helaas niet, wel alle mogelijke methoden geprobeerd. Het is echt killing, ik lig nog steeds stokstijf in bed als ik een van de kinderen hoor 's nachts, en de jongste is inmiddels 12. Moet er wel bij zeggen dat ik het alleen deed, jullie kunnen gelukkig nog afwisselen. Sterkte, het is echt overleven die tijd met slecht slapende kinderen. Maar gelukkig komt het uiteindelijk goed.
Zou het een mentaal sprongetje kunnen zijn? Ik kan me herinneren dat wij met 8 maanden ook ineens een omslag hadden. Ik werd er helemaal gek van en heb ook regelmatig een paar uurtjes vrij genomen om bij te slapen. Het hielp mij wel om de sprongetjes van "Oei ik groei" bij te houden. Ik kon me beter inleven in de kleine en daardoor ook begripvoller zijn. Want hij deed het niet express en het was voor hem net zo vervelend als voor mij.
Geen tips, maar wel heel veel succes met de verbouwing/verhuizing/nieuwe baan! Het gaat je lukken, al lijkt het nu niet zo. Dus ter motivatie: you got this!
Met 8 maanden is een slaapregressie. Die kan 2 tot 6 weken duren. Wij zitten nu in die van 12 maanden. Ergens anders slapen is voor mij lastig. Ik slaap ergens anders niet tot nauwelijks. Heel irritant! Anders was ik allang een paar nachten weg geweest.
Starbuckscoffee schreef op 15-07-2021 om 15:47:
Bedankt voor de reacties, de herkenning doet me goed.
Een nieuwe bank is voor deze beperkte periode denk ik niet nodig. Om de dag buitenshuis slapen voel ik me eigenlijk niet prettig bij.
Het laten huilen is iets om te overwegen.. ze slaapt bij ons op de kamer dus het is moeilijk afsluiten. Misschien een tentje in de tuin, haha.
Kan ze niet naar een eigen kamer dan?
Kunnen jullie ouders inspringen zodat jullie eens een goede nacht hebben?
Tsja de 8 maanden slaap regressie. Dat was ook hels bij onze dochter. Wij liepen ook echt op al stuk gelopen tandvlees. Je hebt dit vast al geprobeerd of naar gekeken, maar hoe zit baby met slaapjes overdag? Als ze twee slaapjes doet, ken je de 2 3 4 methode?
En als je dat al doet, misschien kan je dan kijken wat er gebeurt als ze 1 slaapje doet overdag?
Of anders, baby in peuters kamer en peuter bij jullie? Baby bij jullie in bed? Dan leer je dat wel weer af zodra je geland bent op je nieuwe werk, je nieuwe huis enz. Op dit moment moet je gaan voor wat werkt, want je hebt zware tijden voor de boeg ook als je wel goed slaapt. Wij zijn weer flessen melk gaan geven 's nachts bijvoorbeeld. En idd bij ons in bed. Inmiddels is ze 2.5 en gaat 't prima hoor, af en toe nog eens wat gedoe (bij ziekte of tandjes, want gebit is nog niet compleet).
Qua verhuizen en verbouwen als het financieel gaat probeer zoveel mogelijk uit te besteden. Verhuisbedrijven kunnen ook voor je inpakken bijv (uiteraard tegen vergoeding). Kunnen familieleden of vrienden komen klussen? Sterkte, het is loodzwaar maar gaat gelukkig ook weer voorbij
Ik snap dat je er doorheen zit. Continu slaapgebrek is verschrikkelijk!
Hier werkt: baby in ons bed, zelf heel vroeg naar bed, lasten delen (ik heb man meerdere keren om 4 uur 's nachts met baby naar buiten gestuurd voor een wandeling), gebruik maken van je netwerk (bijv. op bezoek bij oma, baby aan oma geven en zelf een uur in het logeerbed duiken), groepsmiddagdut in het weekend, tv/tablet 's ochtends vroeg voor grote broer.
Sterkte! En ook deze fase gaat weer voorbij - hopelijk snel!
Toen mijn moeder moest bevallen van de derde in een tijd waarin ook een verhuizing speelde, ging oudste (3jr) maand logeren bij oma.
Je hebt momenteel gewoon te weinig energie voor alles; besteedt dan een taak uit aan mensen die voor je oudste kunnen zorgen.
Straks zit jij of je man in een burn-out.
