Toename aantal slaapcoaches, problemen soms juist erger
In vijf jaar tijd is het aantal slaapcoaches enorm toegenomen, en iedereen mag zichzelf slaapcoach noemen. Vaak zijn het moeders die vanuit eigen ervaring zijn gaan coachen. En de adviezen zorgen soms nog wel eens voor meer problemen.
Zelf zijn we bij slaapproblemen altijd uitgegaan van de reguliere aanpak en onze vijf kinderen hebben er altijd maar kort last van gehad. Dat wil zeggen bij het inslapen. De vierde werd nog lang ‘s nachts altijd even wakker maar ging altijd weer slapen als ze een warme fles had gehad.
Ik kan me voorstellen dat je soms zo met je handen in het haar zit dat je alles wel wil proberen.
Zou jij een slaapcoach inschakelen voor je kind? Of heb je dat wel eens gedaan?
Lieveheersbeest schreef op 23-05-2022 om 20:57:
Ik zou het niet zo snel doen omdat ik moeite heb om de coach op waarde te schatten.
Vlak na de geboorte van ons kind ben ik de literatuur ingedoken en heb ik me verdiept in "het theoretisch kader van slapen". Zodat ik in ieder geval wist hoe het werkte en wat de richtlijnen zijn. We hebben die vanaf het begin toegepast. Kind slaapt vanaf 3 weken oud in zijn eigen bedje. Slaapt goed zelfstandig in. Wordt niet giga vroeg wakker. Hij slaapt ook nog niet door, maar dat schijnt dan weer heel normaal te zijn met zes maanden oud...
We hebben wel nachten gehad waarin we 10-20 keer even naar hem toe moesten, dan word je wel snel minder waard hoor. Kan me echt wel voorstellen dat je uit wanhoop zo'n coach inschakelt.
Ik zou ook geen coach inhuren. Ik vraag me dan wel weer af wat je bedoeld met "het theoretisch kader van slapen" Ik hoop dat je niet de zogenaamde boeken van Ria Blom bedoeld, daar heb ik buitengewoon slechte ervaringen mee. Laten huilen en dan vallen ze in slaap en dan slapen ze uuuurren. Ja ja maar zo niet onze zoon. Eenmaal een half uur laten huilen ( we waren ten einde raad) om vervolgens 20 minuten te slapen. Ja doei...en kind vanaf 3 weken in eigen bedje wat bedoel je daarmee? had je ze dan in je eigen bed eerst? Wij hadden een wiegje/ cosleeper. Zo kregen we allemaal het meeste slaap. Kinderen sliepen pas met 6 maanden op hun eigen kamer.
En nog eens wat, ik heb jaren geleden een flink aantal jaren in de moeder en kindzorg gewerkt en wij hadden in ons gebied heel erg veel vrouwen uit Afrikaanse landen en sowieso heel veel niet- westerse allochtone vrouwen. Het waren meestal de verwesterde vrouwen of Nederlandse vrouwen die na een week soms al vroegen : "wanneer slaapt mijn baby door" die vraag heb ik nimmer never nooit gehoord van afrikaanse vrouwen die in toendertijd in het AZC waren echt nooit.
Ik denk dat slaapproblemen voor een deel ook westerse problemen zijn. En ik snap het wel want wij hebben een achterlijk kort zwangerschapsverlof en je wilt gewoon dat je kind slaapt en dat je uitgerust bent om weer te werken. Dat wilde ik ook...
Maar een kind zit negen maanden in je buik, hoort negen maanden de hartslag van zijn moeder, krijgt negen maanden lang 24 uur per dag via de navelstreng voeding. En dan verwachten wij dat baby's keurig netjes om de drie uur wakker worden en in de nacht liever langer doorslapen in hun eigen mooie opgepimpte kamertjes. Hoe realistisch is dat? niet!.
Een vriendin heeft jaren in een Afrikaans land gewerkt, twee dingen hoorde ze daar nooit. "mijn kind slaapt niet door" of "ik krijg mijn baby niet aan de borst" Heel vreemd dat laatste komt ook wel regelmatig voor bij ons en daar in dat gebied waar ze werkte echt helemaal nooit ( ja met medisch problemen als een hazenlip)
Dus ik ben nogal kritisch op allerlei soorten coaches. Ik denk dat baby's niet zo goed onze dolgedraaide westerse cultuur passen. Maar ja ... we leven er in en ik heb zeker met de tweede ook geworsteld. Maar hé ... uiteindelijk slapen ze allemaal zelf in hun eigen bed 
En je hebt huilen en huilen. Een kind van mij ‘moest’ echt even huilen voor het slapen, hoorde erbij. Deed dat overigens ook prima waar we bij waren.
Maar er waren nog genoeg andere huiltjes bij dat kind en andere kind die anders en juist vragend van aard waren, dat verschil was echt duidelijk.
Die laatste huiltjes probeerden we (uit wanhoop en vermoeidheid en idd die cultuur) ook weleens te negeren/om te buigen (zonder resultaat) maar doorgaans ging ik overal in mee en achteraf gezien vind ik dat prima.
Ik vind ook geen enkele leeftijd ‘ hoog tijd om het zelf te doen’. Kinderen sliepen bijv (al dan niet met wat ondersteuning bij inslapen) al jaren in eigen bed maar kropen halverwege de nacht toch bij ons. Prima hoor. We werden er niet eens wakker van. Ik weet ook niet waarom ze dat deden, vermoed iets van angst, het maakte me ook niet uit. Voor iedereen de beste manier de meeste slaap te pakken, denk ik. Iig bij mij kinderen, het zijn geen goede slapers.
Alles op zijn tijd. Mijn kinderen waren op andere gebieden weer erg snel.
En dat samen slapen vond ik stiekem erg fijn en knus. Voor een kind van mij bleef het tot lang echt een feestje om een keer een nacht bij ons te mogen slapen.
SuzyQFive schreef op 23-05-2022 om 23:31:
[..]
Sommige jonge kleine kinderen huilen om even de dag te verwerken. Dat betekent niet per se dat er iets is. Even de prikkels loslaten. In mijn optiek helpt het dus niet om ze daar weer uit te trekken maar wel vooral laten merken en weten dat je wel in de buurt bent.
Je beschrijft hier idd onze oudste. 5 of 6 minuten, daarna sliep die. Op de buik ... Jongste sliep pas met 16 maanden door, viel altijd vlot zonder huilen in slaap, maar later in de nacht...spoken.... pff, je kon me opvegen na 1 jaar! Ik snap dat mensen dan n coach zoeken.
SuzyQFive schreef op 23-05-2022 om 23:31:
[..]
Sommige jonge kleine kinderen huilen om even de dag te verwerken. Dat betekent niet per se dat er iets is. Even de prikkels loslaten. In mijn optiek helpt het dus niet om ze daar weer uit te trekken maar wel vooral laten merken en weten dat je wel in de buurt bent.
Ik vind huilen met nabijheid wel anders dan alleen laten huilen. Ik bedoel alleen op de kamer laten huilen terwijl je zelf er niet bij bent.
Jonagold schreef op 23-05-2022 om 22:46:
[..]
Ik geloof dat zeker als het om hele kleintjes gaat. Maar met 3 jaar...? Het kan ook een gewoonte zijn geworden intussen, dat er niet echt (meer) een oorzaak onder ligt.
Hier heeft oudste rond 2,5 - 3 jaar een periode gehad dat hij niet doorsliep. Jongste had toen nog korte nachten vanwege borstvoeding. Wij liepen dus op ons tandvlees. Tot ik met oudste besprak dat alleen baby's 's nachts hun bed uit hoeven voor een schone luier of melk. Dat grote kinderen gewoon in hun bed horen te slapen, zodat ze zelf aan voldoende nachtrust komen, en papa en mama ook. Daarna was het over. Hij werd nog wel eens wakker, maar viel dan ook vanzelf weer in slaap zonder ons wakker te maken. Het bleek gewoon een gewoonte te zijn geworden die hij zichzelf had aangeleerd in de tijd dat we 's nachts jongste na de nachtvoeding verschoonden. Ik wil hiermee niet zeggen dat er niks is als jouw kind huilt, maar misschien kun je het eens proberen, zien te achterhalen wat er nu precies aan de hand is? Het zou zowel voor jullie als ouders als voor het kind zelf toch veel beter zijn als het kind doorslaapt?
Bedankt maar ik vroeg niet om advies. Ieder zijn mening. Kind heeft night terrors bij drukke dagen en veel oorontstekingen gehad waarbij wij vermoeden dat liggen pijn heeft gedaan in ieder geval. Ons kind komt met gebroken nachten ook niks te kort.
Ik doe niet aan hoe het hoort, ik kijk naar wat mijn kind nodig heeft. Oudste sliep ook pas door toen ue naar basisschool ging.
Nee, ik zou geen slaapcoach gebruikt hebben. Bij de jongste duurde het tot een jaar voor deze doorsliep. Heel vervelend voor mij, maar ik geloof dat je er niet altijd iets aan kunt doen.
Toevallig vertelde een vriendin van mij eergisteren over haar vriendin, die had dus wel zo'n slaapcoach ingeschakeld omdat die baby s nachts maar bleef huilen. De coach ging het bedje en de slaapkamer controleren en aan de darmpjes voelen. Blijkbaar was de conclusie van de coach dat het kind te vol zat van de melk en daardoor niet goed sliep. Die mensen moesten voor het slapen gaan de flesvoeding halveren. Daarna sliep het kind beter.
Meer weet ik er niet van 😅
Leene schreef op 24-05-2022 om 01:10:
[..]
Ik zou ook geen coach inhuren. Ik vraag me dan wel weer af wat je bedoeld met "het theoretisch kader van slapen"
en kind vanaf 3 weken in eigen bedje wat bedoel je daarmee? had je ze dan in je eigen bed eerst?
Ik heb online vanalles gelezen en heb heel veel gehad aan het boek "baby in een droomritme". "Slaap!" heb ik ook gelezen, maar sprak mij minder aan. Het heeft me geleerd over het ritme van een baby van verschillende leeftijden, slaapsignalen, zelfstandig in slaap leren vallen, dat soort dingen. Wij hebben ons kind nooit laten huilen, het is toch (al lang) bewezen dat die theorie achterhaald is?
Over het bed: We zijn ook begonnen met een co-sleeper. Maar dat beviel mij heel slecht. Ik stond strak van alertheid en werd steeds wakker omdat die kleine vreselijk lag te snurken 
Na 3 weken hebben we hem verplaatst naar zijn eigen kamer, zodat ook ik kon slapen (en veel dieper).
Dutchgirly schreef op 24-05-2022 om 06:59:
Blijkbaar was de conclusie van de coach dat het kind te vol zat van de melk en daardoor niet goed sliep. Die mensen moesten voor het slapen gaan de flesvoeding halveren. Daarna sliep het kind beter.
Zij was vast heel blij dat ze iemand ingeschakeld heeft. Soms kan het zo simpel zijn, maar denk je er zelf gewoon niet aan...
de eerste was eeb slechte slaper, waarschijnlijk door haar slechte start tijdens de geboorte. We hebben ons er aan over gegeven en gewoon ingespeeld op wat zij nodig had; nabijheid.
De tweede sliep vanaf het begin gewoon al goed, van te voren wel meer ingelezen "baby in een droomritme" dat hielp me wel.
Een coach zou ik niet snel doen, maar een vriendin heeft er goede ervaringen mee. De slaapcoach was ook een kinderfysio, dus keek naar het hele kindje ipv enkel de slaap
ik heb pointer teruggekeken, maar met de voorbeelden die zij noemen zou ik ook naar een slaapcoach rennen.
Elke 45 minuten wakker, een nacht van 4uur is een goede nacht...
Echt heel heftig lijkt me dat
ik heb geen slaapcoupé ingeschakeld, maar ik werd wel ongelofelijk onzeker van adviezen die zéker werken (maar bij mijn kind nou weer net niet). Ik heb wel tegen alle adviezen in gedaan wat wél werkte en waardoor ik nu een vast tot op het bot verwend kind heb.
Mevrouw75 schreef op 07-06-2022 om 09:43:
ik heb geen slaapcoupé ingeschakeld, maar ik werd wel ongelofelijk onzeker van adviezen die zéker werken (maar bij mijn kind nou weer net niet). Ik heb wel tegen alle adviezen in gedaan wat wél werkte en waardoor ik nu een vast tot op het bot verwend kind heb.
Dit idd. Heel lastig vind ik dat, als ik helemaal oververmoeid me wanhopig af zit te vragen of het ooit nog goedkomt, dat iemand dan precies weet te vertellen wat ik verkeerd doe of anders zou moeten doen. Met name oma kan er wat van. Met een baby twijfel je toch al voortdurend aan jezelf. En dan die adviezen opvolgen die idd niet blijken te werken voor mijn baby. En dan ben je tegen je eigen gevoel in iets aan het doen dat ook nog niet werkt.
