Stevig ouderschap

Neem geen risico. Het is het CB. Ze zijn gebonden aan de verplichte meldcode. Lees eens een goed boek of lees een website.

Of zoek een (anoniem) ouderforum. Als OOL. om je advies te krijgen.

De website

https://www.stevigouderschap.nl/voor-ouders/wat-is-stevig-ouderschap

Heb je in je eigen omgeving ouders die je zijn voorgegaan? Een zus of broer, vriendin, je moeder of schoonmoeder. Iemand die je vertrouwt en die je zonder strings attached advies geeft?

En probeer ook stil te staan bij de adviezen die je wel krijgt al is het toevallig in een film of op de radio. Je focus ligt er nu dus zal van alles wat daar over gaat je nu ook meer opvallen.

Tip

De beste tip die ik je kan geven is: ga naar de bibliotheek en kijk of er wat op het plankje staat van kinderverzorging en opvoeding of hoe het ook heten mag. Vraag het desnoods aan de medewerkers.

En loop eens een boekwinkel binnen of er iets is dat je interesseert. Want ik ben ook al weer van een generatie geleden en dat waren andere boeken.

En stel jezelf eerst de vragen: wat wil ik nou eigenlijk weten? Gaat het over lichamelijke verzorging of over psychische gezondheid of over spelen.
Of wil ik gewoon af en toe mijn gedachten even scherpen?

Het boek dat mij bijgebleven is, wat betreft reguliere opvoeding is: Steve Biddulph Jongens, hoe voed je ze op.

Verder heb ik mijn informatie hap snap opgedaan door veel op kinderen te passen toen ik ze nog niet zelf had en te lezen wat er onder ogen kwam dat daarmee verband hield. Boeken, bladen, discussie met familie of vrienden.

Je hebt informatie, die zoek je ook op vanuit je eigen vragen maar die vallen je dan ook op, maar je beoordeelt zelf of die voor jou van toepassing is en hoe dan.

O ja, lang geleden ook bijvoorbeeld boeken gelezen van Alice Miller, die sterk schrijft vanuit de beleving van kinderen waardoor je perspectief kan verbeteren. Het gaat overigens over kindermishandeling maar ze helpt je te zien waar we bijna automatisch kinderen vernederen en niet respecteren in alledaagse manieren van doen.

Vraagbaken

Je kunt hier op OOL ook een vraag stellen maar ook surfen door oude vragen in de rubriek Vraagbaken.

Dat zal hier en daar best verouderd zijn maar jij ziet dat wel als je van nu bent.

En je combineert het met meer actuele informatie.

Tischa Neve

https://opvoedcursussen.nl/

Van de 'normale' websites, ik ben meer van de bijzondere, ben ik regelmatig postief verrast door Tischa Neve.

Maar nogmaals, het kan best zijn dat je het er niet altijd mee eens bent, maar je denkt er over en je besluit wat je passend vind.

En opvoeden is geen wiskunde. Je kunt jezelf een plezier doen door het gezellig samen te hebben en niet teveel te tobben. Doe iets leuks met je kind. Kijk wat het leuk vind wat je samen kunt doen. Je gaat samen op pad, en dat pad is niet voorgeschreven al zijn er goede aanwijzingen, er is geen gegarandeerde uitkomst.

Mijn dochter heeft in een periode van onzekerheid kort begeleiding gehad en veel positieve ondersteuning van mensen via een bezoek, meestal video of bellen.
Ze heeft zich door hun complimenten voelen groeien in haar rol als moeder ( kijk eens hoe baby op je reageert en hoe intens je contact is, je doet het geweldig).
Het heeft in totaal max 2 maanden geduurd.
Geen andere woorden dan lof voor deze mensen.

Aanmoediging

Inderdaad,
Als TS aanmoediging nodig heeft kan ze dat ook zoeken. Dat hoeft niet per se bij een meldgevoelige instelling maar je kunt het ook vragen aan iemand, familie, vrienden, buren, oude leerkracht, wie je er maar mee vertrouwt, om je die aanmoediging te geven.
Of je af en toe even mag beeldbellen, bvk op een vast moment in de week.

Ik had zelf veel aan mijn moeder en mijn zus daarbij, ik kon altijd bellen. En ik zag ze ook regelmatig.

Annej

Ze heeft weinig aan het boek van Steve Biddulph als je post in babytijd.

Ja Triva

Het is een veronderstelling. Ze noemt het CB. Ik weet niet welke leeftijd haar kind heeft.

Maar Triva, weet jij een goed boek of website over babies? Of peuters?

Annej

Ze plaatst in babytijd.

Ik weet niet wat het probleem is dus ik ga niet zomaar een boek aanraden en de hulp afraden. Moet ik toch echt meer weten.

En annej

Verdiep je eens in de door jou gegeven website, het gaat hier niet over opvoeden. Het start als je baby een week of zes is.

Zo Triva

Ik had inderdaad niet gezien dat ze in babytijd plaatst.

Blijkbaar is dat voor jou nogal bepalend.

Maar misschien heb jij wel een tip voor Opaque waar jij je zelfvertrouwen in de verzorging van je baby of babies vandaan hebt?

En natuurlijk zijn er organisaties die je daarin bij kunnen staan. Maar de waarschuwing is niet loos helaas. Als je je gezin heel wil houden.

Dus probeer het eerst zonder, tenzij je geen keus meer hebt.

Zo Triva

Gaat ie lekker?

Annej

Ik ben van mening dat jij eerst moet vragen wat de vragen zijn voor je iets zo hard van tafelveegt en met verkeerde boeken komt. Ik vind dat je een gevaarlijk advies geeft. Nee ik kom niet met boeken ik wil eerst weten wat de vraag áchter de vraag is. Jij bepaalt nu dat het om zelfvertrouwen alleen gaat. Ik weet het niet. Misschien is het iets kleins, misschien iets groots. Ik begeef mij pas op glad ijs waar het om babietjes gaat als ik de situatie ken. Of ik vertrouw het liever toe aan een professional.

Dames (ot en meta)

Misschien heeft TS er meer aan als jullie inhoudelijke adviezen geven. Voordat dit het zoveelste draadje wordt waarin persoonlijke frustraties worden uitgevochten.

'Als TS aanmoediging nodig heeft kan ze dat ook zoeken.'

Misschien is TS een man ...?

Opaque, misschien kun je zoeken op termen als 'liefdevol opvoeden'. Met TLC en de 3 R-en zou je een heel eind kunnen komen. Je kunt een baby in mijn ogen niet verwennen/verpesten met te veel aandacht, dus dat zou een start kunnen zijn.

en de enige in dit draadje met ervaring

met stevig ouderschap is heel positief. Misschien moet je het gewoon proberen. Het programma klinkt wel goed.

Vrijblijvend Triva

Als ouders geven wij elkaar hier vrijblijvend advies.
Je bepaalt zelf wat je er mee kunt.

Als professional is je advies niet vrijblijvend. Je bent gebonden aan het discours van je beroepsgroep en aan de meldcode.

Je opent een dossier dat later boven water kan komen als het juist even niet uitkomt.

Prima om wel gebruik te maken van het aanbod van Stevig Ouderschap maar gezien het bericht is ook Opaque zich bewust van de beperkingen.

Voor Annej is het nooit goed

Nu wordt er hulp gegeven ipv gemeld, vindt ze nog steeds dat je er geen gebruik van moet maken.

Opaque

Opaque kan je een wat voorbeelden geven wat niet lekker loopt, misschien hebben we wel tips voor je?
Ik ben ooit met mijn man bij een opvoedcursus van het consultatiebureau geweest, maar toen was onze jongste al 1,5 jaar en een enorm koppig kind. Heb er toen veel van geleerd, maar dit was in een groep met ouders en de kinderen waren er niet bij, gewoon een aantal informatieve avonden. Fijn om ook andere ouders te horen en tips uit te wisselen (een soort ouders-online live versie, want toen kende ik ouders online nog niet)

O.t. en wel over de vraag

Ik ben op aanraden van Triva via recente inhoud gaan lezen en dat bevalt goed, maar ik heb daardoor ook niet altijd meteen door binnen welke rubriek ik zit te lezen. Elk voordeel heeft kennelijk zijn nadeel. Normaal lees ik zelden in déze rubriek, totaal mijn terrein niet meer, maar ik werd getriggerd door "stevig ouderschap". Grappig genoeg had ik daar een hele andere associatie bij.

Opaque, als jij zelf ook het gevoel hebt dat de opvoeding niet gaat zoals beter zou zijn, heb je dan iemand die daar eerlijk over durft te praten met jou? Twee weten soms meer dan een. En is het één persoon van het CB die jou deze begeleiding heeft voorgesteld, of is het een uitkomst van meer personen?

Ik was met de oudste ook onzeker over mijn aanpak. Ik ben naar wat het Opvoedbureau heette gestapt, deed mijn verhaal en kreeg te horen dat ik eigenlijk heel goed kon vertellen wat de situatie was en ik daar misschien meer op moest vertrouwen. Een compliment dus. Maar dan? Ze bleek eigenlijk geen adviezen te hebben die van toegevoegde waarde waren. We modderden dus maar gewoon op onze totaal niet gestructureerde manier door. Dat is niet altijd makkelijk, maar als puntje bij paaltje komt de manier waarop alle ouders deze taak vervullen.

Je hebt het nooit eerder gedaan met de eerste, bij de tweede of tiende kun je ook nog voor onzekerheden komen te staan en dan kan het fijn zijn om even raad te vragen aan mede-ouders ipv een opvoeddeskundige, die je ook maar in een momentopname treft.. Die weg zou ik nu eerder kiezen dan toen. Toen was er nog geen www (world wide web) waar iedereen vanuit huis gebruik van kon maken. Nu wel. Maar ben je zelf ook van mening dat advies van mede-ouders en boekenwijsheid jou toch niet de hulp kunnen bieden die noodzakelijk is, ga dan in op het voorstel.

Kaaskopje

Annej nam wel de moeite om een link te zoeken maar die site niet te lezen, dan had ze óók gezien dat het om babietjes gaat.

Triva

Ja, en Triva blijft maar doorzeuren.
Excuus voor deze meta maar nu is het echt wel genoeg Triva.

groepscursus

Als je niet een specifiek probleem hebt, maar je bent wel onzeker of je het goed doet en of je genoeg weet, dan denk ik dat je het meeste hebt aan een groepscursus. In een groepscursus is het makkelijker om jezelf te "beoordelen" dan vanuit een boek. En je hoort de ervaringen van meerdere gewone mensen, in plaats van alleen maar de mening van één hulpverlening of één auteur.

Na een groepscursus heb je een goed beeld of jouw problemen "normaal" zijn, of dat ze bijzonder of hardnekkig zijn. Daarna kun je ook een bewuste keuze maken voor individuele hulp of niet.

Als er iets specifieks is met je kind (medisch probleem, huilbaby, angstig, etc.), zoek dan hulpverlening en/of lotgenoten die zich op dat kindprobleem richten, niet algemene opvoedondersteuning.

Opaque

*Het is meer onzekerheid denk ik. Ik heb een baby van nu net 4 weken oud en we moeten samen met man echt nog even een balans vinden.*

Net 4 weken, dat is nog maar heel kort, dat een kindje hebt. En 'even' een balans vinden.... Ik wil je niet ontmoedigen, maar daar kan heel wat tijd over heen gaan! Vooral omdat het leven met een klein kindje steeds weer veranderd: ander eten, andere slaaptijden, steeds een beetje meer zelf kunnen. En elke keer weer moet je, met z'n drieën, opnieuw een balans vinden.

*Ik merk spanning bij mijzelf als ze huilt, ze heeft veel last van krampjes en we hebben een paar avonden gehad dat ze uren achtereen gehuild heeft. Ik vind het zo zielig en het maakt me onzeker dat ik haar niet kan troosten. Ik ben bang dat ik haar niet de veilige basis kan geven die ik wil geven en eigenlijk is dat niet heel erg gebaseerd op iets. *

Heel veel kinderen huilen veel. Mijn oudste zoon huilde uren en uren. En werd bijna altijd huilend wakker. Geen idee waarom of waardoor. Wij waren (en zijn) een gelukkig en stabiel gezin en konden hem alles geven wat hij nodig had. En toch huilde hij veel.
Ik vind het klinken of je goed voor je kindje zorgt. Dat je het zielig vind betekent toch al dat je lief voor je baby bent? En dan je geeft toch een veilige basis? Dat je kindje toch moet huilen, tja... ze kunnen nog niet praten om te zeggen of er iets is, helaas. Met mijn zoon is het helemaal goed gekomen: een blije jongvolwassene. En hij wordt nooit meer huilend wakker volgens mij.

*Man heeft er vooral moeite mee om dingen te laten, hobby’s en bezigheden waardoor alle zorg op mij terecht komt. Hij zegt ook de baby tijd niet heel leuk te vinden, dat komt straks als ze wat ouder is.*

Wat je man heeft, dat had ik (als moeder) ook. Je krijgt er veel voor terug zegt iedereen. Dat is ook zo, maar je moet er ook veel voor laten en het 'kost' ook veel. Toch heb ik altijd met liefde voor mijn kinderen gezorgd. Maar ik ben heel blij dat ze nu ouder zijn, de leeftijd vanaf een jaar of 4 past beter bij mij dan babies. Hoewel ik er nog wel 2 kreeg, die overigens vrijwel nooit huilden.

Je man, jij, je baby, iedereen moet wennen aan zijn of haar nieuwe rol. Dat kan tijd kosten en niet iedereen is altijd blij met alle aspecten. Dat lijkt mij persoonlijk heel normaal.

*Ik heb geen ervaring met baby’s en kinderen en in mijn omgeving ook weinig. Ik merk een drempel om aan te geven bij familie of vrienden dat ik het moeilijk vind of hulp te vragen. Ik schaam mij als ik het niet zelf op kan lossen ofzo.*

O, dat is jammer! Het is zó veel fijner als je je zorgen kunt delen en hulp kunt vragen! Je zult zien dat er veel meer ouders zijn die dingen moeilijk vinden! Mogelijk is het moeilijk nu met Corona, maar anders is aansluiten bij een groep jonge moeders (zwangerschapsgym, babymassage, wat dan ook) vast heel fijn en kan veel herkenning geven.

Echt je bent niet de enige; het ouderschap is soms écht pittig. Net als de veranderende relatie met je partner.

Wees niet alleen lief voor je baby, maar ook voor jezelf. Neem de tijd om aan de grote verandering(en) te wennen en wees vooral niet hard voor jezelf. Het klinkt allemaal héél normaal.

krampjes

Krampjes kan van alles zijn. Is er allergie in de familie? Dan heb je kans dat het om koemelkeiwitallergie gaat. Geef je borstvoeding dan kunnen meer dingen dwars zitten.

Zelf vind ik het jammer dat ik niet wist dat je met koemelkeiwitallergie elk spoortje melk uit je dieet moet halen als je borstvoeding geeft. En flessemelk, kan in overleg met de huisarts, zoek je naar de hypo allergene kunstvoeding waar je kind het minste krampjes bij heeft, soms is het even uitproberen.

Men zegt dat het ook onrijpheid kan zijn, geen allergie, maar daar heb ik zelf geen ervaring mee.

Mijn beide babies hadden allergie. Zoon met name voor koemelkeiwit, maar dochter nog wat meer, ook ei, en later champignons.

Ik at zelf toch al hypoallergeen vanwege eigen allergie.

En ja, het kan heel uitputtend zijn zo'n huilende baby. Maak een afspraak met je man dat hij in elk geval in de avond een uur van je overneemt zodat je even kunt douchen oid. Het is vaak het moeilijkste in de avond of zelfs late avond.

En als je het echt niet meer volhoudt, die heb ik indertijd van een andere ouder gekregen, dan leg je je baby veilig in het bedje en laat het maar een kwartier huilen. Jij gaat even een ommetje maken om bij te komen.

Je kunt de huisarts vragen om een aantal zaken medisch uit te sluiten.

maar met 4 weken

zit je zelf ook nog midden in het ontzwangeren en moet jij / moeten jullie ook nog helemaal wennen aan het ouderschap. Ik snap dat het je dan zo nu en dan wat aanvliegt. Maar als ik zo lees hoe jij er in staat, dan gaat dat vast goedkomen. Ja, baby's huilen vaak en dat is erg vervelend. Voor de baby (want blijkbaar is er iets wat haar niet zint/bevalt) en voor de ouders (want wat is er aan de hand...). Ik denk dat jouw gevoel hiervoor prima is. Daarbij meen ik te lezen dat je man veel van de zorg aan jou overlaat? Ik kan me voorstellen dat dat voor jou ook wel zwaar kan zijn. Kun je je eigen onzekerheid wel delen met je man?

Mijn advies zou zijn om vooral hier eens rond te neuzen naar informatie, vragen te stellen en / of van je af te schrijven.

Overigens vind ik de term 'stevig ouderschap' heel onplezierig, alsof je je kind stevig wilt aanpakken. Er klinkt weinig liefde en compassie door in die term. Ik geef eerlijk toe dat ik niet gekeken heb wat het precies inhoudt...

De huiltjes

https://babyopkomst.nl/huilen-baby/

Met diverse tips en uitleg over het huilen van babies, maar ik zag deze site vooral vanwege de tip 'andersom dragen'. Die tip kreeg ik bij mijn zoon als baby die met 14 dagen al ontroostbaar bleek.

Dragen met die handgreep zorgt voor gepaste druk op het buikje en dat voelt aangenaam. We leerden die handgreep ook aan familie die hem wel een enkele keer vasthield.

En ik weet van eerdere ervaringen, dat ik als ik zelf rustig werd baby soms ook rustig kon worden. Ik draaide Bach voor mijzelf bij een onrustig kindje van de bovenburen waar ik wel eens op paste.

Helaas hielp dat niet bij mijn eigen zoon die echt wel pijn had die hem wakker en jengelig hield.