Mega schuldgevoel!😫

Ik heb ook het idee dat jonge kinderen van rubber gemaakt zijn. Des te beter dus dat ze op jonge leeftijd de grenzen van hun eigen kunnen ontdekken, want dan komt het vaak nog goed af.

Het slechtst voelde ik mij toen ik dochter van net twee op één dag twee keer in monkeytown kwijt raakte. De eerste keer kostte het een kwartier om haar terug te vinden. Inmiddels stond ze boven aan de hoogste en steilste glijbaan. Zij dacht dat ze het kon, ik dacht van niet. Ze ging rollend over haar zij naar beneden en stond lachend op. Daarna was ik dus extra aan het opletten haar niet kwijt te raken, maar ze is zo snel en behendig en dat ben ik nu eenmaal niet. Gelukkig vond ik haar ook de tweede keer lachend terug. Maar de blikken van de andere ouders alsof ik het een goed idee vond om haar alleen te laten...

Andere acties van dochter:
- val uit ledikant, ze was net een en had een slaapzak aan.
- thuis gebracht door buurvrouw (wij hadden nog niet door dat ze weg was!)
- achterover vallen met kinderwagen
- haar hoofd uit het auto raam gestoken tijdens het rijden
- met haar handje aan een hete pan gezeten (direct gekoeld en liep goed af)
- hete kraan aangezet om haar handen te gaan wassen (ik kon nog net voorkomen dat haar handen er onder gingen)
- op ongeveer elke mogelijke manier van de bank gevallen (springend, rollend, zittend, lopend, vooruit, achteruit, op de salontafel, op de grond, over de rugleuning, alleen of met andere dreumes etc)
- met anderhalf was ze stiekem zelf naar boven gelopen, zat heerlijk boven aan de trap te spelen 
- samen met andere peuter naar de speeltuin, inclusief weg oversteken

Ik vergeet vast nog een aantal dingen. Ze is inmiddels drie en waarschuwt nu regelmatig voor mogelijk gevaar. Bijvoorbeeld "pas op snoer kan je overheen vallen" of "pas op heet, niet aanzitten mama" ook al sta ik met oven handschoenen aan.

Due-scimmie schreef op 27-09-2022 om 15:40:

[..]

Dat ligt waarschijnlijk eerder aan karakter van je kinderen dan aan je ouderschapskills . Sommige kinderen zullen een aantal van de genoemde acties nooit bedenken, andere zien ze juist als uitdaging om verder te gaan.

Natuurlijk, was een grapje van mij. Ik denk dat ik kinderen heb die vrij voorzichtig en gehoorzaam zijn van zichzelf, op zijn minst eentje.... dus dat scheelt nogal. De ander was altijd al wel een waaghals, maar erg behendig. 

Ik heb twee kinds van 3 en 5 jaar, paar dingen die mij zo te binnen schieten:

Bedje schuin zetten en baby nachts "kwijt" zijn. Lag helemaal onderin het bed gefrommeld onder de lakens.
Kind in bed mee laten slapen en onder de dekens komen.
Schoonmoeder heeft baby van een paar weken van schoot laten vallen.
Dreumes kwijt in de winkel en twee winkels verderop teruggevonden...
Met twee kinderen op de fiets vallen, half in de bosjes liggen en niet meer kunnen opstaan.
Kind in slaapzak over rand van ledikant gevallen op haar hoofd.
Tijdens stoeien met kind haar hoofd tegen de muur aan gekomen (was ook echt mijn schuld) wat zo hard ging dat ze flauwviel en we naar de eerste hulp zijn geweest.
Beide kinderen kwijt in de dierentuin en dankzij de hulp van een hele groep andere bezoekers weer teruggevonden.

Man heeft zich best schuldig gevoeld over het eerste voorval en ik over het botsen van haar hoofd tegen de muur. 

Bijtje82 schreef op 27-09-2022 om 10:27:

Over nageltjes knippen.. ik kwam er pas bij kind 2 achter dat die dubbele omslag op de boxpakjes er zijn om over de handjes van je baby te vouwen. Ideaal tegen krabben en koude handjes.

Serieus? 🤣 Ik heb vijf kinderen maar wist dat niet 😅. Kwam er ook pas bij de derde achter dat je rompers ook naar beneden uit kan doen 🤭. 

Bij mijn oudste toen hij een jaar of 2 was. Had hem in het fietsstoeltje voorop zitten. Had met 1 had fiets vast en met andere hand wilde ik tas met boodschappen oppakken. Valt de fiets om met zoon nog in het fietsstoeltje. Ik schrik me rot, reactie zoon: leuk mama, nog een keer…

SuzyQFive schreef op 27-09-2022 om 21:51:

[..]

Serieus? 🤣 Ik heb vijf kinderen maar wist dat niet 😅. Kwam er ook pas bij de derde achter dat je rompers ook naar beneden uit kan doen 🤭.

Dar wist ik ook pas nadat ze eruit waren hoor. 

Maar dat van die mouwtjes was wel.ideaal. zeker omdat die kleintjes altijd ijskoude handjes hebben in bed. 

Zoals op dit plaatje, die mouwtjes kun je omklappen en dan zijn het gewoon open mouwtjes met een soort van dubbele zoom. Nooit geweten dat ze hiervoor dienden dus.

Ongelukjes als vallen, struikelen, tand door de lip, schaafwonden, daar voel ik me niet schuldig over. Het zijn kinderen, die spelen nu eenmaal en dan gebeurt er wel eens wat. En ze moeten nog dingen leren.
Dochter leek ook erg onhandig te zijn, maar dat bleek aan haar ogen te liggen. Maar ze ziet ook geen diepte, dus het is toch ook een stuk 'leer er maar mee leven'. Ik voel me dus niet schuldig als ze over een stoeptegel struikelt, een traptrede mist of iets dergelijks. Ik voel me wel schuldig als het me niet lukt om er voor haar te zijn als ze me nodig heeft, als ik onnodig ongeduldig, boos, snauwerig of geïrriteerd doe. Kortom, als ik niet de moeder ben waarvan ik vind dat ze die verdient.

Och, heel herkenbaar. Greep uit de acties die onze kids overkomen zijn:
- dochter heeft met 1,5 jaar haar hand flink verbrand aan een lampje. Ze was te vlug, en had hem al vast voor vriend het door had. Ze heeft er nog een litteken van op haar hand.
- Dochter wilde in de bakfiets klimmen zonder dat we er bij waren. Kiest te meest onhandige manier, ging aan de zijkant hangen en bakfiets valt bovenop haar.
- Dochter zit boven op de tuintafel als peuter en laat zich zonder iets te zeggen headfirst naar beneden vallen. Leek haar een leuk idee.
- Dreumes is een klimgeit van 1,5. Behendig maar nog geen inzicht in gevaar. Die heeft al vaak op de tafel, randje van de bank, triptrap e.d. gestaan waarbij we hem nog net op konden vangen. 
Op een klimtoestel in de speeltuin gaat hij altijd heel netjes op zijn buik achterwaarts ergens af. Ook als het op 1,5 meter hoog is 

Dreumes gaat idd ook vastgeknoopt met een sjaal in het winkelkarretje, anders staat hij binnen een minuut op het zitje.
Hij kan sinds kort goed lopen, het zou zo maar kunnen dat hij een tuigje krijgt van de Sint, als het niet eerder is. Geheid dat we die talloze keren kwijt gaan zijn. 

Krisper2 schreef op 27-09-2022 om 17:15:

[..]

Bij mijn man vroeger was het nieuwsgierigheid.

Hij heeft bijvoorbeeld ook de gloednieuwe fiets van z'n vader tot op het laatste moertje uit elkaar geschroefd omdat hij wilde weten hoe de fiets in elkaar zat. Vond zijn vader niet zo leuk. 🤭

Hier had ik er een die alles openknipte of -sneed om te kijken wat voor vulling er in zat. De boksbal, de nieuwe zitzak, de bank...

ief schreef op 27-09-2022 om 23:45:

[..]

Hier had ik er een die alles openknipte of -sneed om te kijken wat voor vulling er in zat. De boksbal, de nieuwe zitzak, de bank...

Ooooh de zitzak..🤣

Ik ben dagen, nee weken bezig geweest om de slaapkamer van zoon schoon te krijgen nadat hij zich liet neerploffen op zo'n zak en de zak verloor...

Als je ooit een bruidspaar een nooit te vergeten bruidsnacht wil bezorgen.. Dan is dit spul echt ideaal 😏

Als zou ik je de rest van mijn leven haten. 

Hier dus vijf kinderen. Met stip op 1: velletje van de kin tussen de rits 😅. Waarom kijken ze dan ook naar beneden als je de jas dichtdoet? 🤷🏼‍♀️🤷🏼‍♀️🤷🏼‍♀️😜 

kind1: Ik laat een luier vallen, buk om hem op te pakken en voor ik het wist lag ie op mijn rug 😅. 
Zwager was er en zoon, net dreumes, gaat op de bank staan en wil beetje indruk maken op zwager. Ik zeg: “ga maar zitten” en hij ploft zo hard op de bank dat ie eraf stuitert, precies met zijn hoofd op de hoek van de salontafel. 
Met zijn hoofd tegen de deurpost knallen terwijl je hem op de arm hebt. 

Kind2: 
Ik was ernstig ziek net na haar geboorte en ik was zo ontzettend moe. Ik doe haar in badje en ik moest niezen. Dus ik liet haar los en ze verdween zo onder water 😅. Gelukkig kunnen baby’s dat ook. Maar poeh. Op dat moment heb ik echt staan janken

Ik dacht dat vriend het traphekje dicht had gedaan en vriend dacht dat ik het had gedaan. Ik zit op bed de was te vouwen als ik mijn ooghoek ineens het traphekje open zie zwaaien. Dochter, konthipper, doet vervolgens nog een hip en verdwijnt zo de diepte in. Het is 20jr geleden maar ik zie het nog steeds voor me. En ik maar denken: oh grote val ze moet blijven liggen en niet bewegen. Ze schrok volgens mij vooral van onze schrikreactie want er was niets aan de hand
 
Kind 3: Dat zij nog leeft is echt een wonder 🤦🏼‍♀️. Shampoo drinken, in de vensterbank zitten, midden in de nacht op het schoolplein gaan spelen, met een nieuw vleesmes komkommer snijden… 
Tijdens het voeden van haar zusje de voordeur opendoen met de sleutels die ze van het hoge haakje had gepakt door een krukje op een koffer te zetten en op het krukje een doos. Vervolgens is ze de weg overgestoken (drukke weg met om de drie minuten een melkwagen). Ik hoorde ineens allemaal auto’s remmen en met dat ik opkijk zie ik een bekend blond koppie over de straat huppelen. Gauw kind 4 afgekoppeld en in de box gegooid en naar buiten gerend. Bedacht in de gang nog wel dat mijn shirt naar beneden moest. Aan de overkant van de weg kon ik haar nog net bij de sloot wegtrekken, Ze wilde met de eendjes zwemmen…
Grote broer willen helpen een lamp aan te doen. Was een glazen lamp die op de kast stond, snoer hing achter de kast maar ze bleef na het knippertje aan te hebben gedaan met haar arm hangen in het snoer en de lamp spatte stuk op haar hoofd. Echt duizenden stukjes glas, in haar hoofd en kleren, zelfs tot in haar luier. 
en dat allemaal voordat ze drie was… En dan vertel ik nog lang niet alles… 
Paar jaar terug, denk dat ze elf was. Zaten we ineens in het donker… had ze het snoer van haar radio doorgeknipt, expres 🤦🏼‍♀️ gelukkig met een schaar met rubberen handvat en had ze in een keer doorgeknipt. 
Ze heeft ADD  😅 

Kind 4: uit mijn handen laten glibberen als baby tijdens het douchen en samen gevallen met de fiets. 
Kind 5: handje geplet tussen de keukenla, had niet gezien dat ze aan kwam kruipen en ik deed net de lade dicht waar ze zich aan op wilde trekken. 
Ik heb ze ook allemaal flink ondergespoten met moedermelk, had een flinke toeschietreflex altijd 😅. 
Zelf ben ik als kind met mijn kop op de spoorrails geknald toen de buggy bleef steken. Ze waren vergeten het gordeltje vast te doen. En mijn moeder heeft een keer na het haren wassen de douchekop op mijn hoofd laten vallen. Zat een flinke snee in mijn hoofd. 

SuzyQFive schreef op 28-09-2022 om 00:19:

Hier dus vijf kinderen. Met stip op 1: velletje van de kin tussen de rits 😅. Waarom kijken ze dan ook naar beneden als je de jas dichtdoet? 🤷🏼‍♀️🤷🏼‍♀️🤷🏼‍♀️😜

kind1: Ik laat een luier vallen, buk om hem op te pakken en voor ik het wist lag ie op mijn rug 😅.
Zwager was er en zoon, net dreumes, gaat op de bank staan en wil beetje indruk maken op zwager. Ik zeg: “ga maar zitten” en hij ploft zo hard op de bank dat ie eraf stuitert, precies met zijn hoofd op de hoek van de salontafel.
Met zijn hoofd tegen de deurpost knallen terwijl je hem op de arm hebt.

Kind2:
Ik was ernstig ziek net na haar geboorte en ik was zo ontzettend moe. Ik doe haar in badje en ik moest niezen. Dus ik liet haar los en ze verdween zo onder water 😅. Gelukkig kunnen baby’s dat ook. Maar poeh. Op dat moment heb ik echt staan janken

Ik dacht dat vriend het traphekje dicht had gedaan en vriend dacht dat ik het had gedaan. Ik zit op bed de was te vouwen als ik mijn ooghoek ineens het traphekje open zie zwaaien. Dochter, konthipper, doet vervolgens nog een hip en verdwijnt zo de diepte in. Het is 20jr geleden maar ik zie het nog steeds voor me. En ik maar denken: oh grote val ze moet blijven liggen en niet bewegen. Ze schrok volgens mij vooral van onze schrikreactie want er was niets aan de hand

Kind 3: Dat zij nog leeft is echt een wonder 🤦🏼‍♀️. Shampoo drinken, in de vensterbank zitten, midden in de nacht op het schoolplein gaan spelen, met een nieuw vleesmes komkommer snijden…
Tijdens het voeden van haar zusje de voordeur opendoen met de sleutels die ze van het hoge haakje had gepakt door een krukje op een koffer te zetten en op het krukje een doos. Vervolgens is ze de weg overgestoken (drukke weg met om de drie minuten een melkwagen). Ik hoorde ineens allemaal auto’s remmen en met dat ik opkijk zie ik een bekend blond koppie over de straat huppelen. Gauw kind 4 afgekoppeld en in de box gegooid en naar buiten gerend. Bedacht in de gang nog wel dat mijn shirt naar beneden moest. Aan de overkant van de weg kon ik haar nog net bij de sloot wegtrekken, Ze wilde met de eendjes zwemmen…
Grote broer willen helpen een lamp aan te doen. Was een glazen lamp die op de kast stond, snoer hing achter de kast maar ze bleef na het knippertje aan te hebben gedaan met haar arm hangen in het snoer en de lamp spatte stuk op haar hoofd. Echt duizenden stukjes glas, in haar hoofd en kleren, zelfs tot in haar luier.
en dat allemaal voordat ze drie was… En dan vertel ik nog lang niet alles…
Paar jaar terug, denk dat ze elf was. Zaten we ineens in het donker… had ze het snoer van haar radio doorgeknipt, expres 🤦🏼‍♀️ gelukkig met een schaar met rubberen handvat en had ze in een keer doorgeknipt.
Ze heeft ADD 😅

Kind 4: uit mijn handen laten glibberen als baby tijdens het douchen en samen gevallen met de fiets.
Kind 5: handje geplet tussen de keukenla, had niet gezien dat ze aan kwam kruipen en ik deed net de lade dicht waar ze zich aan op wilde trekken.
Ik heb ze ook allemaal flink ondergespoten met moedermelk, had een flinke toeschietreflex altijd 😅.
Zelf ben ik als kind met mijn kop op de spoorrails geknald toen de buggy bleef steken. Ze waren vergeten het gordeltje vast te doen. En mijn moeder heeft een keer na het haren wassen de douchekop op mijn hoofd laten vallen. Zat een flinke snee in mijn hoofd.

Heerlijke verhalen 😁 

Dit is echt een leuk topic geworden. 

De achterbuurman kwam eens aan de deur. Of ik die niet te vertrouwen jongste van mij had gezien. Ja die speelt boven op zolder. Klopt, zei hij, ze zit op de vensterbank van de dakkapel met haar benen naar buiten te bungelen. Toen hij er wat van zei ( ze was 9) zei ze dat hij de baas niet was. 🙈 

Dat was ook het kind dat 5 jaar over haar zwemdiploma deed en als ik bij zwemles seinde dat ze niet steeds de kant vast moest houden, voor het oog der natie riep of ik soms liever had dat ze verdronk.

Mijn oudste klom met 1.5 jaar op de schutting. Ik had het niet door, tot ik een mannenstem hoorde roepen: is er een ouder thuis!? Hij was aan de buitenzijde van de schutting geklommen en hield haar handen vast en dat maakte haar zo kwaad dat ze de grip met haar voeten kwijtraakte . En zo hing daar dus een bungelend peuter aan de ene kant van de schutting en aan de andere kant een wildvreemde man.

Oudste heeft ook veel in de videorecorder laten verdwijnen. Brood, mijn giropas, paspoort,  geld en dergelijke. 

Ze zat ook eens onder de zinkzalf, plus de badkamer, dat verwijderen was een ramp. Toen kreeg ze een zusje en die zat in het wipstoeltje en huilde. Ineens was het stil en ik keek...had ze een kussen op haar gedrukt, want: ze had t koud. De keer erna wilde ze haar troosten en oppakken. Toen dat te zwaar bleek wilde ze dat met 2 handen rond haar nek proberen, dat pastte beter.

PS: ze hebben elkaar overleefd

"Kind2:
Ik was ernstig ziek net na haar geboorte en ik was zo ontzettend moe. Ik doe haar in badje en ik moest niezen. Dus ik liet haar los en ze verdween zo onder water 😅. Gelukkig kunnen baby’s dat ook. Maar poeh. Op dat moment heb ik echt staan janken"

Dat bedoelde ik dus met licht ontoerekeningsvatbaar . Als de baby je ontglipt en een momentje kopje onder gaat, dan is dat natuurlijk geen levensbedreigende situatie....laat staan dat het reden is om te gaan huilen! Maar waar ik al niet om gehuild heb...!