Hoe overleef je een huilbaby
Hele dramatische titel, maar zo voel ik mij inmiddels ook wel een beetje. Ik hoop hier dus even mijn hart te kunnen luchten in de hoop dat dat een beetje helpt.
Ruim zes weken geleden ben ik bevallen van ons derde kindje. Onze zoon huilde vanaf het begin al flink en veel en bleek reflux te hebben. Het huilen is wel enigszins afgenomen door behandeling, maar nog steeds wel flink. Hij slaapt korte stukjes van maximaal een uur en wordt elke keer heel naar wakker. Daarna volgt een behoorlijke periode van enorm huilen. Vannacht bijvoorbeeld van half twaalf tot twee uur. Ik probeer er zoveel mogelijk voor hem te zijn; ik hou hem zoveel mogelijk bij mij en probeer hem (tevergeefs) te troosten. Ik wandel wat met hem af en dat valt niet mee; het is een hele flinke baby en ik ben maar een klein vrouwtje. Tussendoor probeer ik de andere kinderen te verzorgen en wat huishoudelijke taken te doen met de baby in de draagzak.
Mijn man doet al een poosje niet meer mee omdat hij niet tegen het gehuil kan. In de praktijk betekent dit dat hij gewoon gaat slapen (is ook weer aan het werk) en dat ik met baby beneden blijf op de bank. Rond half acht in de ochtend wisselen we van plek omdat mijn man nog voornamelijk thuis werkt. Hij werkt graag in de woonkamer en heeft veel vergaderingen, dus wij kunnen overdag niet op de benedenverdieping zijn. Daardoor voel ik mij eigenlijk ook behoorlijk opgesloten. De box en tv staan bij hem en deze kan ik dus ook niet gebruiken. Ik ben dus met de baby boven in de hoop dat hij nog een beetje slaapt, maar dat lukt meestal amper.
Ik slaap zelf al weken ontzettend slecht en dat breekt mij op. In de weekenden neemt man de baby wel eens een uurtje mee zodat ik even ongestoord kan slapen. Mijn ouders komen een keer in de week zodat ik dan even goed kan douchen en eten (dat schiet er helaas ook beide vaak bij in). Verder zit ik er toch zelf de hele tijd mee en probeer ik mij vast te houden aan ‘het is een fase en gaat echt wel weer voorbij’. Volgens de arts is de huilpiek ook met zes weken, dus moet het hierna langzaam beter gaan.
Zijn er mensen die zich herkennen in mijn verhaal? Hoe kom je een beetje goed door deze fase heen?
Precies, ik kreeg ook al het gevoel dat hij ‘de schuld’ op jou afschuift. Nog even en hij gaat zeggen dat hij die baby niet wilde en/of dat het jouw schuld is dat ‘ie in de armen van een ander landde. Sorry, maar ik vind het echt extreem liefdeloos klinken allemaal 
Heeft hij al open kaart gespeeld tegen z’n leidinggevende? Als ik (zelf leidinggevende) wist dat iemand in m’n team thuis in zo’n situatie zat, zou ik ‘m bijna hoogstpersoonlijk (extra) verlof aanpraten.
-Nienke- schreef op 12-10-2021 om 18:07:Heeft hij al open kaart gespeeld tegen z’n leidinggevende? Als ik (zelf leidinggevende) wist dat iemand in m’n team thuis in zo’n situatie zat, zou ik ‘m bijna hoogstpersoonlijk (extra) verlof aanpraten.
Hij is zelf de leidinggevende.
een knuffel voor jou.
Laat je geen schuldgevoel aanpraten door die gekke man van je hoor.
Heb je iemand anders in je netwerk die morgen even wil bijspringen? Misschien een vriendin of een lieve collega?
Over je man is al een heleboel gezegd. Bestaat deze dynamiek van “alles draait om hem” allang?
Mijn tip: ga naar de huisarts en vertel die precies wat er aan de hand is. Dus hoeveel de baby huilt, hoe weinig je aan je man hebt en dat je boven opgesloten zit terwijl hij heerlijk de woonkamer monopoliseert en onder zijn verantwoordelijkheden uitduikt. Je kunt nog beter alleen zijn. De huisarts kan doorverwijzen naar de kinderarts en die kan besluiten je kindje op te nemen, ter observatie en om jou de kans te geven even bij te komen.
Mijn oudste was ook een huilbaby. Wat een hel, en dan had ik nog een man die wel zijn deel deed. Anders was ik volledig ingestort. Dikke knuffel en heel veel sterkte!
een hele dikke knuffel
Een huilbaby en een huilman
Dat is echt niet niks, ik sluit me aan bij de tips die gegeven zijn. Maar vooral wil ik je veel liefde sturen 🧡
Ik zou man overdag - of minstens de helft van de dagen - het huis uitschoppen.
Hij gaat maar op kantoor werken. Of desnoods bij familie of vrienden.
De dagen dat hij toch thuis werkt zet hij zijn bureau boven neer.
Desnoods op jullie slaapkamer, op zolder, wherever.
De benedenverdieping is van jou én de kinderen.
Luna85 schreef op 12-10-2021 om 18:24:
[..]
Hij is zelf de leidinggevende.
Een leidinggevende die niet gemist kan worden, die er altijd moet zijn ook al is dat op afstand via teams of zoom die heeft het werk niet in de hand.
Een leidinggevende stuurt het team aan en bespreekt de voortgang maar hoeft niet continue alles in de gaten te houden.
Grote kans dat hij bewonderd wordt door zijn team als hij een keer laat zien dat hij voor zijn gezin kiest. Dat maakt hem meer mens, ëén met het team in plaats van "de baas" die boven het team staat.
Ooit op het personeelsfeest van 2 vrouwen van collega's van mijn man gehoord dat het zo fijn was dat Kees (mijn man) nu de stuurgroep xxx leidde. Sinds Kees dat doet krijg ik altijd een bericht als het overleg uitloopt. Dan kan ik alvast gaan eten met de kinderen, hoef ik niet te wachten en te sussen ja we gaan zo eten even op papa wachten en dat het dan nog 1,5 uur duurt.
Ik heb namelijk tegen Kees gezegd dat hij best even kan schorsen om alle wachtende vrouwen op de hoogte te brengen dat het overleg uitloopt. Er werd ook wel eens 5 minuten geschorst voor toiletbezoek of het halen van nieuwe koffie Dat schorsen ten behoeve van het thuisfront is nu bedrijfsbreed geaccepteerd.
Luna85 schreef op 12-10-2021 om 16:21:Vandaag was ook weer een kutdag. Vannacht dus amper geslapen. Toen iedereen klaar stond kotst baby precies alles en iedereen onder. Toen heb ik gewoon de duurst mogelijke taxi besteld. Dat we praten moeten is mij in ieder geval duidelijk. Ik ben onder behandeling van de pop poli in verband met het slechte slapen en het huilen. Misschien kunnen zij wel eens met hem praten. Ik heb het zelf wel geprobeerd al de laatste weken, maar dan wordt het vooral een wedstrijdje wie het meest zielig is. Mijn man vindt namelijk ook dat hij het heel zwaar heeft.
Baby kots veeg ik trouwens af met een nat doekje en negeer ik verder (zowel op baby als op mezelf). De kleine krijgt bij de volgende verschoning wel weer een nieuwe outfit mocht dat nodig zijn maar niet op stel en sprong.
Goed dat je voor jezelf een taxi hebt geregeld. Op basis van je op voelde het alsof jullie een verdeling hebben gemaakt die op dat moment het beste leek te werken. Daar mag je na uitproberen best op terugkomen.
Na deze post lijkt het er meer op dat jullie niet meer als team spelen. Terwijl jij verdedigt, aanvalt en ook nog de keeper speelt lijkt je man de bal in eigen doel te schoppen want dat is voor hem makkelijker.
Spreek erover, de pop poli hierbij om hulp vragen is misschien ook fijn. Dan heb je een onafhankelijke luisterend oor/mediator indien nodig.
Een leidinggevende heeft óók een leidinggevende. Tenzij hij de directeur is.
Stort je hart bij iemand uit: je moeder, zus, een vriendin, de huisarts, de pop-poli. Maar hier móet iets gebeuren. Jij gaat hier gewoon aan onderdoor, en dat is heel begrijpelijk.
En lees deze eens: https://clubvanrelaxtemoeders.nl/huilbaby/
Ach to toch 😘.
Niemand in de buurt die even voor je op kan letten? Mocht je hier in de buurt wonen zou ik met liefde een paar uur voor je oppassen.
Due-scimmie schreef op 12-10-2021 om 20:50:
Ach to toch 😘.
Niemand in de buurt die even voor je op kan letten? Mocht je hier in de buurt wonen zou ik met liefde een paar uur voor je oppassen.
Ik zou me willen aansluiten bij dit aanbod. Ook hier mag je de kleine wel een paar uurtjes brengen.
herkenbaar het geen hulp willen vragen omdat het jouw last is waar je anderen niet mee wil belasten. Maar als je man niet eens wil helpen zul je echt moeten. Ik zal je besparen wat slaaptekort met je lichaam en geest doet. Maar probeer echt hulp te vragen. Als jij je vrolijk voordoet dan kan het zijn dat je ouders niet doorhebben dat hrt afzeggen van hun komst morgen voor jou een ramp is. Heb je eerlijk gezegd dat je eigenlijk echt nodig hebt dat ze komen? Wie weet zegden ze gemakkelijk af omdat ze dachten dat het niet zo erg is en kunnen ze alsnog komen. Of één van je ouders ipv beiden.
Neweve schreef op 12-10-2021 om 20:53:
[..]
Ik zou me willen aansluiten bij dit aanbod. Ook hier mag je de kleine wel een paar uurtjes brengen.
Hier ook! Als je een beetje in de buurt woont, kom ik je met liefde een paar uur ontlasten.
Wie het meemaakt dat een leidinggevende thuis zijn vaderlijke verantwoordelijkheden ontloopt, doet er wellicht goed aan om als volgt door te pakken, teneinde het probleem eens en voor altijd te finelizen.
Op een welgekozen moment spreek je hem dwingend aan met de woorden: “Ik breng je maar even in the know; onze toko kent een issue. Ik ken je vanouds als een echte teamplayer, maar de laatste tijd ervaar ik een gebrek aan synergy tussen ons beiden. Als stakeholder in ons gezin – met de komst van onze derde zo’n beetje een middelgroot kleinbedrijf – wil ik onderstrepen dat onze levenssituatie zó niet echt sustainable meer is. Hier even de Stavaza.
De manier waarop en de frequentie waarin onze baby huilt is iconisch! Door het bijkomstige slaapgebrek voel ik me echt episch rot. Dat is een no-brainer, nietwaar? Sorry dat ik nu de lead neem om even met je te levelen, maar het is de hoogste tijd om onze huidige practice op basis van een al te strikte taakverdeling uit te faseren. Deze is gewoonweg niet doable meer.
Ook al is voor kinderen zorgen mijn core competence; mijn can-do stijl van leven begint me enigszins op te breken. Inmiddels moet ik wel erg veel ballen in de lucht houden. Graag zou ik nu wat piketpaaltjes slaan, opdat ik eindelijk weer eens mijn slaaptarget kan halen. Zullen we na de Vrijmibo even zitten voor een PG in de vorm van een 1-1 bila’tje? Hopelijk komen onze neuzen dan weer één kant op te staan.
Weet dat ik al cross-mediaal ben gegaan door mijn probleem voor te leggen aan OO. Bovendien heb ik een aantal buufs als sparringpartner. Het goede nieuws? Een verandertraject vergt helemaal geen rocket science!
In de eerste plaats dienen we onze agenda’s wat vaker en zorgvuldiger te syncen. Als ik benchmark met de buren? Nou, dan kun jij je focus echt wel wat meer verleggen naar het tackelen van het probleem dat onze derde nog niet helemaal ‘up to speed’ functioneert! Ben je bereid en in staat tot schakelen?
Zo niet; what about uitbreiding van onze taskforce? Wie zouden we kunnen recruiten? En wat zou je bereid zijn daarvoor af te tikken? Gezien jouw desinteresse in de kinderen en het huishouden lijkt het mij eerlijk gezegd een game plan dat het helemaal gaat worden! Geef je me een go voor het inhuren van wat extra human recources? Zoveel K hoeft dat niet kosten op jaarbasis. Al helemaal niet als we zo’n jong en dynamische babysitter marktconform uitbetalen. Pak jij dit even op? En koppel het even terug naar mij als je de trouble hebt geshoot, wil je?”
Goede kans dat jullie dan weer met een schone luier kunnen beginnen.
Over je man heb ik al eea geroepen, even praktisch: waar is concreet al naar gekeken?
Geef je fles of borst? Is er al op allergieën getest? Bij borst probeer eens een tijdje koemelk vrij te eten.
Indien je fles geeft kun je eens Hypoallergene voeding halen (geen geit dat bevat teveel zelfde soort eiwitten). Lactose intolerantie zou ook nog kunnen, daar is ook specifieke voeding voor.
Heb je een andere slaaphouding geprobeerd (hoofd iets hoger, zodat het iets minder snel omhoog komt)?
Zware bevalling of juist erg snel?
Osteopaat geprobeerd?
Wat is er besproken bij het cb? Of kinderarts al gesproken?
Het kan uiteraard dat het geen duidelijke oorzaak heeft, maar je wilt alles uitsluiten
En tenslotte ook de vraag in welke regio je woont? Vanuit hier ook het aanbod om je even te ontzien (dochter van 4 maanden, dus kan fatsoenlijk een luier verschonen 😜)
