Hoe overleef je een huilbaby

Biebel schreef op 31-10-2021 om 12:28:

[..]

Ofwel; bij pop poli open kaart spelen, bij voorkeur als je alleen bent en er echt eerlijk gesproken kan worden. De opname voor moeder met baby lijkt me helemaal niet zo raar, maar ik kan me ook heel goed voorstellen dat dit voor TO als vijf bruggen te ver voelt.

Eens, TO het is eventueel ook mogelijk om alleen de baby op te laten nemen. Dan doorbreek je de neerwaartse spiraal waar jullie samen inzitten. Jij krijgt wat meer slaap en dat zal baby ook goed doen. Lees bijvoorbeeld het verhaal van phlora hier/op Viva. Na een opname van een week ging het ineens veel beter thuis. 

Biebel schreef op 31-10-2021 om 12:28:

[..]

Ik snap wat je zegt en welke alarmbellen je ziet. Maar strategisch wil toch niet meteen zeggen dat je het zo subtiel doet dat niemand je hoort? Want dat is wat ik las in het voorstel om het misschien als het eventueel mogelijk is te vertellen. Dat is volgens mij wat TO tot nu toe dacht dat genoeg was, maar blijkbaar door niemand is opgepakt. Of dat nou komt omdat mensen het niet willen zien of er een dominante man naast staat die de boodschap verstoort- dat kan ik van hier af niet inschatten.

Ofwel; bij pop poli open kaart spelen, bij voorkeur als je alleen bent en er echt eerlijk gesproken kan worden. De opname voor moeder met baby lijkt me helemaal niet zo raar, maar ik kan me ook heel goed voorstellen dat dit voor TO als vijf bruggen te ver voelt.

Ik snap ook heel goed wat jij zegt. Maar als (als! als!) TO bang is voor haar mans oordeel en de terugslag daarvan als ze alleen is met hem, kán het zijn dat ze wat ze in de openbaarheid zegt in beslotenheid enorm moet bezuren. In dat geval is ze er niet onmiddellijk mee geholpen als mensen hem streng gaan toespreken en gaan vertellen dat hij fout zit en dat hij veel meer moet doen of haar moet toestaan (!) hulp in te schakelen. Het is dan namelijk haar schuld dat de buitenwereld zich ermee bemoeit en hem onder druk zet. Het kan zijn dat het binnenshuis dan nog veel hoger oploopt en dat het van kwaad tot erger gaat. 

Ik heb zelf ervaren dat strategisch onschuldig of zelfs wat onhandig/dommig iets laten vallen en dan afwachten tot anderen het inkoppen soms beter uit kan pakken dan een directe confrontatie aangaan. Ik heb zelfs wel eens net gedaan alsof ik het éigenlijk met ex eens was omdat ik dan wist dat hij boos zou worden op iemand anders omdat die hem vertelde dat iets echt niet anders kon. Ik besef echt wel dat dit een vergaand advies is, gebaseerd op een inschatting die voortkomt uit slechte ervaringen met extreem dwingend gedrag. Het kan héél erg niet kloppen wat ik denk. Dan bij voorbaat excuses voor wat in dat geval natuurlijk overkomt als stemmingmakerij. Maar tegelijkertijd kan TO ook niet de eerste en de laatste zijn die 'gek wordt' en uiteindelijk opgenomen moet worden omdat de partner met zijn narcistische gedrag de boel vreselijk zit te gaslighten. Ik ken iemand die daar bijna aan onderdoor is gegaan, omdat ze echt niet zag dat ze gek werd gemáákt door haar man. Ik denk dat als TO open is naar de buitenwereld, ze inderdaad, wat jij ook zegt, beter open en direct kan zijn als hij er níet bij is en vooral ook over wat er gebeurt als ze weer met z'n tweeën thuis zijn, nadat het redelijke gesprek is gevoerd en het zinnige advies is uitgebracht. Ik denk echt dat de behandelaars dat moeten weten om te begrijpen wat er aan de hand is. 

Nogmaals TO: als je het totaal niet herkent, leg het dan hoofdschuddend naast je neer over zoveel onbenul van een willekeurige forummer. Dan zit ik er gewoon hartstikke naast en dat vind ik helemaal niet erg. Sterker nog: daar zou ik heel blij om zijn! Maar als er wel belletjes bij je gaan rinkelen, zou je je eens kunnen inlezen of-luisteren in narcisme en gaslighting (bijv. op Youtube: Little Shaman). Daarmee zeg ik niet dat jouw man een narcist ís. Dat kan ik helemaal niet zeggen en het zou nergens op slaan om zomaar op een forum zoiets te roepen. Wat ik wel zeg is dat je er iets aan zou kunnen hebben in jouw situatie als je wat inzicht zou krijgen in narcistisch gedrág, waaronder gaslighting. Omdat je er namelijk niet op kunt reageren zoals je op 'gewoon' gedrag zou doen. Als daar sprake van zou zijn, moet je dus je eigen koers wijzigen om er goed en gezond uit te kunnen komen. En ook je hulpverleners moeten dan anders met jullie omgaan om effectief hulp te kunnen bieden. Daarom is het ontzettend belangrijk om hier voor jezelf helderheid in te proberen te krijgen, ook door het aan anderen (professionele hulpverleners) voor te leggen: zou dit aan de hand kunnen zijn?  

Luna85 schreef op 31-10-2021 om 13:36:

Wat voor alarmbellen zien jullie dan?

Dingen die bij míj het alarm af laten gaan:

• Man geeft geen toestemming om zijn familie om hulp te vragen en dus gebeurt het niet
• Man vindt de diagnose, gesteld door professionals, overdreven. Hij is van mening dat hij beter dan professionals en jijzelf kan beoordelen hoe het met jou gaat: zo erg is het niet. Kennelijk deed hij dat tijdens de zwangerschap ook al: artsen en professionals weten er niks van. Ja, want hij heeft overal veel meer verstand van natuurlijk!
• Naar anderen gedroeg/gedraagt (?) hij zich als de bezorgde, zorgzame man maar in als jullie alleen zijn, laat hij die façade vallen en voel jij je eenzaam en een zeur. 
• Je moet naar man verantwoorden (jouw woord) als je iemand om hulp vraagt. Onder meer om die reden kun je geen hulp van medeforummers accepteren. Ook hulp van de buurvrouw kun je om die reden niet aanvaarden.
• Man zegt tegen de buitenwereld dat hij dingen zal doen en eenmaal thuis trekt hij zijn eigen plan. Hij loopt de deur uit wanneer ‘ie wil. Hij doet 's nachts nog altijd niks en gaat als klap op de vuurpijl hele ochtenden sporten en dan zo lang dat hij er de dagen daarop nog kapot van is.
  
• Je man neemt zorgverlof op maar gaat in die tijd klusjes doen. 
• Ook aan afspraken die jullie onderling maken, houdt hij zich niet. 
• Hij 'vergeet' elke keer weer de afspraak dat hij belangrijke dingen doet voordat hij zelf weggaat maar eigenlijk vindt dat ook onzin, want volgens hem kan het allemaal prima met baby in de draagzak. Omgekeerd vindt hij het wel heel inefficiënt en veel werk zo’n baby die dan even mee moet
  
• Hij wordt boos dat jij te lang doucht maar zelf neemt hij alle vrijheid voor allerlei totaal niet noodzakelijke eigen activiteiten. 
• Je man lijkt niet bezorgd om jouw welzijn of dat van de baby maar wel boos omdat de huilbaby en jouw steeds slechter wordende conditie zijn goede leven teveel beïnvloeden. 
• In dit topic heb jij keer op keer op keer verteld dat hij niet naar jouw behoeften luistert. Als jij zegt dat het slecht met je gaat, legt hij dat naast zich neer. Zo erg is het allemaal niet, je zit te klagen of het is je eigen schuld. Als je maar zou doen wat hij zegt, zou het opgelost zijn. Oplossingen die jij aandraagt kunnen niet of zijn niet nodig. En hij wordt boos, want jij valt hem ermee lastig. Jullie hebben dus iedere dag ruzie hierover. 
• Je man lijkt het belangrijker te vinden hoe jullie naar de buitenwereld overkomen dan hoe het met jou gaat. Want hij is teleurgesteld en beschaamd als jij je niet groot kan houden. Aanpassingen in dat weekendje weg heeft hij onder protest aanvaard en hij was er vast boos over dat het nodig was. 
• Hij 'kan niks in de nachten' omdat jij nou eenmaal zo nodig zelf wil voeden. Omdat je dan toch al wakker bent, kun je het net zo goed allemaal zelf doen. Dat geldt overdag trouwens ook.
• Als hij ziek is, een griepje heeft, gaat hij wel werken en sporten maar thuis is hij ziek en kan hij niks doen. Voor jou moet natuurlijk wél alles gewoon door kunnen gaan. 
• Hij vindt dat je je aanstelt want volgens hem hebben vrouwen hormonen waardoor ze dit aankunnen. Hij beweert dat het heerlijk is dat jij de hele dag met je baby op de bank kunt zitten en verder niks hoeft te doen. In hoe het écht voor jou is, is hij niet geïnteresseerd. 
• Hij 'probeert kunstvoeding' terwijl er melk in de koelkast staat. Daarover overlegt hij niet met jou (maar jij moet wel met hem overleggen als je baby gaat wegen). 
  
• Je durft je huilende baby niet met hem alleen te laten. Je bent bang voor zijn 'harde aanpak'. Bij mij roept dat de vraag op: ben je ook bang wat hij gaat doen in zijn boosheid als hij alleen is met de baby? 
• Jij houdt de schijn op naar de buitenwereld. Je hebt het gevoel dat je het in je eentje moet oplossen, dat het jouw schuld is en je probeert heel vrolijk te doen, alsof het fantastisch is en dat je zo gelukkig bent. Terwijl je intussen bij de pop-poli loopt en tot je enkels aan het afbreken bent. 
• Iets wat als oplossing bedoeld was (in de huiskamer werken) maar een last blijkt, weigert hij lange tijd terug te draaien. Pas onder hoge druk, is hij bereid een piepklein beetje op te schuiven. Maar als hij er geen zin in heeft, doet hij het ook gewoon weer zijn eigen zin. En dat terwijl er een hele makkelijke oplossing is: een gastenhuisje. 
• Hij geeft tips en commentaar als hij om jou heen loopt maar kan zelf niks. Dat hij jou daarmee onzekerder en angstiger maakt, dat is waarschijnlijk niet zijn pakkie-an. Jij zou gewoon moeten doen wat hij zegt en als je dat niet doet, tja, dan kan hij er verder ook niks aan doen. Dan is het je eigen schuld dat het niet gaat. 
• Als hij een elektronische melding krijgt dat jij je kind bent wezen melden, geeft hij jou op je kop. Dat was niet nodig. Deze uitbrander krijg je nadat hij zomaar een nacht is vertrokken zonder iets van zich te laten horen. Hij komt thuis óm je op je kop te geven hierover.
• Hij gaat dus uit woede een nacht weg en laat jou de boel opknappen zonder er ook maar over te communiceren.
• Je vraagt je af wat je kan 'eisen' van je man terwijl iedereen in dit draadje aangeeft: het zou geen kwestie van eisen moeten zijn. Het zou in deze uitzonderlijke situatie in overleg moeten kunnen gaan en hij zou zorg moeten wíllen dragen voor zijn vrouw en baby. Omdat hij van jullie houdt en graag wil dat het goed met jullie gaat. 
• Jij probeert hem mild te stemmen, te ontzien en subtiele hints te geven over wat je van hem zou willen (yoga-verhaal). Daarmee schiet je in je eigen voet en dat is dan natuurlijk ook jouw eigen stommiteit. 
• Je man vindt dat hij het geweldig doet want hij werkt en neemt de baby een paar uur 's middags. 
• Jij denkt dat jouw moppers op hem een symptoom van jouw depressie zouden kunnen zijn. 
• Hij heeft zich hiervoor nooit echt hoeven aanpassen, schrijf je. Het ging tot nu toe veel beter tussen jullie. Maar nu de situatie zo is dat het zonder zijn aanpassing niet meer gaat, vertoont hij extreem dwingend, boos, onaardig, liefdeloos gedrag. 

Eerlijk Luna, dit zijn geen kleine dingen. Ik heb het je al eerder gevraagd: Voel je je emotioneel veilig bij hem? Ben je bang voor zijn boosheid? Kun je zonder hem beslissingen nemen of dingen regelen zonder dat hij daar moeilijk over doet? Voel jij de ruimte om hier met mensen over te praten of ben je bang wat hij gaat zeggen of doen als jij teveel openheid van zaken geeft? Heb je weleens het idee dat hij je 'straft' als je dingen doet waar hij het niet mee eens is, niet doen wat hij beloofd heeft bijvoorbeeld? Heb je het gevoel dat jij naast hem je zelfvertrouwen en kracht overeind kan houden of brokkelt dat langzaam af door zijn kritiek, boosheid en minachting? 

Het is niet jouw schuld dat hij zo doet. Ik hoop echt dat je dat diep van binnen kunt gaan voelen. 

Het spijt mij maar alles wat je schrijft is een alarmbel. Hij neemt niks serieus, zelfs uitspraken van artsen niet. Iedereen die hier schrijft snapt dat het niet goed gaat en neemt jouw klachten en vermoeidheid serieus. Mijn advies is om echt open te zijn bij de pop poli. Nu doet hij net alsof hij betrokken is tijdens de gesprekken terwijl hij thuis zijn ware gezicht laat zien. Jij bent hier de dupe van en straks als jij echt instort de kinderen want ik zie het hem niet overnemer. Ik zou hem zo graag een paar uur willen uitfoeteren. En hij lijkt ook bewust hulp af te willen houden, echt absurd dat hij jou dat zelfs niet gunt. 

Luna85 schreef op 31-10-2021 om 13:36:

Wat voor alarmbellen zien jullie dan?

Ik weet niet of man ongezond dominant is. Deze periode misschien wel. Hiervoor hadden we eigenlijk weinig dingen waarover we het oneens waren. Hij heeft zich ook hiervoor nooit echt hoeven aanpassen denk ik.

Mijn zwangerschap verliep ook dramatisch en toen was hij het vaak ook oneens met de zorgverleners. Hij vond ook toen vaak dat het er allemaal gewoon bij hoorde. Naar anderen gedroeg hij zich dan wel weer als de bezorgde, zorgzame man en ook toen heb ik me best eenzaam en een zeur gevoeld.

De uitgebreide lijst zal ik niet maken, en ik zal geen psychiatrische diagnose aan iemand hangen, omdat het vaak niet helpt. Maar waar ik elke keer van schrik is dat je zoveel rekening met hem houdt. Vanaf het ontbijtje op bed voordat je naar yoga gaat tot aan elke keer als zijn mening ineens belangrijker is. Of tot aan de keer dat je toch naar een familiefeest gaat en hij daarna boos op je werd omdat je moe was. 

Of hij nou een eikel is of zich zo gedraagt of jij het vooral alleen maar zo ervaart, dat is niet van belang. Belangrijk is dat je het er met iemand over hebt. Dat je de schijn niet meer ophoudt, zeker niet meer bij de professionals.  Vandaar dat advies om alleen een gesprek met ze aan te gaan. En om eerlijk te zijn, zodat ze je kunnen helpen. Want het zou toch zonde zijn als je naast een huilende baby, hooggespannen verwachtingen, ook nog een man zou hebben die je tegenwerkt. 

Mija schreef op 31-10-2021 om 14:58:

[..]

Dingen die bij míj het alarm af laten gaan:

Het is niet jouw schuld dat hij zo doet. Ik hoop echt dat je dat diep van binnen kunt gaan voelen.

Dit!! Ik heb geen kind, niet eens een relatie en ik schrijf nooit mee met dit soort dingen, maar wat ik hier allemaal lees word ik gewoon echt boos van.

Biebel schreef op 31-10-2021 om 15:15:

[..]

.. en ik zal geen psychiatrische diagnose aan iemand hangen, omdat het vaak niet helpt. 

Ik doe dat ook niet hè. Waarom ik toch de termen laat vallen is omdat er onder die termen héél veel informatie te vinden is over dit type gedrag en ik daar anders nóg veel meer woorden voor nodig heb. 

Ik lees alles en ik (als buitenstaander) en ik maak me heeeeel veel zorgen om jou en je kindjes. Wat heb je tot nu toe meegenomen van de adviezen hier? Kan je er wat mee?

Luna85 schreef op 31-10-2021 om 19:08:

[..]

Ik lees alles en ik denk overal over na. Ik waardeer het ook ontzettend dat iedereen de moeite neemt om wat support te sturen en adviezen. Ook de lijst hierboven en de uitgebreide adviezen; wat een werk. Wat lief dat jullie allemaal die moeite willen nemen.

Ik hoop dat jullie het mij kunnen vergeven dat het me eigenlijk niet lukt om op elk bericht apart te reageren. Weet dat ik het wel echt waardeer en echt meeneem. Ik hoop ook dat jullie het mij gunnen dat ik hier gewoon blijf spuien, ookal weet ik dat ik er ook aandeel in heb dat het nu zo even door blijft gaan.

Ik heb mijn pop-verpleegkundige alvast gemaild. Ik heb dus morgen die afspraak en dan is man ook mee. Ik hoop dus dat ik haar nu alvast kan voorbereiden en misschien dat ze me ook even apart neemt.

Dat snap ik heel erg goed Luna! Je bent ons geen verantwoording schuldig. Ik hoop dat je er voor jezelf meer duidelijkheid door krijgt en dat het je helpt je situatie te verbeteren. En als het je situatie moeilijker maakt dan schuif je het gewoon opzij. Wees lief voor jezelf! Je doet niks verkeerds. Succes morgen! 

Denk alleen aan jezelf, je hoeft je nergens voor te verontschuldigen, het gaat nu om jouw. 
Spui hier vooral als je daar behoefte aan hebt.
Ik lees hier mooie posts, waar je wellicht wat aan kunt hebben.

Luna85 schreef op 31-10-2021 om 19:08:

[..]

Ik lees alles en ik denk overal over na. Ik waardeer het ook ontzettend dat iedereen de moeite neemt om wat support te sturen en adviezen. Ook de lijst hierboven en de uitgebreide adviezen; wat een werk. Wat lief dat jullie allemaal die moeite willen nemen.

Ik hoop dat jullie het mij kunnen vergeven dat het me eigenlijk niet lukt om op elk bericht apart te reageren. Weet dat ik het wel echt waardeer en echt meeneem. Ik hoop ook dat jullie het mij gunnen dat ik hier gewoon blijf spuien, ookal weet ik dat ik er ook aandeel in heb dat het nu zo even door blijft gaan.

Ik heb mijn pop-verpleegkundige alvast gemaild. Ik heb dus morgen die afspraak en dan is man ook mee. Ik hoop dus dat ik haar nu alvast kan voorbereiden en misschien dat ze me ook even apart neemt.

Het is niet erg dat je niet op alles reageert. Dat zal niemand je kwalijk nemen, je hebt andere dingen aan je hoofd. En ik hoop dat je hier inderdaad blijft spuien, het is zo belangrijk dat je even lekker van je af kan schrijven. 

Heb je bedacht wat je morgen wil bespreken? Misschien is het een idee om op papier te zetten wat je graag bereikt zou willen hebben aan het eind van het gesprek?