Zwangerschap Klaagtopic

Suuus schreef op 05-01-2023 om 21:45:

en @kq dat is precies de reden dat ik dit topic ben gestart. Scheelt geklaag tegen vriendinnen of collega's, maar toch fijn om even ongegeneerd te klagen

Vind ik ook erg fijn, deze mogelijkheid. Iedereen vindt nu dat ik in de zevende hemel zou moeten zijn maar het is lang niet altijd een pretje... Hoewel we natuurlijk heel blij zijn, maar er horen nou eenmaal ongemakken bij. 

Ik ben ook even zo klaar met zwanger zijn!

Al weken nul energie en veel misselijk. Een goede dag waarop ik de deur uit ga wordt keer op keer gevolgd door een slechte dag. Mijn meestal begripvolle man is deze week ook niet helemaal lekker en was gisteren chagerijnig en leek wel op zoek naar ruzie. Toen hij zei dat ik al weken niks in het huishouden had gedaan en wel drie keer (in 10 weken) naar kantoor ben geweest barstte bij mij echt de bom.

Ook heb ik al een week of zes pijn in mijn bekken. Ik dacht dat het kwam door het vele liggen, maar nu ik langzaam meer doe wordt de pijn ook erger. Gisteren kon ik niet eens zonder pijn zitten. Ik hoop zo dat dit nog over gaat. En niet dat ik nu van de ene ellende door rol in het volgende. Ik hoop dat fysiotherapie iets uithaalt.

Suuus schreef op 06-01-2023 om 08:23:

oh Jillz wat enorm pittig zeg. Op hoeveel weken zit je nu? Grr wat een rotopmerking van je man! Ik zei laatst al tegen een vriendin, ze proberen het wel te begrijpen maar echt snappen kunnen ze niet. Gelukkig voor hen hoor, maar soms ook frustrerend. Heel vervelend dat je zoveel ongemak ervaart. Hopelijk kan de fysio voor wat verlichting zorgen. En kom hier af en toe lekker spuien!

14 weken dus ik heb nog even te gaan. Het gaat gelukkig wel beter dan de eerste weken, maar ik verlang gewoon zo naar weer eens een normale week. Gewoon volledig werken, sociaal leven kunnen hebben en eens niet eerder te slapen dan dochter zodat man en ik eens tijd voor elkaar hebben.

voor jou, Jillz! Lastig als je man je niet support, ondanks dat het misschien begrijpelijk is omdat hij zich niet lekker voelt. En wat je schrijft over weer eens een normale week hebben... heel herkenbaar. Werk zit er voor mij niet echt in. Sterker nog, ik krijg de rest van dit jaar mijn klassen niet meer terug omdat dat ook maar tijdelijk tot aan mijn verlof zou zijn, dus zelfs als ik fit genoeg ben, kan ik niet aan het werk. Ja, vervangende taken enzo, maarja... Wie zei ook alweer dat zwanger zijn leuk is? 

Afrodite wat jammer dat je helemaal niet in je huidige functie terug kunt. Motivatie vinden voor alternatieve werkzaamheden lijkt mij ook lastig.

Ik ben wel aan het werk. Voornaamste aanpassing in mijn werk, is dat ik als het kan thuis werk in plaats van op kantoor (ongeveer altijd dus). Al blijft het wel een struggle. Ben ik normaal heel stressbestendig en kan ik irritaties goed relativeren, nu put het mij volledig uit. En die emoties zijn nu eenmaal in mijn baan niet echt te voorkomen. Iedere dag hoop ik weer dat ik mij beter ga voelen. In mijn vorige zwangerschap kwam de omslag bij 20 weken dus dan heb ik nog even te gaan. Ik mis ook gewoon de gezelligheid op kantoor.

Balen Afrodite, vervangend werk lijkt me ook niet echt motiverend.

Ik moet echt nog wel veel doen voor ik met verlof kan en werk voorlopig nog fulltime. Wel werk ik wat meer thuis, nu meestal twee dagen op kantoor en drie thuis. En neem ik wat meer pauze.

Oh, dat is balen Afrodite! Ergens wel begrijpelijk vanuit de werkgever gezien, maar voor jou wel behoorlijk stom. Hopelijk kan je nog wel als invaldocent aan de slag bij ziekte van anderen oid. Alleen maar toetsen maken of andere klusjes opknappen met nauwelijks contact met leerlingen is ook niks. 

Hopelijk wordt het voor jou weer snel wat beter, Jillz! Je man zei het vast niet expres. Was je vorige zwangerschap ook zo, of juist heel anders qua klachten?

Vanmorgen had ik voor het eerst sinds tijden een orgasme, maar au! Ik heb nog 1,5 uur last gehad van een verkrampte baarmoeder / 'harde bal in mijn buik'. Schijnt wel normaal te zijn als ik de verhalen op internet mag geloven. Hmpf.

@masatu vorige zwangerschap was redelijk vergelijkbaar. Dus we wisten wel wat ons te wachten staat. Alleen met een peuter in huis komt er nu natuurlijk wel veel meer op de schouders van partner terecht.

Voordat het verkeerde beeld ontstaat. Mijn partner is wel heel lief hoor. Staat elke ochtend vroeg op om voor mij een broodje te maken en dat op bed te serveren. Überhaupt ik hoef maar te vragen en hij regelt het. Hij had gewoon zijn dag even niet en ik heb zwaar met mezelf en reageer dus ook minder begripvol. Gelukkig wel goed uitgepraat.

Suuus schreef op 07-01-2023 om 11:18:

[..]

Ook al was je vorige zwangerschap hetzelfde, het blijft tegenvallen he. Ik ervaar dat hetzelfde. Ik ben zelf 15 wkn nu, dus beetje hetzelfde. Ik ben afgelopen dinsdag toch begonnen met medicatie (emesafene) tegen de misselijkheid. Dat helpt echt enorm. Dus ben afgelopen donderdag weer eens naar kantoor geweest, was idd heel fijn om weer even collega's te zien en gewoon weer even de deur uit te kunnen.

En dat van je partner herken ik ook. Hier ook een hele steunende man, maar toch heb ik hem een keer betrapt op een diepe zucht en misschien een kleine oogrol. Ik heb het maar even genegeerd.

Ik gebruik ook emesefane. Al sinds het begin van de zwangerschap. Het liefst zou ik dat ook graag afbouwen, omdat ik me er wel extra vermoeid van voel en ik heb ook het idee dat het nachtelijk dromen een bijwerking is. Maar zonder ben ik echt nog nergens.

Vanmiddag 3 uur gewinkeld met vriend en kleuter. We hebben het 'eerste pakje' gekocht 
Maar nu ga ik kapot van de pijn, alles en overal. Zelfs mijn haar doet pijn.
 Ik kon aan het eind bijna niet meer lopen. We moesten nog naar de supermarkt en ik was partner ineens kwijt en ik moest bijna huilen, van vermoeidheid en pijn. 
Nu hang ik op de bank en zijn ze samen pizza aan het maken. 

Gisteren een collega die ik 2 weken niet had gezien: "Weet je zeker dat het er maar één is en geen twee?"
Dan wil ik eigenlijk zeggen: "ik weet dat ik dik ben, dat hoef je niet te benoemen ouwe takketrol. Moet jij niet eens met pensioen???"
Maar ik lachte heel schaapachtig en zei maar verder niks.