Wanneer klaar voor een 2e kindje?
Even van mij afschrijven want ik ben een beetje in de war…
Samen met mijn vriend heb ik een dochtertje van net 1 jaar. We zijn uiteraard enorm gelukkig met ons meisje. Het is een lief, vrolijk, actief en intelligent kindje. We genieten ten volle van het ouderschap maar naast al dat moois was het afgelopen jaar ook best pittig. We kunnen wel stellen dat mama en papa behoorlijk moe zijn 
. Onze dochter is niet de beste slaper (al gaat dit sinds een paar weken wel wat beter) en is een echte ontdekkingsreiziger. Rustig liggen, zitten of spelen zit er niet in. Zij verkent de wereld en wij moeten, letterlijk, de hele dag door achter haar aan. Al beseffen we dat dit ook wel zal beteren naarmate ze ouder wordt.
We hebben altijd graag 2 kinderen gewild. Tot op vandaag is de wens voor een 2e
kindje nog steeds heel sterk aanwezig. Omwille van onze leeftijd (halverwege de 30) willen we hier ook niet al te lang meer mee wachten. Het plan was om te proberen voor een 2e als de 1e 1 jaar is. Een week voor onze dochter haar 1e verjaardag zijn we dan ook gestopt met anticonceptie.
Tijdens de eerste ronde had ik meteen al een heel sterk het gevoel dat het raak was: vlagen van misselijkheid, gevoelige borsten, afkeer voor bepaalde geuren,… Op de dag waarop ik normaal ongesteld moest worden had ik een licht positieve test in handen. Wat een rollercoaster van emoties ging er toen door mij heen. Enerzijds was ik blij. Anderzijds raakte ik ook wat in paniek: “wat hebben we gedaan, het is nog te vroeg”.
3 dagen later nogmaals getest maar de test was negatief. De dag erna toch nog ongesteld geworden (ofwel waarschijnlijk een heel vroege miskraam gehad). Opnieuw een mix aan gevoelens: enerzijds opgelucht, anderzijds verdrietig.
Ik denk dat mijn lichaam mij duidelijk gemaakt heeft dat ik, zowel lichamelijk als mentaal nog niet klaar ben voor een nieuwe zwangerschap. Maar tegelijk is de wens voor een 2e
kindje nog steeds heel sterk aanwezig en ben ik ook oprecht verdrietig dat er iets is misgelopen met het vruchtje in mijn buik. Heel verwarrend allemaal.
Maar wanneer zullen we er dan wel klaar voor zijn? We hebben ook onze leeftijd niet mee, we kunnen niet nog jaren wachten en dat legt ons toch ook wat druk op.
Voor wie is dit herkenbaar? Hoe zijn jullie hier mee omgegaan?
Groetjes,
Wilgenkatje- schreef op 20-07-2021 om 15:10:
Aandacht moet gedeeld worden, en dat bleek eerder een zegen dan iets vervelends. Vrijwel niemand wordt er gelukkig van als er constant op hem/haar wordt gelet. Niemand heeft constant actieve aandacht nodig. Gelukkig maar.
Maar gelukkig kun je tegenwoordig wel een beetje plannen zodat je als ouder op dat moment zelf klaar bent om je aandacht te verdelen. En een dreumes kun je nou eenmaal moeilijker een paar seconden/minuten uit het oog verliezen dan een wat ouder kindje. Dat doet verder niks af aan hoe blij je met dat kindje zal zijn maar je kunt wel inschatten wat voor jezelf haalbaar is qua draagkracht.
Wilgenkatje- schreef op 20-07-2021 om 15:10:
toen ik zwanger was van de tweede, vloog het me aan: ik zou van dat nieuwe nog onbekende kindje nooit zoveel kunnen houden als van het kind dat er al was.
Gelukkig vermenigvuldigt liefde zich.
Aandacht moet gedeeld worden, en dat bleek eerder een zegen dan iets vervelends. Vrijwel niemand wordt er gelukkig van als er constant op hem/haar wordt gelet. Niemand heeft constant actieve aandacht nodig. Gelukkig maar.
Fijn om te lezen! 
Een kind van 3 - 4 is al heel anders dan een dreumes, of peuter in de leeftijd van 1 - 2,5. Het karakter van je oudste kind is daarin sterk bepalend, maar over het algemeen is het makkelijker als er iets meer tijd tussen zit.
Voor je lichaam is het trouwens ook beter, ik zou dus nog zeker een half jaar tot een jaar wachten als ik in jouw schoenen stond.
Dank voor de reacties! Het doet goed om het eens vanuit een ander perspectief te bekijken en andere ervaringen te lezen. Ik blijf een soort van druk ervaren om er snel aan te beginnen omwille van de leeftijd maar daar zal ik mij toch overheen moeten zetten denk ik.
Julali schreef op 20-07-2021 om 15:38:
Een kind van 3 - 4 is al heel anders dan een dreumes, of peuter in de leeftijd van 1 - 2,5. Het karakter van je oudste kind is daarin sterk bepalend, maar over het algemeen is het makkelijker als er iets meer tijd tussen zit.
Voor je lichaam is het trouwens ook beter, ik zou dus nog zeker een half jaar tot een jaar wachten als ik in jouw schoenen stond.
Voor je lichaam wordt minimaal een jaar aangeraden dus in die zien zou het kunnen. Ik denk dat het voor en nadelen heeft, dat geldt voor alle leeftijdsverschillen.
Geef je zelf een wachtperiode van 6 maand en herevalueer het dan. 6 maand is niks in een mensenleven en het is meer dan genoeg tijd om alles op een rijtje te zetten.
We hebben het er gisteren over gehad. We gaan onze kinderwens voor een periode van 3 tot 6 maanden parkeren en zien hoe we er dan tegenover staan. We willen proberen om ondertussen de tijd te nemen om wat te bekomen en uit te rusten (in de mate van het mogelijke met een 1-jarige in huis 
).
Het voelt nog steeds een beetje dubbel maar het haalt voor nu wel de druk van de ketel.
-Klaproos- schreef op 20-07-2021 om 12:06:
[..]
Het ideaalbeeld was "2 kinderen voor mijn 35e". Maar het leven heeft mij intussen wel geleerd dat de werkelijkheid zelden overeenkomt met het ideale plaatje. Vriend en ik hebben elkaar pas ontmoet toen we beide de 30 al voorbij waren en we zijn pas aan kinderen begonnen toen we heel zeker waren van onze relatie. We hebben het niet willen overhaasten en eerst nog wat willen genieten van elkaar. Maar nu voelt dat soms aan als een egoïstische keuze.
Gefeliciteerd met je zwangerschap Gatekeeper!
Het ideaalbeeld. Dat is echt het eerste dat je los zou moeten laten. Want in tegenstelling tot wat sommigen hier op dit forum beweren, is het leven niet maakbaar. Een ideaalbeeld zorgt alleen maar voor verwachtingen, gevoel van moeten en teleurstellingen. 't leven komt zoals 't komt, waar 't omgaat is dat je dat kan accepteren. En er dan op de best mogelijke manier mee omgaan. Ik zou zeggen, probeer dat ideaalbeeld los te laten en te ontspannen. Probeer in het moment te leven. Het blijft altijd een gok of je toe bent aan een volgend kind want je weet nooit wat je krijgt of wat er in de toekomst allemaal gaat gebeuren. Met jou of met de wereld om je heen.
