Stress van ex

Advocaten is weer iets op zich. Mijn ervaring is dat ik ook erg zoekende ben geweest, zoekende wat de beste oplossing was. Het liefst van iemand die er verstand van heeft. Helaas, tot mijn grote frustratie, was er niemand die echt antwoord gaf als het er op aan kwam. Ook een advocaat, het principe is toch dat hij of zij jou vertegenwoordigd en dus ook wat jij wil.
Een advocaat kan wel meedenken, maar vaak blijven ze (ik heb nu de tweede) erg op de vlakte en willen ze niet echt een standpunt innemen. Want vinden ze, je weet nooit hoe het loopt en hun willen niet verantwoordelijk zijn als de uitkomst anders is dan gehoopt.
Kortom, je zal zelf je punt moeten bepalen en dan verder. Veilig thuis vond ik qua steun ook tegenvallen.
Een eenzaam proces vond ik het. Maar het went en ik ben er wel sterker van geworden.

Catwoman schreef op 29-12-2022 om 12:02:

[..]

Ja ik ben best onzeker over mezelf. Maar niet op het gebied van moeder zijn, dat gaat me heel goed af. Ik kan heel goed aanvoelen wat de kleine nodig heeft en alles gaat vanzelf. Ik werk ook met dieren, die kunnen ook niet praten en moet je aanvoelen. Ik ben meer onzeker over andere dingen zoals de situatie met mijn ex. Ik weet niet goed hoe ik daarmee om moet gaan en ik zit ook nog met al die emoties die maken het extra moeilijk. Ik wil alles goed doen voor iedereen en wil iedereen tevreden houden maar dat kan niet. En ik laat me snel overrulen door mensen die dominant en zelfverzekerd overkomen

Toen veilig thuis hier op bezoek was lukte het me wel om goed over te komen en zeiden hun dat ik erg duidelijk was en goed kon aangeven wat ik wilde. Maar ik voelde me ook op mijn gemak bij die mensen. Ik ben niet bang voor het feit dat ze mijn huisarts en het consultatiebureau gaan bellen. Die zullen alleen maar bevestigen dat ik het goed doe als moeder.

De advocaat die ik heb vind ik erg afstandelijk overkomen en ik had het gevoel dat ik me moest verdedigen voor het feit dat ik liever zo min mogelijk contact wil met mijn ex. Hij toonde ook geen begrip en dan ga ik twijfelen aan mezelf

Mijn vorige bericht schreef ik terwijl jij dit bericht schreef en had ik toen dus nog niet gelezen, maar ik herken soms echt heel veel in je berichten. Ik reageer niet altijd, omdat ik zelf teveel afwijk van wat mensen jou adviseren. Ik begrijp de adviezen helemaal en wil jou niet nog verder aan het twijfelen brengen en daarom zeg ik soms niets, maar ik volg je topic wel van begin af. En ook ik ben zo iemand die het te graag te goed wil doen voor anderen en daarbij zeker in het verleden mezelf te vaak vergat of oversloeg. Dat eerste doe ik nu nog steeds, ook richting ex, maar ondertussen denk ik ook aan mezelf. Hopelijk gaat jou dat ook lukken en ga je in meer opzichten minder onzeker worden.

Temet schreef op 29-12-2022 om 08:34:

" Ook in contact met je advocaat hoef je niet op stel en sprong te beslissen wat er op papier komt, en je hoeft ook niet met alles akkoord te gaan wat je advocaat voorstelt. Dus neem gewoon voor elke stap ruim de tijd"

Dit dus.

Wat er tussen jou en je advocaat gebeurt lijkt vreselijk op wat er gebeurt tussen jou en je ex: de man beweert iets op een stellige manier. Jouw eerste reactie is om onmiddellijk toe te geven. Achteraf krijg je daar spijt van, je voelt je rot dat je in een situatie zit waar je je weer uit wilt manoevreren, je raakt in de stress, en je verwijt de man in kwestie dat jij stress hebt.

Dit snapt je advocaat niet. Het kan zijn dat hij niet goed geluisterd heeft, het kan zijn dat jij zo overdonderd was dat je hem niet de goede info hebt gegeven, maar eigenlijk is het dan nog steeds de vraag waarom hij niet goed heeft doorgevraagd.

Ik snap zijn idee wel: laat zien dat je wil meewerken, dat staat er goed op bij de rechter. Maar ik vind het een tamelijk raar advies dat jij er zelf bij moet gaan zitten. Hoeveel omgangszaken met dit soort problematiek heeft die man gedaan? Dat moeder bij de omgang zit is bijna nooit een goed idee. Aan de ene kant is een probleem dat vader zo nooit zijn eigen manier van omgaan met dat kind kan opbouwen, want moeder zit er altijd bij en die weet meer van dat kind dan hij dus gaat zich ermee bemoeien. Aan de andere kant is er het probleem van de mannen die omgang met hun kind in de praktijk gebruiken om met hun ex de relatiebreuk nog eens uitgebreid te gaan bediscussiëren. Daar komt alleen maar gedonder van.

Het kan best dat er prima met deze advocaat te werken valt, maar je moet jezelf en je advocaat in bescherming nemen tegen jouw eigen neiging om direct toe te geven. Misschien is het volgende een idee. Je schrijft een mail aan die advocaat waarin je uitlegt dat je inmiddels beseft dat je de neiging hebt te snel ja te zeggen, en dat je daarom regelmatig - en ook nu - met de gebakken peren zit. Dat je daarom van plan bent om in het vervolg bij elke stap die ex voorstelt, of elke stap die de advocaat voorstelt, er eerst eens even minimaal een nacht over te slapen. Omdat je anders de situatie krijgt dat je op eerdere beslissingen moet terugkomen, en dat is voor alle partijen vervelend.
En dat je hem ook vraagt om hieraan te denken als hij iets voorstelt: dat hij zelf ook niet aandringt op snel beslissen, maar jou juist duidelijk de ruimte geeft om goed na te denken.

Ondertussen zit je nu kennelijk (of ik heb even niet goed opgelet, ik heb vrij snel gelezen) in de positie dat er wel al een toezegging ligt dat jij bij de omgang bent als er geen alternatief is. Dat is een slecht idee. Schrijf dan dus ook in die mail dat je tot de conclusie gekomen bent dat dat niet haalbaar is, omdat er altijd ruzie komt, omdat jij je altijd in een hoek gezet voelt door je ex, wat de verhoudingen verpest, en omdat je ex steeds probeert jou weer terug te krijgen in plaats dan zijn aandacht op jullie kind te richten (en wat er verder nog aan redenen is). Dus dit moet gewoon teruggenomen worden. Vervelend, maar ik denk dat het moet. Je advocaat mag weer gaan schrijven: foutje, bedankt, ex heeft de shit veroorzaakt, ex mag op zoek naar een chaperonne, en moeder gaat er niet bijzitten als hij die niet kan vinden. En excuses voor de verwarring.

Het lijkt me ook een goed idee om deze valse start met je therapeut te bespreken. Wat ging er mis, en wat kan je doen om herhaling te voorkomen?

Je moet aan je advocaat duidelijk kunnen maken dat jij tijd nodig hebt en dat hij voorzichtig moet zijn. Wil/kan hij daar niet naar luisteren, zoek dan een andere advocaat. En ik denk dus dat je dit probleem het beste per mail kunt aankaarten, omdat je dat dan in alle rust kunt doen en niet wordt overdonderd in een persoonlijk gesprek.

Helemaal met Temet eens, ook dat je de advocaat het beste een mail over deze twee aspecten (voortaan niet meteen beslissen en terugdraaien wat advocaat eerder schreef) kunt schrijven.

Is deze advocaat wel gespecialiseerd in echtscheidingen en omgangsrecht? Ik vind het nl. net als Temet een raar voorstel dat jij erbij moet zitten. Alsof hij niet echt de bestaande problematiek tussen jou en ex begrijpt. Ook belangrijk denk ik om te melden dat je zodra je alleen met je ex bent hij naar gedrag vertoont en aandringt, dreigt, manipuleert, waardoor jij meteen weer stress ervaart en dat je dat niet zo 1-2-3 kwijt raakt (daar wel mee aan het werk bent). 

Verder: vraag je advocaat altijd zijn brieven/mails eerst in concept aan jou te sturen. Zodat je precies weet wat hij opschrijft en niet ongeveer. Dan kan je nog invloed erop uitoefenen na dat nachtje slapen en het hier evt. ook nog even tegen het licht gehouden te hebben.

Lastige situatie. Als je nu terugdraait is dat natuurlijk heel wispelturig. Maar het voorstel zoals het nu is gedaan betekent dat ex achterover kan hangen. Want als hij niemand vind moet jij het oplossen en dat twee keer per week. De escape is natuurlijk nog wel dat als hij zich vervelend gedraagt je er als nog onder uit kan.

Ik denk dat ik goed zou overwegen of je het aan kan om de afspraak na te komen in de wetenschap dat de kans groot is dat je het probeert hij zich naar opstelt en jij er op die manier weer onderuit kan. In dat geval zou ik inderdaad kijken of je het kan opnemen. En dan inderdaad eerst een keer waarschuwen: "we zijn hier voor omgang met zoon niet om iets uit te vechten/uit te praten/afspraak te veranderen/mij de huid vol te schelden/mij te paaien" gevolgd door "dus richt je op je zoon en laat mij er buiten" bij de tweede keer zeg je "ik heb net gezegd dat dit niet de bedoeling is van dit omgangs moment. Dit is de laatste waarschuwing geweest, nog een keer en dit moment is klaar en dan kan omgang voortaan niet meer plaatsvinden in mijn bijzijn. Dat betekent dan helaas dat als we niemand vinden je zoon die keer niet kan zien." En bij de derde keer geef je aan dat het nu klaar is. Dan laat je nadien advocaat een brief schrijven om aan te geven dat jij er voortaan niet zelf bij kunt zijn omdat ex de afspraken niet in acht neemt en dat omgang voortaan alleen nog kan als er een derde is die dit begeleid. Oefen dit goed van te voren en neem het dus op. 

 Even een knuffel voor je, Catwoman

Ik heb geen ervaring met waar jij nu mee te maken hebt,  maar je komt sterk over. Hoort alle adviezen aan, en lijkt daarin weloverwogen je eigen keuzes te maken.

Ook goed dat je je moeder op afstand houdt lijkt me: jij troost je kindje waar, wanneer en hoe je wilt!

En je bent niet echt alleen: er zijn hier veel mensen die met je meedenken en leven 🧡

Wat jammer dat je zo weinig steun ervaart. Heb je echt geen vriendinnen met wie je dit kan delen?

 Mijn ervaring is dat mensen soms niet weten wat er doen, maar dat er altijd mensen bereid zijn om me te denken, te sparren of wat dan ook.  

Zo heb ik wel eens in een app groep gezeten met wat mensen. Puur om iemand te steunen, mee te sparren en aan teksten te schaven. 

Catwoman schreef op 29-12-2022 om 13:04:

[..]

Fijn dat er zoveel herkenning is. Maar dan zou jij toch juist goed advies kunnen geven? Je zegt dat je dingen niet handig hebt aangepakt en dat je dat bij mij ziet gebeuren. Kun je niet vertellen hoe ik dat dan beter zou kunnen doen?

Ik denk vooral dat er in deze geen goed of slecht advies is en ik wil je niet in verwarring brengen. Jouw kind en mijn kinderen hebben misschien niet de vader die we ze gegund zouden hebben, maar het is wel hun vader en wij en zij zullen het er mee moeten doen. Dat accepteren is een lange weg en niet altijd even gemakkelijk, maar is wel noodzakelijk.

Soms is het ook gewoon kiezen tussen 2 kwaden. Het gedrag van mijn ex is lang niet altijd wenselijk. Veel dingen zou ik anders doen dan hij, maar hij is wel de vader van mijn kinderen. Jij noemde eens het voorbeeld van schreeuwen in bijzijn van de kleine. Ook dat is hier meer dan eens gebeurd. Jij hebt voor dit moment de keuze gemaakt dat jij de kleine daarom (en om al die andere dingen) niet zonder begeleiding bij ex wilt hebben. Mijn ex heeft nooit een omgangsregeling gehad, maar ik heb de kinderen wel ook zonder begeleiding naar hem laten gaan. Ik was er bij mijn ex namelijk van overtuigd dat hij ondanks alles wel het beste met de kinderen voor had. Ik vond zijn gedrag vervelend en toch zeker ook wel schadelijk, maar ik was er van overtuigd dat mijn ex de kinderen niet in gevaar zou brengen. Ik moest dus kiezen tussen omgang die soms schadelijk zou kunnen zijn of allerlei andere vormen die hier zeker ook tot problemen zouden hebben geleid. Ik denk dat als ik begeleide omgang van mijn ex had verwacht, dat hij het probleem vooral bij mij zou laten. Voor de lange termijn zou dat in mijn situatie hebben geresulteerd in nog minder omgang, wat ook weer schadelijk zou zijn.

Mijn kinderen zijn inmiddels pubers en ik kan niet zeggen dat alles goed heeft uitgepakt voor mijn kinderen. Ja, ze hebben er zeker schade door opgelopen. Ja, die schade is deels mijn schuld, omdat ik met deze vader kinderen heb gekregen. Maar nee, die schade had ik niet kunnen voorkomen door later andere keuzes te maken.

Momenteel heb ik erg veel contact met ex. Ik los nog steeds er veel voor hem op. Ook veel problemen waarvan ieder weldenkend mens zou zeggen dat hij ze zelf op moet lossen. Maar het zit gewoon niet in mijn aard om een ander in zijn sop gaar te laten koken. Ik heb het wel geprobeerd, omdat iedereen mij adviseerde om  het los te laten, maar ik voelde me er rot bij. Ook leverde het vaak gedoe op en na al die jaren was dat waar ik het meest moe van werd. Steeds ging ik de strijd aan die ik voor mijn gevoel geacht werd aan te gaan. Een soort raar rechtvaardigheidsgevoel, ik bleef streven naar het goede en daarbij ook naar een voor mijn kinderen wenselijke relatie met hen vader. Ik stond er alleen voor, werkte fulltime en had geen netwerk hier in de buurt. En maar blijven strijden. Dat maakte dat ik op een gegeven moment helemaal op was. Ik verloor ook mezelf. Toen ben ik gestopt met strijden. Vader is zoals hij is. Ik kan dat niet veranderen. Buitenwereld kan er van denken wat ze willen, maar het is en blijft de vader van mijn kinderen en die wil ik als het even kan wel in het leven van mijn kinderen hebben. Door overal de strijd over aan te gaan, joeg ik hem bij ze weg en triggerde ik bij hem het gedrag dat ik juist niet wenselijk vond voor de kinderen. En ik putte mezelf uit. Pas toen ik accepteerde dat dit gewoon de situatie was waar we mee te maken hadden, een situatie die ik niet kon veranderen, ging het beter.

Ik ging geen strijd meer aan die ik van de buitenwereld aan moest gaan. Ik ging van mezelf uit. Ja, de buitenwereld had helemaal gelijk dat ik bepaalde dingen niet hoefde te doen, maar soms was het gewoon gemakkelijker om het wel te doen. Zo werd het voor mij gewoon steeds een kwestie van afwegen. Heb ik ergens last van? Kan het kwaad voor de kinderen? Wat is het alternatief? En zo heb ik meer toegegeven dan ik volgens de buitenwereld had moeten doen, maar op die manier creeerde ik wel lucht voor mezelf en daardoor stabiliteit voor de kinderen. Pas door bepaalde dingen los te laten, kon ik er volledig voor ze zijn en ze de stabiliteit geven die ze juist zo nodig hadden.

Klinkt allemaal vast heel zweverig. Kort door de bocht zou ik vooral willen benadrukken dat je vooral voor je kind en jezelf moet kiezen en de buitenwereld wat meer los laten.

Catwoman schreef op 29-12-2022 om 14:01:

[..]

Mijn vriendinnen hebben allemaal een gelukkig gezinnetje. Die begrijpen mijn situatie niet.

Ik weet niet hoe ik aan zo'n app groep moet komen

Is er een sociaal wijkteam bij jou in de buurt? 

Ik wilde (en misschien is dat bij jou ook zo) iedereen tevreden houden en dus ook de buitenwereld. Het is vooral belangrijk dat jij doet wat jij prettig vindt. Ongeacht de mening van wie dan ook.

Catwoman schreef op 29-12-2022 om 14:01:

[..]

Mijn vriendinnen hebben allemaal een gelukkig gezinnetje. Die begrijpen mijn situatie niet.

Ik weet niet hoe ik aan zo'n app groep moet komen

Maar het zijn toch je vriendinnen? Dan steunen ze je in willekeurig welke situatie.