Praat gezellig mee - over zwanger worden en zwanger zijn -

Bailey26 schreef op 26-07-2023 om 09:04:

Regendrup hoe gaat het nu met je? Heb je het gevoel van falen een beetje los kunnen laten?
Je hebt veel op je bordje. Hoe lastig ook probeer voor jezelf te kiezen. Uiteindelijk kies je daarmee ook het beste voor alle anderen.

Hier is het helaas weer misgegaan. Ik had het al zien aankomen maar jeetje wat een k*tzooi.

Achnee lieve Bailey, een enorm dikke knuffel voor jou. Wat had ik jou beter nieuws gegund.   

Lief dat je nog naar me vraagt. Het gaat. Meer kan ik nog even niet zeggen. Man beseft wel dat ik alsnog teveel doe en probeert me dan ook zoveel mogelijk te ontlasten. Maarja. Die babykamer wil ik ook af hebben. Er moet in huis nog vanalles worden gedaan ivm een (kleine) verbouwing die in september gepland staat (al heeeel lang). Dus er is nog steeds veel onrust in mijn hoofd/lijf. Harde buiken zijn er nog steeds, nu ook icm lage rugpijn in de avond, flinke maagzuur + beenkrampen. 

Nu slaapt dochter eindelijk weer goed (HALLELUJAH) slaap ik zelf gewoon heel slecht. Zucht. 

Volgende week hebben we weer een controle bij VK. Als de vlag er dan nog zo bij hangt denk ik dat ik niet meer eromheen kan en echt met werk ga overleggen over half ziek/verlof opnemen. Ik weet nog niet wat ik moet/wil.

Qua verlof ga ik nu met 34 weken vrij nemen. Verlof start officieel met 35 weken (of ik moet me dus ziek gaan melden.. dan wordt het automatisch 34 weken natuurlijk). 

Pfff ik kom even inbreken. In maart een embryo transfer gehad die niets werd. Zou in juni nog een keer gaan toen een poliep op de scan dus cyclus afgebroken. Zou volgende maand kunnen gaan maar mijn ongesteldheid is drie dagen te laat en lijkt er nu op dat de transfer datum dan midden in mijn vakantie met petekind gaat vallen. 

Klinkt allemaal misschien heel erg ongeduldig en gepland maar ik probeer draagmoeder te worden voor vrienden en ben het wachten even helemaal zat.

Er zijn hier vast genoeg mensen met IVF ervaring? Wil best verhalen horen van hoe geduld te oefenen en gewoon rustig menstruatie en verdere timings af te wachten want het lukt hier deze week niet zo om geduldig te zijn. 

Bailey... wat ontzettend verdrietig. Je had al een voorgevoel? Door iets specifieks? In elk geval heel veel sterkte

Regendrup, inderdaad wat Suuus ook zegt. Is er niet iemand in jullie familie/kennissenkring die kan helpen? Het klinkt namelijk alsof jullie allebei te veel worden belast momenteel. En dat jij dan maar vanalles gaat dragen, lijkt me niet de bedoeling, dat geeft je kindje ook al aan vanuit de buik. Ongevraagd advies: probeer echt goed naar jezelf, je lichaam en je ongeboren kindje te luisteren.

Melmel: wel ervaring met ICSI, niet met draagmoederschap. Tja, hoe kwam ik die weken door... bij mij waren de terugplaatsingen in een kunstmatige cyclus, maar mijn lichaam reageerde heel netjes op die medicatie, dus we konden goed van tevoren plannen wanneer de terugplaatsingen zouden zijn (wanneer het baarmoederslijmvlies dik genoeg was). Ik kreeg embryo's van 5 dagen teruggeplaatst en mocht dan 10 dagen later testen, maar ik testte op 9 dpo al. Dat was dus 4 dagen na de terugplaatsing. Dat deed ik, omdat ik van mezelf een korte luteale fase had (periode tussen ovulatie en menstruatie). Vaak had ik op die 9 dpo al een heel lichte positieve test, anders op 10 dpo. Maar dat gaf geen garanties, want alle (5) pogingen werden miskramen in week 5. Ik probeerde enerzijds vooral niet bezig te zijn met de terugplaatsing, ook omdat het dus elke keer uiteindelijk toch mis ging, maar anderzijds is dat natuurlijk onmogelijk. Wees lief voor jezelf, eet extra lekkere dingen, ga iets leuks doen, dat soort dingen. Zoek afleiding, dat is mijn beste tip. 

Heel veel positieve energie naar jullie alledrie!  

bailey gaan ze kijken naar een oorzaak of is het gewoon weer geduld hebben?

fijn die reacties! 

ach bailey je zet het zo kort neer maar wat jammer!

Bailey wat een verdrietig bericht. Heel veel sterkte!

Regendrup je schrijft dat je man probeert te helpen. Maar weet hij ook welke dingen je de meeste stress geven? Zodat hij de juiste dingen kan doen? Misschien helpt het om een lijstje te maken en te kijken of je de verantwoordelijkheid ook zo veel mogelijk bij hem kunt leggen zodat jij er minder stress van hebt. Het is echt belangrijk dat je gaat ontstressen. Tegen de krampen in je benen kun je magnesium proberen.

@bailey agjee dikke knuffel

@regendrup eens met de andere dames trek nu aan de bel, je moet aan jezelf denken en de baby die zijn nu belangrijk.

vriendin van mij bleef ook maar doorgaan tijdens haar zwangerschap, met als eindresultaat dat ze nu blijvende gezondheidsklachten heeft 

hier is nog steeds hetzelfde zat er vorige week helemaal doorheen 3 zwangerschap aankondigen in een week. tis een erg vruchtbaar jaar behalve voor mij

ik heb gehuild en gegild van woede en frustratie ook blijk ik ook nog is verminderd vruchtbaar dus begon al weer te brullen, achterlijke assistentes die niet mee willen werken, en moeilijk doen over de verwijzing.

vervolgens doorgestuurd naar het verkeerde ziekenhuis was het echt even zat... 

waarschijnlijk zal ik ook het ivf traject ingaan vraag me af of ik misschien moet gaan inlezen of gewoon laten en over me heen laten komen.

Marielaveau, ook voor jou een Als je je niet wil inlezen in ivf-trajecten etc maar wel zelf je vruchtbaarheid een zetje wil geven: wij hebben een deel van de adviezen uit een boek opgevolgd en zijn ervan overtuigd dat dat heeft bijgedragen aan uiteindelijk de spontane zwangerschap tussen twee trajecten in. Het gaat deels om je leefstijl, deels om voedsel en deels om supplementen. Je kan zelf kiezen wat je ervan meepakt, wat haalbaar is. Een vriendin van mij heeft pcos en zij en haar man hebben ook wat adviezen uit het boek overgenomen, morgen gaan we bij hen op kraambezoek. Wij hebben hem in het Engels gelezen, maar ik geloof dat het boek inmiddels ook vertaald is. It starts with the egg - Rebecca Fett. 

Maar misschien zit je er helemaal niet op te wachten om dat soort adviezen over te nemen, dat is dan natuurlijk ook prima. 

@marielaveau - ik ben zelf arts (niet in de fertiliteit/gynaecologie) en vond het handig om wat bij te lezen maar moet heel eerlijk zeggen dat ik me ook wat laat leven. Uiteindelijk ben je toch afhankelijk van wat je behandelend arts adviseert en zo. En ik werd heel ongeduldig van alles gelezen te hebben en dan verteld te worden dat ze het toch anders wilden doen of dat mijn lijf toch anders reageerde. 

Nou zeg wat een bijzondere interactie op week. Manager van een andere afdeling die ik niet veel zie aan het begin van een meeting. "Ik zie dat je in verwachting bent, wat leuk!" 
Rest van de mensen in de meeting: 
Gelukkig weten mijn directe collegas het al, maar mijn eigen manager nog niet (die is op vakantie en daar heb ik volgende week een gesprek mee). Ik kon er niet echt meer omheen, twijfelde wel even of ik zou zeggen "nee gewoon dik". Goed nu weet de rest van werk het dus ook 

oei Neweve dat is niet zo tactisch. Het is toch inmiddels wel algemeen bekend dat je dat nooit zomaar kan zeggen. Nouja dan is het maar duidelijk 

MarieL 

Pfff ongemakkelijk, Neweve. Het klinkt wel alsof deze persoon in alle oprechtheid dacht dat het iets obvious en dus algemeen bekend was. Denk dat het daarom goed is dat je het hebt beaamd. Gelukkig was je manager er niet!