Partner Zwanger, ik onzeker, wil zeker worden
Dag allemaal,
Zo! Nieuwe relatie, leuk, fijn zo samen.
Al plannetjes gemaakt voor de toekomst, langzamerhand in elkaars leven integreren, en 4 weken later het nieuws dat ik pappa wordt.
Het kindje is welkom, alleen heel onverwacht, wat ik wil, zij ook, ik had het liever later op het moment dat ik zekerder in mijn leven sta, zij wilt hem/haar nu heel graag.
Ik studeer nog, vind dat belangrijk om te kunnen providen, zeg veel, hoe ik het anders ga/wil doen, alleen lukt het me niet om er aan toe te komen, en telkens als we een gesprek hebben over of ik eea wel/niet gedaan heb, kan ik me voor mijn kop slaan dat ik het niet gedaan heb, waarna ze (terecht) me erop wijst dat ik mijn prio's niet op orde heb.
Flinke discussies/ruzies erover gehad, aan de kern; ik vind het **** spannend, wil door die spanning heen ipv vast blijven en in een reflex proberen te doen alsof het er niet is.
Te lang; niet gelezen:
Ouders die vroeg in hun relatie ouder zijn geworden, hoe was voor jullie het begin? Wat voor dingen hebben jullie geholpen om bij elkaar te blijven ipv (alsnog) proberen weg te rennen?
A12345 schreef op 02-12-2021 om 19:46:
Je bent dus gestuit op een vrouw met klepperende eierstokken, terwijl jij er niet klaar voor bent.
Neem aan dat zij full-time werkt. Hoe wil je dat straks gaan doen? Zij zal moeten werken om inkomen te verdienen, jij hebt je studie. Voorwaarde om een kind op te voeden is wel je eigen leven op de rit te hebben. Anders wordt het lastig.
Ik ben op mijn 20e voor het eerst moeder geworden. We hadden toen één jaar een relatie. Uiteindelijk is het fout gelopen, omdat hij zich niet interesseerde voor het huishouden en nog minder voor de kinderen. Dat leidde tot veel ruzies en uiteindelijk werd hij gewelddadig.
Zeven jaar na het begin van de relatie gescheiden. De kinderen hebben daarna nooit meer iets van hem gehoord.
Naar mijn mening is 4 weken veel te kort om de beslissing te nemen dat je over iets meer dan 8 maanden samen vadertje en moedertje kunt gaan spelen.
Niet volledig, tegelijkertijd komt eea overeen.
Ze werkt 30 uur, ik 24.
Ik interesseer me in het kind dat kkomt alleen heb geen idee waar ik kan/moet beginnen, terwijl zij mij ondertussen foto's stuurt van Luiers, buggies met maxicozy's, en ik vaak niet op een positieve manier herinnert wordt dat er over 7,5 maand een extra kleine rondloopt.
Ik houd van haar, en ook het dochtertje dat ze al heeft. Ik heb alleen veel moeite met bijbenen organisatie Wise. (Ik ben wat dat betreft enorm chaotisch, moeite met prioriteiten stellen.)
Een maand. Ai. En je wordt nu al op een niet positieve manier er aan herinnert dat je vader wordt. 
Ga alvast maar sparen.
BTK schreef op 15-12-2021 om 00:51:
Een maand. Ai. En je wordt nu al op een niet positieve manier er aan herinnert dat je vader wordt.
Ga alvast maar sparen.
Ik vind het ook wel een beetje respectloos richting to om hem al te overstelpen met maxi cosi en wandelwagens hoor. Ze weten het net!
Heeft zij geen moeite met de plotselinge zwangerschap? Of was het stiekem toch gepland? Eenzijdig dan..
Wattenbolleke schreef op 15-12-2021 om 06:51:
[..]
Ik vind het ook wel een beetje respectloos richting to om hem al te overstelpen met maxi cosi en wandelwagens hoor. Ze weten het net!
Heeft zij geen moeite met de plotselinge zwangerschap? Of was het stiekem toch gepland? EeEenzijdig dan..
Aanvankelijk (mede door ellenlange discussies die telkens op hetzelfde uitlopen nu wat meer wankel) wilden we het pas over een jaar proberen. Om mij nog wat extra tijd te gunnen mbt in gezinsritme komen, agenda meer vrij te houden, persoonlijke shit op orde te krijgen etc.
We hebben allebei een kinderwens met elkaar, zij heeft in de kinderopvang gezeten, zij heeft eerder een kind gekregen en is al 100% mamma. Hoewel het als verassing komt, is zij er al klaar voor, ik wordt langzaam klaar. (Te langzaam voor haar, vandaar ellenlange discussies die daarna uitlopen op twijfel aan elkaar, vertrouwen kwijtraken, en zo verder... )
Ik denk niet dat het eenzijdig was.
Hebben jullie nog tips? Iets tastbaars?
ik zou wat betreft spullen ed even een pas op de plaats maken. Daar is echt tijd genoeg voor.
Eerst maar eens praten over hoe je het ouderschap zo kunt invullen dat er ruimte is voor jullie allebei. Op Viva schreef iemand een mooi lijstje. Even zoeken
Mijn advies? Praten, praten, praten en dubbel zoveel luisteren!
Hoe zie jij de opvoeding voor je? En hij?
Hoe zie je de verdeling van zorg voor je? En hij?
Gaat geloof een rol spelen? Zo ja hoe? En voelt dat voor jullie beiden prettig?
Erkenning en gezag?
Achternaam?
Hoe gaat de rol van jullie achterban zijn?
Waar en hoe wordt de opvang geregeld indien jullie beiden moeten werken?
Hoe denken jullie het eerste jaar over bijvoorbeeld het slapen? Laten huilen of niet? Wanneer naar eigen kamer? Dat soort dingen?
Hoe bereiden we ons voor op de bevalling? Wat vind jij/hij daar belangrijk in?
Wat gaan we doen als het even niet zo lekker loopt tussen ons? (Evt door slaapgebrek)
Wat heb je van de ander nodig wanneer je het zwaar hebt?
Dat zijn de dingen die mijn partner en ik besproken hebben toen we aan kinderen begonnen in een langere relatie, maar lijken me ook voor jullie echt wel goede punten.
Verder komt er bij jullie misschien nog bij: samenwonen? Welk huis? Wie betaalt wat? En dat soort praktische zaken.
Wattenbolleke schreef op 15-12-2021 om 08:44:
[..]
Super, dankjewel 
Wattenbolleke schreef op 15-12-2021 om 08:40:
ik zou wat betreft spullen ed even een pas op de plaats maken. Daar is echt tijd genoeg voor.
Eerst maar eens praten over hoe je het ouderschap zo kunt invullen dat er ruimte is voor jullie allebei. Op Viva schreef iemand een mooi lijstje. Even zoeken
Dit
Het is makkelijk om ruzie te maken over de kleur van de maxicosi of wat voor soort box. Maar dat komt later wel. Eerst elkaar beter leren kennen als aanstaande ouders, hoe je in het leven staat en wil staan. Daar moeten jullie discussies over gaan.
Overweeg daarbij serieus wat Tsjor je adviseert. Juist als jij minder werkt, heb jij de kans om veel voor het kind te zorgen, zodat zij meer inkomen kan genereren.
En stuurt ze weer plaatjes? Kijk ernaar zoals je dat voor deze zwangerschap zou doen. Nu nog niet van belang.
Dat lijstje dat Wattenbolleke stuurde is fantastisch en ook veel belangrijker dan bezig zijn met kinderwagens en maxicosi's. Het is handig hoor die dingen maar die kun je op het laatst ook nog wel kopen. En een prachtig opgepimpte kinderkamer is sowieso enorme onzin.
Ik zou me als ik jullie was niet verliezen in discussies over spullen. Ik krijg een beetje het vermoeden dat - omdat jij zo'n chaoot bent- ze in de regelmodus schiet. Maar dat is nu niet van belang en laat je ook niet in manoeuvreren in discussies over regelzaken.
Als je de basis niet eerst bespreekt ( zie lijst van Wattenbolleke) heeft discussie over regelzaken ook geen zin.
Enne geef jezelf even tijd. Dat moet zij ook doen anders had ze niet voor je moeten kiezen. De meeste mensen drogen wel aardig op en worden wel volwassen maar dat gaat niet van dag 1 op dag 2.
Wattenbolleke schreef op 15-12-2021 om 06:51:
[..]
Ik vind het ook wel een beetje respectloos richting to om hem al te overstelpen met maxi cosi en wandelwagens hoor. Ze weten het net!
Heeft zij geen moeite met de plotselinge zwangerschap? Of was het stiekem toch gepland? Eenzijdig dan..
Het lijkt haar niet verkeerd uit te komen. 7,5 maand van tevoren al bezig zijn met luiers, dat is ook wel overdreven.
Je klinkt er nog niet helemaal klaar voor en zij wel. Ga het gesprek daarover aan en vraag ook aan haar om haar tempo iets aan te passen. Nu het al hebben over luiers is mi niet nodig, het hebben over hoe jullie het ouderschap samen willen ervaren lijkt me wel een goed gespreksonderwerp. En als je moeite hebt met organiseren, maak dan samen een lijstje wat er per maand moet gebeuren. Pak samen die verantwoordelijkheid op, in plaats van dat je je door haar in een hoekje laat duwen en foto's krijgt van spullen waarvan je niet weet wat de bedoeling is.
Cala schreef op 17-12-2021 om 09:08:
Je klinkt er nog niet helemaal klaar voor en zij wel. Ga het gesprek daarover aan en vraag ook aan haar om haar tempo iets aan te passen. Nu het al hebben over luiers is mi niet nodig, het hebben over hoe jullie het ouderschap samen willen ervaren lijkt me wel een goed gespreksonderwerp. En als je moeite hebt met organiseren, maak dan samen een lijstje wat er per maand moet gebeuren. Pak samen die verantwoordelijkheid op, in plaats van dat je je door haar in een hoekje laat duwen en foto's krijgt van spullen waarvan je niet weet wat de bedoeling is.
De foto's van spullen is niet het belangrijkste probleem;
Op het moment hebben we/ik vooral last van ineffectieve communicatie.. Zij geeft aan dat ik het al hoor te kunnen doen anders ziet ze niet in hoe dat goed gaat komen over 7.5 maand. En, nee. Lijstjes maken wilt ze niet meer onder het mom "ik ga geen twee kinderen opvoeden".
Ik geef aan dat ik er klaar voor zal zijn, niet precies weet hoe, en tijd en hulp nodig heb om op haar niveau te komen. Daar neemt ze geen genoegen mee.
Ik heb nu besloten om weekendplannen te annuleren om even meer lucht en ruimte te creëren, maandag een afspraak met iemand die me bij mijn keuze kan helpen.
TO, ik hoop dat je goed nadenkt over of dit echt is wat je wil. Want zo vroeg in een relatie zwanger is echt heel snel en daarbij lijkt ze nogal aan het pushen. Ook zij mag best begrip hebben voor het feit dat jij nog aan het idee moet wennen.
