Ongepland zwanger , geen relatie
Hallo allemaal,
Vorige week ben ik er achter gekomen dat ik zwanger ben. Waarschijnlijk 6 a 7 weken.
De vader en ik daten al ruim 10 maanden, het is een enorme rollarcoaster geweest . Gemengde signalen, van liefdesverklaringen tot roepen geen relatie te willen vanwege persoonlijke issues die hij nog moest oplossen.
Hij geeft mij nu de schuld van de zwangerschap, terwijl hij zelf geen condoom wilde gebruiken want dat vond hij niet fijn.
Eigenlijk verwacht hij dat ik arbortus pleeg , doet vanaf dat hij het weet uitspraken als : "als jij dit door zet maak ik er werk van, je moet nu rekening houden met mij, wie foutjes maakt moet maar ff op de blaren zitten, als je een kind wil dan met iemand anders zijn zaad, ik zijn hart zou breken, en hem in een kutsituatie zet". En doet nog een uitspraak het kut te vinden omdat hem dit al 3 keer gebeurd is.. ( was ook nieuw voor mij).
Het raakt mij omdat ik heel veel voor deze man gedaan heb, en hij zo vrouwonvriendelijk tegen mij praat.
Ik ben vorig jaar heel verdrietig geweest omdat ik altijd moeder heb willen worden, maar veel pech in de liefde waardoor het er niet van kwam. Ik ben inmiddels 35 en moest van mezelf gaan accepteren dat ik waarschijnlijk nooit moeder ging worden. Daarnaast heb ik een schildklier aandoening waardoor ik altijd heb gedacht weinig kans te maken op zwangerschap. Toen die test positief was wist ik dan ook niet of ik blij moest zijn, schrikken of iets anders. Vanaf dat de symptomen toe nemen en het besef indaalt kan ik zelf niet leven met de gedachte van arbortus : alles gebeurd met een reden toch? ... Mijn omgeving reageert positief , mijn ouders en vrienden geven allemaal aan er voor me te zullen zijn en waren nog eerder blij dan ik..
Wat zouden jullie in deze situatie doen? Ik wil het altijd iedereen naar de zin maken, maar als ik voor arbortus ga , breek ik mijn eigen hart.. , als ik het hou maak ik zijn leven kapot..
Hoe je over hem praat .
En dan toch zwanger worden.
Voor iemand van 35.
Waarom dacht je dat dit de ideale vader zou zijn?
Is het toch een bewuste actie geweest?
Maar ga ervoor. Jij hebt alles prima voor elkaar.
Roos57 schreef op 20-09-2024 om 10:11:
Hoe je over hem praat .
En dan toch zwanger worden.
Voor iemand van 35.
Waarom dacht je dat dit de ideale vader zou zijn?
Is het toch een bewuste actie geweest?
Maar ga ervoor. Jij hebt alles prima voor elkaar.
Nee hoor, het is makkelijk zeggen voor buitenstaanders , soms maakt liefde blind en vind uw oordeel nogal zwart wit en hard. Ik ben opgegroeid met een narcistische vader daardoor ontstaat het patroon dat je vaak juist weer onbewust op narcisten valt , ik ben daar achter de schermen heel hard mee bezig en al van ver gekomen, maar ik verwacht dan ook dat hij mijn typische valkuil weer was.. maar bedankt voor uw begrip. Zij weten namelijk exact wat ze moeten doen of zeggen om iemand weer tijdelijk naar zich toe te trekken, ik heb meerdere keren weg willen wandelen. Sterker nog 1.5 week voordat ik me zwangerschap ontdekte heb ik hem dit ook gezegd dat het wat mij betreft klaar was met het aantrekken/afstoten.
excuses vind ik dat
Neuken zonder voorbehoedmiddelen geeft zwangerschap
En als je 35 bent en graag wil
Prima maar leg niet alle verantwoordelijkheid bij hem .
Roos57 schreef op 20-09-2024 om 10:25:
excuses vind ik dat
Neuken zonder voorbehoedmiddelen geeft zwangerschap
En als je 35 bent en graag wil
Prima maar leg niet alle verantwoordelijkheid bij hem .
en waar zie jij dat ik dat doe? Ik neem mijn eigen verantwoordelijkheid toch, maar goed bedankt voor je bijdrage
gefeliciteerd met je zwangerschap.
Omdat je pas zo kort zwanger bent, zou ik kiezen voor abortus. Deze nare man moet je 100% uit je leven bannen en dat gaat niet als je zijn kind krijgt. Ik vrees voor veel drama waar het kind erg onder zal leiden (en jij natuurlijk ook).
Een abortus waar je niet achter staat, is hét recept voor diepe spijt en trauma's. Dat zou ik dus nooit doen. Je schrijft zelf al dat je al je hele leven tegen abortus bent. Als je het niet kunt, niet doen.
Was dit handig? Nee. Maar dat weet je al.
Jullie waren hier beide bij en jullie zijn beide volwassen. Als je volwassen spelletjes speelt, moet je ook voor de gevolgen instaan. Hij doet dat niet. Prima, lijkt me verder ook geen geschikt vadermateriaal. De keuze is aan jou. Als je een kinderwens hebt en al 35 bent, zou ik ervoor gaan. De kans is, gezien het feit dat je geen stabiele, vaste relatie hebt, best reëel dat er dan geen kinderen meer komen. Dat kan het verwerken van een keuze als abortus nog veel moeilijker maken en de spijt groter.
Je hoeft in feite niks meer met hem. Hij weet dat hij je bezwangerd heeft. Hij wil er niks mee. Ok, doei. Jij kan en mag de keuze maken om het zonder hem te doen.
Ik zou ook zeker niet laten erkennen en gezag geven en ook financieel zou ik niks eisen. Juist dan hoef je niks meer met hem en kan hij uit jouw leven verdwijnen. Helaas ook uit het leven van je kindje, maar een vader die jou helemaal niet wil, lijkt me ook verre van ideaal.
alhambra schreef op 20-09-2024 om 10:50:
Omdat je pas zo kort zwanger bent, zou ik kiezen voor abortus. Deze nare man moet je 100% uit je leven bannen en dat gaat niet als je zijn kind krijgt. Ik vrees voor veel drama waar het kind erg onder zal leiden (en jij natuurlijk ook).
Ja en dat is dus iets wat ik niet kan, aan mezelf kan verkopen, een " cadeautje" van het lot " vermoorden".
MamaE schreef op 20-09-2024 om 11:00:
Een abortus waar je niet achter staat, is hét recept voor diepe spijt en trauma's. Dat zou ik dus nooit doen. Je schrijft zelf al dat je al je hele leven tegen abortus bent. Als je het niet kunt, niet doen.
Was dit handig? Nee. Maar dat weet je al.
Jullie waren hier beide bij en jullie zijn beide volwassen. Als je volwassen spelletjes speelt, moet je ook voor de gevolgen instaan. Hij doet dat niet. Prima, lijkt me verder ook geen geschikt vadermateriaal. De keuze is aan jou. Als je een kinderwens hebt en al 35 bent, zou ik ervoor gaan. De kans is, gezien het feit dat je geen stabiele, vaste relatie hebt, best reëel dat er dan geen kinderen meer komen. Dat kan het verwerken van een keuze als abortus nog veel moeilijker maken en de spijt groter.
Je hoeft in feite niks meer met hem. Hij weet dat hij je bezwangerd heeft. Hij wil er niks mee. Ok, doei. Jij kan en mag de keuze maken om het zonder hem te doen.
Ik zou ook zeker niet laten erkennen en gezag geven en ook financieel zou ik niks eisen. Juist dan hoef je niks meer met hem en kan hij uit jouw leven verdwijnen. Helaas ook uit het leven van je kindje, maar een vader die jou helemaal niet wil, lijkt me ook verre van ideaal.
Zeker waar. Ik verwacht ook niet dat hij rechten of erkenning wil hoor. Hopelijk zal het kindje blij zijn met zijn moeder.
wat een klote situatie. Wens je wel een kind met zijn genenpakket?
Eigenlijk heeft hij jou twee cadeautjes gegeven ❤️.
Een zwangerschap terwijl je dacht dat je dat nooit zou overkomen
Het inzicht in wat voor eikel hij is en dat jij en je kind beter af zijn zonder hem.
Ik zou wel ervoor zorgen dat je zijn gegevens hebt. Jouw kind heeft er namelijk wel recht op te weten wie zijn vader is en wie weet wil hij over een aantal jaar op zoek. Ook voor evt medische vraagstukken later kan dit handig zijn.
En dit sujet van een spermadonor denkt dat hij door maar grof te worden en te doen alsof ie er niets mee te maken heeft overal onderuit te komen. Ik zou hem dat niet gunnen, zeker niet als ie al drie keer eerder onder zijn verantwoordelijkheden is gekomen. Lekker die alimentatie op een spaarrekening voor je kind zetten.
Je weet nooit wat er in je leven gebeurt. Ik had alles goed voor elkaar en werd ziek. Ik kan leven van mijn inkomen maar niet echt sparen. Zo’n spaarpot voor je kind is echt fijn. Studeren, reizen, huis kopen enz.
Dorestad schreef op 20-09-2024 om 11:11:
wat een klote situatie. Wens je wel een kind met zijn genenpakket?
Klote situatie?
Ze wilde altijd al een kind, en ze heeft steun van familie (en vrienden).
En iemands gedrag wordt niet puur door genen bepaald!
(was het maar zo simpel... dan waren we in 3 generaties allemaal geniaal).
En het zijn voor de helft haar eigen genen, dus dat komt wel goed.
Je maakt natuurlijk je eigen keuzes. Mijn ervaring: zorg dat je je keuze straks aan je kind kan uitleggen en geef je kind de vrijheid zelf ook te kiezen of het kan weten wie de vader is. Hem nu zomaar 'wegdoen' is rigoreus. Praat erover, ga naar Fiom, of naar je huisarts. Voor het kind!
Wat Emma ook zegt: Voor het kind kan het later belangrijk zijn te weten wie zijn/haar vader is. Ik zou daar serieus rekening mee houden en niet alle contact zomaar verbreken. Hij hoeft verder geen rol te spelen in het leven van jullie kind als hij dat niet wil. Zo te horen kun jij het prima (beter) alleen, samen met je familie en vrienden.
SuzyQFive schreef op 20-09-2024 om 12:10:
Eigenlijk heeft hij jou twee cadeautjes gegeven ❤️.
Een zwangerschap terwijl je dacht dat je dat nooit zou overkomen
Het inzicht in wat voor eikel hij is en dat jij en je kind beter af zijn zonder hem.
Ik zou wel ervoor zorgen dat je zijn gegevens hebt. Jouw kind heeft er namelijk wel recht op te weten wie zijn vader is en wie weet wil hij over een aantal jaar op zoek. Ook voor evt medische vraagstukken later kan dit handig zijn.
En dit sujet van een spermadonor denkt dat hij door maar grof te worden en te doen alsof ie er niets mee te maken heeft overal onderuit te komen. Ik zou hem dat niet gunnen, zeker niet als ie al drie keer eerder onder zijn verantwoordelijkheden is gekomen. Lekker die alimentatie op een spaarrekening voor je kind zetten.
Je weet nooit wat er in je leven gebeurt. Ik had alles goed voor elkaar en werd ziek. Ik kan leven van mijn inkomen maar niet echt sparen. Zo’n spaarpot voor je kind is echt fijn. Studeren, reizen, huis kopen enz.
Ja zijn gegevens heb ik inderdaad, wellicht stuur ik hem een geboortekaartje tegen de tijd dat de kleine friemel op aarde is, en voor de zekerheid ons whatsapp gesprek naar mezelf gemaild waar ik hem probeer te betrekken en hij al deze uitspraken doet, zodat hij nooit kan beweren dat ik hem weg wilde houden bij zijn kind.
Dankje voor de lieve woorden.
